Dodelijke leugens..!

Als je hier regelmatig op de site komt, dan weet je dat de farmaceutische industrie een hele grote vinger in de medische pap heeft in Nederland. Daarnaast ook dat de medische wetenschap ook niet álles kan weten, maar daar vaak wél naar handelt.. Maar waarom mogen artsen en al die goedwillende mensen die in de gezondheidszorg werken, niet twijfelen en van deze twijfel een ‘punt’ maken..?

“Laat u niet door de medische autoriteiten of de politici misleiden. Ontdek wat de feiten zijn en neem uw eigen beslissingen over hoe u een gelukkig leven leidt en hoe u voor een betere wereld werkt.”

Linus Pauling
(Biochemicus, tweevoudig winnaar van de Nobelprijs (1901-1994))

Het gaat té vaak mis in de medische industrie, en dat komt wellicht juist omdat het een hele ‘business’ is geworden.. Want wees nou eerlijk, hoe kun je de twee tegenstrijdige belangen nu feitelijk verenigen.. Aan de ene kant de farmaceutische industrie, die gebaat is bij commercieel succes, dat wordt uitgedrukt in de VERKOOPcijfers van ‘zoveel mogelijk’ medicijnen en medische apparatuur. En aan de andere kant is er de ‘patiënt’ of zorgbehoevende, die gebaat is bij zelf gezond worden en geen of zo ‘laag mogelijke kosten’ voor gezondheidszorg..

Heb je jezelf weleens afgevraagd, waarom er steeds meer mensen kanker krijgen? Zonder dat we het doorhebben, lopen wij ook een groot risico. Een dreiging uit een horrorfilm, maar die nu en in het echte leven plaats vindt. Misschien ken je ook een aantal van de slachtoffers. Dagelijks worden keiharde leugens gebruikt die ons ziek maken en houden – dodelijke leugens als we het niet overleven. In dit nieuwe boek, vind je ruim 800 referenties die onder uitgebreid documenteren, hoe onze wetgevers in de overheid en het parlement, hoe artsen en medisch specialisten, en ‘last but not least’ uiteindelijk JIJ worden misleid. Het boek onthult de rauwe werkelijkheid, maar de informatie uit het boek zal je wapenen tegen geknoei met jouw gezondheid..

x

* * *

x

Dodelijke leugens; artsen en patiënten misleid..

2014 © WantToKnow.nl/.be

x

Een boek dat eigenlijk in ieder gezin en in elke artsenpraktijk thuis hoort, het verschaft namelijk elementaire en essentiële informatie over gezondheid. Informatie en belangrijke gegevens die aan de meeste artsen simpelweg onbekend zijn. Omdat -zoals gezegd- een arts ook maar een mens is, die niet álles kan weten..  Naast deze essentiële kennis geeft het boek inzicht in hoe richtlijnen voor gezondheid worden gemanipuleerd!

Als je ooit gedacht hebt dat je niet meer weet, wat je wél of juist niét geloven kunt/moet, welke aanbevelingen wel of niet juist zijn, dan is dit boek ook voor jou een uitkomst; het verschaft duidelijkheid, dáár waar duidelijkheid noodzakelijk en zeer gewenst is.. In dit boek vind je goed onderbouwd onderzoek naar misstanden in de gezondheidszorg, voedingsmiddelen- en landbouwindustrie die jouw gezondheid – en die van je familie – serieus in gevaar brengen en/of kunnen brengen.

Het boek beschrijft een opeenstapeling van voorvallen, die een bedreiging vormen voor de volksgezondheid, hoe deze bedreigingen konden ontstaan en waarom ze steeds vaker voorkomen..! Het is geen toeval dat steeds meer mensen lijden aan welvaartsziekten zoals kanker, hart- en vaatziekten en suikerziekte. Deze gevaarlijke situatie zorgt ervoor, naast alle persoonlijke ellende, dat de gezondheidszorg niet meer te betalen is.

Over de schrijver en zijn motivatie om het boek te schrijven
CF van der Horst maakte vanuit zijn achtergrond als fysiotherapeut kennis met de mogelijkheden maar ook met de beperktheid van artsen en medisch handelen en de gevolgen daarvan voor de volksgezondheid.  Van der Horst: “Als student denk je dat je de hele wereld kunt genezen. In de praktijk blijkt echter dat je voor een grote groep mensen relatief weinig kunt doen en genezen hoort daar al helemaal niet bij. Dat zet je aan het denken. Dan kijk je naar de algehele tendens en zie je dat er steeds meer chronische ziekten ontstaan, zoals kanker, hart- en vaatziekten, diabetes en obesitas, om er een paar te noemen. Dat zijn kennelijk zaken waar de geneeskunde geen antwoord op heeft, zelfs niet ter preventie.

Als de volksgezondheid verslechtert, weet je dat er structureel iets niet klopt met wat artsen leren in hun opleiding. Dat bevreemdde mij. Daarnaast lees je soms tegenstrijdige voedingsadviezen, de ene keer is iets goed, de andere keer juist weer niet, zodat je op gegeven moment niet meer weet wat je geloven moet. Dat maakte mij nieuwsgierig en ik wilde uitzoeken hoe het nu precies zit. Ik wilde antwoorden en duidelijkheid.”

En CF Van der Horst kreeg die antwoorden. Een zoektocht resulteerde in een jarenlange studie van diverse gezondheidsaspecten van de geneeskunde en de farmaceutische, landbouw-, levensmiddelen- en agrochemische industrie. Door zijn grondige benadering was hij in staat om feiten van fictie te scheiden.

“Wanneer je je erin gaat verdiepen, kom je allerlei gegevens tegen. Als je deze verifieert, blijken sommige ervan te kloppen en andere niet. Af en toe val je van je stoel als een officiële richtlijn voor de volksgezondheid nauwelijks wetenschappelijke onderbouwing blijkt te hebben. Vervolgens wil je begrijpen, hoe het komt dat een dergelijke richtlijn dan toch geaccepteerd is. Verder zoeken trekt dan een beerput open.

Als je wilt weten hoe zaken exact in elkaar steken, kun je niet klakkeloos accepteren wat je leest of hoort, ook al komt het uit officiële kanalen. Je zult de informatie moeten herleiden naar de bron en naar harde feiten. Al zijn deze af en toe moeilijk te geloven, ze maken wel heel veel duidelijk. Je gaat verbanden zien. Je snapt wat er niet klopt en waarom. Dan begrijp je ook hoe het komt dat steeds meer mensen chronische ziekten krijgen. En wat belangrijker is, doordat je dat snapt, kun je de kans verkleinen dat je zelf of je familie dat soort ziekten krijgt.”

CF van der Horst, auteur Zijn nauwkeurig onderzoek en heldere schrijfstijl maken CF van der Horst tot een veelbelovend auteur. Kenmerkend voor de schrijver is dat hij niet alleen inzicht verschaft in en verbanden legt tussen misstanden in de bovengenoemde onderwerpen, maar ook oplossingen ervoor aandraagt. Deze elementen vormen het boek ‘Dodelijke Leugens’ tot een opmerkelijk en prettig leesbaar boek, dat door een ieder voor wie gezondheid een belangrijk thema is, als naslagwerk gebruikt zal worden.

Uit het boek, onderwerpen en weetjes…

• Er lopen naar schatting tot wel 30.000 lobbyisten rond in Brussel. Ongeveer twee derde daarvan werkt voor de industrie, waaronder de voedselindustrie.  Dat levert de volgende verhouding op: 40 lobbyisten: 1 Europarlementariër.
• Wat is voor u een reden om niet naar een reguliere arts te gaan? “Een belangrijke reden hiervoor is dat steeds meer mensen een echte oplossing willen voor de kwaal of kwalen die ze hebben. In plaats van het onderdrukken van de kwaal.”
• “Ik wist al behoorlijk wat van de misstanden omtrent de (informatie over) farmaceutische industrie, de voedselindustrie en de politiek daaromtrent. Maar door dit boek begrijp ik veel beter hoe het zit, hoe de industrie zo’n invloed heeft.”
• Chemische substanties gebruiken om natuurlijke processen te “corrigeren” is vragen om moeilijkheden.
• Hebt u nog amalgaam in uw mond? Amalgaam is een mengsel van zilver, tin en (50%) kwik. Kwik geeft al bij kamertemperatuur zeer giftige dampen af. Deze dampen komen in uw longen en komen via het mondslijmvlies in uw bloed.
• Teveel mensen tellen de calorieën en te weinig mensen tellen de chemicaliën in hun voedsel..
• 500 likes op de Facebook pagina! En dat binnen een ruime week. Wat geweldig dat zo veel mensen zoals u zien dat er iets behoorlijk mis is met de officiële informatie die er over gezondheid wordt gegeven.

Even een kijkje in het boek..?

X

Hoofdstuk 1
x

Er gaat in de voedingsindustrie groot geld om. Bij een aantal grote levensmiddelenfabrikanten heeft het geldelijk gewin zoveel prioriteit dat de producten die op de markt gebracht worden, amper bijdragen aan de gezondheid, terwijl ze zelfs, als deze in grote hoeveelheden genomen worden, de gezondheid kunnen schaden. Het is een redelijke stelregel dat hoe minder bewerkingen een voedingsmiddel ondergaan heeft, hoe gezonder het is. Immers, bij elke bewerking, zelfs al is deze enkel het wassen van groenten, gaan er voedingsstoffen verloren.

Een goed voorbeeld is suikerriet, dat als plant allerlei fytonutriënten*, mineralen* en vitaminen* bevat. Bij de verwerking naar kristalsuiker, ondergaat suikerriet diverse  mechanische en chemische bewerkingen. Hoeveel echte voeding, stoffen die het lichaam nodig heeft om gezond te blijven, is er na deze bewerkingen nog over? Kunstmatige,  chemische hulpstoffen dragen al helemaal niet bij aan de gezondheid. Deze worden o.a. gebruikt om het voedsel er mooier uit te laten zien, langer houdbaar te maken, een betere  consistentie te geven of de smaak te versterken.

Conserveringsmiddelen voorkomen dat bacteriën en schimmels op de voedingswaren aangrijpen, maar juist de bacteriën in de darmen spelen een belangrijke rol in het verteringsproces. Zitten er veel conserveringsmiddelen in het voedsel, verteert het eten slecht, omdat de darmbacteriën hun werk niet of moeilijk kunnen doen. Van kunstmatige zoetstoffen en smaakversterkers, zoals respectievelijk aspartaam en MSG, zijn de schadelijke werkingen alom gerapporteerd (zie hoofdstuk 3). Van de hulpstoffen met e-nummers wordt beweerd dat deze niet schadelijk zijn, terwijl ze wel klachten kunnen veroorzaken, afhankelijk van de gevoeligheid van het individu.

Het feit dat deze klachten mogelijk zijn, geeft aan dat de hulpstoffen inderdaad iets in het lichaam bewerkstelligen, wat niet in orde is. Voordat men dit echter ervaart als iets nadeligs, moet het al een behoorlijke invloed op het lichaam hebben. Geringe schade zal men niet zo snel bemerken, terwijl deze wel degelijk ontstaat. De kans bestaat dat door het  stapeleffect de stoffen op langere termijn aandoeningen kunnen veroorzaken. De studies die de EFSA, de European Food Safety Authority, de commissie die gaat over de veiligheid van voedsel binnen Europa, gebruikt om een hulpstof al of niet goed te keuren, zijn nagenoeg altijd korte termijn studies.

Over de lange termijn effecten is weinig of niets bekend. Deze studies worden grotendeels gedaan en/of gefinancierd door de voedingsfabrikanten zelf en vallen opvallend vaak positief uit. Dat goedkeuring door de EFSA weinig zegt over veiligheid voor de gezondheid, blijkt wel uit het feit dat, ondanks dat de EFSA ze heeft goedgekeurd, van een aantal kleurstoffen bekend is dat ze bij kinderen hyperactiviteit veroorzaken of versterken. Bij een eliminatiedieet* worden deze stoffen weggelaten en daarmee verdwijnt ook de hyperactiviteit.

Ouders die niet bekend zijn met de werking van deze  toevoegingen, vertrouwen volledig op de arts (die er ook niet bekend mee is) die hun kinderen zware medicijnen zoals Ritaline  voorschrijft. Ritaline staat op lijst I van de Nederlandse Opiumwet tussen andere zware drugs zoals heroïne, cocaïne, amfetamine, LSD, XTC en zware pijnstillers. Gezien de enorme sommen geld die voor de voedingsmiddelenindustrie op het spel staan en het feit dat het onderzoek dat de EFSA moet beoordelen, door de industrie zelf uitgevoerd is, is het niet uit te sluiten dat de EFSA niet objectief en niet in het belang van de consument oordeelt.

Daarbij zijn leden van de EFSA niet onpartijdig..!
Zo kwam in mei 2012 de voorzitster van de EFSA, de Hongaarse Diána Bánáti, in opspraak vanwege belangenverstrengeling met de industrie. Zij was naast haar functie binnen de EFSA, ook lid van de raad van bestuur van International Life Sciences Gezondheidsfactoren Institute (ILSI), een lobby-organisatie voor voedsel en biotech die door de voedselindustrie gesponsord wordt (o.a. door BASF, Bayer CropScience BioScience, Coca Cola, MacDonalds, Unilever en Monsanto). Als gevolg van de onthullingen legde ze haar functie bij ILSI neer, maar bleef aan bij de EFSA.

Nog drie andere leden van de EFSA bekleedden actief functies bij de voedselindustrie. Ondanks de affaire rond Bánáti behielden zij hun nevenfuncties. Dit geeft te denken over hoe men binnen de EFSA ten opzichte van belangenverstrengeling staat. Sterker nog, de Europese Commissie droeg na deze affaire Mella Frewen, lobbyist van de voedselindustrie (vooral voor genetisch gemanipuleerde planten die in Europa verboden zijn) en voormalig werkneemster van Monsanto, voor als bestuurslid van de EFSA’s Management Board. De benoeming ging niet door vanwege de storm van protesten die deze controverse uitlokte.

De overkoepelende Europese Commissie zelf was al eerder in opspraak gekomen, toen haar commissielid voor gezondheid en consumentenbeleid, John Dali, in verband gebracht werd met het manipuleren van de Europese tabakswetgeving ten faveure van de tabaksindustrie. Het resulterende onderzoek van de Europese Fraudedienst (OLAF — European  Anti-Fraud Office) leidde tot zijn aftreden. In 2005 stelde EFSA heel duidelijk bij wie de verantwoordelijkheid voor de veiligheid van genetisch gemanipuleerd voedsel ligt.

De verklaring die ze uitgaf luidde:“Het is niet de bedoeling dat de EFSA dergelijke [veiligheid] studies verricht, omdat het aan de aanvrager [de biotech-industrie*] is, om de veiligheid van het GG*-product in kwestie   aan te tonen.”

Hierdoor stelt de EFSA zich afhankelijk op ten aanzien van de kwaliteit, presentatie en (statische) interpretatie van de studies van de industrie — studies die, zoals meer dan eens gebleken is, te manipuleren zijn. Tekenend voor de grote invloed van de industrie op Brussel is de werkgroep die de EFSA in het leven geroepen heeft, om de drempelwaarden voor toxicologisch gevaar vast te stellen: de zogenaamde Threshold for Toxicological Concern (TTC). De TTC is een oud initiatief van de industriële lobbygroep ILSI. Maar liefst 10 van de 13 leden van deze EFSA werkgroep zijn direct of indirect met ILSI verbonden.

Met een dergelijke invloed van de industrie op zowel de Europese Commissie en de EFSA moge het duidelijk zijn dat men niet aan de EFSA kan overlaten, welke voedingsmiddelen al dan niet goed zijn. Goedgekeurd door de EFSA kan alsnog betekenen dat ze slecht voor de gezondheid zijn en omgekeerd, niet goedgekeurd door de EFSA kan betekenen dat ze wel goed voor de gezondheid zijn.
De TTC bepaalt de maximale hoeveelheid van giftige stoffen, zoals pesticiden, die in onze voeding mag zitten. Alleen daarom is het duidelijk dat de industrie de commissie wel moet beïnvloeden. Immers, zou de commissie het consumentenbelang voor ogen hebben, zou er helemaal geen gif of potentiële gifstoffen in het voedsel getolereerd worden.

Het is echter nog zorgwekkender dat de TTC werkgroep het protocol ter beoordeling van gifstoffen nu wil toepassen op waardevolle voedingsstoffen zoals vitaminen en mineralen. Er  is zoveel onbekend nog op het gebied van deze micronutriënten dat men sinds de Tweede Wereldoorlog al gist naar wat de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid voor elk is. Men heeft deze, ondanks het ontbreken van een harde wetenschappelijke basis, voor vitaminen en mineralen bijzonder laag vastgesteld. Er zijn diverse aanwijzingen, waarover later meer, dat de dagelijkse behoefte vele malen hoger ligt.

Als men de dagelijkse behoefte gedurende bijna 70 jaar al niet goed kan vaststellen, zullen er ook problemen zijn bij het vaststellen van een veilige bovenwaarde. En vergis u niet, het gaat om een door de industrie gedomineerde werkgroep met een missie: het idee achter het vaststellen van bovenwaarden voor vitaminen en mineralen is om hoge en effectieve doseringen van die stoffen te verbieden, zodat deze niet meer ter voorkoming en genezing van ziekten gebruikt kunnen worden en de consument volledig aangewezen wordt op de farmaceutische industrie.

Een andere factor die de gezondheid beïnvloedt, is de landbouwindustrie. De biotechnische industrie met genetische manipulatie en de petrochemische industrie met kunstmest en landbouwgif spelen hier een dominante rol. Om met kunstmest te beginnen, Max Gerson, de arts die kanker bestreed door onder andere een biologisch en vegetarisch dieet, zag als  kind al dat aardwormen vluchtten uit grond die met kunstmest behandeld is. Zijn conclusie was dat wat slecht voor de aardworm is, zeker ook niet goed voor de mens kon zijn. Een nadeel bij kunstmest is dat het gebruik ervan leidt tot een eenzijdige toevoer van voedingsstoffen.

Men spreekt bij een grote groep kunstmeststoffen van NPK-getallen, refererend naar drie voornaamste bestanddelen: stikstof [N] fosfor [P], en Kalium [K]. Niet alleen doordat hoofdzakelijk deze en niet alle verbruikte elementen van de bodem aangevuld worden, maar ook doordat het bodemleven, essentieel voor een gezonde plant, kapot wordt gemaakt, draagt dit bij om de voedingswaarde van landbouwgewassen nadelig te veranderen. Daarnaast wordt er gesproeid met pesticiden, die niet alleen de grond vergiftigen en in de plant komen, maar ook, door het doden van insecten en schimmels, juist de prikkel voor een plant wegnemen, om secundaire plantstoffen* aan te maken die hem sterk en bestand maken tegen die levensvormen.

Door het gebruik van deze giffen, maken de planten deze afweerstoffen niet meer aan, waardoor de voedingswaarde voor mens en dier achteruit gaat. Een groep stoffen die planten als gevolg van het sproeien niet meer aanmaken, is salvestrolen, essentieel in de preventie van kanker. Ongetwijfeld zal het verdwijnen van salvestrolen hebben bijgedragen aan de  explosieve groei van kankergevallen die parallel loopt aan het toenemend gebruik van landbouwgif. Doordat de gifstoffen in de plant worden opgenomen, komen ze in de voedselketen terecht. Israël was in de 70-er jaren het enige Westerse land dat gevaarlijke pesticiden verbood.

Het was ook het enige land waarbij  borstkanker bij vrouwen afnam, terwijl bij andere Westerse landen er sprake was van een toename. Uit een studie van de universiteit van Jeruzalem bleek er een direct verband met de afname van het gebruik in pesticiden. Dat de commerciële belangen zeer zwaar wegen, blijkt uit het feit dat een zware industriële lobby in Brussel er jarenlang in slaagde om de EFSA neonicotinoïden toe te laten. Dit terwijl in wetenschappelijke studies een duidelijk verband aangetoond is tussen het gebruik van deze pesticiden en de massale bijensterfte.

De rol van de bijen..!
Bijen spelen een bijzonder belangrijke rol bij de bestuiving van planten en het ontstaan van vruchten en zaden. Zonder bijen geen voedsel en dus vormt bijensterfte een ernstige bedreiging voor het leven op aarde. Onder druk van de publieke mening is nu een twee jaar durend moratorium voor neonicotinoïden uitgesproken. Roeren genoeg mensen hun mond, kan er iets tegen gedaan worden! Bij gezondheid spelen artsen en geneeswijzen een cruciale rol.

Er blijkt echter iets aan de hand met de medische wereld zoals wij die kennen. Hoe vaak hoort men niet dat de arts geen antwoord heeft op wat men mankeert, of dat een diagnose of behandeling niet juist is? Gelukkig gaat het ook vaak goed, wat deels te danken is aan de arts en deels aan de veerkracht van het menselijk lichaam. De meeste artsen doen hun werk gewetensvol en hebben het beste met de patiënt voor.

Dat roept de vraag op hoe het kan zijn dat een dokter soms de plank geheel mis slaat, of geen antwoord op ziektebeelden heeft. Hoe kan het, ondanks het feit dat men reeds vele, vele miljarden in kankeronderzoek stopte (en stopt) dat er steeds meer kanker bij mensen voorkomt? Hoe kan het dat zelfs kinderen op steeds jongere leeftijd zeer zware medicijnen,  zoals de al eerder genoemde “hard drug” Ritaline, voorgeschreven krijgen? Ook hier blijkt de macht van de grootindustrie bepalend. Er blijkt een sturing van medische opleidingen, nascholingen, vakliteratuur en zelfs politici te zijn, die veel geld oplevert voor de industrie, maar de gezondheid van de patiënt, dus bij tijd en wijle misschien UW gezondheid, schaadt.

Er loopt een rode draad door al deze gebieden. Of het nu gaat om voeding, kunstmest, landbouwgif, medicijnen, uitoefening van de geneeskunst en zelfs landbouwzaden, het draait, vanuit het bedrijfsleven gezien, om een ding: het creëren en handhaven van een monopolie. Het gaat tenslotte om geld verdienen. Zoals u lezen zult, schroomt men daarbij niet, om met leugens overheden, artsen en patiënten te misleiden. De integriteit van wetenschappers die door de industrie ingezet worden om de veiligheid of effectiviteit van de producten aan te tonen, is soms ver te zoeken.

* * *