Orgaantransplantatie gebaseerd op.. Moord!

x

x

Orgaantransplantatie is gebaseerd op…. Moord..!?

2016 © WantToKnow.nl/be | Guido Jonkers

x

Wat moeten we doen om mensen wakker te maken? Jij zit dit te lezen en we vragen ons af of jij wel weet dat we bij orgaandonatie feitelijk vaak (zo niet altijd!) spreken over regelrechte.. MOORD.. Het klinkt gruwelijk, maar de bewijzen zijn ZO HEFTIG, dat wij in ieder geval geen andere conclusie meer trekken dan deze.. Het spijt ons, want voor ons is de tijd van ‘zoete koekjes bakken’ voorbij, over een van de meest gruwelijke medische ‘vindingen’ van de laatste decennia. Als we met z’n allen dit beestje niet bij de naam gaan noemen, is het hek totaal van de dam. Met ongetwijfeld alle goede bedoelingen áchter dit fenomeen, is er een bijna schaapachtige instemming waar te nemen onder de bevolking en medici rondom orgaantransplantatie en -donatie. Mogen wij dan opstaan en roepen: “TOT HIER”..?!

Het is de nieuwe wet van D’66, via haar Tweede Kamerlid Pia Dijkstra, die op dit hele verhaal NOG EENS een schepje doet… Want feitelijk zou die erop neerkomen, dat je organen AUTOMATISCH zijn onteigend, tenzij… TENZIJ jij een papiertje invult dat meldt, dat je dit NIET wilt.. Dat heet in marketingtermen een ‘negative option’ en die is zelfs in de commerciële wereld verboden..! Je mag namelijk niet iemand iets ‘verkopen’ door het deze persoon toe te sturen en het hem/haar dan in rekening te brengen als deze persoon het niet terugstuurt of terug geeft..! Maar bij onze organen zou dit nu, wanneer het wetsvoorstel van Dijkstra wordt aangenomen, WEL kunnen..?!?

Het draait allemaal om de idiote term ‘hersendood’..!
Het gaat heel simpel over de vraag of mensen dood zijn, bij het uitnemen van organen die voor transplantatie bedoelt zijn, of dat ze feitelijk nog leven. Want je gaat natuurlijk niet bij een levend mens de organen uitnemen. Doe je dat wel, dan breng je die persoon feitelijk om..! Bizar genoeg, JUIST omdat ie z’n organen heeft afgestaan ‘NA ZIJN DOOD’… En om vast te stellen of mensen ‘dood’ zijn, is de juridische term ‘hersendood’ bedacht.

Dat betekent dat apparatuur geen hersengolven (via ECG) meer meet, er geen ademhaling meer is en er geen sprake meer is van hartslag/bloedsomloop. Maar daarbij is er een bijna raadselachtig fenomeen aanwezig. Want ondanks deze 3 meetpunten, is er met het menselijk lichaam heel duidelijk nog iets anders aan de hand. Mensen blijken namelijk ondanks het ‘hersendood-zijn’ gewoon nog te leven en regelmatig bij te komen ‘uit deze dood’..!! En dit wordt waargenomen door hele grote groepen medisch personeel, dat zich bezig houdt met orgaanuitnames uit ‘hersendode’ lichamen. Maar er mag en kán waarschijnlijk niet of nauwelijks over gesproken worden..!

Maar één van hen doet dat wel. Hij is de bekende cardioloog Pim van Lommel, die spreekt over ‘heftige lichamelijke reacties bij het uitnemen van organen uit een hersendood lichaam’… De ‘hersendode mens’ komt niet alleen dus nog regelmatig weer bij bewustzijn, het blijkt dat zijn lichaam ook heftig protesteert bij het uitnamen van organen..!

Dr. Pim van Lommel (1943),  cardioloog in het Rijnstate Ziekenhuis in Arnhem, houdt zich met een bijzonder centraal orgaan van de mens bezig, het hart. Maar beter gekarakteriseerd kun je zijn activiteiten omschrijven als: ‘Van Lommel houdt zich bezig met de mens die dit centrale orgaan in zijn lichaam meedraagt..’ Via zijn werk is hij in aanraking gekomen met bijna-dood ervaringen (BDE’s) en deze BDE’s vormen een bron van inspiratie. Vanuit deze ervaringen én zijn ervaringen met het cardiologisch werk, heeft Van Lommel veel informatie over deze ‘hersendode’ lichamen.

Een heftige conclusie: ‘Hersendood is niet dood’…
Van Lommel hierover:

“Als het hart stopt, wordt er geen informatie meer uitgewisseld, de interactie stopt en de mens gaat dood. In het kader van orgaandonatie-na-de-dood, wordt ineens een ander doodscriterium gehanteerd, namelijk hersendood. En hier kun je hele grote vraagtekens bij plaatsen. Het hart is samen met de hersenen en het centrale zenuwstelsel het orgaan met de meeste elektrische activiteit. In het hart zit een enorm elektrisch netwerk. Dit betekent dat er ook heel veel magnetische activiteit is. De contacten van het lichaam met de bewustzijnsvelden treden op via deze elektrische en de magnetische velden, die bestaan uit virtuele fotonen. Ik ben ervan overtuigd dat je bewustzijn niet in je lichaam is opgeslagen, maar dat je via je lichaam je dagelijks bewustzijn ervaart.

Je hart is een orgaan met zeer veel elektrische en magnetische activiteit. Het hart heeft – net als de hersenen -rechtstreeks contact met speciale bewustzijnsvelden. Dit wordt onderling met elkaar uitgewisseld. Die onderlinge verbondenheid is er zowel in het lichaam, als met de omgeving en met alles. Wij zijn voortdurend met elkaar en met alles verbonden, zowel in het lichaam als daarbuiten. Als nu het hart stopt met pompen betekent dat het volgende. Realiseer je eerst dat bijna 30% van het bloed naar de hersenen gaat.

Er zijn proeven gedaan met mensen in een volkomen afgesloten ruimte zonder licht en geluid. Als deze mensen gaan denken, zie je niet alleen materiële activiteit ontstaan via het elektro-encefalogram (eeg), maar ook de bloedtoevoer naar de hersenen neemt toe. Dus een immateriële activiteit zoals denken of gerichte aandacht veroorzaakt materiële activiteit in de hersenen. Als de bloedtoevoer nu wegvalt, betekent dit dat de energievoorziening van de hersencellen wegvalt en dat deze niet meer kunnen functioneren. De elektrische en magnetische velden van de cellen vallen weg. Dat betekent dat op dat moment de verbinding met het dagbewustzijn wegvalt. Je raakt bewusteloos en je ervaart je bewustzijn niet meer via je lichaam.

Dit betekent dat wanneer je klinisch dood bent – bij een hartstilstand of een ademstilstand – je binnen normale omstandigheden overlijdt binnen vijf tot tien minuten. De cellen zijn dan definitief beschadigd doordat er geen energiemeer wordt aangevoerd. Reanimatie lukt dan niet meer. Bij een kloppend hart echter – bij een hersendode – kun je weliswaar je bewustzijn niet meer via je lichaam ervaren, maar dat betekent nog niet dat de onderlinge verbondenheid tussen alle organen is weggevallen.

De stervensfase is ingetreden, is net begonnen, maar de lichamelijke dood is zeker nog geen feit. Dood ontstaat niet van het ene moment op het andere. Daar gaat een stervensproces aan vooraf. Dat proces begint als het hart stilstaat; vervolgens stoppen de hersenen met functioneren; dan volgt de rest van het lichaam. Dit is een actief proces dat uren kan duren.Als je een kloppend hart hebt met alleen ‘hersendood’ en je houdt die circulatie in stand, je houdt het hart kloppend en je geeft medicijnen voor een goede bloeddruk, dan is het lichaam niet dood want de cellen versterven niet. De interactie tussen de bewustzijnsvelden en je hersenen kán (!) zijn verbroken, maar je weet nooit of dit definitief of tijdelijk is.

Wetenschap.
De wetenschap gaat merkwaardig om met hersendood; want wetenschap is vragen stellen en vrij veel wetenschappers beperken zich tot de ideeën die ze al hebben, en alles wat ze tegenkomen wat hierin niet past wijzen ze af..! In mijn ogen is dit geen wetenschap en het is ook niet vernieuwend. Het niet kunnen loslaten van je ideeën is ook gebaseerd op angst. Zo worden nieuwe inzichten op hersendood en bijna doodervaringen door wetenschappers geblokkeerd op een onwetenschappelijke manier. Met de huidige medische kennis uit de westerse wereld kunnen we een hoop aspecten niet verklaren – bv bijna doodervaringen en spontane genezingen van kwaadaardige tumoren – en dus worden ze ontkend..!

Je kunt alleen wetenschappelijk blijven door te kijken of je een verklaring kunt vinden voor de vele verschijnselen die je niet kunt begrijpen. Als je die verklaringen niet kunt vinden moet je niet gaan roepen dat het verschijnsel niet bestaat, maar zou je moeten afvragen of er een andere verklaring is die je misschien niet begrijpt. De westerse wetenschap gaat zover dat ze gebeurtenissen of verschijnselen ontkent als ze niet met een prospectief dubbelblind onderzoek te onderzoeken zijn. Veel wetenschappers willen er nog steeds niet aan dat je psychische gesteldheid je lichamelijke gesteldheid positief of negatief beïnvloedt.

Nou hoeft men niet alles te accepteren, maar een wat opener houding zou niet verkeerd zijn. Ik hanteer graag een citaat uit de Kalama Sutta dat zegt “Beschouw alles als een mogelijkheid, maar aanvaard het pas als je voor jezelf erachter kunt staan en helemaal kunt meevoelen. Dan pas is het waar voor jou”. Ik zal nooit iemand vertellen dat ik gelijk heb, maar ik zal mensen iets proberen aan te reiken. Als ze er niets mee kunnen, is het goed en als ze er wel iets mee willen, is het ook goed.”

Veel meer heftige ervaringen rondom ‘niet-dode hersendoden’…
Eén van de meest fervente klokkenluiders op het gebied van deze materie is de Amerikaanse arts Paul A. Byrne. Hij roept dat ‘hersendood’ helemaal niet bestaat. Hij heeft het zelfs over ernstige hersenbeschadigingen wanneer een zg. Apnea-test wordt gedaan bij mensen, die klaar liggen voor orgaan-verwijdering. Vóór 1968 werd een persoon dood verklaard nadat ademhaling en het hart gestopt waren voor een bepaalde tijdspanne. De huidige terminologie ‘hersendood’ is in de ogen van Byrne ‘ongehoord’. Hij heeft het over de ‘Doos van Pandora’ die door chirurgen werd geopend, toen ze zich realiseerden dat ze de macht hadden, van een persoon die ogenschijnlijk ‘op sterven ligt’, de organen te verwijderen en deze te transplanteren in een ander persoon.

“Maar daarbij is er één groot, onoverkomelijk probleem. Je kunt geen geschikte/gezonde organen verwijderen uit een dood lichaam, dat feitelijk een ‘kadaver’ heet. In een dood lichaam zijn slechts sommige onderdelen nog ‘levend’, zoals sommige botfragmenten e.d. Maar organen zijn beschadigd, wanneer ze uit een dood lichaam worden verwijderd. Vooral door zuurstoftekort. En dit treedt al op binnen héél korte tijd na het sterven, wanneer het hart stopt met pompen enn de bloedsomloop dus stopt.

In het begin ontdekten de orgaantransplantatie-doktoren via ’trial-and-error’, dat het onmogelijk was deze miraculeuze chirurgie te verrichten, van donoren die dood waren, ook al was dit dan enkele minuten. Want orgaanbeschadiging treedt heel snel op als de bloedcirculatie dus stopt. Om hun experimentele procedures te rechtvaardigen, was het voor hen noodzaak om met een oplossing voor dit probleem te komen. En toen is de term ‘hersendood’ dus ontstaan. Er wordt veel gedaan om je organen ’te pakken te krijgen’. Dus een geschikt orgaan voor donatie/transplantatie, dient gezond te zijn en simpel gezegd uit een levend persoon te komen..! Dit betekent heel simpel gezegd, dat het verwijderen van een orgaan, TEN KOSTE gaat van de donor..! Sterker nog: het BETEKENT VAAK HUN DOOD..!“

De apneutest..?
Apneu, van het Griekse a-pneu, betekent ‘niet ademhalend’. De stoornis waarbij iemand moeite heeft om tijdens de slaap te ademen (soms stopt met ademen) noemen we slaapapneu. Mensen die niet uit zichzelf kunnen ademen worden aan een apparaat gelegd dat kunstmatig de ademhaling in stand houdt. Om te ontdekken of mensen die kunstmatig beademd worden nog zelfstandig kunnen ademen, is de ‘apneutest’ ontwikkeld.

De apneutest, of de ‘ademstilstand-test’ bij orgaanuitname, is een medisch onderzoek om spontane ademhalingsactiviteit te registreren. Voor de uitvoering van de test mag de patiënt onder meer niet onder invloed zijn van verdovende of verlammende geneesmiddelen en geen ondertemperatuur hebben. De test wordt vooral ingezet voor het vaststellen van hersendood. Iemand die uit zichzelf weer gaat ademen is volgens de definitie namelijk niet hersendood.

De apneutest dient te worden uitgevoerd volgens een vastgelegd protocol. Aan de hand van een aantal parameters, zoals de hartslag, bloeddruk, het CO2-gehalte in de lucht van de adem, beslist men dan of er sprake is van spontane ademhalingsactiviteit. Onderdeel van de test is het plotseling stopzetten van de beademingsapparatuur tot wel 10 minuten. En dit herhaaldelijk uitvoeren..

Links: HIER  en HIER

60 Tot 70% van ‘stervende mensen’ herstelt..!
Nog zo’n aanwijzing dat er iets heel goed mis is met het hele ‘orgaandonatie-verhaal.. Zowel in Duitsland als in Japan worden namelijk levens gered van mensen die ‘op sterven liggen’.. Mensen die aan ondersteunende apparatuur liggen, krijgen geen apneu-test, wat vaak direct hersenschade tot gevolg heeft. Er wordt daar gewerkt met hypo-thermische therapie. De resultaten van deze aanpak tonen aan dat maar liefst 60 tot 70% van deze mensen herstelt en kort daarna weer vrolijk rond loopt..!

En je weet, onder re-animeren verstaan we inspanningen zoals mond-op-mond-beademing, borstanimatie bij hartfalen, electroshocks om het hart weer op gang te krijgen, luchtpijpincisie om gestokte ademhaling te stimuleren en toedienen van speciaal-gerelateerde medicijnen. En dan is er nog de term ‘DCD’, wat staat voor ‘Donation by Cardiac Death’. Dus wanneer een ‘beoogde donor’ geen ‘pols-slag’ heeft en het hart dus NOG STEEDS KLOPT of kan kloppen, worden organen verwijderd zonder anesthesie.. Deze mensen krijgen een verlammingsmiddel, maar GEEN VERDOVING…

Het onvolprezen werk van Ger Lodewick
Ger Lodewick (HIER) is expert op het gebied van orgaandonatie en -transplantatie; het is eigenlijk zijn levenswerk geworden. Van hem is het onvolprezen boek over orgaandonatie dat je hiernaast afgebeeld ziet en wat iedere Nederlander feitelijk zou moeten lezen..! Sterker nog, deze informatie zou VERPLICHT door de overheid aan burgers dienen te worden aangeboden, wanneer dat nieuwe wetsvoorstel van Pia Dijkstra wordt aangenomen..!

Ger Lodewick over de pure volksverlakkerij, waarvan feitelijk sprake is als één partij wéét, in dit geval, de medici en vakkennis-experts, dat er een fundamentele zaak speelt en het volk hiervan niet of nauwelijks op de hoogte is. Dat is dus met het fenomeen ‘hersendood’ het geval. En vervolgens houden deze experts hun monden over deze materie.. Waarom? Ger hierover:

“Compassie met een mens die aan orgaanfalen lijdt, is heel begrijpelijk. Het ontbreken van compassie met een mens die aan het sterven is en die vroegtijdig dood verklaard wordt om zijn organen te kunnen gebruiken, mag als onethisch en immoreel bestempeld worden.”

De Duitse transplantatiechirurg Rudolf Pichlmayer schreef in een brief aan een oudervereniging van donorkinderen: “Als we de samenleving werkelijk volledig zouden voorlichten over orgaantransplantatie, krijgen we geen organen meer”. Stoffelijk overschot is een misleidende term die de feiten verbloemt, maar feiten houden niet op te bestaan door ze te negeren.

Transplantatiechirurg
Rudolf Pichlmayer:

“Als we de samenleving werkelijk volledig zouden voorlichten over orgaantransplantatie, krijgen we geen organen meer”

Tot slot, last but not least.
Wanneer we het hebben over orgaandonatie, is het ook nog de vraag, hoe de ‘achterkant’ van orgaandonatie geregeld is.. De donatie en transplantatie-industrie is gewoon een multi-miljard-dollar-business en dit lijkt zijn gruwelijke weerslag steeds meer te krijgen op de ethische en morele kanten van dit fenomeen..Dat we hierboven feitelijk spreken over een bizarre vorm van ‘moord’ is in dat kader passend.

Als je daarnaast bedenkt dat er gruwelijke berichten zijn uit oorlogsgebieden en de bezette Palestijnse gebieden, dat er ‘slachtoffers’ worden ontvoerd om hun organen te verhandelen, dan snap je wat hier speelt op wereldschaal.. Kijk maar eens naar deze 2 gruwelijke links HIER en deze link HIER. Kortom, waar blijft de menselijke kant, de ethiek en moraal van het hele orgaandonatie en -transplantatiesysteem..??

Ethiek en moraal zijn zaken die nauwelijks een rol lijken mogen te spelen. Wel door iedere Nederlandse burger op het gemoed te spelen, om zijn organen ter beschikking te stellen, vanuit moreel standpunt..! Is D’66-er Pia Dijkstra werkelijk zo onnozel dat ze van deze hele kant van de zaak niets af weet..? Dat er bij ‘hersendood’ sprake is van moord..?? Tot slot, als je wilt luisteren naar deze dokter Paul Byrne, luister dan naar dit interview met hem en Richie Allen, die nauw samenwerkt met David Icke.

De esoterisch/spirituele kant van orgaandonatie en -transplantatie.

Waarom wordt één heel essentieel onderdeel van het donorschap NIET BELICHT.. Namelijk
x

De Stilte rondom wel/geen Orgaandonor worden..!
x

“Waarom is er zoveel verborgen of onbewust ‘verzet’ tegen orgaandonatie? Stilte rondom wel of niet orgaandonor worden.. Zou het nu écht zo zijn dat wij, bij wijze van spreken, te lui zijn om een orgaandonatiekaartje in te vullen..? Of dat we misschien bang zijn, dat we na de dood tóch nog de pijn zullen voelen van het verwijderen van onze organen? Of is het misschien gewoon een éng idee en dus een ‘gedoe’. Maar waarom is er eigenlijk nooit onderzoek gedaan naar deze oorzaken en de achtergronden van dit stille ‘verzet’ of dit stille protest tegen orgaandonatie..? De stilte rondom de keuze ja of nee orgaandonor worden, is VEELZEGGEND..!

Waarom heeft dit fenomeen alleen maar luide, overigens vaak zeer goed bedoelende, voorstanders..?

Zo lijkt het althans.. Zou het niet zo kunnen zijn de stilte in dit opzicht veel-‘sprekender’ is dan de ‘logische’  voordelen van donatie. Kan het zijn dat er onderbelichte achtergronden achter dit fenomeen schuil gaan bij IEDER mens? Achtergronden die we mogelijk zouden kunnen duiden als ‘onbewuste gevoelens van afkeuring’? Gevoelens die wellicht ieder mens met zich meedraagt die op voorhand geen klakkeloze voorstander is van orgaandonatie?

De spirituele raadsvrouwen Marieke de Vrij en Berry Vincenta hebben hun haar talenten op het gebied van het lezen van collectieve velden meer dan eens heeft mogen aanwenden. Marieke doet dat vooral voor maatschappelijke belangen- en vakorganisaties op velerlei gebied. De door haar vrijgegeven inzichten geven menig vakman reden zichzelf eens achter de oren te krabben, om haar uiteindelijk te complimenteren met zoveel ‘vakmanschap’ en ‘inzicht’. Wij vinden het daarom van belang om haar, voor sommigen zeer herkenbare, inzichten op het gebied van orgaandonatie hier me je te delen.”

Allereerst Marieke de Vrij over orgaandonatie en -transplantatie

Wie is Marieke? Marieke de Vrij (1953) is in staat, middels heldere bewoordingen, licht te werpen op levensvragen van grote individuele en maatschappelijke betekenis. Via haar mogelijkheid zich te verbinden met de ongeziene wereld, kan zij haar heldere vermogens benutten ten gunste van velen. Zij stelt zich dienstbaar op om, door uitbreiding van de bestaande kennis, via haar inspiraties maatschappelijke verandering vorm te geven en vernieuwing te initiëren op vele terreinen.

Zij werkt samen of heeft samengewerkt op vele maatschappelijke terreinen, met mensen die in hun vakgebied de spirituele inzichten willen toetsen die via de onstoffelijke begeleiders van Marieke vrijgegeven worden. Marieke heeft sinds 1983 haar mediamieke gaven op velerlei vlak weten vorm te geven, via helderziendheid, heldervoelendheid, helderwetendheid (wat de bron van de meeste dingen is), maar vooral ook haar helderhorendheid.

Naast haar werk op het gebied van orgaandonatie heeft zij ondermeer op de volgende maatschappelijke gebieden inzichten vrijgegeven: orthopedagogiek, psychiatrie, diabetes, vermoeidheidsziekten, lichaams-gerichte therapieën, osteopathie, dementie, euthanasie, lichamelijke handicaps en verstandelijk  gehandicapten waaronder het syndroom van Down, man-vrouw-verhoudingen en het mannelijk- en vrouwelijk oerprincipe in de mens, ontwikkelingssamenwerking, management, ecologie, een waardevast economisch en financieel bestel, waterzuivering, criminaliteit, dierenwelzijn
waaronder varkenspest, B.S.E. , MKZ en rechten van het dier.

‘Wij bevinden ons hier in de westerse wereld in een cultuur waarin reïncarnatie en leven na de dood geen algemeen geaccepteerd gedachtegoed zijn. Dit houdt in dat – doordat er collectief, al of niet bewust, veel angst is voor verval – we voortdurend nieuwe technieken ontwikkelen om verval te voorkomen. We denken namelijk dat verval onomkeerbaar is en op een dieper niveau de eigen identiteit zal aantasten. We durven onvoldoende ons eigen wezen te accepteren binnen menselijke beperking.

Vanuit een meer spiritueel standpunt is dit ongegrond. De mens is in wezen niet zijn lichaam maar dát wat hem doet ‘begeesteren’. Hiermee wordt bedoeld zijn innerlijke vonk, zijn geest, die via een zielsafsplitsing geïncarneerd is om een bepaalde spirituele persoonseigen opdracht te vervolmaken hier op aarde. Deze innerlijke vonk overstijgt het aardse leven en evolueert geestelijk bestaanszeker. Er is hier geen sprake van verval, de eigen identiteit blijft
gehandhaafd en vervolmaakt zich.

De angstbeleving voor verval maakt echter dat men steeds nauwkeuriger oplettend wordt in deze tijd hoe men verval kan voorkomen, niet alleen door cosmetische verfraaiing, of door opsmuk van de psyche door niet doorleefd gedrag ten toon te spreiden, maar ook door het vernieuwen van organen die ernstig aan verval onderhevig zijn en daarmee nog onvoldoende levenskracht vrijgeven.

In essentie beeldt ieder orgaan een complexe specifieke individuele psychologische gesteldheid uit, daarin ligt de neerslag van de complexiteit van jóuw individuele innerlijke levensopdracht, daarin ligt eveneens opgeslagen jóuw opgedane levenservaring. Met andere woorden jouw diepere wezen, jouw zijn, wordt aards onder meer vertolkt en vertaald door verscheidene organen. Elk orgaan bevat andere specifieke herinneringsopslag en kwaliteiten.

Bepaalde organen, mede soms afhankelijk van grootte en complexiteit ook in relatie tot andere organen, zijn veel ‘welsprekender’ in energie-uitdrukking dan andere organen. Bijvoorbeeld het hart wat direct bemiddelend is naar alle organen toe. Alle organen zijn immers primair afhankelijk van het hart.
Organen en datgene waar het orgaan psychologisch voor staat, kunnen door verscheidene levens heen te weinig aandacht gehad hebben. Dat wil zeggen dat er te weinig bewust geaccepteerd contact is geweest tussen de persoon, het orgaan en datgene waar het orgaan psychologisch voor stond.

Hierdoor kan het orgaan al in een vroeg stadium zich in meer of mindere mate niet gezond gedragen, met als oproepende kracht om bewustwording te
genereren vanuit een diepere zelfacceptatie. Doordat wij op dit moment in een maakbare maatschappij wensen te leven, zijn we bovenmatig genegen om van zaken die niet voldoen, afscheid te nemen zonder te komen tot bewustzijn en aanvaarding over wat ze ons gebracht hebben. We willen ze vervangen door iets ‘nieuws’ zonder de waarde van dat oude geheel te doorgronden. De vraag is echter wat het ‘nieuwe’ ons wezenlijk te bieden heeft.

Door de orgaantransplantatie neemt een ontvanger eigenlijk afscheid van dat wat hij onvoldoende heeft leren beminnen door acceptatie van een innerlijk leerproces. Je kunt je voorstellen dat de vitale organen door de hoeveelheid indrukken die er in zijn opgeslagen zeer essentiële organen zijn. Bij de uitname van je eigen organen om plaats te maken voor de donororganen, onstaat een gemis van je eigen specifieke herinneringsfrequentie om plaats te maken voor de herinnerings-frequentie van de donor die aan het donororgaan gekoppeld is. Vervolgens krijg je heel veel subtiele overdracht van zielsenergie van die ander in jouw lichaam.

Zielsverstrengeling
Als de donor is overleden, is hij etherisch nog wel op jou aangesloten. Het etherisch lichaam van de ander kan immers niet honderd procent functioneren want de zielskwaliteit die in zijn stoffelijk lichaam geaard was, heeft niet volledig mogen overgaan naar het onstoffelijk lichaam. Immers zijn hart klopt nog terwijl het orgaan of meerdere organen verwijderd worden. Zolang het hart klopt, kan de ziel zich nimmer volledig terugtrekken in de geestelijke wereld en al zijn zielsenergie daarvoor verzamelen.

Een deel van zijn zielskwalititeit is nog ín het donororgaan aanwezig en leeft voort in het lichaam van de ontvanger en wordt in de loop van de tijd steeds sterker vermengd met de energie van de donor. Er ontstaat zielsverstrengeling. Na het overlijden dient enige tijd in acht genomen te worden voordat de persoon zijn gehele zielseenheid uit zijn organen en stoffelijk lichaam heeft teruggetrokken.

Per persoon is de tijd die hiervoor nodig is verschillend, van enkele seconden tot enkele dagen. Dit vraagt aandacht en bewustwording naar hoe wij met de overledene om wensen te gaan. Ook in relatie tot donatie na definitieve hartstilstand, is dit belangrijk. Werkelijke bewustwording zou praktisch en emotioneel ingezet kunnen worden als de ontvanger zeer bewust afscheid genomen heeft van het oude orgaan en de ontvanger zich wezenlijk bewust wil zijn wat de mogelijkheden en onmogelijkheden geweest zijn die dit orgaan hem geschonken heeft op het niveau van innerlijke bewustwording en persoonlijke leeropdracht, voor zover als dit tot zijn mogelijkheden behoort.

Vervolgens zal men het ‘nieuwe’ orgaan moeten zien als een hulpmiddel dat verkregen is door mededogen van een ander mens en men zal oog moeten hebben voor het proces waarin de donorziel nu verkeert. Hiermee wordt de belasting die wederzijds is opgetreden niet ongedaan gemaakt, maar bewuster tegemoet getreden. De zielsverstrengeling, die al of niet in grote mate, heeft plaatsgevonden wordt onder ogen gezien.’

Berry Vincenta Ketelaar (1954) is vanaf dat ze een klein meisje was, altijd hooggevoelig geweest en kon zich niet makkelijk verbinden met het leven en werd een onzeker en vaak dromerig, onzichtbaar  kind, teruggetrokken in mijn eigen wereld.. Lichamelijke problemen volgden.. Maar toen ze opgroeide begreep ze, dat haar innerlijke eigenheid en kracht zich langs deze lijn ontwikkelde. EN.. Dat het haar levensopdracht is, door haar eigen, groeiende Zelfbewustzijn, andere mensen te begeleiden op hun Zielepad in hún ontwikkeling. En hen terug te brengen naar hun Hart en het bewustzijn over andere mogelijkheden in het leven! Ze verwoordt dat als volgt: x

VRAAG: “De reguliere wetenschap neemt het gegeven niet serieus dat ‘hersendoden’ niet dood zijn, maar nog waarnemen en nog ervaren. Veel burgers nemen dat gegeven ook niet serieus. Ik wil graag enige informatie die kan bijdragen aan een beter inzicht hierin. Wat nemen mensen die hersendood zijn verklaard nog waar en wat ervaren zij als organen uit hun lichaam worden verwijderd?”

Hersendood is niet dood, maar de ervaringen die mensen opdoen zijn nog heel grote, diep doorvoelde ervaringen. Alles wat deze mens tot zich krijgt in zijn omgeving ervaart deze mens. Hij kan, nogmaals, er alleen niet meer op reageren. Dus zijn mechanisme is niet meer in staat hierop nog maar enige reactie te geven. Dit is wel de reactie die de buitenwereld vraagt, omdat dan dood weer levend wordt verklaard, omdat dit is wat de wereld kent. Vanuit een hersendode positie ervaart de mens niet alleen maar zoals hij ervoer toen hij nog volkomen in de stof kon reageren, maar deze mens ervaart juist ook tegelijkertijd op een hoger niveau alle andere invloeden.

Dus deze mens ervaart vanuit een heel ‘dubbele’ functie en dat maakt de positie van iemand die hersendood is, de situatie waarin hij verkeert, een heel moeilijke en een heel onmachtige en een heel moeizame.

Daar waar een mens een orgaan mist, mist de mens per definitie ook een energetische aspect in zichzelf. Want zoals u weet, is in ieder orgaan natuurlijk toch ook een bepaalde informatie van deze mens opgesloten. Wanneer nu dit orgaan bij deze mens verwijderd wordt, is dat het stukje informatie dat die mens op dat moment mist. Dit hoeft op zich niet zo’n groot probleem te zijn voor de mens want de aanvulling van informatie kan ook uit andere energievelden worden getapt. Maar nogmaals: de mens in deze positie van hersendood zijn is een mens die in een zeer kwetsbare positie verkeert.

Het is daarom ook van het grootste belang dat deze mens juist in deze periode op een heel secure en liefdevolle en respectvolle manier met open bewustzijn wordt begeleid. Dat de wereld, zoals u dat zegt, dat het overgrote deel van de mensheid niet wil geloven wat u heeft gezegd, dat is zo. Dat kan ook nog niet. Deze mensen kunnen namelijk nog niet openstaan voor de andere maten van bewustzijn, waarmee de mens uiteindelijk toch te maken zal krijgen. Wanneer uiteindelijk via frequentie, via trillingen door de wetenschap aangetoond kan worden dat een bewustzijn werkelijk leeft wanneer een mens hersendood is en eigenlijk wordt afgeschreven in het leven, dan zal er een breekpunt ontstaan in het totale gezichtspunt van de wereld.

Maar de wereld leeft nu nog steeds in een enorm grote verwarring en angst voor de dood. Deze angst en dit taboe voor de dood is juist datgene wat u allen probeert te doorbreken. Daar waar dit taboe wordt doorbroken zal de overgrote meerderheid van de mensheid open kunnen gaan staan voor vernieuwde beelden, voor vernieuwde inzichten. Wanneer deze inzichten uiteindelijk kunnen komen vanuit wetenschap zal het voor veel mensen veilig voelen. Want wanneer het vanuit wetenschap aangetoond wordt, zullen velen op uw wereld zich over kunnen geven aan dat waar uiteindelijk geen ontkomen aan is.

“Een hersendode ervaart dus nog heel veel, misschien wel meer dan iemand die zijn dagbewustzijn nog heeft. Wat doet dat met zo’n mens? Doet dat iets met zijn ziel?”

De mens die dit ervaart, is eigenlijk bezig aan het heen en weer springen vanuit zijn emotieveld naar zijn wetensveld, naar zijn zielenveld, naar zijn hoger-kunnen-weten-en-kijken-veld. Steeds opnieuw zal deze mens weer terugvallen op zijn emotieveld omdat het emotieveld een zodanige plaats heeft gehad in zijn leven en dit emotieveld enorm gevoed wordt vanuit de buitenwereld en de mensen die om hem heen staan, zijn dierbaren. Vanuit dit emotieveld wil hij opnieuw de verbinding leggen, omdat hij weet hoe deze verbinding werkt. Wanneer hij hiertoe niet meer in staat is, zal de emotie in deze mens een enorme input krijgen, zal een enorm veld van energie in deze mens teweeg gebracht worden.

Dit komt vanwege zijn onmacht om niet aan te kunnen geven aan degenen die hem dierbaar zijn dat hij/zij niet werkelijk dood is en dat zal een enorme invloed hebben op deze mens. Tegelijkertijd voelt deze mens ook dat andere weten in hem, want hij ziet vanuit een andere manier. Het is ook vaak gebleken dat de mens in deze positie als het ware al vaak uit zijn lichaam is gestegen en kijkt naar de situatie om hem heen. Maar steeds opnieuw voelt hij de aandrang om weer terug te keren naar dat emotieveld, naar de sterke verbindingslijn die hij kent naar zijn dierbaren.

Het gevecht dat een mens levert in deze positie is een enorm gevecht.
Dit zal door een goede begeleiding een wat mindere impact kunnen hebben op dat wat een zielenwond zou kunnen worden, maar het zal altijd zijn weerslag hebben in de ziel. Want de onmacht het niet uit te kunnen spreken wat hij nog had willen zeggen aan zijn omstanders zal in deze mens toch een wond, een deukje, in zijn zielenweefsel geven. Wanneer deze mens vanuit een hoger bewustzijn tot een stuk overgave kan komen aan de situatie en kan zien dat hij vanuit een andere verbindingsdraad zijn dierbaren ook kan ontmoeten, dan zal er vanuit het emotielichaam een stuk rust gaan ontstaan.

Dan zal het zodanig tot een stuk evenwicht worden gebracht dat deze mens uiteindelijk wanneer het toch zijn tijd is in overgave ook los kan laten. Maar het gevecht van het niet los kunnen laten vanuit de emotiedraden is vaak het grootste gevecht dat dit soort mensen moet leveren.

“Ik weet niet of ik het allemaal goed begrepen heb. Iemand die hersendood en orgaandonor is wordt nog steeds kunstmatig in leven gehouden, ligt op de operatietafel en nu begint men met de operatie. De organen uit deze mens worden verwijderd. Wat gebeurt er met deze mens en met zijn ziel?”

Deze mens zal in eerste instantie te maken krijgen met een enorme paniekreactie in zichzelf. Want daar waar deze mens zichzelf nog helemaal niet heeft losgekoppeld van dat wat zijn leven was, wordt zijn leven letterlijk al afgebroken. En daar waar zijn organen letterlijk uit zijn stoffelijk lichaam worden gehaald worden energietrillingen uit zijn lichaam meegenomen, worden informatiepunten uit zijn lichaam meegenomen. Ik heb u net gezegd dat ieder orgaan zijn specifieke informatie over deze mens in zich draagt. Juist wanneer die orgaanuitname plaatsvindt, is dit een enorm diep proces voor deze mens omdat hij er nog steeds bij betrokken is, al denkt de wetenschap van niet. Deze mens is met zijn bewustzijn daarbij en ziet wat gebeurt.

Tegelijkertijd is er ook het hogere bewustzijn dat bij die mens al in werking is getreden en waar hij al toegang toe heeft. Dus deze mens zal, wanneer hij werkelijk ziet wat er op dit moment plaatsvindt en ook kan zien dat er geen weg terug is, zich dan uiteindelijk terug kunnen trekken vanuit die andere lijn, vanuit die andere draad in zijn bewustzijn.
Maar nogmaals: het eerste moment, de eerste periode waarin dit gebeurt, heeft een enorm diep ingrijpende werking op het bewustzijn van deze mens en zal zeker zijn sporen achterlaten in zijn ziel. Want op dit punt heeft deze mens totaal geen controle en eigen zeggenschap meer en dit is juist het punt waarop deze mens gedwongen wordt zichzelf uiteindelijk los te koppelen, terwijl hij innerlijk misschien nog niet de bereidheid heeft dit al op dat punt te doen. Dan wordt er op dat moment vanuit de wetenschap ingegrepen op een punt van tijd dat soms voor de mens te vroeg kan zijn.

Vraag: Hoe wordt dit uiteindelijk aan de buitenwereld en met name aan de wetenschap duidelijk?

Geduld. Door heel veel geduld, door heel veel wilskracht, hogere wilskracht en niet zozeer vanuit de rationele overtuiging, maar vanuit een gevoelsovertuiging omdat uiteindelijk kan worden aangetoond datgene wat ik net heb gezegd. De mensen die op dit veld werken dienen niet te wanhopen op momenten dat de wereld zich tegen hen lijkt te keren; want dit zal nog vele, vele malen gebeuren. Toch worden ze iedere keer opnieuw uitgenodigd hun kracht te bewaken, hun kracht te behoeden en zich niet te laten misleiden. U wordt steeds opnieuw uitgenodigd het spoor helder te houden en te weten waarmee u bezig bent, te weten wat het doel is en te weten, steeds opnieuw, dat diepste vertrouwen dat de inspiratie daarover ook naar uzelf toe, steeds opnieuw, als mogelijkheid aan u wordt aangereikt.

Dus laat niet los datgene waarover u nog steeds geen zichtbare bevestigingen krijgt, maar hou vast vanuit het diepste punt van uw zijn. Er zal uiteindelijk een gezamenlijkheid ontstaan in dit veld. En daar waar een gezamenlijkheid ontstaat, zal in een gezamenlijk zien een enorm sterk veld kunnen worden gecreëerd dat een bedding vormt voor een zeer krachtige golf die over uw wereld zal gaan. Deze golf zal velen aantikken en ik sprak in dit verband ooit over het domino-effect. Dit domino-effect kunt u leggen op wat Ik u net heb gezegd.

Nogmaals: daar waar de mens niet wil zien is de mens nog steeds ingebed in de angst van deze tijd. Vergis u niet: deze tijd doet een enorm appèl op de mens, op diens bestaansrecht en vooral ook in veel gevallen nog op diens overlevingsdrang. Daar waar de mens in zijn overlevingsdrang en bestaansrecht een klein stukje aan veiligheid heeft verworven zal hij dit uit alle macht bewaken. Als onveiligheid vanuit iets wat de mens nog niet kent in zijn kleine veiligheidsstructuur binnen wenst te komen, a.h.w. wil penetreren in dat wat de mens als veiligheid benoemt maar uiteindelijk een schijnveiligheid blijkt te zijn, zal de mens zich daartegen uit alle macht verzetten.

Juist dit verzet zal uiteindelijk van binnenuit in de mens in zichzelf gebroken gaan worden. Dit verzet kan namelijk nooit van buitenaf gebroken worden. Als de mens innerlijk open zal gaan vanuit zijn eigen bewustzijn, al is het maar een klein deel, zal het verzet in hemzelf tegenover dat wat nu nog onveilig lijkt – vanuit de wetenschap en de onveiligheid van de dood afgezet tegen de onveiligheid van het leven – gebroken gaan worden. Dit gebeurt dus vanuit het zelf, vanuit het zelf aangevuurd door het collectieve onderbewustzijn waarin de hele groep van de mensheid niet anders kan dan het breekpunt te voelen. Het breekpunt zal een zodanig breekpunt worden dat iedereen, niemand uitgezonderd, daardoor zal breken.