x
x
De zoektocht naar Liefde, het ervaren van de Feniks..
2017 © Arend Zeevat | deze versie WantToKnow.nl/be
x
Waar zijn we nu echt naar op zoek? Als wij onszelf afvragen waar we in de loop van ons leven naar op zoek zijn en achter alle innerlijk en uiterlijk opgehangen (rook)gordijnen durven te kijken, dan kunnen we toch alleen maar constateren dat we op zoek zijn naar Liefde. Een Liefde die ons doet voelen dat we er mogen zijn, dat we van belang zijn, dat we mooie kwaliteiten hebben waar anderen van mee kunnen genieten. Dus dat we een bijdrage te leveren hebben aan een toenemende transformatie van een inmiddels totaal ontmenselijkte maatschappij. In feite zijn we in mijn beleving allemaal op zoek naar de perfecte en vervullende Liefde! (HIER)
Doordat de samenleving in de loop der tijd is verworden tot een maatschappij valt er echter bitter weinig meer op een Liefdevolle manier samen te leven.
Omdat wij in een door economische belangen en egostrijd vormgegeven (buiten)wereld leven, zullen we in die wereld deze perfecte Liefde niet kunnen vinden. Alle sociaal-menselijke verhoudingen zijn in de loop der tijd zo verziekt door die economische belangen, dat er geen plaats meer is voor ware Liefde. Liefde heeft met een oorspronkelijke en individuele beleving te maken van de innerlijke Bron van leven, die op een vrije en vooral ook vrijlatende wijze tot uitdrukking gebracht wil kunnen worden.
De Liefde wil het leven in al haar vormen heiligen en ten volle waarderen. Binnen economisch gedicteerde verhoudingen is dat absoluut onmogelijk. Wij kunnen echter wel zelf die Liefde, door deze gedurende het leven in onszelf toe te laten, in de wereld helpen brengen en daar te verankeren. Economie is gebaseerd op exploitatie door en gewin voor de machtigste en financieel rijkste 0.01% van deze wereld. Hun innerlijk kent geen Liefde. Het kent slechts een satanisch geïnspireerde drang naar macht en rijkdom. Maar zij kunnen hun macht en rijkdom niet meenemen naar het hiernamaals. Dit wordt op humoristische wijze duidelijk gemaakt in de volgende grap waarin Mark Rutte de hoofdrol speelt..
‘Mark Rutte bij de hemelpoort
Mark Rutte komt bij een verkeersongeluk om het leven. Zijn ziel komt bij de hemelpoort en wordt ontvangen door Petrus. “Welkom bij de Hemel”, zegt Petrus. ”Er is een klein probleem, ik kan je niet zomaar binnenlaten. We zien zelden een zo hoog geplaatst persoon aan de hemelpoort, zie je, dus weten we niet meteen wat te doen met jou. “
“Geen probleem, laat me gewoon binnen”, zegt de VVD-politicus. Waarop Petrus antwoordt: “Nou, ik zou wel willen, maar ik heb orders van hogerhand. Wat we zullen doen, je brengt 1 dag door in de hel en 1 dag in de hemel. Daarna kun je kiezen waar de eeuwigheid door te brengen.”
“Echt, ik weet het al. Ik wil naar de hemel”, zegt Mark Rutte. “Het spijt me, maar we hebben hier zo ónze regels”, zegt Petrus. Zo wordt de politicus door Petrus geëscorteerd naar de lift en ze gaan naar beneden, beneden en nog verder naar beneden naar de hel. De deuren gaan open en plotseling staat hij midden op een mooie groene golfbaan. Op een afstandje staat het clubhuis en daarvoor staan al zijn oude vrienden en andere politici, waar hij mee heeft gewerkt. Ze zijn allemaal heel blij en gekleed in avondtenue.
Ze rennen naar hem toe, schudden zijn hand, en halen goede tijden op die ze hadden toen ze steeds rijker werden op kosten van de burgers. Ze speelden een prettig partijtje golf en met het diner hadden ze kreeft, kaviaar en Champagne. De duivel zelf is ook aanwezig, die waarachtig een vriendelijke vent is en zich vermaakte met dansen en grappen vertellen. Ze hadden het geweldig en voordat hij het wist, was het tijd om te vertrekken.
Iedereen gaf hem een hartelijk afscheid en ze wuifden, terwijl de lift begon te stijgen. De lift gaat omhoog, omhoog, omhoog en toen hij stopte stond Petrus al op hem te wachten. “Nu is het tijd om de Hemel te bezoeken.”
In de hemel was het heel gezellig, hij spendeerde zijn tijd met het vergezellen van een groep blije zielen, die van wolk naar wolk dansten, de harp bespeelden en zongen. Ze hadden het dus goed naar hun zin, maar voordat hij er erg in heeft zijn er 24 uren voorbij en Petrus komt naar hem toe. “Nu dan, je hebt een dag in de hel doorgebracht en een dag in de Hemel, maak nu je keuze voor de eeuwigheid.” Politicus Mark Rutte wacht even, dan antwoord hij: “Wel, ik zou het nooit gezegd hebben van te voren, ik bedoel, de hemel was geweldig, maar ik denk toch dat ik beter af ben in de hel.”
Zo escorteert Petrus hem naar de lift en hij suist naar beneden, beneden, beneden. De deuren van de lift gaan open en staat hij in een dor landschap, bedekt met vuil en afval. Hij ziet al zijn vrienden, gekleed in lompen, het afval oprapen en in zwarte zakken stoppen, terwijl er steeds meer stinkend afval naar beneden komt vallen. De duivel komt naar hem toe en slaat zijn armen om hem heen. “Ik begrijp er niets van,” stamelt de politicus. “Gisteren was ik hier en was er een golfbaan en een clubhuis, we aten kreeft en kaviaar, dronken Champagne, dansten en hadden het hier geweldig. Nu is er alleen een dor land vol afval en mijn vrienden zien er vreselijk uit. Wat is er gebeurd?”
De duivel kijkt hem aan, lacht en zegt, “Gisteren waren we op campagne….. Vandaag heb je gekozen.”
Niet te verzadigen
Deze grap over Mark Rutte, laat zien dat al die machtsfanaten eigenlijk wezens zijn, die zichzelf volledig hebben verloren in de uiterlijke schijn van geld, glitter, status, geperverteerde seksuele lusten, vermeende macht en aan het ego gerelateerde roem. Dat is echter allemaal zo vergankelijk! Zij houden voor zichzelf een, op verslaving gebaseerde, illusionaire behoefte in stand, die niet te verzadigen is. Omdat zij zichzelf niet uit die verslaving kunnen halen, willen ze de rest van de mensheid meenemen in hun eigen verslavende ondergang! Dan hoeven zij zich niet zo eenzaam te voelen.
Daarom hebben ze in de loop der tijd voor de kinderlijk naïeve en onwetende mensheid een strak keurslijf bedacht van wetten, regels en voorschriften, die ze met alle hen ten dienst staande machtsmiddelen aan haar hebben opgelegd. Ze menen daarmee controle over de gehele mensheid te kunnen krijgen. Maar ook dat is een illusie! Want wanneer ook maar één individueel mens hun plannen doorziet en gevolg geeft aan zijn/haar drang om Liefde toe te willen laten, is hun illusie al aan diggelen. Ze kunnen nooit en te nimmer de gehele mensheid in haar geheel beheersen, betreffende wat ze moeten denken, voelen en doen.
Ze kunnen nooit de mens zijn ingeboren vrijheid totaal afnemen. Dat is absoluut Godsonmogelijk! Er zal altijd iets in de mens aanwezig blijven dat naar vrijheid en Liefde zal blijven streven. Dat is vooral de diep in de menselijke ziel verankerde wil om Liefde te kunnen ervaren. Die vrij willen stromende Liefde laat zich niet uitroeien. No way! Laat dit vooral heel erg duidelijk zijn! In het dichtwerk Faust van Goethe wordt dit op een heel mooi beeldende wijze duidelijk gemaakt.
Dus koester je alvast in de overwinning op het Kwaad, waar die 0,01% van de mensheid en haar volgelingen voor staan. Hun strijd is al lang verloren. Ze beseffen het alleen nog niet. In het volgende wil ik een licht werpen op een deel van de trukendoos van Pandora die zij voor de mensheid hebben geopend, om haar mee te nemen in hun illusionaire ondergang. Dit wil ik doen door een algemeen gebruikt misleidend begrip in een ander licht te plaatsen.
Maatschappij
Het verschil tussen de begrippen maatschappij en samenleving is, dat het eerste begrip een sterke vorm van georganiseerde structuur inhoudt die gebaseerd is op wet- en regelgeving. Het begrip samenleving staat voor iets heel anders, waar ik verderop in dit artikel op in zal gaan. De structurerende wet- en regelgeving binnen de maatschappij, vormen uiteindelijk een alles bepalende invloed ten aanzien van het gehele ‘leven’ dat er binnen de maatschappij plaatsvindt. Daarvoor zijn er verschillende verstarrend werkende structuren vormgegeven. Deze zijn door manipulatieve indoctrinatie tot norm geworden en worden door de meeste mensen als normaal beschouwd. Maar is dat ook normaal en wat is normaal? (HIER)
De regels en wetten gelden alleen voor hen die er aan onderworpen zijn en niet voor hen die ze ontworpen hebben! Eén van de geïnstalleerde structuren voor de onderworpenen is de op illusionaire wijze vormgegeven sociaal-maatschappelijke managementlaag van wet- en regelgevende clubs binnen de maatschappij. Deze is binnen de maatschappij op een zogenaamd democratische wijze, door verkiezingen met goedkeuring van de onderworpenen tot stand gekomen. De structuur bestaat uit regeringen en de eigenlijk helemaal niet volksvertegenwoordigende organen.
Zij krijgen in onze economische dictatuur, hun wet- en regelgevende paranoïde dwangneurose ingefluisterd door de economische machtsbelangen van bankiers en multinationals. Zij hebben tot taak het menselijk leven binnen de maatschappij te ordenen en te sturen, door deze met gewelddadig machtsvertoon in verschillende vormen onder controle te houden. De economie is immers het sociaal-maatschappelijke veld, waarbinnen de mensheid door kunstmatig gefabriceerde afhankelijkheidsverhoudingen tot slaaf gemaakt wordt. Dit verloopt geheel volgens een al heel lang van tevoren vastgestelde planning die de basis is gaan vormen voor onze moderne geschiedenis. Zie HIER, HIER en HIER.
Citaat uit de Protocollen van Sion:
‘PROTOCOL 1 (De hoofd doctrine)
- Wie heeft de roofdieren, die men mensen noemt, in toom gehouden? Wie heeft hen tot nog toe geleid? Vanaf het begin van de sociale orde hebben zij zich onderworpen aan het ruwe en blinde geweld; later aan de wet, dat niets anders is dan datzelfde geweld, alleen in andere vorm. Ik trek hieruit de conclusie, dat volgens de natuurwet het recht in het geweld ligt.’
Bewakers van het (on)recht
Daarnaast zijn er de structuren die de geïmplementeerde wet- en regelgeving in haar uitvoerende toepassing moeten toetsen, met betrekking tot eventueel ontstane conflicten tussen de deelnemers aan de maatschappij en de bepalende regelgevers. Of tussen de deelnemers onderling. Hier is een heel justitieel en gerechtelijk apparaat uit voortgekomen, dat vormgegeven wordt door mensen die daar intensief voor hebben moeten studeren. Uit de praktische vormgeving van hetgeen ze hebben bestudeerd blijkt echter, dat het niet datgene bewerkstelligd wat met vele mooi verhullende woorden wordt gepretendeerd. Dit is mij mede duidelijk geworden tijdens een interview, dat ik had met de emeritus hoogleraar staatsrecht Twan Tak voor Argusoog Radio.
De rechtenstudie houdt in, dat de studenten zich door het slaven producerende (on)rechtssysteem laten hersenspoelen om dat systeem in stand te helpen houden. Tijdens de latere uitoefening van hun ambt ontwikkelen ze vaak een beroepsmatige afwijking. Deze doet hen vanwege de strijd voor het behoud van hun goed betaalde baan, zich veelal volledig identificeren met de regels en wetten die ze zouden moeten toetsen. Daarbij zijn ze in veel gevallen vergeten dat regels en wetten niets met menselijkheid en Liefde te maken hebben, omdat ze star en veralgemeniserend zijn. Wetten en regels zijn per definitie liefdeloos! Afhankelijk van de sociaal-maatschappelijke status en positie worden overtredingen wel of niet bestraft.
Wetten en regels komen voort uit een op controle en macht gericht intellectueel denken, waar het hart geen invloed op heeft. Deze manier van denken houdt niet het algemeen en individueel menselijk belang voor ogen, maar alleen het belang van de wet- en regelgevers en de daarboven opererende marionettenspelers. Zij hebben een monopolie op geweld en voeren dit via de ‘wetshandhavende’ structuren van politie en legers uit. Zoals al gezegd spelen er bij de vertegenwoordigers binnen de bovengenoemde wet- en regelgevingsstructuur ook de nodige persoonlijke belangen een rol.
Zij worden vooral binnen de ‘ouwe jongens’-netwerken van niet ambachtelijke Vrije Metselaars behartigd. Het is dit op de achtergrond en aan ieders democratisch te controleren zicht onttrokken schaduwgebeuren, dat zo ongelooflijk verziekend heeft gewerkt op de samenleving (HIER). Het is voornamelijk de Maatschap van niet ambachtelijke metselaars, die het grootste belang hecht aan het eigen persoonlijk welzijn. Deze worden dan ook alleen binnen het Maatschap behartigd, zolang ze maar trouw zijn aan het Maatschap en haar doelen.
Daartoe wordt vaak gebruik gemaakt van op de persoon gerichte chantagepraktijken (HIER), (HIER) en (HIER). Als uitvloeisel daarvan zijn zij bereidt, om het welzijn van de menselijke samenleving als geheel ondergeschikt te maken aan hun in (geheim) ‘broederschap’ verbonden belangen. Ze zweren er zelfs een eed op, maar in feite eten ze daarmee een ogenschijnlijk ongeneeslijke zweer op (HIER), (HIER), (HIER) en (HIER), en via eigen onderzoek nog veel meer. Ze blijken daarmee minder vrij te zijn dan ze pretenderen.
Dus al met al is een maatschappij een weergave van de ten dode opgeschreven mens. Want een maatschappij die dode en dodende regels en wetten als basis heeft voor haar bestaan, kan alleen maar ten dode opgeschreven zijn. Het begrip maatschappij is gebaseerd op maatschap, hetgeen een rechtsvorm is die de economische belangen van verschillende mensen op een ‘legaal’/juridische manier veilig stelt. Volgens het Nederlandse woordenboek van Dale heeft het begrip maatschappij de volgende (politiek correcte!) betekenissen:
Betekenis ‘ maatschappij ‘
- samenleving, gemeenschap; = wereld
- vereniging ter bevordering van bepaalde belangen
- vereniging van personen tot een handelsonderneming enz.: verzekeringsmaatschappij (Bron)
Vooral de tweede en derde van de door Van Dale gegeven politiek correcte betekenissen geven exact aan waar het allemaal om draait. De eerst gegeven betekenis, waarin maatschappij gelijkgesteld wordt aan de samenleving en de wereld als geheel, kunnen we maar beter vergeten. Deze betekenis hoort thuis in de prullenbak van ‘Orwelliaanse New Speak’. Want gezien de economische dictatuur waar wij nu wereldwijd in leven mag het inmiddels wel al overduidelijk geworden zijn dat, door de vele miljoenen doden ten gevolge van kunstmatig geschapen oorlogen, kunstmatig geschapen ziekten en kunstmatig geschapen honger, er geen sprake meer kan zijn van werkelijk samen leven.
De economie heeft immers niets met gemeenschap, samenleving en de werkelijk menselijke wereld te maken. Het heeft die menselijke wereld misbruikt om er de tweede en derde betekenis volgens van Dale op te kunnen baseren. Maatschappij staat in concreto dus voor belangenbehartiging en dan vooral de belangen van 0.01 % van de mensheid. Die 0,01% wil de rest van de mensheid in totale verwarring brengen betreffende de Liefde. Dat doet men o.a. door op lagere en middelbare scholen seksuele voorlichting te geven, waarbij ook verplicht aandacht moet worden besteed aan homoseksualiteit en transseksualiteit.
Onlangs werd in de 2e Kamer een door de SP ingediende motie aangenomen, waarin wordt afgedwongen om weigerende scholen te bestraffen (HIER). Het wordt steeds schadelijker voor kinderen om het door de staat bepaalde onderwijs te volgen. Zou het niet eens tijd worden om die bizar kleine dictatoriale minderheid door het afvoerputje van de geschiedenis te spoelen, zodat zij die werkelijk samen willen leven dat ook kunnen gaan doen?
Wordt het niet eens tijd voor allen die graag werkelijk samen willen leven, dat zij hun eigen emotioneel historische afvoerputje schoonmaken? We kunnen dan weer met een schone lei en schoon levenswater beginnen. En weer opnieuw gaan bouwen aan het op een zuivere manier vormgeven van het leven zoals het oorspronkelijk bedoeld is!
Veruiterlijkte liefde
In het Oudgrieks zijn er verschillende begrippen voor liefde, ieder met een andere inhoud. Men zou het ook kunnen zien als verschillende niveaus ven beleving. Hieronder een aantal enigszins bewerkte citaten uit een artikel over de Griekse liefdesopvattingen.
‘Wij hebben één woord voor liefde, maar de oude Grieken hadden er wel zes..
Het begrip ‘Eros’ stond bij de oude Grieken voor seksuele hartstocht en begeerte, en vertegenwoordigde een van de belangrijkste soorten liefde. Maar Eros was zeker niet de speelse deugniet die we ons er tegenwoordig bij voorstellen. Men zag er een gevaarlijke, vurige en irrationele vorm van liefde in, die zich meester van je kon maken, en waarvan je vervolgens volkomen in de ban raakte. ‘ (…)
Muzikaal intermezzo van Gary Moore met I’ve still got the blues for you:
(…) “Een andere vorm van liefde, philia – meestal vertaald als ‘vriendschap’ – werd veel deugdzamer geacht dan de platte seksualiteit van eros. Filosofen als Aristoteles hebben zich heel wat geestelijke inspanningen getroost om de verschillende vormen van philia te ontleden. Zo was er de philia binnen het gezin – bijvoorbeeld de innige band en de genegenheid tussen een ouder en een kind, of de diepgevoelde, maar niet-seksuele band tussen broers en zusters of neven en nichten, die elkaar door bloedverwantschap na stonden.
Speelse liefde
Philia mocht dan een behoorlijk serieuze aangelegenheid zijn, maar er was nog een derde vorm van liefde die door de oude Grieken werd gewaardeerd: speelse liefde. In navolging van de Romeinse dichter Ovidius gebruiken academici meestal het Latijnse woord ludus voor dit type liefde, dat staat voor de speelse genegenheid tussen kinderen of gelegenheidsminnaars.
Praktische liefde
Huwelijken in het oude Griekenland waren zelden ludiek. Gewoonlijk werden ze door de ouders gearrangeerd en had de vrouw, die geacht werd binnen te blijven, zich maar te schikken naar haar echtgenoot. (Hoezo afgeven op de Islam vanwege het gebrek aan vrouwenrechten? AZ) Dit weerhield de Grieken er niet van een vierde soort liefde te bedenken, die ze pragma – volwassen liefde – noemden, waarmee ze verwezen naar het diepe begrip dat er na lange tijd tussen echtelieden kan ontstaan. (Hier is het begrip pragmatisch aan ontleend. In mijn beleving houdt dit de voorwaardelijke min of meer economische voor wat hoort wat liefde in. AZ) (…)
Verinnerlijkte Liefde
(…) “Ging het bij pragma om geven aan je partner, agape of onzelfzuchtige liefde was een veel radicaler ideaal. Dit Oudgriekse type liefde werd gekenmerkt door zijn non-exclusiviteit: het werd geacht op altruïstische wijze aan ieder mens te worden betoond, of het nu een familielid of een vreemdeling uit een verre stadstaat betrof. Deze liefde werd aangeboden zonder verplichting en zonder dat er iets voor werd terugverwacht – een transcendente liefde, gebaseerd op menselijke solidariteit.” (…)
Onzuivere en zuivere eigenliefde
(…) ”Tot slot kenden de Grieken nog philauteo, eigenliefde, iets wat op het eerste gezicht het tegendeel van agape lijkt: de vijand en vernietiger van naastenliefde. De wijze Grieken beseften echter dat er twee vormen van bestonden. Enerzijds was er een negatief soort eigenliefde: een egoïstische en buitensporige zucht naar persoonlijk genot, geld en maatschappelijk aanzien. De gevaren daarvan kwamen naar voren in de mythe van Narcissus, de onweerstaanbare jongeling die verliefd werd op zijn eigen spiegelbeeld in een vijver, zich daar niet meer van kon losrukken en ter plekke verhongerde.
Gelukkig had Aristoteles een gunstiger variant van eigenliefde opgemerkt, die ons juist beter in staat stelt anderen lief te hebben. ‘Alle gevoelens van genegenheid voor anderen’, zo schreef hij, ‘komen voort uit gevoelens voor jezelf.’ Zijn boodschap was dat je heel veel liefde te geven hebt als je op jezelf gesteld en zelfverzekerd bent. Als je bovendien weet wat je gelukkig maakt, zul je er eenvoudiger in slagen dat geluk aan anderen door te geven. ‘Wanneer je daarentegen moeite met jezelf hebt of sommige aspecten van jezelf verafschuwt, zul je anderen weinig liefde te bieden hebben. Het lijkt dus van belang dat we leren van onszelf te houden op een manier die niet ontaardt in obsessief navelstaren. Daarvoor moeten we op z’n minst onze onvolkomenheden aanvaarden en in alle bescheidenheid onze persoonlijke talenten onderschrijven, in plaats van ons blind te staren op onze mislukkingen en tekortkomingen.’ Bron
Het is door het ervaren van een gezonde eigenliefde, dat men ontvankelijk kan worden voor de Goddelijke liefdesvorm agape. De agape-vorm van Liefde heelt de in onze ziel aanwezige wond van afgescheidenheid. Het is tevens de alomvattende vorm van Liefde, die de basis vormt voor een gezond samenleven.
Samenleving
Het begrip samenleving heeft voor mij een heel bijzondere inhoud. Voor mij geeft het aan dat een gemeenschap van mensen samen het leven heiligt in al haar vormen. Het geeft voor mij ook aan dat mensen bereidt zijn om zichzelf en hun medemensen in hun ware aard te zien. Daarmee bedoel ik het zien van de essentieel goddelijk scheppende vonk in ieder ander mens. Liefde wil jezelf, de ander en het gehele leven op een ego overstijgende onvoorwaardelijke manier laten zijn zoals het is. In een gezonde samenleving is mijns inziens een op gezonde eigenliefde gebaseerde agape dus de basis van alle sociale relaties. Het is het element, dat een verbindende draagkracht heeft en tevens mogelijkheden tot verandering en ontwikkeling biedt.
Muzikaal intermezzo van The Vaughan Brothers:
Liefde en kunstenaarschap
Iedere ware kunstenaar zal bevestigen dat zijn/haar kunst voor een belangrijk deel voortkomt uit het op een positieve manier om leren gaan met de in hem/haar aanwezige spanningsvelden, die het leven in deze dualistische wereld met zich meebrengt. De inspiratie die de kunstenaar ontvangt, kan hij/zij alleen ontvankelijk voor zijn als hij/zij volledig in het heden leeft, in directe verbinding met de innerlijke bron van inspiratie. Het wordt de moderne mens echter steeds moeilijker gemaakt om in dat heden te leven.
Door allerlei tegengesteld maatschappelijke krachtenwerkingen wordt de mens in onze tijd enerzijds vastgehouden in de feodale machtsverhoudingen vanuit het verleden. In de antroposofie worden dit de Luciferische krachten genoemd. Anderzijds wordt hij door een vanuit de toekomst komende kracht, die de moderne zeer geavanceerde technologie vormgeeft, in de toekomst gezogen. Deze technologie heeft op de mens een zielsvernietigende uitwerking, daar deze er moreel/ethisch gezien niet op voorbereid is, om daar op een zuivere aan de natuur gerelateerde wijze mee om te gaan.
Deze wordt in de antroposofie Ahrimanisch geneomd. Het gebruik van die technologie is ingebed in de groepsegocentrische Luciferische machtssfeer van de heersers van deze planeet. Zij misbruiken het voor machtsbehoud en controle. De mensheid is dus gevangen tussen een Luciferisch op machtverhoudingen gebaseerd verleden en een Ahrimanisch op een niet moreel ondersteunde technologische toekomst. Welcome to the machine (hier).
Overgangstijd tussen twee evolutionaire tijdperken
Astrologisch gezien kenmerkt zich bovenstaande in een overgang van de collectivistisch gerichte groepsmens van het Vissentijdperk, naar de geïndividualiseerde gemeenschapsmens van het Watermantijdperk. Lucifer laat het op macht beluste genius van het verleden zien en Ahriman het technologische genius van de toekomst. De conserverende krachten van het oude tijdperk willen de mens vasthouden in het geprogrammeerd machtsdenken en onder invloed houden van externe autoriteiten.
Tegelijkertijd werken er dus krachten van het Kwaad vanuit de toekomst in op de mensheid. Deze confronteren haar met een zeer geavanceerde technologie die gebaseerd is op natuurkrachten, welke alleen met een hoogstaand moreel/ethische ontwikkeling ten goede te gebruiken zijn. Zo werken de satanische krachten Lucifer en Ahriman samen om de mensheid te verwarren en van haar oorspronkelijk evolutionaire weg af te leiden.
Er is aldus een spanningsveld geschapen, waarbinnen de mensheid uit elkaar wordt getrokken tussen het conserverende machtsverleden en een technologische toekomst die men moreel/ethisch gezien nog niet aankan. Dit is mijns inziens de oorzaak van de diepe spirituele crisis, waarin de mensheid zich momenteel bevindt. De individuele mens wordt in dit spanningsveld tussen ogenschijnlijk tegengestelde krachten innerlijk onbewust tot een gespletenheid gebracht, tot een schizofrene situatie.
Hier is eveneens de oerpolariteit van het mannelijke en vrouwelijke in te herkennen, maar dan in een demonische uitingsvorm. De machtconserverende krachten uit het verleden zijn Luciferisch en oorspronkelijk vrouwelijk. Deze zijn gericht op het in stand houden van het collectief, ook al moet dat met dictatoriale machtsmiddelen. De uit de toekomst werkende technologische krachten zijn Ahrimanisch en mannelijk. Zij zijn gericht op afscheiding, fragmentarisering en versplintering. W
aar de huidige technologische communicatiemiddelen een belangrijke rol bij spelen, die via een kunstmatig virtuele realiteit een kunstmatig gevoel van verbondenheid geven. Maar tevens de mens steeds meer opsluiten in een illusionaire zelfbeleving, een egozeepbel. Modern narcisme dus. Kijk eens hoeveel vrienden en contacten ik heb en hoeveel mensen mij volgen. Kwantiteit zegt echter niets over kwaliteit. Ze lijken elkaar te bestrijden. Goethe maakte op meesterlijke wijze in zijn dichtwerk Faust duidelijk, hoe die gespletenheid in de mens werkt:
Twee zielen wonen, ach, diep in mijn borst,
De ene wil zich van de and’re scheiden;
De ene klampt in felle liefdeslust
Zich aan de wereld vast met grijpende organen;
De and’re rijst met macht op uit het stof
Naar sferen van een hoger, reiner wereld. Bron
Goethe, Faust 1, Vor dem Tor
De astroloog Kaypacha legt in onderstaande video aan de hand van astrologische interpretaties, weer heel mooi uit wat de huidige staat van het kosmische krachtenveld is waar wij ons nu in bevinden.
Gestolen tijd
Naast het jaarlijkse gerommel met zomer- en wintertijd, blijken de machthebbers op deze planeet nog veel meer met onze tijdsbeleving te hebben gerommeld. Uit een aankondiging op deze site van een lezing van Cara St.Louis (HIER) blijkt, dat zij door haar spirituele onderzoek tot de conclusie is gekomen dat er in onze ontwikkelingsgeschiedenis zo’n 400 tot 1300 jaar zijn ‘ingevoegd’. Daardoor zouden we in een heel andere tijdlijn terecht zijn gekomen. Nu is het met ons alledaagse mensenverstand moeilijk te bevatten hoe men dat zou hebben kunnen doen.
Wat zij door haar onderzoek gevonden heeft, is in mijn beleving echter een bevestiging van de Ahrimanische werkzaamheid op de menselijke evolutie. Deze werkzaamheid is er op gericht om toekomstige (technologische) ontwikkelingen op een eerder evolutionair moment te laten plaatsvinden, waardoor ze chaotiserend en destructief werkend zijn op de bewustzijnsontwikkeling van de mensheid en haar sociale samenhang! Het technologische gerommel met dimensies dat men bij CERN meent te kunnen doen is zeker deel van dit geheel.
De voor ons op natuurlijke wijze beleefbare toekomst wordt dus verschoven en ontmoet het heden op een eerder moment, dan volgens de evolutionaire ontwikkeling gepland werd. Op deze wijze doen de samenwerkende satanische tegenkrachten een ultieme poging om de oorspronkelijk menselijke bewustzijnsevolutie om zeep te helpen. Die oorspronkelijke evolutie is er mijns inziens op gericht, om alle bewustzijnsvormen in een toenemende mate en op organische wijze te integreren tot een bewust ervaarbaar onderling verbonden geheel. De samenwerkende Luciferische en Ahrimanische krachten zijn er op uit om de totstandkoming van die bewust ervaarbare verbondenheid te torpederen, fragmentariseren en uiteindelijk te elimineren.
Versnelde rotatiesnelheid van de aarde
In 2004 vond er een zeer zware zeebeving plaats bij Indonesië, met een vernietigende tsunami tot gevolg. In 2010 vond er ook een zware aardbeving plaats in Chili. Voor de kust van Japan vond er in 2011 een catastrofale zeebeving plaats met een daaropvolgende tsunami, die een vernietigende uitwerking had op kernreactorcomplex in Fukushima. Al deze aardbevingen hadden eveneens een invloed op de kanteling van de aardas, de rotatiesnelheid van de aarde en dientengevolge de tijd. Zie HIER voor het effect van de Indonesische en Chileense catastrofes. Zie HIER voor het effect van de Japanse zeebeving.
De tijd is door de invloed van deze gebeurtenissen beïnvloed, ze is sneller geworden. Waardoor de dagen bij iedere bovengenoemde gebeurtenis microseconden korter zijn geworden en de nachten dus langer. Direct na de bovengenoemde aardschokken kwamen in de nieuwe mediawereld ook meteen twijfels op ten aanzien van de natuurlijkheid van die schokken. Er werd door velen de vraag gesteld of die schokken door bijvoorbeeld HAARP zouden kunnen zijn veroorzaakt.
Voor mijzelf heb ik geen volledig inzicht in wat het effect van dit alles is, maar wil het toch even benoemen binnen het kader van het rommelen met de tijd door de planetaire heersers. Het is in ieder geval duidelijk dat de tijd op een subtiele wijze samengeperst wordt. Daardoor lijken we minder de tijd te hebben om onszelf en elkaar lief te hebben. Geniet dus ten volle van ieder Liefdesmoment dat je in je leven kunt ervaren en delen met anderen! Je kunt het dan in het hier en nu verruimen tot de eeuwigheid.
Hoe hier mee om te gaan?
Zoals ik in vele eerdere artikelen al heb aangegeven en vele anderen met mij, is de enige optie om hier op een positieve wijze mee om te gaan, het aangaan van een verinnerlijkend proces. Dat houdt in dat men zich vrijmaakt van het meegaan in de steeds waanzinniger wordende technologische ontwikkeling en men trouw is aan de eigen innerlijke ontwikkelingsdynamiek, die zich nu eenmaal niet van buitenaf laat bepalen.
Dit brengt de mens in contact met het hier en nu. Door te leven in het hier en nu, leef je tijdloos. Je plaatst je daarmee buiten de aan ons opgedrongen lineaire tijdsbeleving. Je kunt jezelf dan openen voor een meer cyclische tijdsbeleving, zoals de natuur die ons middels het seizoenverloop door het jaar heen oorspronkelijk ook liet beleven. Het stevig staan in het hier en nu, is de enige manier om de innerlijke onrust tot rust te brengen en zich te openen voor agape.
Het steeds meer versnellende tempo van het leven door de hierboven beschreven Ahrimanische invloed, is er op gericht om mensen zichzelf volledig te laten verliezen in de buitenwereld, die door de Luciferische invloed in toenemende mate dictatoriaal geworden is. Al met al wil men de mens zichzelf laten verliezen in een uiterlijke strijd die, zoals inmiddels wel bekend mag zijn, een reflectie is van een innerlijke strijd.
Wanneer de duisternis van die strijd gaandeweg door bewustwording wordt verlicht en losgelaten, verschijnt er het zonnegloren van een nieuwe dag vol nieuwe mogelijkheden en ontdekkingen. Liefde is dus een zaad dat in je hart ligt te sluimeren tot het moment dat je het ontdekt en besluit het water te geven. Het kan dan gaan groeien en bloeien. Als je het eenmaal ontdekt hebt en water gegeven, kan het gebeuren dat je het even weer vergeet. Maar dan kan op sommige onverwachte momenten het in alle hevigheid je hart weer binnendringen en overspoelen.
Dit kan beangstigend zijn omdat het door het ego niet te controleren valt. Je kunt het dan alleen maar ervaren en je er aan overgeven. Niets anders is dan meer belangrijk. Alleen die (agape)Liefde! Ik heb die momenten ervaren, ze zijn niet vast te houden. Ze zijn echter wel heel transformerend en geven een onvoorwaardelijke Liefde voor het Zijn, dat zich gaandeweg door je hele zijn in tijd en ruimte wil verspreiden. Zodat je als een feniks op kunt rijzen uit de as van een door gebrek aan Liefde getekend verleden!
Muzikale epiloog met Bette Midler, The Rose:
En Loreena McKennit, Seeds of love:
x
Open je hart en de Liefde zal komen als de tijd er rijp voor is!
Arend Zeevat
14 april 2017
