x
x
x
x
x
De bewustmakende effecten van narcisten en psychopaten
2017 © Arend Zeevat | deze uitvoering WantToKnow.nl/be
x
Waarom worden wij in deze wereld zo enorm geconfronteerd met een pandemie van narcisme en psychopathie binnen de gehele maatschappij, maar vooral op het niveau van een ‘macht hebbende elite’? Waarom worden ons zoveel gewelddadige gruwelen getoond via de media, op meerdere plaatsen ter wereld in het echte leven en in films, digitale spellen en anderszins? Waarom wordt ons telkens meer angst aangejaagd met de verwijzing naar een op handen zijnde nog gruwelijker WOIII?
Waarom is er zoveel door narcisten en psychopaten veroorzaakt leed in deze wereld? Wat wil dit gegeven ons laten zien met betrekking tot de ontwikkeling die de mensheid momenteel op meerdere niveaus doormaakt? Heeft het ons misschien iets te spiegelen, wat wij door onze geestelijke luiheid op een andere manier niet bewust kunnen/willen worden?
Heeft het ons misschien iets duidelijk te maken ten aanzien van onze eigen onbewuste duistere kanten, die via de uitvergroting daarvan in de (geo)politieke arena en de media aan ons worden getoond? Zou het zo kunnen zijn dat die zaken in onszelf alleen maar aan het licht kunnen komen, als wij er in het dagelijks leven op deze manier mee geconfronteerd worden? Waardoor we ons er vrij van kunnen maken en dus in de eigen kracht kunnen gaan staan. Het is immers zo ontzettend gemakkelijk om alle ellende in de buitenwereld en de invloed daarvan op jezelf bij die buitenwereld neer te leggen en je er dan voor af te sluiten. Maar hoe zit het dan met je eigen ellende?
Of heb je daar uit overlevingsdrang je innerlijke ogen maar voor gesloten en heb jij je kop als een struisvogel in het zand gestoken? Dit vanuit het credo, dat wat je niet ziet ook niet bestaat. Hoe zit het met je eigen sociale gedrag in het alledaagse leven en op het internet? Dragen die bij aan een werkelijk wezenlijke verheffing van de neerwaartse spiraal (HIER), die de mensheid al sinds langere tijd in de afgrond doet glijden? De vraag die men zich bij alles wat men doet kan stellen is: “Draag ik, in wat ik nu doe bij aan een betere wereld?”
Het prikkelende en stimulerende Kwaad
Om inzichtelijk te maken dat het zo verleidelijke Kwaad een prikkelende en stimulerende bewustmakende functie heeft, geef ik hieronder een deel van de Proloog in de hemel weer, zoals Goethe die in zijn dichtwerk Faust verwoordde. Het betreft een deel van de dialoog tussen de Heer en de duivel Mephistopheles.
De Heer:
Gij moogt ook dan u vrij doen kennen:
‘k Heb u en uws gelijken nooit gehaat.
Van alle geesten, die ontkennen,
Is het de spotter, die mij ’t minste schaadt.
Des mensen werkkracht kan te licht aan ’t sluimren raken,
Hij mint de luie rust maar al te wel:
Daarom geef ik hem gaarne zo’n gezel,
Die prikkelt, drijft en moet als duivel waken.
Doch gij, waaracht’ge godenzonen,
Verblijdt gij u in ’t levend rijke schone!
Het wordende, dat eeuwig schept en leeft,
Omgeev’ u met der liefde zachte slippen,
En wat in bevende verschijning zweeft,
Bevestigt dat in blijvende begrippen.
Mephistopheles:
Van tijd tot tijd zie ‘k graag de Oude weer,
(Alleen) En wacht mij om met Hem te breken.
Het is toch aardig van zo’n grote Heer,
Zo mens’lijk met de duivel zelf te spreken
Mensen zijn emotioneel vaak bijzonder kwetsbare wezens, hoezeer ze ook moeite doen om dat te verbergen door hun kop ten aanzien van dit gegeven in het zand te steken. Die kwetsbaarheid heeft alles te maken met in de jeugd getraumatiseerde afhankelijkheden. Hoe onbewuster die getraumatiseerde afhankelijkheid is en zich vormgeeft, hoe destructiever deze zich in het verdere leven zal uitwerken. Het is een intrinsiek in ieder mens aanwezige behoefte om erkend en geaccepteerd te worden. Deze vloeit voort uit een in de jeugd ervaren afhankelijkheid ten aanzien van een opvoedende omgeving.
Wanneer die natuurlijk kinderlijke afhankelijkheid door de opvoedende omgeving wordt misbruikt om machtsverhoudingen vast te leggen, dan heeft dat een diep traumatiserend effect op de emotionele ontwikkeling van het opgroeiend kind. In de laatste jaren zijn er voldoende onthullingen geweest van mensen die op een satanisch georganiseerde wijze zijn misbruikt. De artikelenreeks betreffende Brice Taylor op deze site is daar een schrijnend voorbeeld van, evenals vele onthullende boeken betreffende dit thema.
Uit de kast komen
Niet al het misbruik is echter satanisch georganiseerd en grootschalig plaatsvindend. Het is goed dat hier de laatste jaren, vooral binnen de nieuwe media, zoveel aandacht voor is geweest. Want het laat een bijzonder destructief mechanisme zien dat aan de wortels van onze ooit moreel gefundeerde samenleving vreet. Binnen alle sociaal-maatschappelijke geledingen vindt er op een niet bewust georganiseerde wijze (seksueel) misbruik plaats. Nog niet zo heel erg lang geleden is mij dit persoonlijk duidelijk geworden. Vanaf 2009 tot 2013 voerde ik een activistische strijd tegen kindermisbruik ( via Argusoog en Argusoog Radio) en de rol die de Nederlandse Kinderroof Organisatie daarbij speelt.
Ik benoem deze door de overheid georganiseerde kinderroofclub bewust in bedekte termen, omdat ik in het verleden door hen al financieel, sociaal-maatschappelijk en emotioneel kapot ben gemaakt. Een dwangsom van € 164.000 gaat je, door alle sociaal-maatschappelijke en economische gevolgen, nu eenmaal niet in de koude kleren zitten. Het is mij gebleken dat deze uiterlijke strijd aansloot bij iets, dat in mijn ziel aanwezig was en tot een onbewuste drijfveer is geworden voor het voeren van die strijd.
Minderwaardigheid
Mijn hele leven heb ik geworsteld met een zeer diep onbewust geworteld gevoel van minderwaardigheid en kon maar niet begrijpen waar dat vandaan kwam. De laatste jaren ben ik door allerlei gebeurtenissen in mijn leven daar intensief op gaan reflecteren. Dat reflectieproces kwam na eerdere pogingen daartoe in de jaren daarvoor, pas echt in alle hevigheid op gang sinds augustus 2012. Tijdens een gesprek met mijn toenmalige partner, plaatste zij haar kritische kanttekeningen bij mijn neutraliserend geïnterpreteerde en benoemde herinneringsbeelden uit mijn vroege jeugd. Haar kanttekeningen openden de deur naar een door mij zorgvuldig afgesloten gehouden ruimte in mijn onderbewuste, die tot dan toe emotioneel te moeilijk was om direct en bewust te betreden.
Die herinneringsbeelden hadden te maken met het als kind seksueel misbruikt te zijn door een narcistsich familielid. Op een onregelmatige basis heeft dat misbruik tot aan het eind van mijn pubertijd plaatsgevonden. Toen het schokkende kwartje eenmaal gevallen was, stortte mijn hele opgebouwde wereld in elkaar. Maar tevens viel mijn gehele leven als een transparante puzzel samen. Alle door mij als emotioneel misbruik ervaren relaties in mijn latere leven, werden ineens binnen dit kader inzichtelijk.
Mijn hele leven heb ik door mijn aanvankelijk kinderlijke naïviteit onbewust het etiket op mijn voorhoofd gedragen, waarop stond: “Misbruik me alsjeblieft, want dat is wat ik gewend ben”. En op het moment dat dit misbruik weer opnieuw plaatsvond heb ik, vanuit een overcompenserende drang tot zelfmanifestatie, daar tegen gestreden. Ik heb alle symptomatische gevolgen van het als jongen seksueel misbruikt te zijn in mijzelf ervaren. Deze symptomen (HIER) werden pas later duidelijk door er intensief over te lezen en er met een ervaringsdeskundige over te praten, die mijn verhaal een situatie uit het boekje noemde. Vanzelfsprekend ben ik van toen af ook gaan kijken naar situaties, waarin ik omwille van mijn egozaken anderen meende te moeten misbruiken.
Alles verloren
Die eerder benoemde ineenstorting van mijn toenmalige wereld werd versterkt door allerlei turbulente uiterlijke gebeurtenissen, die er direct na het volledig bewust worden van het misbruikt zijn plaatsvonden. De lawine aan levensontwrichtende gebeurtenissen volgden elkaar in rap tempo op. Eerst raakte ik mijn ene deeltijdbaan in de psychiatrie kwijt door mijn al meerdere jaren getoonde kritische gedrag op het intranet van de instelling, waar ik al dertien jaar als invalkracht werkte. Het kritische gedrag betrof het financiële graaigedrag van de directie (HIER). Direct daarna kwam de dwangsom en het daarmee samenhangende beslag op mijn loon van een andere deeltijdbaan.
De stress van dat loonbeslag had een dusdanig ontregelende invloed op mij, dat ik daardoor niet meer kon functioneren in die overgebleven deeltijdbaan. Daar had ik een functie als een wakende nachtdienst op een behandelafdeling voor sterk gedragsgestoorde en licht verstandelijk beperkte bewoners. Op die afdeling heb ik heel wat bizarre geweldsescalaties en zelfs door bewoners aangestoken kamerbrandjes mee mogen maken. Dat soort extra stress veroorzakende omstandigheden kon ik dus niet meer gebruiken.
Uiteindelijk werd met wederzijds goedvinden van de werkgever en mij het arbeidscontract ontbonden, waardoor ik een ww-uitkering kon krijgen op basis van 21 uur per week. Wat voor mij niet genoeg was om uit de door het loonbeslag veroorzaakte financiële malaise te komen. Het is mij door ervaring duidelijk geworden, dat het fanatiek strijden tegen het onrecht in de buitenwereld een overcompenserende reactie kan zijn op het in de eigen jeugd ervaren onrecht. Het voortzetten van deze door onbewuste drijfveren geïnitieerde strijd gaat uiteindelijk altijd ten koste van jezelf.
De ontstane stress eiste ook zijn tol ten aanzien van mijn toenmalige relatie en deze werd daarom voorjaar 2013 beëindigd. Begin juni 2013 ben ik na 8 jaar relatie en vijf jaar met haar te hebben samengewoond verhuisd. Naast dit alles ontstond er binnen het team van de website Argusoog, waar ik sinds 2007 bij betrokken was, een conflict. Het had vooral te maken met het gegeven dat ik me niet langer kon verenigen met de rol van één van de teamleden, die zich als dominante infomeel leider opstelde. Ik heb me daarom uit het team van Argusoog teruggetrokken. Wat in de loop van 2013 de uiteindelijke aanleiding werd voor de volledige teloorgang van die eens zo glorieuze nieuwe mediasite.
Wie schrijft, die blijft
Door alle ontwrichtende gebeurtenissen in mijzelf en de buitenwereld werd ik dus geconfronteerd met de noodzaak tot een innerlijke omwenteling. Naast het seksueel misbruik zijn er nog meerdere traumatiserende ervaringen geweest in mijn jeugd, die allemaal konden plaatsvinden door een in mijn onderbewustzijn aanwezige energie, die bewust gemaakt, gezuiverd en getransformeerd wilde worden. Aan mij was het dus de taak om mijn gehavende verleden overziend, uit de slachtofferrol te stappen en het geheel van een betekenis en zin te leren voorzien. Het schrijven van het boek ‘Volgzaam slavendom of dienend meesterschap'(HIER)’ heeft zeker een heel belangrijke bijdrage geleverd aan de verwerking en zingeving van al het voorgaande. Iedere crisis is een mogelijkheid tot leren en veranderen. Dit geldt zowel voor de individuele ontwikkeling als de gehele mensheidsontwikkeling.
“When written in Chinese, the word ‘crisis’ is composed of two characters.
One represents ‘danger’; the other ‘opportunity’.”
(Vertaling:
“Wanneer het woord crisis in het Chinees geschreven wordt, bestaat het uit twee karakters.
De één representeert ‘gevaar’ en de andere ‘kans‘.”)
John F. Kennedy
Omwenteling en menselijke veerkracht
Het zoeken naar wezenlijke vernieuwing in onze door materialisme gedomineerde tijd, zorgt bij doorzetting op de vernieuwende weg voor een innerlijke omwenteling. Deze heeft vooral te maken met het leren bewust in het leven te staan en in plaats van andermans slaaf, een meester over het eigen leven te worden. Daarmee ook een ander niet meer to slaaf van de eigen egocentrische behoeften te willen maken. Een omwenteling ontstaat veelal vanuit het eigen onderbewuste, die daartoe ondersteunende uiterlijke omstandigheden schept. Welke een uitdaging tot verandering vormen.
Ook in mijn leven is zich nu nog steeds een dergelijke omwenteling aan het voltrekken. Ik heb deze al langere tijd voelen aankomen. In essentie uitte die zich vooral in een verlies van alle aan de buitenwereld gerelateerde (schijn)zekerheden. In het volgende Pele-report van Tom Lesscher aka Kaypacha wordt door hem, aan de hand van astrologische interpretaties, getoond dat we nu in een tijd leven van loslaten en het toelaten van vernieuwende impulsen.
In ruim een half jaar tijd werden mij dus alle (schijn)zekerheden ‘ontnomen’. Soms door een eigen bewuste keuze en soms ‘door omstandigheden veroorzaakt’. In dit proces raakte ik mijn werk, relatie, huisvesting, vrienden en de met Argusoog verbonden activiteiten kwijt. Mijn leven werd door al deze ellende op haar psychisch/emotionele grondvesten tot schudden gebracht en tevens in mijn innerlijke kracht beproefd. Het leven bestaat uit voortdurend keuzes maken. Ten gevolge van het hiervoor beschrevene had ik de keuze tussen twee opties. De ene bestond uit de oorzaak van mijn ellende aan die grote boze buitenwereld te blijven wijten. De andere om door middel van een actief zelfonderzoek door te dringen tot de werkelijke oorzaak van mijn eigen lijden.
De eerste optie zou inhouden dat ik geen verantwoordelijkheid voor mijn eigen leven zou willen nemen. Ik zou mezelf daarmee dus in een slachtofferrol blijven plaatsen en me hebben veroordeeld tot een positie van eeuwige slaaf van anderen. De tweede optie zou betekenen dat ik zelf de verantwoordelijkheid op me zou nemen voor wat er in mijn leven is gebeurd en nog gebeurt. Door actief en bewust mijn levensloop te onderzoeken en van een zin te voorzien, zou ik in zelfkennis en wijsheid kunnen groeien. Ergens in mijn leven, of misschien wel al daarvoor, heb ik de keuze gemaakt om mij nimmer door tegenslagen te laten verharden of te laten verbitteren. Wetend dat ik daarmee een wezenlijke bijdrage aan deze wereld zou leveren.
Dus heb ik voor de mogelijkheid van het actieve zelfonderzoek gekozen. Daarmee heb ik de menselijke waarde van mijn uit afhankelijkheid ontstane kwetsbaarheid mogen ontdekken en daar eveneens op een meer volwassen manier mee om leren gaan. Een mooie metafoor voor dit gegeven is het Indiaanse verhaal van de twee wolven (HIER). Volgens een interpretatie van dit verhaal wint de wolf die jij zelf voedt de strijd. Maar uiteindelijk blijkt dat beide wolven hun plek hebben, elkaar aanvullen en nodig hebben. Het loslaten van de innerlijke strijd is daarom de beste optie.
Menselijke veerkracht
In onze westerse samenleving worden als de drie meest stress veroorzakende gebeurtenissen ervaren:
- het verliezen van een baan
- het beëindigen van een relatie
- een verhuizing.
Ik heb ze in een half jaar tijd alle drie op mijn bord gehad. Dit geheel overziend kan men zich afvragen hoeveel een mens in korte tijd in zijn/haar leven aan stress en ellende aankan, zonder zich daarbij volledig te verliezen in een depressie of nog erger. Mij is nu duidelijk geworden dat dit heel veel is en dat de zielsmatige veerkracht van de mens onvoorstelbaar groot is. Natuurlijk heb ik ook mijn depressieve momenten gehad, maar ben daar niet in weggezonken. Het belangrijkste daarbij, is voor mij dus het zingevingproces geweest. Maar vooral een onvoorwaardelijk vertrouwen in de goedheid van de Schepping en mijn innerlijk geestelijke begeleiders. Dit heb ik door andere opbouwende ervaringen mogen ontwikkelen.
“Wat er ook komen mag, wat mij ook het volgende uur, de volgende dag brengen mag: ik kan het, als het mij volledig onbekend is, door geen angst veranderen. In volkomen innerlijke zielenrust, als een kalme zee, wacht ik het af. Door angst en vrees wordt onze ontwikkeling tegengehouden, waardoor wij afwijzen wat vanuit de toekomst in onze ziel wil binnenkomen.
Maar als wij er in gelijkmoedigheid naar toe leven, benaderen wij de toekomst met bevruchtende verwachting, dan kan het in ons binnenstromen. Het oproepen van deze stemming in woorden, in gevoelens, in ideeën, dat is de stemming van het overgave-gebed. Dat is één van de dingen die we in deze tijd leren moeten: uit louter vertrouwen te leven, zonder bestaanszekerheid, uit het vertrouwen op de immer aanwezig zijnde hulp van de geestelijke wereld.
Waarlijk, anders gaat het in deze tijd niet, als we niet de moed willen verliezen. Laten we onze wil voortdurend sterken en proberen haar te wekken iedere morgen en iedere avond.”
Rudolf Steiner
Zoeken naar zingeving
Zoeken naar zingeving en het ontwikkelen van vertrouwen in de innerlijk geestelijke ondersteuning kan bijdragen aan het uit de slachtofferrol stappen. Men kan dan leren zelf de verantwoordelijkheid voor het eigen leven ter hand te nemen. Door actief de opgedane levenservaringen te onderzoeken, daar de patronen en er de eigen emotionele programmering vanuit de jeugd in te herkennen, kan men ogenschijnlijk op zichzelf staande ervaringen in een groter ontwikkelingsperspectief zien. Men komt daarmee tot een inzichtelijk contact met het eigen karma en levensdoel.
Het inzicht dat toeval niet bestaat en dat de buitenwereld resoneert op wat er vanuit het eigen innerlijk naar buiten wordt uitgezonden, is een belangrijk uitgangspunt voor een verdere groei in bewustzijn. Uiteindelijk brengt dit de ontwikkeling van een zuiver moreel onderscheidingsvermogen tot stand. Zelden gaat het echter in een rechte stijgende lijn en heeft het karakter van het terugvallen in oude patronen en het opnieuw weer opkrabbelen daaruit. Het doel van dit alles is om mededogen ten aanzien van zichzelf en een onvoorwaardelijke zelfacceptatie te ontwikkelen.
Daarbij gaat het erom dat men alle onbewuste aspecten van het eigen mens-zijn doorleefd en integreert in de bewuste persoonlijkheid. Het is geen gemakkelijke weg, maar gemakzucht is des duivels dienaar. Het gaat dus om te kiezen tussen een smalle en steile weg, die men in eerste instantie alleen gaat en een breed geëffend pad waarlangs men zich laat opdrijven.
Ik ben uit eigen ervaring tot de conclusie gekomen, dat bewustmakende inzichten zelden een directe verandering tot stand brengen en slechts gereedschappen zijn. Zij kunnen dienen om in actuele situaties oude patronen sneller te herkennen en sneller los te laten. Ook ten aanzien van het proces van zelf-transformatie is geduld een schone zaak. Het innerlijk en uiterlijk in beweging blijven is het grote geheim.
Spiegeltje aan de wand, wie is de kwetsbaarste en angstigste in het land
Gedurende de afgelopen millennia is aan ons een mensbeeld opgedrongen, waarin de verhouding tot onszelf en de wereld om ons heen voornamelijk bepaald werd door religieuze, wetenschappelijke, dan wel politiek-economische machtskaders. Ons zelfbeeld, mens- en wereldbeeld werd omwille van het in stand houden en versterken van bestaande machtsstructuren van buitenaf aan ons opgelegd. In het begin van het artikel heb ik meerdere vragen verwoord met betrekking tot narcisten en psychopaten, die de belangrijkste vormgevers zijn van de nu bestaande machtsstructuren. Het politieke circus in Den Haag is er weer opnieuw mee gevuld.
Zelf ben ik door een narcistische moeder opgevoed en heb als reflectie daarvan ook telkens weer min of meer narcistisch ingestelde persoonlijkheden in mijn leven aangetrokken. Al jaren geleden heb ik mijn moeder haar beperkende effect op mijn emotionele ontwikkeling vergeven. Want ik heb in leren zien wat die beperkende opvoedende omstandigheden in het licht van mijn innerlijke ontwikkeling betekenden. Daardoor hoop ik mijzelf vrij te maken van een mijn verdere leven bepalende narcistische invloed.
Een heel belangrijk gemeenschappelijke eigenschap bij zowel narcisten als psychopaten is, dat ze een feilloos zesde zintuig hebben voor de kwetsbaarheden en angsten bij hun slachtoffers. Dat maakt het zo moeilijk om hen aan te pakken. Ze hebben een griezelige mogelijkheid om in het onderbewuste van mensen door te dringen, daar manipulatief in te roeren en het daardoor in een door hen gewenste richting te sturen.
Dit zijn exact de zaken waar de mensheid in de huidig sociaal-maatschappelijke en geopolitieke omstandigheden nu mee wordt geconfronteerd. De enige remedie daartegen is, om de door hen geactiveerde en dus gespiegelde onbewuste kwetsbaarheden en angsten bewust te worden. Door deze bewustwording kunnen ze in het eigen innerlijk worden geheeld. Er is dan geen noodzaak meer voor het aantrekken van die spiegeling in de buitenwereld.
Grote omwenteling
We bevinden ons mijns inziens nu op een punt in de menselijke bewustzijnsevolutie, waarop ons bijzondere en vrijmakende krachten toevloeien. Zij bieden de mogelijkheid er voor te kiezen, om zelf te bepalen wie we zijn en hoe we de wereld en het leven op deze planeet willen ervaren. En bovenal hoe wij zelf ons leven en het samenleven met anderen willen vormgeven. Deze ongekende vrijheid, die we echter wel van binnenuit zelf mogen gaan toelaten, betekent een absoluut vernieuwende fase in de menselijke evolutie. De mensheid mag de oude jas van een onvolwassen geleid worden door de hand van externe traumatiserende autoriteiten nu uittrekken. De nieuwe jas van een volledig bewuste zelfbeschikking en vormgeving van het eigen creatieve potentieel mag ze zich eigen gaan maken.
Zelf voel ik mij midden in het bovenbeschreven vrijmakende krachtenveld staan en zie de ontwikkelingen in mijn leven als een uiting daarvan. Het werken aan mijn eerder genoemde boek is voor mij een therapeutisch proces geweest. Waarbij hetgeen ik aan chaotiserende omstandigheden in de afgelopen jaren heb meegemaakt van mij af heb kunnen schrijven. Ik heb het daardoor een zinvolle plek kunnen geven. Het maakte een wezenlijk deel uit van mijn zingevingproces.
In de loop der jaren heb ik nieuwe kwaliteiten in mijzelf mogen ontdekken, die voornamelijk betrekking hebben op het op een begrijpelijke manier naar buiten brengen van wat er in mij leeft. In de hoop anderen in een gelijksoortig proces daarmee tot steun en inspiratie te kunnen zijn. Daarnaast heb ik in mijzelf de kwaliteit ontdekt van samenhangen te kunnen zien tussen mijn eigen innerlijke proces en wat er op wereldniveau speelt.
De reacties die ik in de afgelopen jaren kreeg naar aanleiding van datgene wat ik al met anderen in woord en geschrift heb gedeeld, heeft me het vertrouwen gegeven hiermee op de juiste weg te zijn. Mijn openheid en ontvankelijkheid voor anderen en het door mij waargenomen onrecht in de wereld, heeft mij een sterk gevoel van verbinding met het wereldleed geschonken. Door mijn aanvankelijk gebrek aan zelfbesef, assertiviteit en besef van eigen grenzen, heb ik me daar in het verleden teveel door laten overspoelen.
Dit is de drijfveer geweest om op zoek te gaan naar de zin achter al dat ik waarnam. Het geconstateerde gebrek aan zingevingsgerichtheid in de moderne westerse cultuur, heeft mij in 1981 zeer intuïtief doen besluiten om die zingeving in India te gaan zoeken. Dat waar ik voor mijn vertrek naar dat land hoofdzakelijk mee worstelde, had te maken met vragen ten aanzien van het mannelijke en vrouwelijke in mijzelf. Vanuit de achtergrond van het seksueel misbruik bezien is dit heel logisch.
De door traumatiserende ervaringen in de jeugd veroorzaakte emotionele misvorming kwam in mijn pubertijd in volle hevigheid naar de oppervlakte. Het ging gepaard met de nodige verwarring en identiteits-twijfel. Pas in 2012 heb ik dus geheel kunnen beseffen, wat de volledige impact er van op mijn leven is geweest. De bewustwording van dit gegeven liet mij inzien, dat mijn hele leven in het teken heeft gestaan van het me willen ontworstelen aan het slachtofferschap. Daarmee me vrij willen maken van slaaf te zijn van de egocentrische behoeften van anderen en meester over mijn eigen leven te worden.
Slachtoffer/daderpatroon
Het is een bekend patroon bij slachtoffers van seksueel misbruik en andere traumatiserende ervaringen, dat zij zelf tot dader kunnen worden. Het heeft alles te maken met het zoeken naar een verhouding tot hun diep krenkende gevoelens van onmacht. Door zelf dader te worden overschreeuwen ze die diep ervaren onmacht. In mij is echter steeds een kracht aanwezig geweest die mij niet voor de daderrol heeft willen laten kiezen. Dus heb ik in mijzelf een andere weg moeten zien te vinden, welke mij uit het patroon van slachtoffer/dader wist te houden. En die dit nog meer leed veroorzakende patroon heeft willen doen doorbreken.
De richtingaanwijzer naar die weg was al aanwezig en toonde zich door intuïtieve impulsen in de richting van zingeving en vergeving. Dat heeft er uiteindelijk ook toe geleid, dat er sinds een paar maanden een verzoeningsproces aan het plaatsvinden is tussen de dader en mij. Dit zal zeker bijdragen aan de heling van de wond die opgelopen is door het in ons beiden aanwezige trauma. Uit een heel mooi artikel op deze site (HIER) blijkt dat zelfs het satanisch ritueel misbruik geheeld kan worden. Die heling zal vooral samenhangen met de moed en het doorzettingsvermogen die de betrokkenen in zichzelf weten aan te spreken.
Tot slot wil ik nog de bijzondere film ‘Cry, the Beloved Country’ uit 1995 aanbevelen. Het is een film die zich afspeelt in het door rassentegenstellingen en daaruit voortkomende onderdrukking verscheurde Zuid-Afrika, ten tijde van de Apartheid. Het laat zien hoe zelfs binnen die door tegenstellingen beheerste maatschappij, zwart en blank elkaar kunnen vinden in het bij elkaar zien van het gemeenschappelijke lijden.
https://www.youtube.com/watch?v=zEY1dPRUrVU
x
Hou van jezelf, want dan kun je ook van een ander houden!
Arend Zeevat
18 maart 2017
