Ken jij de uitdrukking: ‘Energy flows where the attention goes’?
Het is een veelgebruikte term in spirituele kringen en het principe staat ook aan de basis van veel wetenschappelijk onderzoek. Als we ons eens zouden beseffen hoe intens wáár deze uitdrukking is, dan zou het centreren van onze eigen energie veel simpeler zijn.
We zouden meer beseffen dat schoonheid in de ogen ligt van degene die kijkt. Want als je niet kijkt, kun je dus ook geen schoonheid voelen; kortom: schoonheid zit in jezelf! Net zoals onrecht, woede, jaloezie; maar ook dankbaarheid, waardering en blijdschap.
Waar richten we onze aandacht op. Het volgende verhaal is hiervan een prachtige illustratie. Lees het door en doe er je voordeel mee! Wij wensen je een fijne dag!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Echt gebeurd: om even over na te denken!
Bij de ingang van metrostation “L’Enfant Plaza” in Washington DC stond een jonge straatmuzikant; het was een koude ochtend in Januari van dit jaar. Deze muzikant speelde gedurende 45 minuten.
Hij begon met Bach, speelde toen het Ave Maria van Schubert, toen muziek van Manuel Ponce, van Massenet en opnieuw was Bach te horen.
Het was ongeveer 8 uur ‘s morgens: piekuur. Er kwamen bijna duizend mensen voorbij, de meesten op weg naar hun werk.
Na 3 minuten, was er een man op wat rijpere leeftijd die de spelende muzikant opmerkte. Hij vertraagde even, stopte enkele secondes en stapte meteen wat sneller door.
Een minuut later kreeg de vioolspeler zijn eerste dollar; zonder te stoppen gooide een vrouw een biljet in zijn vioolkist.
Enkele minuten later, bleef er weer een man even staan luisteren, maar na een blik op zijn horloge stapte hij vlug verder…. hij was duidelijk al te laat .
De grootste aandacht kwam van een ongeveer 3-jarig klein jongetje. Zijn moeder trok en duwde hem, maar het kind bleef staan kijken naar de vioolspeler. Uiteindelijk pakte zijn moeder hem flink aan om verder te gaan. Maar toch, al wegstappend, hield het kind zijn hoofdje naar de muzikant gericht.
Gedurende de 45 minuten die de muzikant speelde, waren er amper 7 personen die echt bleven staan om even te luisteren. En alles bij mekaar had hij $32 in zijn vioolkist verzameld!
Slechts een enkele persoon uit de 1000 voorbijgangers had hem waarschijnlijk herkend. Niemand heeft opgemerkt wanneer de jonge violist gestopt is en er klinkt geen enkel applaus.
Dit verhaal is echt gebeurd!
Niemand die er aan dacht dat deze vioolspeler de fameuze Joshua Bell was, een van de beste muzikanten ter wereld. Dat hij daar in die metrohall de moeilijkste muziekpartituren die ooit werden geschreven had staan spelen. En.. dat hij dat deed op een Stradivarius-viool uit 1713, een meesterinstrument met een waarde van US$ 3,5 millioen!
Twee dagen voor dit gebeuren in de metro, was zijn optreden in het theater van Boston op voorhand uitverkocht! Toen betaalden mensen vlot de tickets van bijna US$ 100 dollars per zitplaats…
Dit incognito optreden van Joshua Bell in een metrostation, was georganiseerd door de krant ‘The Washington Post’ in het kader van een onderzoek naar perceptie, en de smaken en prioriteiten van mensen.
Dit waren de vragen die men wilde beantwoorden:
• Kunnen wij in een gewone omgeving, op een ongewoon uur, schoonheid herkennen ?
• Stoppen we dan om deze schoonheid te apprecieren ?
• Kunnen wij in een onverwachte context talent herkennen ?
Eén van de mogelijk gerechtvaardigde conclusies na deze ervaring zou kunnen zijn:
“Als we niet de tijd hebben om te stoppen en te luisteren wanneer een van de beste muzikanten ter wereld een van de mooiste partituren speelt, hoeveel andere buitengewone zaken laten we dan ook aan ons voorbijgaan?”
Wow zo zie je maar, dit artikel heeft een hele goede boodschap die vele aan het denken zal zetten.
Guido ik zeg op nujij ermee en overal waar kan 😉
Had dit al eerder gezien, maar het blijft bijzonder en de boodschap is duidelijk, al druk je de mensen vrijwel letterlijk met hun neus op “de waarheid”, ze lopen er straal aan voorbij…
Ik was zeker gestopt, klinkt arrogant, maar ik ben een viool en choirboy liefhebber puur sang. Ik was ook gestopt voor wat mindere talenten, tenzij ik niet in de stemming ben, of haast heb.
Hey Tremble, gaat het daar dus juist niet om?
Of je arrogant klinkt of niet, dat laat ik in het midden 😉
Maar die: tenzij je niet in de stemming bent of haast hebt.. sja.. dat gold dus misschien ook wel voor al die mensen die voorbij liepen.
@Jolanda, daar ben ik het mee eens, het zal zeker voor een aantal mensen gegolden hebben.
Ik vind zo’n metro station ook niet zo’n goede plek om zo iets te testen. Mensen zijn daar opgefokt om de metro te halen, of komen net van een ruzie achtige werksfeer naar huis, ik bedenk maar wat. En het was helemaal niet comfortabel om daar te staan, tussen al die opgefokte mensen.
Ik weet zeker, in een gezellige winkelstraat was het dringen geweest om vooraan te staan denk ik.
Mooi verhaal, en ik moet eerlijk zeggen dat ik waarschijnlijk ook gewoon doorgelopen was. Even wakker geschud, bedankt.
Prachtig verhaal.
Als bewust levend mens verwonder ik mij elke dag over alle schoonheden en wonderen die dagelijks plaatsvinden.
Ik ben elke dag weer verbaasd als ik zie hoeveel slaapwandelaars er rondlopen en rondrijden zonder maar iets van welke schoonheid dan ook op te merken.
Ik voel mij werkelijk Anthony in Wonderland waar alles mogelijk is.
Bedankt Guido voor dit prachtige artikel. Ik hoop dat mensen hiermee stukje bij beetje wakker gaan worden.
Food for thoughtX
Tsja en hoeveel mensen vinden iets mooi omdat het hoort…?
Dit is zo tekenent voor de manier waarop wij onze alledag leven doorgaans…. Wij doen echt een mierenhoop na tijdens kantooruren en zijn pure slaven van een systeem geworden waar we zelf niet eens wijzer van worden, ja, let wel, tenzij jij aan de goede kant van de geldstroom zit.
En zo wordt het ook duidelijk dat er wel degelijk sprake is van het massa-hysterie-syndroom, wat door de “nuchtere” nederlander als normaal wordt bestempeld. Nog even en we weten echt niet meer wat liefde en oog voor detail is. Compleet blind en met oogkleppen + indicator voor eigenbelang blijven we de platgetreden paden bewandelen, in de hoop gelukkig te worden? Zolang je er maar bijhoort?
tja en als je dan aan de keukentafel tegen familie en vrienden zegt “wij zijn niet gemaakt om alleen maar te werken en in een tredmolen te lopen” krijg je als antwoord; Ja maar zo is de maatschappij nu eenmaal.Duuuuuuuuuuuuh, WIJ zijn de maatschappij,wij moeten veranderen!!!
Iets mooi vinden omdat het hoort! Ja, hoe vaak ik dat wel niet heb gedaan…. en achteraf thuis denken, wat is dit!
Ik vind al heel mijn leven de harp mooi en wil het zo graag leren spelen!! Het is pas zins kort dat ik dat toe geef…was het al een beetje vergeten…wist vroeger goed weg te stoppen wie ik eigenlijk was. Daar in tegen, door die ervaringen ben ik wie ik nu ben. Zolang je er maar bij hoort..Ja. En als je het dan ook zo bekijk dat ze/we/ik zich misschien allemaal weg stoppen. Erg hoor. Durf ik zijn wie je bent…is gek gewoon in onze realiteit dapper.X
Sorry.. in de laatste zin moet staan: Durf TE zijn wie je bent. Niet ik.
Dank je wel X
@Lianne: andere keukentafel zoeken..!!
@Guido
🙂 hahahaha,ja da’s natuurlijk de weg van de minste weerstand!!
Hangt ervan af hoe zwaar die is.. (Letterlijk en figuurlijk!)
(En blijven lachen hoor! Mijn schermpie staat te trillen..)
@Lianne: even serieus. We moeten niks. Dát is misschien wel het meest frustrerende van mensen die zien dat het anders kan. Iedereen heeft hier op Aarde het recht te leven zoals hem dat goeddunkt. Wil je slapende blijven, je er niet druk om maken..? GO AHEAD (en dan heb ik het niet over de voetbalclub)
Juist die gesprekken aan de keukentafel zijn het DOEL!!!! Het doel van de reis is niet het reis-doel, maar de reis zelf! En daarmee is bewust-zijn van je reis, verdiepend voor JEZELF. Een natuurlijke ‘urge’ tot bewuster worden. En bovendien kan oneindigheid geen ‘doel’ herbergen.. Je schiet namelijk altijd ‘raak’.. Geen doel nodig, altijd prijs: ZIJN!
zo ie je maar dat mensen geen tijd hebben
er veel geld voor over hebben om te kunnen zeggen ik ben daar geweest
maar werkelijk leven doen ze niet.
druk, druk en haast
de mens is zichzelf kwijt geraakt
leeft alleen maar naar buiten gericht althans de meeste
@Guido
Ik poets mijn keukentafel altijd met AJAX! Diegene die aan mijn keukentafel zitten zijn allemaal psv supporters. En ik heb het steeds maar over het feit dat ik het belachelijk vind dat voetballers zoveel betaald krijgen! en zo weinig presteren! hahahahahaha mijn scherm is al omgevallen :):)
Nou dan komt deze PSV-supporter ook aan d’n keuketoafel zitte.. Bij die andru! Houdoe.
mensen krijgen geen tijd meer
…
om dan op de ultieme haastplek
zo iets uit te halen,
bij wijze van experiment
bewijst alleen dat de experimenterenden
zowat goed gek zijn
komaan zeg