In 2008 plaatsten wij het onderstaande artikel van Mellen Benedict al op deze site, het relaas over zijn BDE, zijn ‘bijna-dood-ervaring’ hier op de site. Maar dat artikel was in het Engels. Wij proberen onze artikelen, ook al kost het even wat moeite, altijd in het Nederlands aan te bieden. Inmiddels heeft, tot onze grote vreugde, onze redacteur Jan Smith dit artikel nu vertaald en kunnen we het je ‘nogmaals’, maar nu dus in het Nederlands, aanbieden. Het lezen waard, zeker in deze tijd van bezinning. Want wees eerlijk: wat is een paastijd, zonder eerlijke introspection op het gebied van dood en ‘wederopstanding’..
Het kan niet genoeg gezegd worden: wanneer we onze kijk op het leven kunnen veranderen, door onze visie op de dood te wijzigen, maken we een enorme stap. Het waren met name Ronald Jan Heijn en paragnost Harry Beckers die dit inzicht vorm gaven met hun ‘Staya Erusa’. Waarom dit zo is..? Simpel: het begrip van de ‘eeuwigheid van onze Ziel’ is daarmee binnen bereik. Want is het niet zoals bijvoorbeeld David Icke het altijd treffend onderwoorden brengt: “You can never be hurt, NEVER! You ARE Infinite Consciousness” (Je kunt nooit worden ‘getroffen’, NOOIT! Jij bent oneindig bewustzijn!)
Daarbij kan wellicht dit verhaal, een verhaal van de andere kant van de sluier, hierbij een mooie denkenergie aanreiken. ‘Infinite Consciousness’.. Oneindig bewustzijn.. Wauw, wat een prachtig ‘vooruitzicht’.. Tóch? Misschien niet zo mooi als met je spirit eens zelf dit meemaken, een BDE, maar als je toch een getuigenis-uit-de-eerste-hand wilt lezen, lees dan dit verhaal van Mellen Thomas Benedict.
* * *
X
X
Een zeer Inspirerende ‘Bijna-Dood-Ervaring’
© Vertaling Jan Smith / WantToKnow.nl 2009
X
Mellen-Thomas Benedict is een kunstenaar, die in 1982 sterft. Althans.. Bijna..! Hij krijgt een bijna-dood-ervaring (BDE) en overleeft zijn ‘dood’. Hij was gedurende meer dan anderhalf uur dood. Hartstilstand, geen ademhaling meer, pupillen helemaal reactieloos..! In de tijd van de BDE stijgt hij op uit zijn lichaam en gaat ‘op in het licht’. Nieuwsgierig naar het universum, werd hij meegenomen naar veraf gelegen diepten van het bestaan en zelfs nog verder, naar de energetische leegte van ‘Nietsheid’ achter de Big Bang. Vooraanstaand onderzoeker van BDE’s, Dr. Kenneth Ring, heeft hierover gezegd: “Zijn verhaal is een van de opmerkelijkste die ik ben tegengekomen bij mijn uitgebreide onderzoek naar bijna-dood-ervaringen.” Lees de Nederlandse vertaling van het mind-bogling verhaal van:
– De Bijna-Dood-Ervaring van Mellen-Thomas Benedict –
x
“In 1982 stierf ik als gevolg van terminale kanker. Mijn geval was niet-operabel. Ik koos ervoor geen chemotherapie te ondergaan. Ik had nog zo’n acht maanden te leven. Voor die tijd was ik behoorlijk zwaarmoedig geworden over de nucleaire crisis, de ecologische crisis en zo meer. Ik begon te geloven dat de natuur een vergissing had gemaakt – dat wij naar alle waarschijnlijkheid een kankergezwel op de planeet vormden. En dat was uiteindelijk wat mij de das omdeed.
Vóór mijn bijna-dood-ervaring had ik allerlei alternatieve genezingstherapieën geprobeerd. Niets hielp. Dus besloot ik dat het een zaak was tussen mij en God. Ik had me nog nooit beziggehouden met God, noch was ik op een of andere manier spiritueel ingesteld.
Maar door mijn naderende dood was ik een zoektocht begonnen naar meer informatie over spiritualiteit en alternatieve helingmethoden. Ik las over verschillende religies en filosofieën. Ze gaven me hoop dat er iets aan de gene zijde zou bestaan.
Ik had geen ziektekostenverzekering en daardoor ging al mijn spaargeld binnen de kortste keren op aan allerlei onderzoeken. Omdat ik niet wilde dat mijn familie hierin betrokken zou raken, besloot ik het allemaal zelf op te knappen. Ik kwam in een hospice terecht en werd gezegend met een engel als verzorgster, die ik voor het gemak ‘Anne’ zal noemen. Ze is bij alles wat daarna gebeurde, bij me gebleven.
Naar het Licht
Ik werd om half vijf in de ochtend wakker en ik wist dat dit het was – ik ging sterven. Ik belde nog met wat vrienden om afscheid te nemen. Ik maakte Anne wakker en liet haar beloven dat mijn dode lichaam na het overlijden gedurende zes uur onaangeroerd zou blijven, omdat ik had gelezen dat er allemaal interessante dingen gebeuren wanneer je sterft. Ik viel weer in slaap. Het volgende dat ik mij herinner is dat ik bij vol bewustzijn was en rechtop stond. Toch lag mijn lichaam in bed. Ik leek te zijn omringd door duisternis, maar toch kon ik elke kamer in het huis goed waarnemen – ook het dak van het huis en zelfs de ruimte eronder.
Er scheen een Licht. Ik draaide me om en keek ernaar en was me bewust van de gelijkenis met wat anderen me hadden beschreven over hun bijna-dood-ervaringen. Het was prachtig en voelbaar, verleidelijk. Ik wilde naar dat Licht toe, op de manier waarop je in de armen van je ideale vader of moeder loopt. Terwijl ik op het Licht afging, wist ik dat, wanneer ik in het Licht zou staan, dood zou zijn. En dus zei of voelde ik: “Wacht nog even alsjeblieft, ik wil eerst even met u praten voor ik verder ga.”
De hele ervaring stopte. Ik merkte dat ik volledige controle had over die ervaring – mijn verzoek werd ingewilligd. Ik voerde een gesprek met het Licht, dat is de beste manier waarop ik het kan beschrijven. Het Licht veranderde in verschillende figuren zoals Jezus, Boeddha en Krishna, allerlei archetypische beelden en tekens. Op een op telepathie lijkende manier vroeg ik: “Wat is hier aan de hand?”
De informatie die naar me werd teruggestuurd, vertelde me dat onze geloofsovertuigingen de soort feedback vormgeven die we ontvangen. Als je Boeddhist bent, of Katholiek of Fundamentalist, krijg je een terugkoppelingslus in de vorm van je eigen denkbeelden. Ik werd me bewust van een matrix van het Hoger Zelf, een kanaal naar de Bron. We hebben allemaal een Hoger Zelf, of algeest die deel uitmaakt van ons wezen, een “doorgeefluik”. Alle Hogere Zelven zijn als één wezen met elkaar verbonden – alle mensen vormen met elkaar één wezen.
Het was het mooiste dat ik ooit had gezien. Het was alsof alle liefde die ik ooit had willen ontvangen tegelijk in me stroomde en het was het soort liefde dat geneest, heelt en regenereert. Op dat moment was ik gereed om te gaan. Ik zei “Ik ben er klaar voor, neem me maar.”
Toen veranderde het Licht in het allermooiste dat ik ooit had gezien: een mandala van menselijke zielen op deze planeet. Ik zag dat we de allermooiste scheppingen zijn – elegant, exotisch ….alles.
Ik kan niet vaak genoeg vertellen hoe in een enkel ogenblik mijn mening over menselijke wezens veranderde. Ik zei/dacht/voelde, “Oh, God, dat wist ik niet.” Ik was verbaasd te ontdekken dat er in geen enkele ziel iets kwaads steekt. Mensen kunnen onbewust de meest verschrikkelijke dingen doen, maar geen enkele ziel is kwaadaardig. “Liefde is datgene waarnaar alle mensen op zoek zijn, wat hen steun verschaft,” vertelde het Licht mij. “De reden voor hun vervorming wordt veroorzaakt door een gebrek aan Liefde.”
De onthullingen gingen maar door. Ik vroeg: “Betekent dit dat de Mensheid gered zal worden?” Gelijk hoorngeschal ‘sprak’ het Licht, in een regen van spiraliserende lichten: “Je redt, verlost en heelt jezelf. Dat heb je altijd gedaan en dat zal altijd zo blijven. Je werd vanaf het begin der werelden geschapen met de kracht om dit zo te doen.” Op dat ogenblik realiseerde ik mij dat we altijd al gered zijn geweest.
Ik bedankte het Licht van God met heel mijn hart. Het beste dat ik kon bedanken, was: “Oh, lieve, lieve God, lief Universum, lief Grote Zelf, ik houd van mijn Leven.” Het licht scheen nog dieper in mijzelf te ademen, absorbeerde me nog intenser. Ik ging een andere sfeer binnen die nog dieper was dan de voorgaande en werd me bewust van een enorme Lichtstroom, uitgestrekt, vol en diep. Ik vroeg wat het was en het Licht antwoordde: “Dit is de Rivier van het Leven. Drink van haar mannawater tot je hart ermee gevuld is.” Ik dronk met grote teugen, als in extase.
De Leegte van Nietsheid
Plotseling leek het wel als of ik op die stroom van het Leven als een raket van de planeet werd wegschoten. Ik zag hoe de aarde wegvloog. Het zonnestelsel flitste voorbij en verdween. Ik vloog door het centrum van de Melkweg terwijl ik onderweg steeds meer kennis in me opnam. Ik bemerkte dat dit melkwegstelsel – en het hele universum – barstte van allerlei verschillende variëteiten van leven. Ik zag vele werelden. We zijn beslist niet alleen in dit universum. Het leek alsof alle scheppingen in het Universum langs me heen zweefden en in één lichtpuntje verdwenen.
Er verscheen een tweede Licht. Toen ik dat binnenging kon ik voor altijd ver voorbij het oneindige waarnemen. Ik was in de Leegte, in het gebied van vóór de Schepping, in het begin der tijden, in de eerste Wereld of vibratie. Ik rustte in het Oog van de Schepping en het leek of ik het Gezicht van God aanraakte. Het was geen religieus gevoel. Ik was eenvoudigweg Een met het Absolute Leven en Bewustzijn.
De stroom voerde mij direct naar het centrum van het Licht. Ik voelde me door het Licht omarmd terwijl het me met een nieuwe ademhaling verder naar binnen zoog. En de waarheid was onmiskenbaar: er bestaat geen dood; niets wordt geboren en niets sterft; we zijn onsterfelijke wezens en maken deel uit van een natuurlijk levend systeem dat zichzelf tot in het oneindige steeds weer opnieuw schept.
Het zou me jaren kosten deze ervaring van de Leegte volledig in me op te nemen. Het was minder dan niets en toch zoveel groter dan alles. De Schepping is God die op alle mogelijk denkbare manieren Gods eigen Zelf verkent. Door elk stukje haar op je hoofd, door ieder blad aan elke boom, door elk atoom. God verkent Zijn Eigen Zelf. Ik zag alles als het Zelf van alles. God is hier. Daar draait het uiteindelijk allemaal om. Alles is gemaakt van Licht; alles leeft.
Het Licht van de Liefde
Mij is nooit verteld dat ik terug moest komen. Ik wist alleen dat ik dat zou doen. Het was zo doodgewoon door wat ik zag. Toen ik aan mijn terugkeer naar de levenscyclus begon, kwam het geen moment in mij op, werd mij niet meegedeeld, dat ik zou terugkeren in hetzelfde lichaam. Het deed er niet toe. Ik vertrouwde volledig op het Licht en het Levensproces.
Toen de stroom zich vermengde met het grote Licht, vroeg ik of ik de onthullingen en gevoelens die ik aan gene zijde had mogen beleven, nooit meer zou vergeten. Ik zag mijzelf weer als mens en ik was er heel blij mee. Van wat ik heb gezien zou ik zelfs blij zijn slechts een atoom in dit universum te mogen zijn. Een atoom. Maar de meest fantastische zegening is het….om het menselijk deel van God te mogen zijn. Het is een zegen die onze stoutste voorstellingen van hoe een zegen eruit zou kunnen zien, ver te boven gaat.
Een menselijk onderdeel van deze ervaring zijn, is voor elk en iedereen van ons geweldig en prachtig. Ieder van ons is een zegen voor de planeet, waar we ook zijn, opgefokt of niet, precies op de plek waar we ons bevinden. Dus ik ging door het reïncarnatieproces in de verwachting als baby weer ergens te verschijnen.
Maar ik reïncarneerde weer in dit lichaam. Toen ik mijn ogen opendeed, was ik erg verrast te merken dat ik terug was in mijn eigen lichaam, terug in mijn kamer met iemand die zich huilend over mij heen boog.
Het was Anne, mijn verzorgster in het hospice. Ze had me dertig minuten eerder dood aangetroffen. We weten niet hoe lang ik dood was, alleen dat ze me dertig minuten daarvoor had gevonden. Ze had mijn wens om mijn pasgestorven lichaam alleen te laten, gerespecteerd. Zij kan bevestigen dat ik echt dood was.
Het was geen bijna-dood-ervaring. Ik geloof dat ik naar alle waarschijnlijkheid gedurende tenminste anderhalf uur de dood zelf heb ervaren. Toen ik wakker werd en het licht buiten zag, probeerde ik in mijn verwarring op te staan, maar viel daarbij uit het bed. Anne hoorde een harde ‘bonk’, rende naar binnen en vond me, liggend op de vloer. Nadat ik was bijgekomen, was ik verbaasd en met stomheid geslagen over alle gebeurtenissen. In het begin had ik geen enkele herinnering aan de ervaring. Ik glipte voortdurend weg uit deze wereld en bleef maar vragen: “Leef ik nog?” Deze wereld leek eerder op een droom dan die andere.
Binnen drie dagen voelde ik me weer normaal, helderder, maar anders dan ooit tevoren. Mijn herinneringen aan de reis kwamen later pas terug. Maar na mijn terugkeer kon ik niets verkeerds meer ontdekken in alle mensen die ik ooit had ontmoet. Vóór mijn dood had ik altijd mijn oordeel klaar gehad, omdat ik geloofde dat alle mensen behoorlijk opgefokt en verknipt waren. Iedereen, behalve ikzelf natuurlijk.
Ongeveer drie maanden later opperde een vriend dat ik me weer eens zou moeten laten onderzoeken op kanker en dus onderging ik wederom alle scans, en meer van dat soort dingen. Ik voelde me gezond. Ik kan mij de arts in de kliniek nog goed voor de geest halen toen hij de nieuwste scans vergeleek met de allereerste. Hij zei: “Ik kan niets ontdekken dat op kanker lijkt.” “Een wonder?” vroeg ik. “Nee hoor,” antwoordde hij. “Dat soort dingen komt weleens voor … spontane remissie.” Hij leek niet onder de indruk, maar ik was het des te meer omdat ik wist dat het wel een wonder was.
Geleerde Lessen
Ik vroeg aan God: “Wat is de beste religie op de planeet? Welke godsdienst heeft gelijk?” En God zei met veel liefde: “Dat maakt niet uit.” Welk een ongelofelijke goedertierenheid. Het maakt niet uit welke godsdienst we aanhangen. Religies komen en gaan. Ze veranderen. Het Boeddhisme is hier nooit altijd geweest, het Katholicisme was hier nooit eerder en ze hebben het allemaal over het bereiken van meer verlichting. In alle systemen dringt nu steeds meer licht door. Velen zullen er weerstand aan bieden en erover vechten, de ene godsdienst tegen de andere, omdat ze blijven volharden in hun eigen gelijk.
In alle systemen dringt nu steeds meer licht door. Velen zullen er weerstand aan bieden en erover vechten, de ene godsdienst tegen de andere, omdat ze blijven volharden in hun eigen gelijk.
Toen God mij vertelde dat het niets uitmaakt, begreep ik dat het aan ons is er wel om te geven, omdat we nu eenmaal zorgende wezens zijn. De Bron maakt het niet uit of je Protestant, Boeddhist of Jood bent. Het zijn allemaal reflecties, facetten van het geheel. Ik hoop dat alle godsdiensten dat eens zullen beseffen en elkaar met rust laten. Het is niet het einde van afzonderlijke religies, maar leef en laat leven. Ze hebben allemaal hun eigen kijk op de dingen en alles bij elkaar opgeteld gaat het allemaal over dat ene grote beeld.
Ik ging over naar gene zijde met een berg angsten in mij over vergiftigd water en atoomraketten, over de bevolkingsexplosie en het regenwoud. Ik kwam terug en ervoer liefde voor ieder afzonderlijk probleem. Ik houd nu van nucleair afval, ik houd van die paddenstoelwolk; dit is de heiligste mandala die we tot vandaag hebben gemanifesteerd, als archetype. Meer dan elke godsdienst of filosofie heeft die afschuwelijke schitterende wolk ons plotsklaps bij elkaar gebracht op een nieuw bewustzijnsniveau.
Wetende dat we de planeet misschien wel vijftig of honderd keer kunnen opblazen, beseffen we eindelijk dat we hier misschien wel met z’n allen zijn. Lange tijd moesten er steeds meer bommen tot ontploffing worden gebracht om het er bij ons in te hameren. Toen begonnen we te zeggen: “We hebben die dingen niet meer nodig.” Nu leven we in een wezenlijk veiliger wereld dan ooit tevoren en het wordt alleen maar veiliger.
Ik kwam dus terug terwijl ik liefde voelde voor besmet water, omdat het ons dichter bij elkaar bracht. Deze zaken zijn zo groot. Het kappen van de regenwouden zal afnemen en binnen vijftig jaar zullen er weer meer bomen op de planeet groeien dan in lange tijd het geval was.
Als je je bezighoudt met het milieu, ga er dan voor; je maakt deel uit van een systeem dat in bewustzijn toeneemt. Ga ervoor met al je kracht en laat je niet ontmoedigen of terneerslaan. De Aarde zit in het proces om zichzelf weer bewoonbaar te maken en wij zijn cellen op dat Lichaam.
De bevolkingstoename komt steeds dichterbij het verzadigingspunt van de energie die een omwenteling teweeg zal brengen. Die bewustzijnsverschuiving zal de politiek, het geld en de energie veranderen.
Het Grote Mysterie van het leven heeft weinig met intelligentie te maken. Het Universum is geen intellectueel proces. Het verstand is behulpzaam, maar ons hart is wijzer. Sinds mijn terugkeer heb ik het Licht spontaan ervaren. Ik heb geleerd hoe ik op bijna ieder moment tijdens mijn meditaties die ruimte kan binnengaan. Jullie kunnen dat ook en je hoeft er niet eens voor te sterven, want jullie zijn er al helemaal klaar voor. Het lichaam is het prachtigste Lichtwezen dat er is. Het lichaam is een universum van ongelofelijk Licht. We hoeven niet met God te communiceren; God communiceert op ieder moment met ons!”
Voor Mellen-Thomas Benedict’s persoolijke website, zie: HIER
