x
x
De neerwaartse spiraal-van-het-kwaad doorbreken..
2016© Arend Zeevat – deze versie WantToKnow.nl/be
x
Op mijn vorige artikel over de perfecte liefde kwam een reactie van iemand (HIER), die niet gelooft in de kracht van de liefde en er vanuit gaat dat strijd met strijd bestreden zou moeten worden. In mijn beleving betekent dit dat kwaad met kwaad betreden zo moeten worden. Deze stelling leidt mijns inziens in wiskundig opzicht tot een vermenigvuldiging van het kwaad tot in het oneindige, waarbij het uiteindelijk in exponentieel versnelde vorm toeneemt. Iets dat wij in onze tijd zeer zeker al kunnen waarnemen. Daarbij laat ik het overigens aan de wiskundigen over om te bepalen wat de oneindigheid is.
Ik ben altijd al slecht geweest in wiskunde, maar voor mij maakt het op een gevoelsmatig niveau toch wel duidelijk dat een vermenigvuldiging van het kwaad in ieder geval meer kwaad oplevert. Het leidt tot een eindeloos neerwaartse spiraal, volgens het Oud Testamentische dogma van een wraakgierige Jahweh, die vergelding als de enige weg van ‘ontwikkeling’ ziet.
Men kan zich dan natuurlijk afvragen wat voor een god dat moet zijn geweest. Het is in ieder geval de god van het Judaïsme en het Oude Testament, die door de Babylonisch/Farizeïsche misvorming tot een gewelddadig wraakzuchtig geestelijk wezen is verworden. Hij predikte oog om oog en tand om tand. Maar laat duidelijk zijn dat de gevolgen van zulk een houding in het sociale als resultaat heeft, dat iedereen blind wordt is en een kunstgebit nodig heeft.
De trieste ontwikkelingen in de Zionistisch Joodse staat Israël, ten aanzien van het omgaan met de Palestijnen in de Gazastrook en op de westelijke Jordaanoever, maken dat gegeven meer dan duidelijk! Maar ook in de fundamentalistische Islam hanteert men dit principe, waarbij letterlijk om vergeldingsredenen ogen en tanden worden verwijderd. De basisfilosofie achter dit is het recht op vergelding. Wat inhoudt dat het leed dat iemand wordt toegebracht, op een gelijksoortige wijze ter genoegdoening mag worden vergolden.
In die zin heeft het Judaïstische vergeldingsprincipe alle drie grote wereldgodsdiensten op een misvormende manier beïnvloed. Zo ook het Christendom. Er wordt immers in het westen niet voor niets gesproken over de joods-christelijke cultuur, waar wij naar het schijnt nu in zouden leven. Wat men daarbij niet schijnt te beseffen is dat het Jodendom en Christendom, door de ogenschijnlijk onoverbrugbare verschillen in hun fundamentele geloofsleer, elkaar volkomen uitsluiten. De grondlegger van het Christendom, wordt door de Joden immers ontkent. Hij is zelfs door de Babylonisch/Farizeïsche invloed op het Joodse volk door hen vermoord. In de tegenwoordige tijd worden ook christenen vijandig bejegend in het Zionistische Israël en het leven zuur gemaakt. Kijk eens naar deze YouTube:
Vergelding
Het schuldprincipe is in het christendom een apart verhaal. Binnen met name de Rooms Katholieke Kerk (RKK) is het begrip schuld verbonden met de erfzonde. Wat inhoudt dat ieder mens al vanaf de geboorte met deze erfschuld belast is, puur alleen vanwege het feit dat men in een menselijk lichaam op deze planeet geland is. Door de machtsgreep die de RKK heeft gepleegd ten aanzien van het oorspronkelijke christendom, is zij ook de instantie die genoegdoening/vergelding van die erfschuld aan de gelovigen mag opleggen.
De erfzondige mens moet via de RKK genoegdoening geven aan God, voor zijn in het paradijs begane zonde. Het overtreden van Gods gebod betreffende het niet eten van de boom van kennis van Goed en Kwaad, achtervolgt de ‘christelijk’ gelovige mens vanaf de wieg tot het graf. Deze historisch ontstane religieuze opvatting van recht en rechtvaardigheid heeft de westerse cultuur diepgaand beïnvloed.
Sinds de 20ste eeuw is het voorheen satanisch religieus gefundeerde vergeldingsprincipe van een wetenschappelijke basis voorzien, in de vorm van de gedragswetenschap. Deze gaat er vanuit dat de mens opgevoed moet worden om binnen de sociale context zijn dierlijke instincten te leren beheersen, door middel van wat men noemt operante condictionering. Daarbij wordt er vanuit gegaan, dat bij de juiste stimuli van buitenaf de onbeheerste dierlijk instinctieve mens een gewenste respons en daarmee overeenkomend gedrag zal laten zien.
In feite komt het kort door de bocht gezegd er op neer, dat door de heersende elite als ongewenst beschouwd gedrag, door middel van straffen wordt afgeleerd en gewenst gedrag door middel van belonen wordt aangeleerd. Ziet hoe dit systeem zichzelf in stand houdt door mensen, die bereidt zijn om hun ziel aan de gedragsdicterende duivel te verkopen, om maar een bepaalde – eventueel machtgevende – maatschappelijke positie te verkrijgen en/of te behouden. Al met al is dit systeem een maatschappelijk goedgekeurd, maar sociaal en moreel te verwerpen, kweekstation voor psychopaten en narcisten.
Selectiviteit in vergelding
Binnen het door velen als verder geëvolueerd en meer humaan beschouwde rechtssysteem in het westen, in vergelijking met het fundamentalistische islamitisch recht, gaan wij ogenschijnlijk heel anders en vooral meer geciviliseerd om met recht en rechtvaardigheid. In ons rechtssysteem zijn lichamelijke martelingen uit den boze. Hoewel mishandelende standrechterlijk vergeldende rechtspraak op straat door de wethandhavende politie veelvuldig wordt toegepast. Ook in Nederland (HIER) neemt het politiegeweld enorm toe.
Maar met name in de VS zijn de standrechterlijke executies op straat buitenproportioneel toegenomen. Op het moment van dit schrijven (12/07/2016) zijn er in de VS vanaf het begin van dit jaar al 574 mensen door de politie gedood (HIER). De enorme onrechtvaardigheid ligt in het feit dat de betreffende gewelddadige ´wetshandhavers´, niet door dezelfde wet die zij moeten handhaven aansprakelijk kunnen worden gesteld voor de lichamelijke en psychische ellende die zij veroorzaken.
Het politionele staatsgeweld wordt door de overheid toegedekt en ingepast in een achterliggende agenda van sociale chaotisering, waarbij sociale tegenstellingen worden aangescherpt en gepolariseerd, volgens het bekende principe van verdeel en heers. In de VS wordt de politie in steeds sterkere mate gemilitariseerd en is een paramilitaire organisatie geworden, die wordt ingezet in de oorlog tegen het volk.
Dit gegeven is een uiting van de neerwaartse spiraal van geweld en daardoor opgeroepen tegengeweld dat, naast angst, gevoelens van haat en agressie oproept en versterkt. Wat dus het energetische voer is voor de parasitaire demonen, die daarvan ‘leven’. In vele westerse landen zal in meer of minder toenemende mate hetzelfde beeld te zien zijn. Dus hoeveel menselijker is ons westers geciviliseerde rechtssysteem.
In dat rechtssysteem is op basis van het gelijkheidsbeginsel het vergeldingsprincipe in wetten en rechtspraak vastgelegd. Het blijft echter wel gebaseerd op het recht van genoegdoening van de slachtoffers én op vergelding van het aangedane leed. Het principe is dus hetzelfde, het is alleen iets mooier en westers ‘geciviliseerd’ verpakt.
Daarnaast is uit de praktijk van ons zogenaamde geciviliseerde rechtssysteem gebleken dat, door de algehele belangenverstrengeling op het gebied van macht, geld en politiek, het gelijkheidsbeginsel nogal selectief wordt toegepast. Dit houdt in, dat hoe hoger men in de machtspiramide van het maatschappelijk systeem is opgestegen, hoe meer men beloond wordt door boven de voor anderen op de lagere maatschappelijke ladder staande deelnemers geldende wetten uit te kunnen stijgen.
Psychopathie en narcisme worden op de hoogste niveaus dus zeer goed beloond. Dit is in het begrip klassenjustitie samen te vatten, of nog beter in de term fascistische politiestaat. Mogen de voor velen primitief aandoende islamitische sharia-wetten barbaars overkomen, de praktijk van de westerse wetgeving, de handhaving daarvan en de daarmee samenhangende rechtspraak is niet veel beter.
“Zij die bereidt zijn om essentiële vrijheid op te geven voor het verkrijgen van een beetje tijdelijke veiligheid, verdienen vrijheid noch veiligheid.”
Benjamin Franklin
Dus is onze zogenaamde democratische rechtsstaat een uitermate hypocriete farce, om de bevolking zand mee in de ogen te strooien. En de illusie voor te houden, dat zij door wetten en rechtvaardigheid worden beschermd. Veiligheid boven alles leidt tot een onmenselijke dictatuur. Op de Nederlandse politieauto’s is de tekst te lezen “waakzaam en dienstbaar’. Het mag inmiddels wel duidelijk zijn voor wie men waakzaam en aan wie men dienstbaar is.
Een aantal jaren geleden vernam ik, dat er binnen het computersysteem van het Ministerie van Justitie drie verschillende datastromen bestaan, die betrekking hebben op de strafrechtelijke zaken die er spelen. De ene datastroom heeft betrekking op zaken die nog in behandeling zijn en nog voor de rechter moeten komen. De tweede heeft betrekking op zaken die al afgehandeld zijn en zijn gevonnist. De derde heeft vreemd genoeg betrekking op zaken, die nog in behandeling zijn en nog niet voor de rechter zijn geweest, maar wel al gevonnist zijn! Daarmee wordt dus duidelijk, dat bepaalde voor het systeem bedreigende zaken een speciale behandeling krijgen.
x
De grote vraag betreffende alle vergelding en genoegdoening is, of de samenleving daar nu echt beter van wordt. U als lezer zult ongetwijfeld het antwoord op deze retorische vraag zelf wel weten. In het artikel “Straf en vergelding, gerechtigheid en gericht, maar hoe?” wordt ingegaan op de historische achtergrond van het religieus geïnspireerde vergeldingsprincipe en hoe daar in onze moderne tijd anders mee omgegaan zou kunnen worden. Citaat:
“De crisis in het moderne strafrecht. Er heerst heden ten dage een crisis in het moderne strafrecht. Overheden weten o.a. niet hoe men het probleem van de sterk toenemende criminaliteit moet oplossen. Men meent dat het steeds uitbreiden van de gevangeniscellen het logische vervolg is van het bestrijden van de stijgende criminaliteit (Oorzaak en gevolg). Wij zien dat Justitie -net als de medische wereld- de symptomen van het kwaad bestrijdt en niet de oorzaak dieper onderzoekt en tegengaat.
Wij zijn het er meestal over eens dat iemand, die een overtreding heeft begaan daarvoor gestraft dient te worden op de één of andere wijze. Aan deze rechtsgrond zal men niet gauw twijfelen. De straf vormt aldus niet het grote probleem in de huidige crisis, maar wél de vorm en zwaarte en de behandeling van de overtreder. Het moet er ons in het straffen om gaan verbetering en herstel te beogen bij de overtreder.
Daartoe dienen wij de oorzaak te kennen van het kwaad, om het daarna effectief te kunnen bestrijden. Daaraan ontbreekt het ons allen helaas maar al te zeer! Momenteel zijn er positieve ontwikkelingen gaande om tot een rechtvaardig recht te komen. Stichting Op Kleine Schaal is met een project bezig: ‘Echt Recht’. Zie: www.echt-recht.nl. En ook het forum herstelrecht is ermee bezig, zie: www.forumherstelrecht.nl“(….)
Wat is een betere wereld?
Wat verstaan wij onder een betere en meer humane wereld, waarin alle levensvormen mogen zijn die en wat ze zijn? Hebben we daarbij wraakzucht en vergelding als uitgangspunt te nemen? Volgens sommige overtuigingen was Jahweh een maangod. Het Judaïsme is dus, evenals de Islam, ook een maangodsdienst. Zij reflecteren slechts het licht van het directe geestelijk zonnebewustzijn. Een reflectie is vaak een omgedraaid tegenbeeld van het oorspronkelijke beeld.
Dit is heel gemakkelijk te verifiëren, wanneer je in de spiegel naar je eigen gereflecteerde beeld kijkt. Daarmee wil ik geen waardeoordeel uitspreken over maangodsdiensten, maar slechts de feiten benoemen. De maan geeft zelf geen licht en reflecteert ’s nachts het licht van de zon, die niet meer zichtbaar is. In die zin is het maanlicht gedurende de nacht een weerspiegeling van het zonlicht, om ons er aan te herinneren dat de zon de oorsprong van het daglicht is en dat er ook altijd licht is.
De (geestelijke) zon is de oorsprong van ons helder Bewust Zijn, waar wij ook het bewustzijn van ons Zelf aan kunnen ontlenen. Met onze fysieke ogen kunnen we de fysieke zon waarnemen, die een manifestatie is van een geestelijk wezen, de Zonnelogos. Ook wel de Christus genoemd. Met onze geestelijke ogen, die direct in verbinding staan met de krachtenwerking van ons hart, kunnen we die geestelijke zonnekracht waarnemen.
Op aarde, waar we leven in de gematerialiseerde reflectie van het geestelijk licht, dat de oorsprong van alle manifestaties is, helpt de krachtenwerking van de maan ons te groeien in een ruimer bewustzijn van wie we zijn. In de plantenwereld stimuleert de maan ook de groeikrachten. Bij de mens hangt de groeikracht van de maan vooral samen met de psychisch/emotionele belevingswereld, waar de maan een sterke invloed op heeft. Dus de reflectieve kracht van de maan kan bijdragen aan een toename ven zelfbewustzijn, wanneer er in het eigen innerlijk een zelfreflectieproces plaatsvindt.
Ga maar eens bij volle maan mediteren. Ook de duistere krachten maken in hun rituelen op bepaalde data en bij volle maan gebruik van de groeizame werking van de maan. Wat dus sturend is in de groeibevorderende werking van de maan, zijn de menselijke intenties die zich met deze kracht verbinden. Deze zijn richting gevend.
Marianne Vaatstra..
Zo werd Marianne Vaatstra vermoord in de nacht van 30 april op 1 mei 1999. Deze nacht wordt in de satanische rituelenkalender de Walpurgisnacht of Heksensabbat genoemd, waarbij een bloedoffer moet worden gebracht om de satanische krachten aan te roepen en te versterken. Dit van oorsprong oud-Germaanse lentefeest, waarmee het begin van de lente en de vruchtbaarheid van de natuur werd gevierd is, na een aanvankelijke verchristelijking, overgenomen door occulte satanisten. Gedurende de Walpurgisnacht 1999, waarin Marianne Vaatstra werd vermoord, was het ook volle maan.
Gezien de hiervoor beschreven context waarin de moord op Marianne Vaatstra plaatsvond, bestaat er het sterke vermoeden dat zij het slachtoffer is geworden van een rituele moord. Dit wordt versterkt door de manier waarop de overheid met deze moord is omgegaan en de werkelijke toedracht heeft willen verhullen. (zie de videoboodschap van Dr. Johan Oldenkamp hieronder)
Het ongestraft ritueel misbruiken en vermoorden van kinderen door de elitaire machthebbers (HIER), is een typisch voorbeeld van het volgens de heersende normen en wetten selectief toepassen van het vergeldingsprincipe.
Opbouwend of afbrekend
Nu is het in mijn beleving zo, dat kosmische krachten in principe neutraal zijn. Zij oordelen niet, ze stimuleren en vertegenwoordigen slechts bepaalde procesmatig evolutionaire werkingen. De astrologie is een middel om deze krachtenwerkingen van planeten in hun onderlinge verhoudingen te verklaren. Deze kunnen afhankelijk van de intenties van de ontvanger van die krachten, ten goede van zichzelf en het geheel of ten kwade daarvan worden gebruikt. Het is inmiddels een door velen gebruikte term, dat alles energie is.
Energieën kunnen worden opgeroepen en versterkt door bepaalde rituelen, die op daarvoor bestemde data en binnen kosmische verhoudingen in het zonnestelsel worden vormgegeven. De maan speelt daar een stimulerende en groeibevorderende rol bij. Zijn de intenties positief en ten dienste staand van al wat leeft en weeft, of zijn ze gericht op een versterking en behouden van het oude egogerichte en daardoor voor het leven destructieve? Men kan met positieve intenties krachten oproepen en versterken op daarvoor gunstige momenten en men kan dat ook doen met negatieve intenties.
Beiden hebben een totaal ander resultaat. De positief aangewende krachten zullen opbouwend zijn met betrekking tot de menselijke bewustzijnsevolutie. Wanneer zij op een negatieve manier worden aangewend, zullen ze de bewustzijnsevolutie willen afbreken ten behoeve van een heel andere en vooral duistere agenda.
Het fundament voor de neerwaartse spiraal van het kwaad
Deze duistere agenda is het fundament voor de neerwaartse spiraal van het kwaad, waarbij satanische krachten door misleiding en manipulatie de mensheid trachten mee te nemen in de afgrond van een absoluut niet-bewustzijn. Daar deze krachten ook de menselijke vrije wil of vrije keuze hebben te respecteren, doen zij er alles aan om middels verleidingen, misleidingen, leugens en bedrog de vrije wil van de mens op een onbewust niveau in hun eigen voordeel te manipuleren.
Kijkend naar onze wereld, waarin zogenaamde gehersenspoelde deskundigen en de media er alles aan doen om het realiteitsbesef van de mensheid te vertroebelen, kunnen we op alle fronten waarnemen dat er hoog ingezet wordt voor de finale strijd om de menselijke ziel. Het is juist datgene wat er op individueel niveau in de menselijke ziel plaatsvindt, dat in deze finale strijd van zo een cruciaal belang is.
Iedere ziel heeft de keuze om te willen leren van de eigen levenservaringen, of om dat niet te doen. Iedere ziel kan door zelfreflectie inzicht verkrijgen in hoeverre het eigen denken, voelen en willen bijdragen aan een versterking van de satanisch neerwaartse spiraal, of deze juist helpt te doorbreken en transformeren in een positieve richting. Het loslaten van het Oud-Testamentische vergeldingsprincipe, waar wij allen door de in ons geprogrammeerde op strijd gebaseerde egowerking mee besmet zijn, is een voorwaarde voor het helpen scheppen van een meer humane en sociaal florerende toekomst.
In plaats van oog om oog en tand om tand in ons dagelijks sociale leven (ook op het internet) te praktiseren en daarmee het strijdelement te blijven versterken, kunnen we vanuit een nieuw moreel gezichtspunt naar onszelf en anderen leren kijken. Het jezelf vergeven van uit onwetendheid voortkomende ‘fouten’, is daarbij een voorwaarde. Daardoor kan men ook dezelfde verzoenende en vergevingsgezinde houding ten aanzien van anderen praktiseren.
Van mijzelf weet ik dat ik nog middenin dit proces van transformatie zit en nog menigmaal in het oude terugval. Dit zal voor velen herkenbaar zijn en het maakt deel uit van het leren met mededogen en vergevingsgezindheid naar de eigen ontwikkeling en die van anderen te kijken.
x
De kracht van vergeving
Als je strijd met strijd wilt bestrijden, bestrijdt je kwaad met kwaad. Problemen die vanuit het kwade zijn ontstaan, kunnen menselijk gezien nooit met het kwade worden opgelost. Ik hoop dat ik dit met mijn verhaal tot nu toe duidelijk heb mogen maken. De wereld wordt niet beter door een vermeerdering van het kwaad, of strijd. De tijd van oog om oog en tand om tand is nu definitief voorbij. De Oud-Testamentisch/Babylonische/Talmoed-boodschap van vergelding en wraak, zoals die tot nu toe is gepraktiseerd, is achterhaald.
Ze mag in praktische zin vervangen worden door de vernieuwende Nieuw Testamentische boodschap van gepraktiseerde mensenliefde, vergeving en liefde voor al het leven. We gaan nu met elkaar een andere fase in. Waarbij geleerd en gepraktiseerd mag worden om de ‘eigen’ persoonlijke kwaliteiten, die bovenal een goddelijke gave zijn, in te zetten ten behoeve van het geheel. Ieder heeft daarbij een eigen weg te gaan in het transformeren van het persoonlijk ervaren leed uit het verleden, in op de toekomst gerichte en mensheid verrijkende kwaliteiten.
Dit is de vernieuwende energie die ons vanuit de toekomst tegemoet komt uit het nog komende Watermantijdperk. We bevinden ons mijns inziens nu in de overgangstijd van het collectivistisch georiënteerde Vissentijdperk naar het geïndividualiseerde gemeenschapsbewustzijn van het Watermantijdperk. Op geestelijk en ook kwantummechanisch niveau zijn verleden, heden en toekomst tegelijkertijd aanwezig. Het is in deze overgangstijd daarom van belang om het oude lagere energieniveau van het verleden leren los te laten. Om ons in het heden steeds meer af te leren stemmen op het hoger energetisch meer geïntegreerde bewustzijnsniveau, dat de toekomst als potentie in zich draagt.
Het Watermantijdperk houdt in mijn beleving ook in dat mensen op een egobelangeloze wijze, vanuit hun Zelf Bewuste Zijn, hun door eigen innerlijke activiteit verworven kwaliteiten ten dienste stellen van het geheel van de schepping en al wat daarin leeft en weeft. Op die basis kunnen totaal nieuwe menselijk sociale verhoudingen worden vormgegeven, die we ons vanuit ons oude bewustzijn niet kunnen voorstellen. Magie en ‘wonderen’ zullen dan een geïntegreerd deel uitmaken van het dagelijks leven.
Evenals ‘paranormale’ gaven als telepathie, heldervoelen, helderzien, helderhoren en helderweten. De samenwerking met natuurkrachten zal voor bijzondere mogelijkheden zorgen om het leven geheel anders in te richten en de overvloed, die de natuur van nature in zich draagt, te kunnen genieten. Wanneer wij voor de natuur zorgen, zorgt deze tevens voor ons.
x
De overgang van het oude vergeldingsprincipe, dat zich op zowel religieus als economisch gebied uit in schuld, kan alleen worden bewerkstelligd door kwijtschelding van schuld en echte vergeving. Vergeving komt voort uit het weten dat alles één is en wij allen lerende zijn en dit zonder het maken van ‘fouten’ niet kunnen. Het leren van de eigen uit onwetendheid voortkomende ‘fouten’ en deze jezelf te vergeven, schept de mogelijkheid om dezelfde houding ten aanzien van anderen aan te nemen.
De spirituele betekenis van vergeving
Ooit las ik het boek ‘De spirituele betekenis van vergeving’ van Sergej Prokofieff. Hij wijst in dit boek op de bijzondere krachten die in een mens gewekt worden, wanneer hij in staat is tot werkelijke vergeving. Met name één voorbeeld, die hij aanhaalt uit de harde levenspraktijk van WOII, is zeer tekenend wat dit aangaat. Hieronder de veelzeggende passage uit dat boek:
“In 1943 had George Ritchie, toen een Amerikaanse rekruut in opleiding voor deelname aan de Tweede Wereldoorlog een bijnadoodervaring. Hij had tijdens een oefening een zeer zware longontsteking opgelopen en alleen een directe injectie met adrenaline in zijn hartspier redde hem. Terwijl hij buiten zijn lichaam was, had hij zeer indringende ervaringen en had hij ook een ontmoeting met de opgestane Christus in de niet-zintuiglijke wereld.
Deze ontmoeting maakte zo’n indruk op hem dat zijn leven een totaal andere richting neemt. Hij wordt van een materialistisch ingestelde jonge man tot een diepgelovig christen, die in de gezichten van alle mensen die hij ontmoet de Christus zoekt.
In mei 1945, direct na de capitulatie van Duitsland, wordt hij als medicus naar een pas bevrijd concentratiekamp gestuurd in de buurt van Wuppertal, om daar de gevangenen medische hulp te verlenen. Hij ervaart wat hij in het kamp ziet, als erger dan alles wat hij in de oorlog heeft beleefd. Soms is hij niet meer tot handelen in staat, maar zoekt alleen maar in de gezichten van de mensen, tot – zoals hij schrijft – het gelaat van Christus hem aankijkt.
Zo leert hij Wild Bill Cody kennen, zoals hij door de Amerikanen genoemd wordt, een Poolse jood. In tegenstelling tot alle andere gevangenen, waarvan de meeste nauwelijks meer kunnen lopen, loopt hij nog rechtop, zijn zijn ogen helder en lijkt zijn energie onuitputtelijk. Hij fungeert als een soort tolk in het kamp, omdat hij vijf vreemde talen spreekt en werkt met de Amerikanen samen bij het vaststellen van de personalia van de overlevenden en de gestorvenen.
Als Ritchie hem beter leert kennen, groeit zijn verbazing: “Hoewel Wild Bill Cody 15 of 16 uur per dag werkte, leek hij nooit moe. Terwijl wij geregeld totaal op waren, leek zijn kracht alleen maar toe te nemen. Uit zijn gezicht straalde medeleven met zijn medegevangenen en als ik geen moed meer had, laafde ik me aan deze glans”. Ritchie veronderstelt, dat Bill Cody pas heel kort in het kamp zit, maar leest tot zijn grote verwondering in de papieren dat deze al zes jaar geïnterneerd is. Hij merkt op dat Bill door iedereen als een vriend wordt beschouwd en bij conflicten steeds als bemiddelaar wordt gevraagd, waarbij hij partijen tot begrip van elkaar brengt en steeds aanraadt, vergeving te oefenen.
Op een dag vertrouwt hij Ritchie zijn levensgeschiedenis toe. “We leefden in de joodse sector van Warschau. Mijn vrouw, onze twee dochters, drie zoontjes en ik. Toen de Duitsers onze straat bereikten, zetten zij ze allemaal tegen de muur en openden het vuur. Ik smeekte hen, met mijn gezin te mogen sterven, maar omdat ik Duits sprak, zetten ze me in een arbeidsgroep. Toen moest ik voor mezelf besluiten of ik me tegenover de soldaten, die mijn gezin hadden vermoord, over zou leveren aan haat. Het was een gemakkelijke beslissing voor me. Ik was namelijk rechter. In mijn praktijk had ik te vaak gezien wat haat aanricht in de ziel en zelfs het lichaam van mensen. De haat had zojuist de zes mensen gedood, die me het allerliefst waren op de wereld. Ik besloot dat ik de rest van mijn leven er aan wilde wijden, ieder die op mijn pad zou komen, lief te hebben.”
Ritchie schrijft vervolgens: “Ieder mens lief te hebben… dat was de kracht die deze man in zo’n goede conditie had gehouden. Het was de kracht die ik voor de eerste maal in mijn ziekenhuiskamer had ontmoet, die Christus door de mens heen wil laten schijnen, of deze zich dat nu bewust is of niet.” Bron
Mijn eigen conflict- en vergevingstraject
In mijn eigen leven heb ik vele conflicten mogen ervaren, met naasten en minder naasten. Met name ten aanzien van de naasten heb ik altijd de behoefte gevoeld om, na de nodige bezinking- en verwerkingstijd van het conflict, de kou uit de lucht te halen en een verzoenend gebaar te maken. Ik schuwde het dan niet om mezelf daarbij kwetsbaar op te stellen en waar nodig welgemeende verontschuldigingen te maken. Waardoor er op menselijk niveau weer een communicatie mogelijk zou kunnen zijn.
Soms leidde het tot een werkelijke verzoening en soms leidde het tot een niet te overbruggen verwijdering, daar de conflictpartner in een stemming van rancune bleef hangen,. It takes two to tango. Conflicten heb ik daarom ook nooit als erg ervaren en ze leren zien als soms noodzakelijk, om mijn eigen grenzen en die van de ander beter te leren zien.
Dus alle conflictpartners moeten ook bereidt zijn de hand in eigen boezem te steken, zich kwetsbaar op te stellen, eventuele verontschuldigingen te laten horen en te leren vergeven. Want het gekwetst zijn door een ander is een egospel van het op de ander geprojecteerde niet gezien, gehoord en gevoeld worden. Terwijl men in feite zichzelf in zijn/haar diepste wezen niet ziet, hoort en voelt. Conflicten zijn vooral een kwestie van schaduwboksen, waarbij de echte mensen er verloren bij staan te kijken. Hopende op een schitterende finale, die eindelijk eens een doorbraak geeft ten aanzien van nog te leren liefdeslessen.
Die doorbraak kan alleen plaatsvinden wanneer alle betrokkenen zichzelf en hun schaduw tot in de diepste diepten willen leren kennen. Dan zal er niets meer te boksen zijn. Als dit gebeurd kan het leiden tot een enorme verdieping van de eigen zelfkennis en een krachtiger verbindende samenwerking met de ander.
Arend Zeevat
[bol_product_links block_id=”bol_578b9449c98dd_selected-products” products=”9200000009985314,9200000022091710,1001004008567639,1001004002383578,9200000053580732,666860691,666754709,9200000009427782,666868900″ name=”vergeving” sub_id=”zeevat” link_color=”003399″ subtitle_color=”142CFF” pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”728″ cols=”3″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
