Wie is Ir. Bert Janssen?
Bekroond auteur, onderzoeker en ontdekkingsreiziger wiens interesse uitgaat naar de kracht van vormen, geometrie en harmonie. Deze nieuwsgierigheid heeft hem binnengeleid in de mysterieuze wereld van de graancirkels, Gotische kathedralen, en oude krachtplaatsen. Hij reist de hele wereld over om deze mysteries te bestuderen, fotograferen en registreren, hetgeen heeft geleid tot de productie van drie documentaires.
Bert Janssen schreef vele artikelen over het onderwerp van graancirkels, de achterliggende geometrie, de rol die het landschap van Engeland in het mysterie speelt en het veel grotere plaatje waar alles in past. Hij is de auteur van verschillende boeken, waaronder ‘The Hypnotic Power of Crop Circles’ en de mind-provoking thriller ‘Sophia’s Ei’. Een fascinerend op gnostische inzichten gebaseerd en ongekend spannend verhaal over de vraag of God bestaat. En wat we vervolgens met die wetenschap kunnen.
Bert Janssen over zijn passie: “Het blijft mij verbazen hoe intrigerend en inspirerend de wereld is waarin we leven. De grote mysteriën van onder andere de Egyptenaren, de Inka’s, en de Maja’s. De geheimen van de Katharen en Tempeliers.Het enigma van de graancirkels. Alle onopgeloste mysteries doordrenkt met wijsheden, die bij de vastberaden zoeker nieuwe ideeën en inzichten doet ontspruiten.
Vele grote geesten voor mij hebben de dwarsverbanden bestudeerd, en vele zullen volgen. Allen hebben ontdekkingen van onschatbare waarde gedaan.Ik ben vastberaden de grote mysteriën verder te ontrafelen en de verborgen inzichten en wijsheden bloot te leggen. Het is mijn roeping te observeren en te onderzoeken en mijn ontdekkingen te delen.”
Graancirkels in levende lijve..
Ieder jaar weer gebeuren er in Wiltshire, Engeland de meest wonderbaarlijke zaken. Veelal betreft het graancirkels, maar niet altijd. Bert Janssen verbleef in het voorjaar en de zomer van 2010 in totaal 8 weken in het magische en mysterieuze Wiltshire.Het gebied van Stonehenge, Avebury, Silbury Hill.
Het gebied van de witte paarden en de Long Barrow van West Kenneth. En natuurlijk het gebied van de graancirkels. Lees zijn verslag over zijn ontmoetingen met ‘ghosts’, zijn bezoeken aan graancirkels. Over draken en drakenlijnen.Over de vele boodschappers die hij tegenkwam en … de boodschap.
* * *
x
Het laatste geheim van Stonehenge..?
cx
Graancirkels 2010 – Indrukken van Het Veld
x
© Bert Janssen 2010
x
Begin mei 2010 ben ik met een filmploeg van de KRO in Wiltshire, Engeland, om opnamen te maken voor een TV programma. Normaliter zijn er rond die tijd van het jaar al een aantal graancirkels, maar mei 2010 was anders. Ik kon toen nog niet vermoeden dat het hele seizoen 2010 anders zou worden.
Terug naar het TV programma. Er waren dan wel nog geen graancirkels, er waren wel een aantal zeer imposante ‘ghost’ formaties. Een ghost formatie is de schaduw of reflectie van een graancirkel die eerder in het veld heeft gelegen. Er ontstaat bijvoorbeeld op een bepaald moment een graancirkel. Deze graancirkel blijft liggen totdat het gewas wordt geoogst.
Daarna wordt het veld geploegd en dit betekent het einde van de graancirkel. Het daarop volgende jaar wordt het veld nieuw ingezaaid en groeit er een nieuw gewas. Soms is in dit nieuwe gewas de graancirkel van het voorgaande jaar zichtbaar.
Bijvoorbeeld omdat het nieuwe gewas op de plek waar de graancirkel lag, een afwijkende kleur heeft. Soms ook omdat op die plekken het gewas maar moeizaam of zelfs helemaal niet groeit. Een dergelijk verschijnsel noemt men een ‘ghost’.
In 2009 ontstaat er een indrukwekkende graancirkel in een tarweveld op Woodborough Hill. De formatie toonde sterke overeenkomsten met een uil. (foto hiernaast)
Het jaar erop, in 2010, stond er koolzaad op het betreffende veld. In dit koolzaad was de imposante ‘ghost’ van de uil van 2009 zichtbaar. Eén van de vele indrukwekkende ghosts die in 2010 plotseling opdoken.
Bij gebrek aan graancirkels, besluiten we in de ghost op Woodborough te filmen. Aan het einde van de middag keren we terug naar onze B&B, de Pelican Inn in Froxfield, nabij Hungerford.
De grote camera, de geluidsapparatuur en onze verwaaide gezichten, trekken de aandacht van de eigenaar. Hij kan zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en de vraag wat we zoal doen is snel gesteld. Er ontwikkelt zich een geanimeerd gesprek over Wiltshire, over neolithische plekken, over graancirkels en over … ghosts.
Het is vooral dit fenomeen van ghost-formaties dat de eigenaar zichtbaar raakt. Aandachtig bestudeert hij de door mij gemaakte foto’s en stelt vele goede, gerichte vragen.
Een andere geest..!
De volgende morgen ben ik nog maar amper uit bed, wanneer een ijselijke kreet de stilte in de B&B in stukken scheurt. Wanneer ik me even later op weg naar beneden begeef, moet ik op de trap opzij springen om plaats te maken voor een naar boven stormende vrouw. Mij volledig negerend rent ze me hijgend voorbij, een brandende kaars voor zich uit houdende. Beneden gekomen voel ik een nerveuze spanning en vraag verbaasd wat er gaande is. De eigenaar kijkt mij indringend aan en begint te vertellen.
Die morgen, nog geen half uur eerder, was de bewuste vrouw bezig met het schoonmaken van een kamer. Terwijl zij de kaptafel afstofte, zag ze in de spiegel tot haar verbazing een man achter haar op de sofa zitten. De kamer had al verlaten moeten zijn en de aanwezigheid van de man verwarde de vrouw. Ze draaide zich om, om hem te zeggen dat hij de kamer diende te verlaten. Groot was haar shock toen ze zag dat er niemand op de sofa zat en ook verder niemand in de kamer aanwezig was. Een ijselijke kreet volgde, die mij twee kamers verderop deed opschrikken.
De eigenaar had geen verklaring. In de drie jaren dat hij de B&B bezat, was iets dergelijks nog nooit voorgekomen. Nog diezelfde dag belde hij de vorige eigenaar en vernam dat het om ‘Harry’ ging, de huisgeest. ’s Avonds gebeurde iets vergelijkbaars. Een vrouw in kamer 8 wilde juiste de lamp uitdoen en gaan slapen, toen zij een meisje opmerkte dat naast haar bed stond. Het meisje had een hondje op haar arm. Ze keek de vrouw recht in de ogen om vervolgens in het niets te verdwijnen.
2010, Het vervolg..
Een tijd later, in juli 2010, ben ik opnieuw in Wiltshire. Hoewel de gebeurtenissen van mei indrukwekkend waren, heb ik ze al min of meer op de achtergrond gedrongen. Mijn aandacht gaat uit naar het heden. Naar de gebeurtenissen van dat moment. Naar de zojuist verschenen graancirkels. De vormen, de geometrie, de plek waar ze liggen in het landschap.
Het valt mij op dat meerdere graancirkels een onmiskenbaar 3D karakter hebben. Een kubus met ballen erin bij Danebury. Een kubus in een vierkant bij Vernham Dean.
Een kubuskruis bij Cleyhill. Fantastisch. Ik vind het werkelijk fantastisch, maar er bekruipt mij tegelijkertijd een onbehaaglijk gevoel. Ik, met mijn wiskunde achtergrond, zelfs ik, vind het allemaal een tikkeltje te lineair. Te rechtlijnig. Teveel left-brain.
Er valt mij nog iets op. Veel graancirkels liggen niet centraal in Noord-Wiltshire, zoals afgelopen jaren eigenlijk altijd het geval was. Ze liggen meer verspreid, zoals dat vroeger vaak voorkwam. Ook liggen ze nagenoeg allemaal naast of vlakbij een hillfort; een versterkte plaats uit het bronzen tijdperk. Veel vragen dringen zich op.
En verder de tijd in
Het seizoen raast verder. Ik bezoek graancirkels, maar vooral ook kerken. In de loop der jaren hebben deze kerken meer en meer mijn aandacht getrokken. In 2010 meer dan ooit. Ik speur naar het verdwenen graf van Saint Swithin in de kathedraal van Winchester.
Naar de eeuwenoude groene mannen (green men) in de kathedraal van Salisbury. Naar de achtergelaten boodschappen in het kerkje van Compton Beauchamp. Er valt nog zoveel te ontdekken.
De graancirkels blijven komen..
Ondertussen blijven er nieuwe graancirkels verschijnen. Een prachtige, op vijfvoudige geometrie gebaseerde en aan de Maja’s gerelateerde formatie op Roundway Hill.
En nog een 3D-graancirkel op Whitefield Hill. Vooral deze laatste raakt mij. Een lijnenraster met een halve bol erop. Of zit die halve bol er juist in? Is het een soort kom? Dat is moeilijk te zeggen. Het hangt er vanaf hoe het licht erop schijnt…
Bij Westbury valt een soort 8 in het graan. De formatie roept bij mij associaties op aan de Inka Wisdomkeepers en hun concept van oneindige tijd die in de vorm van een 8 heen en terug vloeit, waarbij het centrum, daar waar de tijdlijnen elkaar kruizen, tijdloos is.
In een veld verderop, aan de voet van het in de heuvel uitgehakte witte paard bij Westbury, wordt een, door velen als onbeduidend omschreven cirkeltje ontdekt. Het is een zogenaamde ‘Dragonprint’. Vroeger, in de jaren tachtig, kwamen die veelvuldig voor, daarna zijn ze zeldzaam geworden.
Alles bij elkaar zoveel input. En het roept zoveel vragen op, maar waar zijn de antwoorden?
De tijd racet verder en het einde van het seizoen is alweer in zicht. Wat is het allemaal gigantisch snel gegaan. Nog maar even geleden was het mei, en nu is het alweer midden augustus. Er wordt een nieuwe formatie gevonden bij Stanton St Bernhard. Mijn vrouw Heather, herkent er draakjes in.
Terwijl ik over de graancirkel vlieg om luchtfoto’s te maken, zie ik glimlachend wat ze bedoelt. Vanuit het vliegtuigje ontdek ik even later in een veld verderop een soort ring die mijn hart sneller doet kloppen. De ring is duidelijk verwant aan de dragonprints, zoals die bij Westbury is gevonden en later bij Silbury Hill en Yatesbury.
De ring lacht mij toe en het kwartje valt. Natuurlijk. Zo eenvoudig. Ik barst in lachen uit.
x
x
x
De Michael & Mary-leylijn
Vanaf Land’s End in Cornwall, tot aan Hopton in Norfolk, lopen de twee belangrijkste leylijnen van Engeland. De Michael en Mary leylijnen. Hun gezamenlijk gemiddelde is een rechte lijn en wordt de Michael Alignment genoemd. Of ook wel de Dragon Path. De oude pagans waren in staat met behulp van deze lijnen, virtuele reizen te ondernemen. Niet alleen ruimtelijk, maar ook in de tijd.
Nagenietend, de lachtranen uit mijn ogen wrijvend en vol ontzag, kijk ik vanuit het vliegtuigje naar beneden, naar de ring, naar de dragonprint. Dragonprints die vroeger zo vaak voorkwamen. Vroeger, terug in de tijd. Ergens hebben we het gemist. We moeten terug. Zo eenvoudig is het.
KRO, het B&B en die bijzondere ‘man’, Harry …
Mijn gedachten glijden terug naar mei. Terug naar de B&B waar ik met de KRO verbleef. Naar het filmen in de ghost-formatie van de ‘uil graancirkel’ op Woodborough Hill. Een ghost formatie die weliswaar in het nu verscheen, maar feitelijk een reflectie van het verleden is. Een brug naar het verleden. Vele ghost formaties doken op in mei en later, maar de betekenis ontging mij. Zelfs het verschijnen van ‘Harry’, de huisgeest, was niet voldoende om me wakker te schudden. Ik vond het een intrigerende gebeurtenis, maar ik miste volledig de diepere betekenis.
Harry, die vastzit in de tijd moet ook terug om verder te kunnen; dat is natuurlijk de boodschap. Terug, om verder te kunnen…
Wij hebben nooit tijd, en zitten vast in onze 3D wereld; een wereld waarin materie magische krachten lijkt te hebben. De 3D-graancirkels schreeuwden het me toe en ik voelde een warme stroom van herkenning, maar ze lieten me tevens ongemakkelijk voelen.
Het ongemak van het tijdsgewricht waarin we leven…
Harry, die vastzit in de tijd. Harry, die terug moet om verder te kunnen. En dat is natuurlijk de boodschap. We moeten terug, om verder te kunnen. In al onze gekte, in ons altijd maar gehaast zijn, hebben we ergens de antwoorden gemist. We hebben nooit tijd, en zitten vast in onze 3D wereld. Een wereld waarin materie magische krachten lijkt te hebben. De 3D graancirkels schreeuwden het me toe. Ik was gefascineerd door hen. Ik voelde een warme stroom van herkenning, maar ze lieten me tevens ongemakkelijk voelen. De ongemakkelijkheid van het tijdsgewricht waarin we leven…
2012 in de tijd..
Het magische jaar 2012 staat om de hoek ongeduldig te wachten en alles lijkt te versnellen. Sneller en sneller. Waar leidt het naartoe? Ergens hebben we het antwoord gemist. We moeten terug. We moeten het pad van de dragonprints volgen. Dragonprints die vroeger zo algemeen waren, maar sindsdien zeldzaam zijn geworden. Dragonprints die ons kunnen leiden naar het tijdloze punt van de Inka Wisdomkeepers. De graancirkel bij Westbury was zo duidelijk, als je tenminste de goede ogen hebt om te zien. Draai de 3D wereld en vind het tijdloze punt.
Glimlachend denk ik terug aan de formatie van Whitefield Hill. Was het een halve bol, of was het een kom, of was het beide?
Bij het maken van diagrammen, wordt de conventie gehanteerd dat liggend graan zwart wordt weergegeven en staand graan wit. Gek genoeg werkt dit niet bij het diagram van Whitefield Hill. Ja, de buitenrand is ok, maar binnenin klopt het niet.
Die kern voelt alleen goed indien we de kleuren omdraaien. Het staande graan maken we zwart en het liggende graan laten we wit. Fascinerend. Vooral als je beide diagrammen naast elkaar, tegelijkertijd beschouwt. Zwart en wit tegelijkertijd. Yin Yang. Trouwens, nu ik er nog eens naar kijk, zie ik plotseling duidelijk dat het eigenlijk een wormhole is. Een tijdpoort.
Ik word teruggezogen in de tijd. Terug naar de tijd van St Swithin die ooit begraven lag in de kathedraal van Winchester. Terug naar de eeuwenoude groene mannen (green men) die in de kathedraal van Salisbury je in alle wijsheid aanstaren en toelachen. Terug naar de boodschappen die achtergelaten zijn in het kerkje van Compton Beauchamp. Terug naar de antwoorden.
Het einde van het seizoen heeft zich al aangediend, als er nog een ouderwetse graancirkel, een dumbell of halter, nabij Beckhampton verschijnt. Een ‘ouderwetse graancirkel’. Ik hoor het mezelf nog zeggen. Hoeveel aanwijzingen heb ik nodig, voordat ik de richting begrijp?
De Tempeliers..!
Het begon in mei, maar waarschijnlijk al eerder. Maanden lang schreeuwt het me van verschillende kanten toe, maar door mijn haast had ik het bijna gemist. Na een bezoek van meer dan een uur aan de graancirkel, wil ik juist weggaan als ik wordt aangesproken door John uit Glastonbury. Een geanimeerd gesprek ontwikkelt zich en samen lopen we terug naar mijn auto.
Daar aangekomen komt er een voor mij onbekende man op mij af. “Hallo Bert, ik ben Andrew. Ik heb meerdere van je lezingen gezien en heb iets dat je wellicht interesseert:”
Zonder mijn reactie af te wachten opent hij zijn hand en toont mij een roestig stuk metaal liggen. Mijn aandacht wordt getrokken door de vorm. Ik herken het direct. Een kruis, een Tempelierskruis. Ik buig over naar zijn hand en lees: ‘Independent Order of Good Templars’
Vragend kijk ik op naar Andrew. “Gevonden”, zegt hij alsof hij mijn vraag kan raden.
‘De Tempeliers’, raast door mijn hoofd. Natuurlijk. De graancirkel bij Beckhampton ligt exact op de Michael alignment, die verderop door Avebury loopt en nog verder door Temple Farm. De plek die door de Tempeliers is gesticht en die een centraal punt vormt in de gigantische landschapsgeometrie die over noord Wiltshire gedrapeerd ligt. Alles blijft maar naar het verleden verwijzen.
Voor mijn terugreis naar Nederland rij ik nog een laatste maal door Avebury richting Silbury Hill. Werkelijk magische plekken, volgepakt met geschiedenis, kennis en wijsheid. Tegenover Silbury Hill ligt de Long Barrow van West Kennett. Voor mij de sterkste krachtplek van Wiltshire. Een hardnekkig gerucht wil dat er een slapende draak in de Long Barrow woont. Ik moet glimlachen. Misschien dat we die draak maar eens wakker moeten schudden.
Later die dag kom ik door Froxfield en rij langs de Pelican Inn. Het voelt als gisteren en tegelijkertijd lijkt het een eeuwigheid geleden. De afgelopen weken zijn ongemeen intens geweest.
Het is wederom een seizoen geweest waarvan ik op voorhand niet kon vermoeden of raden wat het zou gaan worden. Net zoals ieder voorgaand jaar. Telkens tracht ik te raden wat de zomer in Engeland gaat brengen, en telkens word ik verrast door volledig onverwachte zaken en ontwikkelingen. Dit jaar is het niet anders geweest.
In mijn oor fluistert Harry de Huisgeest dat de graancirkel bij Beckhampton helemaal geen dumbell of halter is, maar een kelk. Een beker. En dat is natuurlijk waar. De Heilige Graal ging aan Parcival voorbij omdat hij verzuimde de goede vraag te stellen. En dat is de kern. De antwoorden bestaan al sinds mensenheugenis, we hebben alleen nog niet de juiste vraag weten te stellen. We hebben de antwoorden gemist en daarmee ook de vraag.
De woorden die John uit Glastonbury tegen me zei, staan mij weer helder voor de geest.
“Kijk Bert, vroeger hield ik bijen. Als ik een graancirkel bezoek en zie alle mensen, moet ik weer vaak aan die bijen denken. Een bij vindt een nieuwe bloem, analoog aan een nieuwe graancirkel die wordt ontdekt. De bij vliegt naar de korf en waarschuwt de andere bijen. De graancirkel wordt gemeld op internet.
Een grote groep bijen vliegt uit naar de bloem.
Tientallen, zo niet honderden, mensen bezoeken de graancirkel. De bijen zijn blij met de bloem en al de goede honing die zij de bijen levert. De mensen zijn blij met de graancirkel en alle goede energie die zij genereert. De bijen denken dat de bloem er voor hen is, maar ze hebben niet door dat zij er feitelijk voor de bloem zijn. De mensen denken dat de graancirkel er voor hen is, maar kan het zo zijn dat wij er voor de graancirkel zijn?”
Dat is een goede vraag, maar is het de ultieme vraag?
Ik moet terug naar Wiltshire, want daar waar de antwoorden zijn, zal zich ook de vraag bevinden. Ik schreef het reeds in mijn roman ‘Sophias Ei’, maar was het eerlijk gezegd een beetje vergeten. Zolang er vragen zijn, zijn er antwoorden en zolang er antwoorden zijn, zijn er vragen. Elk antwoord heeft een vraag en vice versa. Dat is de wet van dualiteit, van zwart en wit, van Yin Yang. Pas als iedere vraag een antwoord heeft gevonden en ieder antwoord een vraag, als er geen vragen en geen antwoorden meer zijn, pas dan zal er eenheid zijn.
En ergens heb ik het gevoel dat we daar allemaal naar streven. Eigenlijk zouden we allemáál naar het magische Wiltshire moeten reizen. Op zoek naar St Swithin, op zoek naar de groene mannen, op zoek naar de vraag.
Wat leven we in een geweldige tijd, en wat een geluk dat een magisch gebied als Wiltshire zo voor het grijpen ligt. Laten we gaan, voordat het te laat is. Laten we samen reizen en de juiste vraag gaan zoeken, want het antwoord weten we al.
Bert Janssen, 2010.
Maak een graancirkelreis mee in 2o11, met Bert Janssen en zijn partner Heather Clewett. Kijk HIER.
Reis naar de magische krachtplekken van Wiltshire? Kijk HIER voor een reis met Bert Janssen.
Kijk HIER voor een openbarend nieuw boek over de betekenis van graanformaties op deze link.
Het boek van Judith Moore, medium, en Johan Keijser.
Ter info: zeer recent had ik een wel 3 uur durend intensief en bijzonder gesprek met Bert Janssen voor HealingSoundMovement Radio (gratis terug te beluisteren wanneer je maar wilt, na eenamilig aanmelding):
http://www.healingsoundmovement.com/radio.html (en kijk ook bij /news)
In 2011 volgt ook nog ene mooi ‘ Graancirkels en Meer’ seminar met Bert en Heather (met haar volgt nog een afzonderlijke radio-special), binnenkort meer nieuws via HealingSoundMovement Events.
prachtig de graancirkels ,,wat voor boodschap zit er in voor ons ,,missschien is het heel eenvoudig maar zien wij het niet ..Ben wel een beetje jaloers op Bert en Heather dat ze daar geuigen van zijn .
Janosh maakt van die cirkels hologrammen ,,en heb een curcus gedaan van hem ,en dan zag je een hologram die een activatie naar je stuurde heel mooi .
Las pas dat er in Indie ook veel voorkomen ,,en zelfs gezien zijn op ys velden ,,
o zou het zo graag weten ,wie weet wat er eens geopenbaard wordt .. goed weekend .
Judith Moore is een fenomeen Hannie, die de graancirkels heeft geduid.. Kijk hier: http://www.judithmoore.nl/nieuws/zojuist-verschenen-graancirkel-boek/
-offtopic en beledigende reactie verwijderd-
Graancirkels zijn een communicatiemiddel van de illuminati. Alleen diegene die de sleutel hebben kunnen het ontcijferen. Voor ons is het kunst.
Wat een flauwekul. Graancircels zijn gewoon gemaakt door mensen.
@ f001
Was het je al opgevallen dat jouw nick zich laat lezen als fool? Dit even terzijde ,wat ik wilde vragen ,buiten jouw theorie uiteenzetting over constante tijd, is het volgende. Zijn die 2 oude mannetjes nu nog steeds graancirkels aan het maken? Ze worden er wel steeds beter in nietwaar? Of is het tegenwoordig een nieuwe volkssport geworden en niet meer geheel afhankelijk van deze 2 bejaarden?
Dit is een korte mededeling dat F001 verbannen is naar trollenland.. Komt waarschijnlijk nooit weerom..
In mijn beleving is een fool iemand die daadwerkelijk gelooft dat ruimtemannetjes uit een verre uithoek van deze uitgestrekte ruimte helemaal hier naar toe komen om op onze graanvelden stiekum tekeningetjes te maken. Sorrie, wie daarin gelooft spoort niet helemaal in zijn/haar bovenkamer.
Graancircels zijn de hedendaagse monsters van Loch-Ness. Mythen verzonnen en gecreërt door een lokale bevolking om toeristen te lokken naar plaatsen waar normaal gesproken geen hond komt. Roswell is zo’n vergelijkbaar plaatsje te noemen, waar onder de noemer van de mystiek het uiteindelijk draait om de harde cash van de toeristen. Zo simpel is het. Het draait altijd om de centen.
Ik sta met beide benen op de grond. Ben niet gelovig en spiritueel bezig. Maar graancirkels hebben me altijd erg geboeid. Ik ben het dan ook niet met je eens dat graancirkels gemaakt zijn door mensen. Dát is namelijk nooit bewezen. En dan nog, veel van deze figuren zijn zó complex en perfect opgezet dat kan gewoon niet door mensen gemaakt zijn. Neem nou de bovenste figuur hier, om zo’n cirkel te maken zul je toch in het midden moeten staan om de buitenste cirkel te maken. Dat graan staat dus nog mooi overeind. En dan het vreemde dat het koolzaad het volgende jaar eenzelfde patroon heeft, is dat niet vreemd te noemen?
Ik zeg niet dat er ruimtemannetjes die figuren maken maar dat mensen dit maken vind ik nog meer ongeloofwaardig.
Het is door Dr. Ir. Eltjo Haselhoff al lang WETENSCHAPPELIJK bewezen dat (de echte) graancirkels NIET door mensen gemaakt kunnen zijn. Hij is ook een wetenschapper die niet uitgaat van ‘Het bestaat niet TOTdat het bewezen is’, maar gewoon van ‘Het IS er, en wat zijn de opties wat het kan zijn’, daarbij met alles rekening houdend, en niets met een vooroordeel afwijzend.
De zeer bekende (Nederlandse) wetenschapper Eltjo Haselhof, die naast enkele tientallen wetenschappelijke publicaties en enkele patenten met betrekking tot Magnetische Resonantie, ook zijn bevindingen in hetzelfde wetenschappelijke tijdschrift ‘Physiologia Plantarum’ heeft mogen publiceren.
“Hij toonde aan dat de graancirkels die hij had onderzocht waren gevormd door elektromagnetische puntbronnen Een voorbeeld van een elektromagnetische puntbron is een gloeilamp.
Dr. Ir. Haselhoff ontdekte dit aan de hand van de afwijkingen die hij aantrof in de knopen van de graancirkel planten. Toen hij de knopen van de genomen monsters mat, bleken de knopen in het centrum van de cirkels flink in grootte te zijn toegenomen. De knopen van de planten die aan de buitenkant van de cirkels hadden gegroeid waren weliswaar iets opgerekt, maar beduidend minder dan die uit het centrum. Hij ontwikkelde een computerprogramma om de knoop lengte door de computer te laten berekenen (om zodoende menselijke meetfouten uit te sluiten) en liet de computer vele honderden metingen verrichten.
Dr. Haselhoff vergeleek de verspreiding van de knoop verlenging (het hoogst in het centrum en steeds lager naar buiten toe) met alle mogelijke energieverspreidingspatronen die bekend zijn in de natuurkunde. Hij vond een 100% match: met de energieverspreiding van een elektromagnetische puntbron. Hierbij kunt u denken aan een peertje, een gloeilamp. Wanneer je die boven de grond hangt, zie je eveneens een verspreiding (van het licht) dat direct onder de lamp (vergelijkbaar met het centrum van de graancirkel) het sterkst is, en steeds minder fel wordt naarmate je verder naar buiten toe meet in het stralingsveld van het licht.
Een 100% match is zeldzaam in de wetenschap. De volgende conclusie kon dan ook met een gerust hart getrokken worden: de onderzochte graancirkel was gevormd door een elektromagnetische puntbron, een lichtbol, die 4,1 meter boven de grond had gehangen op het moment dat het graan plat ging.”
(Janet Ossebaard)
Aangezien er voor dit onderzoek echter maar 1 graancirkel is onderzocht, is het niet zo dat aangetoond kan worden dat een groot deel van de graancirkels ontstaan door een elektromagnetische puntbron. Daarvoor zouden natuurlijk veel meer graancirkels op dezelfde wijze onderzocht moeten worden.
Zijn boek ‘Geheimzinnige GRAANCIRKELS’, is het eerste populair-wetenschappelijke boek over het fenomeen van de graancirkels en het is geschreven in simpele taal, bevat talloze illustraties en vele foto’s, en is bedoeld voor het grote publiek.
In tegenstelling tot veel andere graancirkelboeken is het volledig gebaseerd op duidelijke en reproduceerbare feiten, rationeel geschreven, en wordt het volledig ondersteund door wetenschappelijke bewijzen. De originele Amerikaanse uitgave is inmiddels in vijf talen verschenen, en is momenteel een internationale bestseller die overal veel stof heeft doen opwaaien!
Dit boek maakt schoon schip met de vele denkbeelden die over graancirkels de ronde doen, en die het fenomeen inmiddels tot een wat ‘bedenkelijk’ onderwerp hebben gemaakt. Het informeert de lezer over een zeer interessant en wereldwijd verschijnsel, dat nog amper begrepen wordt (ondanks het feit dat sommigen het tegenovergestelde beweren). Het boek is geschreven met het doel het publieke bewustzijn te verhogen, zodat de graancirkels de aandacht krijgen die ze verdienen.
Het boek gaat ook uitvoerig in op experimenten en analysen die de verhalen onderschrijven van ooggetuigen, die zagen hoe graancirkels ontstonden door toedoen van een zwevende, heldere ‘lichtbol’. Fysieke sporen, achtergebleven in de velden, leverden hard, wetenschappelijk bewijs op dat de verhalen van de ooggetuigen heel goed correct zouden kunnen zijn!
Deze opzienbarende conclusie van Eltjo werd onlangs geaccepteerd voor publicatie in een gerenommeerd wetenschappelijk tijdschrift (Phys. Plant. 111 (1), pp.124, 2001).
Een echte top wetenschapper kan geen trol in een hol zijn, die wil alleen maar meer en meer weten, net als wij hier op Wij Willen Weten punt Nl.
De kans dat iets op aarde oorspronkelijk van de aarde komt is oneindig klein.
Dat komt omdat het universum oneindig groot is vergeleken met de aarde.
Met zekerheid te stellen dat iets van aardse oorsprong isz vereist dus veel kennis of overmoedigheid.
Janet Ossebaard heeft ook een uitgebreide website, zij werkte ook samen met Bert.
In 2010 was ook ik met een groep gelijkgezinden in Engeland.
Een mooie gewaarwording, Engeland is voor ons goed te doen. Zeker een aanrader, met of zonder graancirkels.
Vind je eigen waarheid tussen alle graancirkel verhalen dat is mijn boodschap….als je de codes die erin zitten op je in kunt laten werken dan onstaat er iets…..
Zelf heb ik in de cirkels healingen mogen verrichten, zo zie je maar weer wat bij jou pas komt naar je toe.
Hartegroet Ireen http://www.irenologie.nl
Ken je dit boek Ireen? http://www.judithmoore.nl/nieuws/zojuist-verschenen-graancirkel-boek/
Hoi allemaal, Ik ben sinds een maandje erg enthousiast regelmatige bezoeker van deze site. Ik ben geen wetenschapper, gewoon een leek met een baan, maar eentje die de afgelopen maanden een redelijke verschuiving in eigen waarnemingen en gedachten heeft mogen ervaren.
In relatie met het artikel hierboven en met vele andere artikelen op deze site, vraag ik me toch af …..
Wordt het niet eens tijd dat we al die ‘knappe koppen’ bij elkaar brengen?
Bert Janssen kan denk ik erg enthousiast worden van de bevindingen van Eltjo Haselhoff en zij kunnen op hun beurt wel weer é.é.a. leren van Dick Korf (zie Vrije Energie: Energie van de toekomst!) en Carola Ruijsch van Dugteren (zie Coral Castle: het bewijs van vrije energie..! ) En zo zijn er nog veel meer die samen tot geweldige ontdekkingen kunnen komen, als ze maar gerbuik maken van elkaars kennis.
Zit ik hier nou te verkondigen dat de graancirkels te maken hebben met vrije energie? Misschien…. Zou kunnen toch? Ze zijn in elk geval met een bepaalde energie tot stand gekomen. Ik kan met Bert Janssen meegaan dat het antwoord in het verleden ligt …. Zoals alle mysteries trouwens … de Maya kalender, de geheimen van de Tempeliers en van de Vrijmetselaars. Iets in het universum heeft in de zomermaanden in elk geval een manier gevonden om te communiceren en te verwijzen naar. Er gebeurt erg veel op deze aardbol op dit moment. De grootste verschuiving is de bewustwording en de waarnemingen. Alles bij elkaar opgeteld zou het toch heel goed kunnen dat het einde van dualiteit, het begin van éénheid, kan komen uit een nieuwe energie die verlichting brengt en die totaal gratis is ….. Of is dat allemaal te simpel bedacht? Waarom wordt informatie over de krachtplaatsen, graancirkels, vrije energie, codes van vrijmetselaars enz, enz, zo onderdrukt …. juist, dat zou heel erg vervelend zijn voor het kleine groepje mensen die er alles aan doet om de grote massa ontevreden en angstig te houden.
En zoals ik Michael Moore net ook al hoorde zeggen over het vermeende faillissement van de VS;
“ … want ook al lijkt het erop dat ze al het geld hebben ingepikt en de beste kaarten van het spel hebben, moeten ze toch met tegenzin toegeven dat wij met meer zijn dan zij. Wij zijn met VEEL MEER!”