Een bizarre griep…

x

Een bizarre griep..

2012 © Ellorene Westerhout

x

Midden in de zomer krijg ik griep. Zo zou je de symptomen kunnen noemen. Maar griep is niet altijd griep.

Medisch gezien onderscheidt men een officiële griep – influenza – en griepverschijnselen, dat lijkt op griep, maar wordt niet veroorzaakt door het influenzavirus. De pseudo-griep kan zo veel oorzaken hebben dat het nauwelijks te beschrijven valt. Nou, met één ervan ben ik goed bekend geraakt. Hij komt niet voort uit het lichamelijke, maar uit het astrale domein. Ik denk niet dat ik de enige ben die hiermee te maken heeft gekregen. Ik wil mijn ervaring delen om duidelijk te maken welke krachten er in het spel kunnen zijn en hoe je daar mee om kan gaan.

Op een ochtend sta ik op met keelpijn om de volgende dag totaal gevloerd en met koorts wakker te worden. Het begon met een droom: ik moest voor mezelf opkomen tegenover een donkergrijs silhouet, maar wat ik ook probeerde, ik kreeg geen geluid uit mijn stem. Ik perste er met de grootste inspanning een paar hese klanken uit die niet meer dan wat gefluister opleverden. Ik werd wakker en zei tegen mezelf dat het maar een droom was. Maar mijn keel voelde helemaal niet lekker en bij het opstaan deed ie duidelijk zeer.

Na 2 dagen trad er op de 3e dag een lichte verbetering op. In de nacht die hierop volgde waren mijn gedachten weer tot rust gekomen, wat een goed teken was. Toen schoot mij een incident te binnen van een paar jaar geleden. De negatieve energie van een grimmige vakantieparkmedewerker was mij naar huis gevolgd en had me een beetje ziek gemaakt. Mijn bewustzijn was op slag helder. Ik herkende ineens mijn huidige situatie: Deze griep was ook een energetische aanval van negativiteit. Maar van wie?

Het antwoord kwam onmiddellijk in de vorm van een naam. “Ah, ik wist het”! Maar soms is de werkelijkheid zo bizar dat je gewone verstand er niet aan wil. Hoe de vork in de steel zat werd me de 4e dag duidelijk. Toen was ik fit genoeg om te mediteren, ook al kostte het me nog bergen energie. Het was dus geen gewone griep. Dat gevoel had ik ook al, maar ik was te ziek om het uit te pluizen. Het bleek een aanval van een horde buitengewoon boze joden die vermoord waren tijdens de 2^e wereldoorlog. Hoe ik daar aan kwam is een apart verhaal wat ik in het kort hieronder zal schetsen.

Wat er aan voorafging
We hadden een zitbank gekocht en daar hadden we een probleem mee: hij zat niet lekker. Met de verkoper konden we overeen komen dat hij de bank voor de helft van de prijs terugnam en we via hem onze oude bank opnieuw zouden laten stofferen. Het akkefietje was een flinke pijn in onze portemonnee. De onderhandeling had voor ons een inspannende middag betekend en na een autorit van vijf kwartier kwamen we met een akelig gevoel thuis. De oude en de nieuwe bank werden spoedig opgehaald en dat was dat. Dachten we.

Na een week belde de verkoper omdat hij een probleem had. Onze oude bank bleek een ander type te zijn dan hij had gedacht. De stoffering zou nu flink duurder uitvallen, omdat dit type niet meer in de lopende collectie zat. Het was op de valreep van onze vakantie: na jaren eindelijk weer eens naar de bergen. We hadden geen tijd meer om dit verhaal bij de fabrikant te checken. Het akelige gevoel van twee weken geleden kwam terug en werd een slecht gevoel. Ik let er nooit zo op, maar ineens realiseerde ik mij dat de verkoper Joods was. Daarbij drong zich de vraag ‘Wat wordt hier uitgespeeld?’ aan mij op. Een week na onze thuiskomst van een heerlijke vakantie werd de nieuw gestoffeerde bank bezorgd. Om er zeker van te zijn dat we de goede factuur hadden, ik had geen zin in nieuwe verrassingen, mailde ik van te voren even. Snel kwam een bevestigend antwoord. We maakten het geld werd over en dat was dat. Einde verhaal. Niet dus.

Op een zaterdagavond kwamen we thuis en vonden we een bericht op ons antwoordapparaat. Het was de verkoper met de vraag om terug te bellen. We moesten wachten tot na het weekend. Een sterke ongerustheid maakte zich van mij meester. Wat nu weer? Ik zocht de order, de factuur, ons bankafschrift op en checkte alles. Alles klopte. Wat kon er dan aan de hand zijn? Het enige wat ik kon verzinnen was dat hij misschien zou gaan bakkeleien over de teruggenomen bank. Ik kreeg al spijt dat ik geen foto’s had gemaakt als bewijs dat die bank in perfecte staat was opgehaald.

Maandagmiddag belde ik de zaak met de papieren voor mijn neus, op alles voorbereid. Voor zover dat kan. De zaak bleek gesloten, maar het antwoordapparaat gaf een mobiel nummer door. Ik wilde doorpakken en belde zijn 06-nummer. Zijn reactie was een beetje vreemd. Hij kon zich niet herinneren ons zaterdagmiddag gebeld te hebben. Hij had ook geen idee waarover het zou moeten gaan. Hij zou het de volgende dag na kijken en als er iets was zou hij contact met ons opnemen.
We keken elkaar aan in verbazing en besloten dat het kennelijk niet echt belangrijk was geweest. Ik liet de papieren op tafel liggen om ze direct bij de hand te hebben als hij zou bellen. Met die papieren had ik mijn slagkracht op scherp. Toen ik ’s avonds in bed stapte werd ik ineens overvallen door het besef dat ik ’s avonds de papieren niet meer op tafel had zien liggen. Waar waren ze gebleven? Zelf was ik er niet meer aan gekomen.

Had mijn partner ze ergens anders neergelegd? Het kind in mij raakte in paniek. Ik bedacht ze de volgende ochtend direct op te zoeken, maar daar wilde mijn kind niets van weten. Dus in het holst van de nacht toch maar naar beneden om de rust in de tent te herstellen. Ik vond ze snel, legde ze op een veilige plek en ging weer naar bed. Toch duurde het lang voordat de slaap mij kwam halen. De dag erna kwam er geen telefoon. Aan het eind van de dag keken we elkaar aan en dachten hetzelfde: ‘Hij maakt er geen haast mee, dus ernstig zal het wel niet zijn’. Ik voelde me al een stuk rustiger.
De volgende dag begon zonnig, maar al spoedig daalde er een trage druilerigheid neer en ik beleefde het als een opvallend donkere dag. Niet dat ik mij er iets van aan trok, maar het grijs was raar donker, anders dan anders. De nacht die hierop volgde bracht mij de droom waarmee mijn ‘griep’ begon.

Inzicht
Nadat de koorts gezakt was werd de nacht rustiger. Ik had een uiterst korte, maar zeer heldere droom: de telefoon ging; ik nam hem op en hoorde de stem van de verkoper. Hij zei alleen zijn naam. De telefoon en zijn stem hadden levensecht geklonken, maar ik wist dat ik het droomde en werd onmiddellijk meer dan gewoon wakker. Wel was mijn eerste reactie ‘Ja, nou is het ècht genoeg, hoor!’  Als bij donderslag begreep ik dat de aanval via hem bij mij terecht was gekomen. Ineens vielen veel kleine, ogenschijnlijk onbelangrijke momenten op zijn plek. Mijn partner en ik hadden ons afgevraagd of hij Joods was, iets wat niet onze gewoonte is.
Daarna hadden we gemijmerd over de naweeën van de 2^e Wereldoorlog: hoe zeer de holocaust nog als een schaduw hangt over het Joodse volk. We vroegen ons af wat het met hen doet in het dagelijkse leven. Ik weet dat als je niet goed gestorven bent, je kunt blijven ‘hangen’ in het astrale domein, en zelfs nog aan de aardse sfeer kan blijven kleven en dat komt de levende mensen meestal niet ten goede. Ook begreep ik de ‘extra donkere druilerige’ woensdag.

Ik begreep dat de warrigheid van de verkoper te maken had met de wolk die om hem heen hing. Het waren de energieën van vermoorde familieleden en geloofsgenoten. Mijn onbehaaglijke gevoel in zijn zaak was opgeroepen door de beduimelde sfeer die er hing. Mijn ontsteltenis na de prijsverhoging was voortgekomen uit een dieper gevoel dat er iets niet klopte. Het akelige gevoel dat omsloeg in een slecht gevoel had te maken dat er iets echt verkeerd zat. Mijn heftige reactie op het ‘kwijt zijn’ van de papieren bleek opgeroepen door een dieper besef dat ik niet één persoon tegenover mij had, maar een hele groep tegen wie ik het moest opnemen. Degene tegen wie ik het moest opnemen in mijn stemloze droom was een schaduwfiguur geweest, zonder gezicht…

Het was duidelijk wat me te doen stond: ik moest die aardgebonden lichaamsloze zielen mijn systeem uit werken en kijken of ik ze ergens naartoe kon laten gaan. Enkele jaren geleden heb ik eens een huis bevrijd van een flinke groep zielen. Dat huis stond naast een Joodse begraafplaats waarvan vele overledenen op de een of andere manier waren blijven hangen. De bewoners hadden onaangename gevoelens over het huis en last van vreemde klachten.
Het bleek toen een groep van ruim vijftig zielen te zijn die letterlijk met hun bagage in een van de kinderkamers zat te wachten tot ze opgehaald zou worden. Dit was een vriendelijke groep geweest. Ze waren alleen wat verdwaald en verward over waar ze waren. Ze lieten zich heel makkelijk leiden naar het licht. Ik had wel met ze te doen eigenlijk. Het was een makkie geweest, maar wel intens en het enige dat ik eraan over had gehouden was een stevige hoofdpijn. Ik had echter nog niet eerder met een woedende energiemassa van deze omvang te maken gehad. Dus of me dat zou lukken was nog maar de vraag. Aan de andere kant besefte ik ook wel dat als ik ze alleen maar zou wegjagen dit niets zou oplossen. Ik moest dus mezelf bevrijden en hen verlossen.

Bevrijding
Ik ben in het bezit van zeer goede wieroken en heb er ook een die helpt bij het verbreken van banden met personen of sferen (kartika). Ook ben ik in de gelukkige omstandigheid dat ik geleerd heb een eigen, veilige ruimte te creëren. Met deze hulpmiddelen ben ik begonnen de ‘Joodse troep’ op te ruimen. Ik moest ze eerst uit mijn systeem en uit mijn persoonlijke ruimte werken; daarna zou ik wel verder zien. Hoe groot deze groep was kan ik niet zeggen. Ik weet het niet; ze waren niet als personen identificeerbaar. Het was alsof verf uit vele potten door elkaar was gelopen en tot een grote vuile nevelige drab was uitgewaaierd. De intentie van de donkergrijze nevel was duidelijk; het was een wolk van wraak..

Toen de donkere wolk buiten mijn persoonlijke ruimte was heb ik met ‘ze’ gepraat. Woorden komen vanzelf. Ik heb ze laten weten dat ik hen begreep. Ik begreep ze ook echt. Ik heb ze bevestigd en erkend in hun verontwaardiging, in hun woede, hun angst, hun verdriet en de onbeschrijfelijke onrechtvaardigheid die hen ten deel was gevallen. Maar ik heb hen er ook op gewezen dat wraak geen oplossing biedt. Dat het in stand houden en vermenigvuldigen van al deze negatieve emoties niemand iets bracht en hen zelf het allerminst. Dat zij gevangen zaten in een gevangenis die zij zelf hadden geschapen.

Dat ‘Oog om oog, tand om tand’ hen nooit zou verlossen van hun pijn. Dat zij oorspronkelijk in liefde waren verwekt en uit licht waren gemaakt. Dat er niets met hen mis was, ook het Joods-zijn maakte hen niet verkeerd, ook al waren zij er om vermoord. Dat ik er zeker van was dat er ergens in hun duisternis nog restantjes licht te vinden moesten zijn. Omdat het levenslicht niet kapot kán. Dat ik dat kleine lichtje wilde zien, omdat daar de verlossing te vinden zou zijn.

Ik wist niet of ze bereid zouden zijn hun obsessie met de woede op te geven, maar ze bleken te luisteren en ik zag dat het donker doorzichtiger werd. Ik ben een tijd blijven doorpraten en op een gegeven moment zag ik een heleboel sterren. Voor ieder was er een ster. Ik wees hen op de sterren en maande hen om hun blik erop gericht te houden. Het nam enige tijd in beslag om hen hiertoe aan te sporen, het was niet gemakkelijk voor hen. Voorzichtig, maar wel steeds sneller draaiden er een heleboel koppies om. Ik kon hen verzekeren dat ze opgewacht werden door hun eigen ster. Ze hoefden alleen maar hun ster te volgen; ze zouden dan veilig thuis komen. Ze zijn vertrokken en de wolk verdween.

Wolk van wraak
Of de wolk van wraak ook opgebouwd is uit zes miljoen zielen kan ik niet zeggen, maar dat doet er ook niet toe, energetisch gezien. Wat er wel toe doet is dat het een reusachtige en massale energie is die als een deken over delen van de wereld hangt en contact zoekt met levende mensen om vorm te geven aan hun destructieve intentie. De woede van de holocaustdoden is niet persoonlijk gericht. Het is een collectieve woede, in overeenstemming met de collectieve moord.

Het is ook niet woede alleen. Het is een scala van gevoelens waaronder ook angst en verbijstering, haat en verdriet. Eigenlijk verkeerden ze nog steeds in shock, wat begrijpelijk is als je ziel zo van je lichaam los gescheurd wordt zoals in de gaskamers is gebeurd. De berg emoties die onmiddellijk na de vergassing was vrijgekomen had geen kant uit gekund; het was blijven pruttelen en gisten tot een atmosfeer van wraakzucht.

Ieder mens die kwetsbaar is voor deze energie is als een open deur voor deze atmosfeer. Het dwarrelt ongemerkt je huis binnen, benevelt je bewustzijn en creëert gedachten in je hoofd. Deze ‘besmetting’ gaat zo subtiel dat je het niet merkt. Wat er nodig is om binnen te dringen is een geschikte voedingsbodem en die groeit op frustratie. Frustratie over dingen die je zijn aangedaan, onrechtvaardigheden die je hebt meegemaakt; en, wie heeft dat niet in zijn leven?

Niemand is vrij van pijn en verdriet. Niemand blijft trauma’s bespaard. Maar wie zijn verwondingen niet laat genezen, zijn frustraties niet kanaliseert, zijn problemen niet oplost, schept in zichzelf een toevluchtsoord voor gefrustreerde zielen, zowel met als zonder lichaam. De holocaustdoden waren het leven van onze verkoper binnen gedrongen en met hem aan de haal gegaan. Ze maakten hem niet direct wraakzuchtig, maar wel chaotisch, slordig, rommelig. Hij bedoelde het misschien wel goed, maar het was zo’n warboel in zijn geest dat hij fouten maakte en aan concentratie verloor. Ik dacht bij mezelf ‘Hij is vast niet de enige naoorlogse Jood die hier last van heeft’. Het antwoord was verbluffend en moeilijk in woorden achter elkaar te op schrijven, maar het komt hierop neer.

Macht
Een belangrijke wraakactie van de holocaust-wolk is het terugpakken van de macht. Het is een poging tot omdraaiing van de onmacht toen zij in lamheid geslagen de gaskamers in gedreven werden. Mensen met een onverwerkt trauma rond het thema autoriteit en macht bieden, in potentie, een voedingsbodem. Gevoed door deze astrale energie wordt het hen mogelijk gemaakt zich te ontwikkelen tot potentaten. Onder de minst begaafden zijn het de mensen die met fysiek vertoon hun omgeving tot volgzaamheid dwingen. De meest begaafden bevinden zich op de hoogste treden van de maatschappelijke ladder, vóór of áchter de schermen.

Doordat het hun voorouders zijn, bezit het Joodse volk een extra ontvankelijkheid voor de wolk van wraak. De familielijn verbindt hen rechtstreeks met elkaar; zij dragen het holocausttrauma in hun systeem. Maar de holocaustdoden beperken zich niet tot het eigen volk. Wel vertellen ze mij dat velen van hen de wolk in stand houden. Voor de duidelijkheid: hier zit geen oordeel op, het is puur een constatering. Maar wel een stukje informatie met verstrekkende betekenis. Voor mij heeft het tot een beter en dieper begrip geleid. Het is omwille van een dieper begrip dat ik bereid ben om mijn ervaring te delen. Aan jou onder anderen.

Midden Oosten conflict
Wat we nooit moeten vergeten is dat de Joodse overlevenden van de tweede wereldoorlog tot diep in hun ziel verwond waren door de onvoorstelbare slachting onder hun volk. Zij stonden wagenwijd open voor de nog dieper beschadigde familieleden, die massaal het astrale domein in waren gedonderd. Al die emoties die ik hierboven beschreef mengden zich vrijelijk met gelijkgestemde emoties onder de overlevenden. Het werd een enorme kluwen waarin het onderscheid tussen individuen volledig wegviel. Persoonlijk en collectief vielen samen in één grote poel van onverteerbare ervaringen.

Die kracht heeft een gigantische invloed gekregen op het wereldtoneel in de tijd erna. Bijvoorbeeld de stichting van de staat Israël in 1948 en de consequenties hiervan voor het Midden Oosten en de omringende Arabische wereld. Ik bedoel hiermee niet dat de joden geen eigen plek mochten hebben op de aardbol. Het gaat om de manier waarop het allemaal tot stand is gekomen. We weten inmiddels, ruim 60 jaar na dato, hoe onoplosbaar het conflict in het Midden Oosten is geworden. De controverse tussen de Israëliërs en de Palestijnen is overigens ouder dan 1948, maar zolang de Joden zich laten leiden door hun familietragedie, en in het bijzonder zich laten voeden door de astrale wolk van wraak, zal een toenadering tussen beide volkeren niet in zicht komen. Ik zeg hiermee niet dat de Palestijnen geen werk aan de winkel hebben, maar dat is in dit verhaal even niet de focus.

De Illuminati..
Dan is er nog een ander verband waarover op internet het nodige gepubliceerd wordt: de Illuminati. Laat ik beginnen te zeggen dat ik er diverse artikelen over heb gelezen en het boek ‘Wij worden wakker’ van Marcel Messing is bij mij binnen gekomen; letterlijk en figuurlijk..! Ik heb er tot nu toe geen standpunt over in genomen. Ik houd het voor mogelijk, maar ik ga er niet van uit. Zo doe ik dat met veel informatie die ik niet persoonlijk ervaar of kan checken. Zo maar dingen aannemen van anderen ligt niet in mijn aard, maar ik sta wel open voor informatie, zelfs als die onvoorstelbaar lijkt. En dat is het geval met de Illuminati. Dat er krachten op de achtergrond werken, achter de schermen dus, is voor mij een bekend gegeven. Ik weet dat wat er aan de wereld wordt gepresenteerd, vaker niet dan wel in overeenstemming is met wat er achter de coulissen gebeurt.

In mijn bewustzijn verschijn het zo:
Wat nu voor de Illuminati wordt gehouden is dit destructieve astrale krachtenveld van holocaust-doden. Ik zei al dat deze destructieve energie zich als een deken over de aardbol heeft uitgerold en de werking ervan is dus wereldwijd. De wolk van wraak kent ook een subtieler niveau. Het fluistert destructief gerichte ideeën en visies in. In de korte periode na de Tweede Wereldoorlog heeft het idee van wereldvrede een stevige boost gehad die aanvankelijk geen destructieve bedoeling had. De holocaust en de enorme verwoestingen, niet alleen in Europa, was genoeg aanleiding om te zeggen: ‘Dit nooit weer’.

Het idee van wereldvrede was geboren en het was in beginsel geen verkeerd verlangen. Ik ga er vanuit dat in allereerste aanleg de intenties oprecht waren. Maar iedereen was beschadigd, niet alleen de steden en de infrastructuur. Er was ook een groot gevoel van schuld en boete. Gaandeweg heeft de wolk van wraak zich in de menselijke ideeënwereld binnen gedrongen. Positieve ideeën werden verbogen en verminkt. Dat is zo subtiel gebeurd dat het onbewust bleef.

De ontwikkeling naar wereldvrede heeft plaats gemaakt voor een ontwikkeling naar wereldorde en dat zijn twee heel verschillende zaken.. Nu wordt de vormgeving van een wereldorde zichtbaar en dat roept vraagtekens en ook kritiek op. Deze hele ontwikkeling voert terug op de herovering van macht om de ervaring van onmacht te neutraliseren. De ontwikkeling van een wereldorde is een verdraaiing van de poging tot het scheppen van werelvrede.

Ontmanteling
Het is haast ironisch. Nazi-Duitsland heeft veel kwaad bloed gecreëerd en op hun beurt hebben de holocaust-doden via de wolk van wraak veel kwaad in de wereld gebracht. En wij kunnen geïnfecteerd worden met dit astrale virus als we niet onze emotionele wonden tot genezing laten komen. Hierin ligt tevens onze bescherming. Los hiervan kunnen spiritueel ontvankelijken last hebben van hen, omdat het zich gedraagt als een astrale inbreker. Bewustzijn en zelfkennis zorgen ervoor dat je het verschil weet tussen wat tot jouw persoon hoort en wat niet. Het zijn daarom belangrijk gereedschappen. Je kunt wel last van ze hebben – mijn ervaring laat dat duidelijk zien – maar je hoeft er niet het slachtoffer van te worden..!

Echter …. de wolk van wraak lijkt zichzelf voorbij gegroeid te zijn en dreigt nu zichzelf op te blazen. Fungeerde het aanvankelijk als mentale voeding voor machtsbeluste mensen, nu wordt de wolk zelf gevoed door wat het in de afgelopen tijd in de vorm heeft gezet. Ik bedoel hiermee dit:

De vergaring van macht is op veel terreinen voltooid in de zin dat de samenleving, als collectief, ondergeschikt is gemaakt. Er valt eigenlijk niets meer te winnen, alleen maar te verliezen. Dat roept een krampachtigheid op die we kunnen herkennen in de agressieve defensie-activiteiten van met name de VS, de ontwaarding van de financiële sector, de narcistische economie en de protocol-gedomineerde dienstverlening.

De trein dendert maar door en is bezig uit de rails te lopen. De onderwerping van de wereld als wraak voor de holocaust zal zichzelf vernietigen. Hoewel levens vernietigd kunnen worden is ‘Het Leven’ niet te vernietigen.

x
Ellorene Westerhout,

augustus 2012