Buitenaardse ontmoeting? (lezersbrief)

De artikelen die hier op WantToKnow verschijnen over buitenaards leven, blijken veel mensen te triggeren. We krijgen veel reacties op de artikelen van Tessa en we zijn blij dat we een rol mogen vervullen in het tot stand brengen van meer begrip en openheid op dit gebied.

Hoe dan ook, lees het verhaal en weeg het zélf. Het is de waarheid van degene die het verhaal vertelt. Let goed op wat het bij jou ’triggert’. Weerstand is mogelijk, dat is goed. Net zoals het goed is als je bewondering en zelfs herkenning zou kunnen waarnemen bij jezelf.

De onderstaande reactie van een van onze lezers, plaatsen we op zijn verzoek anoniem. Maar de inhoud van het verhaal is dusdanig ‘stevig’, dat we het hier willen plaatsen. Het gaat over een close encounter van de 3e categorie, waarbij dus daadwerkelijk contact heeft plaatsgevonden tussen Aardbewoners en, tja noemen we het buitenaardsen voorlopig.

Het verhaal toont in onze ogen een aantal zaken aan. In de eerste plaats de ongelooflijk hoge stand van de techniek die deze ‘buitenaardsen’ hebben.

En dan natuurlijk de heel bijzondere wijze van ‘ongezien te werk gaan’.  Dit verhaal doet me denken aan de vele verhalen van ‘ontvoeringen’, die over de hele wereld bekend zijn. Zoals het heel bekende geval van Fred en Betty Hill uit 1961. (foto)

Wij vervullen hier graag onze rol als intermediair; hier is het stuk, dat ons afgelopen week is toegezonden:

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Beste Tessa en Guido,

Ik merk bij het hierbij openbaar maken van mijn herinneringen aan de onderstaande ervaring, dat er nog steeds de nodige heftige emoties naar boven komen. Dat maakt niet uit, want ik wil het verhaal vertellen..

Normaal toon ik alleen emoties als een ander een zielig verhaal tegen me vertelt, zelden emoties van mezelf dus, emoties zoals angst, tranen, ongeloof, woede, verdriet, enz.

Ik heb sterk het gevoel dat ik was uitgezocht en voorbestemd om dit en andere zaken die later plaatsvonden te beleven. Als ik hierover wilde spreken met wie dan ook moest ik oppassen dat ik niet als een gek opgesloten zou worden want soms ging dit heel erg heftig en waren de luisteraars bang dat ik een gevaar werd voor … ja voor wie eigenlijk? Ik wist het niet en ik weet het eigenlijk nog niet..

Ook werd  en wordt er vaak aan mijn verstand getwijfeld als ik mijn versie van het verhaal vertel, dit verhaal, maar vaak om het even welk verhaal.

Goed deze ervaring wil ik met jullie delen, probeer je voor te stellen:

Ik had een leven als machinist op een coaster op zee, met als wachtritme van 6 uur op en 6 uur af gedurende 7 dagen per week op een reis die al tenminste anderhalve week duurt en nog minstens anderhalve week zal gaan duren. We waren dus halverwege, midden op de grote of stille oceaan, dat is dus niet de kleinste!

Ik draaide mijn wacht die ik altijd alleen deed omdat er geen assistent-machinisten waren en tijdens de 2^e helft van de wacht ging ik vaak even naar het bovendek voor een bak koffie. De temperatuur, beneden in de machinekamer, bereikte overdag regelmatig de 50 graden Celsius, want het gebruik van airco was nog niet ingevoerd, het verhaal speelt in de tweede helft van de jaren zestig van de vorige eeuw.

Wij hadden aan boord, als een van de allereersten, een revolutionair autopilotsystem. Hoe dat werkte, wat er nou het speciale aan was weet ik echt niet. Ik ben niet dom op technisch gebied, maar van dit systeem snapte ik helemaal niets; allemaal transistoren (toen nog sporadisch bekend) en iets wat we nu soort Integrated Circuit-printplaat zouden noemen. Kortom, het was dus echt iets revolutionairs voor die tijd.

Het systeem was zo gevoelig dat bij een bepaalde afstand van de vaste wal er automatisch en veiligheidshalve een draai van 90 graden plaatsvond waardoor we precies recht op de wal afgingen. En dit facet van het systeem heeft naar mijn idee wel degelijk te maken met mijn ervaring.

Gedurende een van mijn dagwachten, komen er plotseling twee volkomen vreemde personen in glad af kledende zwarte overalls de trap van de machinekamer afgedaald en ik zag ze over de scheepsmotor heen op me af komen, ze kwamen heel vriendelijk en aardig bij me over. Het was net of ze dit dagelijks deden. Ze nodigden me uit voor een kop koffie en of ik daarom maar even mee wilde gaan naar de brug.

Ik was in eerste instantie overdonderd en niet in staat om hoe dan ook te reageren en volgens mij moet ik erbij gestaan hebben als domme Louis-tje.

Ze kwamen naar me toe en stelden zich voor en herhaalden de vraag of ik mee wilde gaan en ook een stuk gereedschap mee wilde nemen. Het was dus in eerste instantie geen hypnose of iets dergelijks. Allemaal nog heel gewoon.

We waren op het bovendek en boven het schip hing een vliegend/zwevend object in een soort sigaarvorm, dat groter was dan ons zeeschip, ongeveer anderhalf tot tweemaal zo groot.

We hebben het dan dus over een formaat van meer dan 65 tot maximaal 100 meter. En het zwevende object had dezelfde verhouding in de breedte als ons schip. Ons schip was tussen de vijftien en twintig meter breed en dit object moet dus tussen de 25 en 40 meter breed zijn geweest.Vanaf dat moment gaat alles in een roes.

Het ging om de ‘autopilot navigator’.

We gingen naar boven naar de brug en ik kan me niet herinneren dat ik een van de andere bemanningsleden heb gezien terwijl er toch minstens de stuurman, de kok of de roerganger aanwezig hadden moeten zien. En toen gebeurde het vreemde: ik kreeg van deze mannen de opdracht om de autopilot te openen en deze uit elkaar te halen. En toen ik protesteerde omdat ik zei dat ik daar geen verstand van had moest ik van hen toch aan de gang. Achteraf vraag ik me nu wel af of ze echt spraken of dat ze een soort telepathie hebben gebruikt. Later bleek dat ik het apparaat inderdaad uit elkaar heb gehaald. (Er zaten namelijk in het apparaat toen solderingen in, die duidelijk mijn manier van solderen lieten zien, deze waren heel duidelijk te herkennen).

Toen alles achter de rug was was en het navigatie-apparaat weer in elkaar was gezet, vroeg ik als een soort tegenprestatie of ik aan boord van dat zwevende object mocht kijken; als bekrachtiging van mijn wens heb ik toen een van die personen vastgepakt. En ik kan je vertellen, dat dat helemaal niet prettig was, maar ik wilde gewoon de techniek van die ‘vliegende schotel’ zien en als het even mogelijk was begrijpen. De overall die ze aan hadden was van een soort kunststof, dat aanvoelde als zijde maar toch niet was. En bovendien gaf het mij een soort schrikdraadeffect. Maar ik weet me nog goed te herinneren, dat ik niet opgaf. Ik wilde aan boord van hún schip.

Ik weet dat ik aan boord van het sigaarvormige schip ben geweest, maar kan me daar geen details meer van herinneren. Voor die tijd geloofde ik al dat we niet alleen zijn in het heelal en dat er dus meer moest zijn. En ik begon in de jaren daarna steeds meer te weten.

Maar terug naar het moment.

Ik werd een paar uur later wakker, net als de rest van de bemanning, precies op het normale wisselingsmoment van de wacht. Ik was dus weer terug aan boord van mijn eigen langzame schip.. Niemand sprak erover dat er iets gebeurd was en het vreemde was, dat ook ik dat niet wist op dat moment.

Maar na enige dagen begonnen de beelden bij me te dagen, maar ik was te bang om deze heftige ervaring met de anderen te delen. En, zoals dat dan vaak gaat, de angst hieromtrent werd groter en groter en op het laatst durfde ik met niemand meer over dit geval te spreken.

De zaken die ik hier op WantToKnow lees over het achterhouden van kennis over de maan door NASA, passen voor mij helemaal in dit plaatje.

De gevolgen van deze ontmoeting.

Het hele bijzondere was dat ik na die tijd zoveel meer ‘wist’, zonder dat ik er de vinger op kon leggen hoe ik aan die kennis was gekomen. En nog steeds ‘weet’ ik een aantal principes van voortstuwing, maar ik kan er niets mee want ik weet niet hoe het apparaat gebouwd moet worden.

Ook weet ik dat het mogelijk is om het zelfherstellend vermogen van het lichaam aan te spreken en zo helingen tot stand te brengen die normaal niet mogelijk lijken en waren. Denk bijvoorbeeld aan het herstellen van de blauwdruk van het leven van een kind. Ik weet dat als dat nodig is je, om dit goed te kunnen doen -net als de dolfijnen-, intuitief je eigen blauwdruk goed moet kennen om die dan te vergelijken met die van het kind of de volwassene die om jouw hulp vraagt.En precies vanuit dit principe heb ik later een aantal jaren een praktijk gehad als paranormaal therapeut.

Maar ik weet ook dat bijvoorbeeld de maan holtes heeft en dat we met de maan hier naar de aarde zijn getransporteerd. Dat klinkt misschien heel raar wellicht voor je, maar voor mij is het een gegeven, een ‘waarheid’.

Er is bovendien ook een prachtige bibliotheek in de maan aanwezig waar een heleboel gegevens zijn opgeslagen. En ook de liften zijn nog steeds op de maan aanwezig, waarmee we naar de schepen werden getransporteerd.

De zaken die ik hier op WantToKnow lees over het achterhouden van kennis over de maan door NASA, passen voor mij helemaal in dit plaatje.

Ik heb destijds ook een heleboel herkenning gevonden bij de boeken en gedachten van Erich von Dänicken.

Ook heb ik na deze gebeurtenis en de bewustwording ervan flitsen van vorige levens en mijn acties daarin gehad. Als dát alles waar is, moet er in het Zwarte Woud in Duitsland nog een grot zijn met daarin een groot aantal manuscripten in de originele runentaal. Ik had namelijk een visie van een leven als monnik en van het vertaalwerk dat ik moest doen. Maar op een gegeven moment heb ik samen met een collega monnik/vertaler de benen genomen, en heb de scripten van de runentaalvertalingen meegenomen. Mijn compadre werd al snel gedood maar die droeg de scripten niet bij zich, wel onze proviand.

Zo zie je maar dat deze gebeurtenis op het schip zeer veel en diepgaande wijzigingen hebben gehad op en in mijn leven. En als ik het zo teruglees schrik ik zelf van de richting die mijn leven vanaf dat moment heeft genomen. Het heeft bijv. ook geleid tot het opnemen van een (zelf-)studie Runen en het uitdenken van een aantal therapien.

Maar ook heb ik soms beelden van de toekomst of zie ik achtergronden van bepaalde acties. Ik kan dan een aantal systemen en acties beïnvloeden, hetgeen voor de uitvoerenden niet plezierig is. Ik zal verder niet te veel details weergeven want dan wordt het verhaal wellicht te herkenbaar. Dus graag dit verhaal zonder naam en emailadres publiceren.

~~~~~~~~~~~~~~~~

(naam en gegevens bekend bij redactie)