Gezien de herdenking dezer dagen, van de moord op dr. Pim Fortuyn, plaatsen we nogmaals dit artikel uit 2017. We geloven dat de onderliggende informatie nog té weinig bekend is. Het scenario van een tweede schutter, zoals hieronder in het artikel duidelijk wordt gemaakt, is geen onwaarschijnlijk scenario! Dat betekent natuurlijk, dat het officiële verhaal rondom deze politieke moord, een VOLLEDIG ander karakter krijgt..!
x
x
Het Pim Fortuyn moordcomplot: zo ging het..!
x
2017 © WantToKnow.nl/be
x
Voor velen was of leek hij een charlatan en zelfs een gevaar voor de Nederlandse democratie. Voor anderen was hij de redder en een profeet, die visie had en zaken benoemde, die gewone politici links lieten liggen. Pim Fortuyn won in het voorjaar van 2002 de Rotterdamse gemeenteraadsverkiezingen en stevende met zijn LPF, de Lijst Pim Fortuyn af op een ongeëvenaarde, historische overwinning bij de Tweede Kamerverkiezingen van 15 mei dat jaar.
Maar op 6 mei 2002 werd alles anders. Op het mediapark in Hilversum, werd Pim Fortuyn vermoord, door kogels uit het pistool van Volkert van der Graaf, vlak ná een uitzending van DJ Ruud de Wild, die op het moment van de aanslag náást Fortuyn stond op de parkeerplaats.. Binnen 6 minuten ná deze moord, werd Van der Graaf ingerekend door een politiemacht die naar leek, eigenlijk klaar had gestaan voor deze actie.. En dat brengt de vraag naar voren of Van der Graaf wel de gestoorde extremist en énige dader was..!
De ideeën van Pim Fortuyn over zorg, sociale zekerheid en belastingen worden zelden gememoreerd, want Pim Fortuyn wordt vooral herinnerd als de man die de islam als ‘achterlijke religie’ betitelde. Hij sprak over zaken, zoals het mislukken van de multiculturele samenleving en dat Nederland vol was. Hij maakte met deze ideeën geen vrienden onder veel Nederlanders. Maar wat vooral zorgen baarde, voor de mensen die het tijdsbeeld goed in ogenschouw namen, was de beroering bij de gevestigde orde over de opkomst van Pim Fortuyn. Zij zagen hun macht wegsmelten, als sneeuw voor de zon; en dus was Fortuyn een bedreiging, een ernstige bedreiging..!
Na de moord, gingen de verkiezingen door; de lijst Pim Fortuyn won postuum 26 Tweede Kamerzetels. Of hij zijn programma had kunnen waarmaken weten we niet. Niek Jan van Kesteren was van 1999 tot vorig jaar algemeen directeur van werkgeversorganisatie VNO-NCW. Hij betwijfelt of Fortuyn zich met zijn ‘ongeduld en verbale geweld’ overeind zou hebben gehouden in ‘de gezapigheid, de oneindige traagheid van de politiek’.
“Hij wilde dingen aan de kaak stellen, zijn intellectuele gelijk halen. Zijn grootste drijfveer was hij zélf, hij voelde zich naar mijn idee miskend door de elite en is toen met een enorme energie die verhalen gaan vertellen. Dat is uit de hand gelopen. Ik heb hem opgezocht vlak voor zijn dood, hij zag als een berg op tegen de verkiezingen.”
De moord kwam voor velen als een ‘opluchting’…
De mate waarin Fortuyn de bezem door politiek Nederland haalde, maakte dat hij meer vijanden dan vrienden had. Vooral politiek bleek van links naar rechts, dat ze hem een bedreiging vonden, inhoudelijk en in vorm, de manier wáárop hij ’tekeer’ ging. De moord was daarna feitelijk een raadselachtige daad; Volkert van der Graaf had ALTIJD in zijn acties gezorgd dat hij buiten spel bleef, terwijl hij nu plotseling -bijna voor het oog van de camera’s- een mens vermoordde..!
Al snel ná de moord kwamen de verhalen los, op basis waarvan deze documentaire gemaakt werd door BNN. Ken je hem nog niet? Dan is het zeker zaak even 3 kwartier te nemen om dat alsnog te doen. Feitelijk is de inhoud van alle documentaires rondom de moord dezelfde: Volkert van der Graaf is -bewust of onbewust- voor het karretje gespannen van een eliteclub, die Fortuyn vooral weg wilde hebben. Vooral om zijn negatieve standpunten rondom de Nederlandse aanschaf van het nieuw1e straaljachtvliegtuig voor de luchtmacht, JSF, de Joint Strike Fighter. Kijk en oordeel zelf!
Sprekend over deze beveiliging: het rapport hierover van de ‘Commissie Van den Haak’
In opdracht van het kabinet-Kok stelde een commissie onder leiding van ex-rechter Harry van den Haak begin 2003 een onderzoek in, naar de beveiliging van Fortuyn. De commissie had een halfjaar nodig om met een vierhonderd pagina’s dik rapport te komen dat aan alle ‘speculaties’ een einde moest maken. Maar de onderste steen kwam niet boven en het rapport rammelt aan alle kanten. Van den Haak legde alle verklaringen terzijde die niet strookten met de lezing van de politie. Met andere woorden: de officiële lezing is dé lezing..
De moord op Pim Fortuyn op 6 mei vorig jaar dompelde de democratie in een crisis. Het Binnenhof werd het toneel van relletjes. Politici durfden zich niet op straat te vertonen. Maar na anderhalf jaar had de politieke elite zich hersteld. Kabinet en Tweede Kamer hebben alle resterende vragen over de falende beveiliging van Fortuyn naar de achtergrond gedrongen en de Tweede Kamer besprak in augustus 2003 het eindrapport van deze onderzoekscommissie. Vervolgens ging het deksel definitief op de doofpot. Het parlement nam niet de moeite zelf een onderzoek in te stellen..
Kernpunt was de vraag waarom Pim Fortuyn geen persoonsbeveiliging kreeg.
Medewerkers van de Binnenlandse Veiligheidsdienst (BVD) oordeelden destijds dat er geen aanwijzingen waren dat Fortuyn gevaar liep. Maar de commissie-Van den Haak heeft de BVD-medewerkers (inmiddels AIVD geworden) niet kunnen ondervragen. Geloof het of niet: de spionnen waren maandenlang met ‘ziekteverlof’. De commissie nam ten slotte genoegen met wat schriftelijke antwoorden van deze kant…
LPF-kamerlid Joost Eerdmans vroeg de BVD de drie medewerkers te mogen spreken om de zaak verder op te helderen. Maar AIVD-chef Sybrand van Hulst schreef Eerdmans dat hij zich eerst moest melden bij VVD-minister Johan Remkes van Binnenlandse Zaken. De Tweede Kamer heeft de middelen om deze drie spionnen te dwingen tot een verklaring, maar dan moest er eerst een parlementaire enquête worden ingesteld. Behalve de LPF bleek dat geen ander politieke partij daarop zat te wachten. De huichelarij ten top?
De commissie-Van den Haak meldt in het rapport keihard dat er 25 incidenten waren, waaruit onomstotelijk blijkt dat Fortuyn ernstig gevaar liep. Hoe kon de BVD dit alles negeren? De commissie houdt het erop dat de BVD slordig en uit de losse pols werkte. Maar er is voldoende aanleiding dieper te graven. Zag de geheime dienst in Fortuyn geen potentieel slachtoffer, omdat die bijvoorbeeld de instructie had ‘hem te bespieden als een gevaar voor de politieke orde’..?
Het indrukwekkende boek van actrice Ine Veen over deze moord..
“De Nederlandse politicus Pim Fortuyn werd niet door één schutter vermoord. Er was, buiten Volkert van der Graaf, een tweede schutter bij de moord betrokken.” Dat schrijft voormalig topballerina en actrice Ine Veen in haar boek ‘Moord namens de kroon?’. Veen en haar partner Jean Thomassen zeggen zich te beroepen op een 148 pagina’s tellend geheim rapport. Belangrijkste ‘wapenfeit’ daarbij? De AIVD, de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst, zou het feit dat er twee soorten munitie gebruikt werden, volgens Veen in de doofpot hebben gestoken.
Ine Veen (1937) zegt dat ze zo gefascineerd was door Pim Fortuyn dat ze naar eigen zeggen een ‘onbedwingbare drang’ voelde dit boek over hem te schrijven. In haar boek beweert ze dat Volkert van der Graaf niet de enige schutter was die Fortuyn neerschoot. “Hij heeft Fortuyn wel drie kogels in het lijf geschoten, twee in de rug en één in het linkerdeel van de hals, maar daar is Pim niet aan gestorven. Op dat moment was hij al dood”, zegt Veen in een interview.
“Er is een man geweest die op het elektriciteitshuis heeft gelegen bij het NOS-gebouw, met een perfect uitzicht op de uitgang. Deze persoon heeft gewacht tot Pim naar buiten kwam en heeft hem toen twee kogels ‘nauwkeurig’ in het hoofd geschoten. Die kogels hebben Pim z’n hersenen tot pap vermalen.”
Doofpot
‘Moord namens de kroon, het ultieme leven van Pim Fortuyn’ is de veelzeggende titel van misschien wel het meest complete en spannendste boek over het leven en de aanslag op Pim Fortuyn.In ruim 410 pagina’s onthult Ine Veen (in haar eerste boek!) nooit eerder vermelde informatie over het seksleven, de jeugd en de schokkende moordaanslag op Fortuyn. Dit gebeurde zo gedetailleerd als nog niet eerder werd gedaan.
Actrice Ine Veen is koninklijk onderscheiden voor haar bijdrage aan de Nederlandse Cultuur. Toen ze besloot dit boek te schrijven over de ‘Zaak Fortuyn’, was dat omdat deze moord haar al jaren bezighield: er bleken heel wat dingen niet te kloppen in haar ogen.. Bovendien kwam het velen heel goed uit, dat Pim Fortuyn ‘uit de weg’ was geruimd; dat zou dus ook zomaar een alibi kunnen zijn..!
De titel van haar boek toont aan, dat haar koninklijke onderscheiding haar nou niet bepaald in de weg heeft gezeten..! Het boek van Ine Veen gaat heel exact in op de moordcomplotten waar al sprake van was na de dood van Fortuyn. Politici die bekend waren met haar belangstelling voor deze zaak, zonden haar ook -onofficieel- relevante documenten en gegevens. En zo vond ze op een dag een geheim BVD-rapport op haar deurmat, waaruit bleek dat er twee verschillende soorten munitie zijn aangetroffen bij het lichaam van Fortuyn. Een sleutelbewijs, want 2 verschillende patronen zijn natuurlijk onmogelijk, wanneer we spreken over één schutter met één pistool….
Journalist Daan de Wit over het boek van Ine Veen en de 2 kaliber-kogels..!
“In het lichaam van Pim Fortuyn zijn kogels gevonden van een verschillend kaliber. Naast de 9mm-kogels uit het wapen van Van der G. is er ook een 5.66mm-kogel gevonden in het lichaam van Fortuyn.
Dit staat in een kopie van een KLPD-rapport dat door een klokkenluider is overhandigd aan Ine Veen die deze gegevens heeft gecontroleerd en verwerkt in haar boek Moord namens de ‘Kroon’?. Volgens Veen blijkt hieruit dat een tweede schutter Fortuyn heeft beschoten. Over het boek en de conclusies heb ik gesproken met Jean Thomassen, de partner van Veen die op de hoogte is van de inhoud van het boek. Veen geeft geen interviews. Op zondag zes mei 2007, vijf jaar na de moord op Pim Fortuyn, wordt het eerste exemplaar van het boek Moord namens de ‘Kroon’? overhandigd aan professor Bob Smalhout die morgen over het boek een artikel zal publiceren in de Telegraaf. Het boek is geschreven door kunstenares Ine Veen die zich zegt te baseren op feiten die het resultaat zijn van jarenlange research en het laten uitvoeren van contra-expertise.
In het boek wordt ingegaan op diverse complottheorieën rondom de moord op Fortuyn, waaronder die betreffende het Mishima Cyber Command, een organisatie die zich voordoet als een ondergrondse Japanse onderzoekscel, maar waar volgens Veen minimaal twee leden van de AIVD en de CIA achter schuilgaan. Een van de theorieën van het cybercommando MCC wordt door Veen nieuw leven in geblazen met behulp van een rapport van een klokkenluider en door Veen geïnitieerd onderzoek: Volkert van der G. was mogelijk niet de enige schutter.
Een theorie over een tweede schutter suggereert direct, dat deze bekend was met de moordplannen van Van der G., deze doorgang heeft laten vinden, zich er middels een aantal professionele schoten van heeft verzekerd dat de moord succesvol zou zijn en dat Van der Graaf ervoor verantwoordelijk zou worden gehouden. Het zou gaan om een Syriër met de naam Abu Fatah die vervolgens in een blauwe BMW geëscorteerd door de politie naar Schiphol werd gebracht, een theorie van het MCC die al een jaar na de moord op Fortuyn bekend was.
Op basis van haar bevindingen houdt schrijfster Ine Veen het voor mogelijk dat Pim Fortuyn door twee mensen is beschoten. Meerdere getuigen hoorden twee schoten en zagen pas daarna hoe Van der G. een aantal schoten loste op het lichaam van Fortuyn. Fortuyn zou daarbij in de bovenkant van zijn hoofd zijn geraakt terwijl aan de onderkant van zijn hoofd vervolgens geen grote wonden waarneembaar zijn. Volgens Veen blijkt hieruit dat er of met een licht kaliber is geschoten (lichter dan dat van de Firestar waarmee Van der G. schoot) of dat de hoofdwond niet het gevolg is van een schot dichtbij, dus op afstand gelost door iemand anders dan Van der G. Beide mogelijkheden suggereren volgens Veen dat er een tweede schutter is geweest die voorafgaand of tegelijkertijd met Volkert van der G. heeft gevuurd op Fortuyn.
Volgens Veen heeft deze tweede schutter mogelijk op het nabijgelegen elektriciteitshuisje gelegen en heeft deze daarna mogelijk het elektriciteitshuisje geopend teneinde de slagbomen te saboteren, waardoor de ambulance niet snel bij Fortuyn kon komen. Deze theorie was, op de sabotage van de slagbomen na, eind 2002 al te lezen op de webpagina’s van het mysterieuze cybercommando. Het online rumoer rondom deze organisatie of wat het ook was, ging uit als een nachtkaars toen bleek dat alle beloftes uitbleven over te leveren bewijzen.”
(Op de inmiddels niet meer actueel-bijgewerkte site van Daan de Wit,
gaat het artikel door (klik op illustratie van DeepJournal hierboven)
Wie zaten er achter deze moord?
Hoe naïef moet je zijn, te geloven dat het hier gaat om een ‘spontane’ éénmansaktie van een menslievende dierenactivist..? Voor juridische zekerheid zijn twee deskundigen het manuscript uitvoerig gaan bestuderen op proces-gevoellige passages. Het boek bevat voor het grootste deel nooit eerder gepubliceerde foto’s uit het archief van de familie Fortuyn. Het werd ten doop gehouden op 6 mei 2007, 5 jaar na deze moord.
Voor iedereen die geïnteresseerd is in de achtergronden van deze spraakmakende moord of in wat er zich achter de schermen van de Nederlandse politiek afspeelt, blijft dit boek een aanrader. Auteur Jean Thomassen meende dat dit boek zelfs het beste boek is over deze politieke moord. Het maakt de lezer duidelijk dat we feitelijk in een soort enge bananenrepubliek leven.
De NOS als de BRAINWASHER voor ‘Hoe kon dit gebeuren?’..
Dit is het 8-Uurjournaal van die 6e mei 2002. We plaatsen dit hier om je te wijzen op 2 uitspraken van Gerard Arnikhof, de nieuwslezer. Hij begint het journaal met de -naar we nu weten- idiote zin ‘Wat niemand voor mogelijk had gehouden’.. Natuurlijk hadden velen DIT WEL VOOR MOGELIJK GEHOUDEN. De sfeer was zo agressief in die dagen, dat Fortuyn 2 uur voor de aanslag nog privé-bewaking had gekregen van de uitgever van dagblad ‘De Stem’ in Breda. Zij vertrouwden het niet dat Fortuyn zonder enige bewaking hen zou bezoeken en hadden hiervoor op eigen kosten bewaking georganiseerd. Eén uur van tevoren; hoe cynisch..
Dan wordt in het journaal op de video, getuige en journalist Dave Abspoel bevraagd door Arninkhof. Arninkhof praat opnieuw uiterst sturend en in onze ogen SLUW, over ‘het goed-bewaakte mediapark’…! Niks van waar, wat even later zelfs door zijn aanwezige getuige wordt bevestigt.. “Even vrolijk zwaaien naar de portier en je kon zo doorrijden bij de slagbomen”.
DUS: De uitspraken van NOS-journaal opnieuw dus uiterst sluw en sturend, niet-objectief en gedaan op een uiterst emotioneel moment, vlak ná de moord. Hoe doortrapt.. Want schuif even door naar dit videofragment op 9:00 minuten, waar Arninkhof met Job Friso (NOS-DenHaag-journalist) preciés over die veiligheid spreekt..!! En natuurlijk was dat aan het begin van het journaal, 9 minuten daarvoor al bekend! Dus WAAROM NOS-journaal, deze anti-Fortuynpropaganda, terwijl het lichaam van Fortuyn nog warm was..??
Hoe de Nederlandse Binnenlandse Veiligheidsdienst feitelijk het excuus was om geen bewaking te financieren voor Pim Fortuyn, blijkt op 18:30 in de video, waar Frank de Grave (VVD-minister van Defensie van dat moment) uit de doeken doet hoe het OFFICIEEL werkt met beveiliging. Kort gezegd komt het erop neer dat er ‘aanwijzingen’ moeten zijn van ernstige bedreigingen, voordat de BVD het kabinet adviseert deze bewaking in te stellen en te financieren, zoals op dit moment ook met Geert Wilders gebeurt. Eerst kennelijk dus een aanslag die je overleeft, voordat bewaking ingesteld wordt..?
x
