Buitenaardsen: ‘De ’telepathische’ connectie?’

Wil je vorige hoofdstukken van dit boek lezen:

KLIK hier voor een overzicht.

* * *
x

Hoofdstuk 21

Het probleem van de Intellectuele Beeldvorming

vertaling © Jan Smith voor WantToKnow.nl/.be

x

Er kan gevoeglijk van worden uitgegaan dat op Aarde een cover-up aan de gang is van een of andere toestand die met de ruimte te maken heeft, waardoor officiële ingewijden die mogelijk toegang hebben tot alle relevante brokken informatie uit zijn op geheimhouding.

Aan de andere kant is er ook sprake van het ontstaan van een tegenbeweging in de vorm van vele duizenden boeken en tijdschriften over wat er precies door die dekmantelpraktijken verborgen wordt gehouden. Hierdoor heeft zich een uiterst ingewikkelde relatie ontsponnen tussen de antirevolutionaire krachten die de doofpot in stand willen houden en de revolutionaire tegenbeweging die alles in de openbaarheid wil brengen. De wederzijdse factoren van die gecompliceerde verhouding zijn goed zichtbaar, als het echter alleen zou gaan over de zichtbare factoren zou de cover-up geen lang leven beschoren zijn.

Het is inmiddels wel duidelijk dat de doofpotaffaire in de jaren vijftig goed doortimmerd was, maar in de loop van de tijd is de doofpot letterlijk toch wel wat broos en breekbaar geworden. Dat neemt niet weg dat de geheimhouding nog steeds hardnekkig is en de reden daarvoor laat zich maar moeizaam omschrijven. Men zou kunnen beginnen zich erover te verbazen dat de cover-up over het algemeen gericht is op de actualiteit van ruimteactiviteit – waaronder het overvloedig verschijnen van Ufo’s die door vele Aardbewoners wereldwijd worden waargenomen.

Mensen die de kans hebben gekregen een Ufo te zien, vallen uiteraard compleet buiten de directe controle van de geheimhouding, maar de organisatie achter de schermen doet er alles aan allerlei intellectuele redenen te verspreiden waaruit moet blijken dat de betrokkenen nooit hebben kunnen zien wat ze meenden te hebben gezien.

Het roept het waanzinnige beeld op van een draaideur waardoor tegelijkertijd informatie wordt opgezogen en gedeformeerde info ook weer naar buiten wordt geduwd. Daardoor wordt tevens getracht de betrouwbaarheidsfactor van niet alleen die duizenden getuigen, maar ook die van grote bevolkingsgroepen op Aarde te destabiliseren. Daarom probeert de revolutionaire tegenbeweging alles aan het licht te brengen wat onder het deksel van de doofpot wordt gehouden – en in dit opzicht werden reeds heel veel smakelijke feiten gepresenteerd waarbij menigeen zijn vingers heeft kunnen aflikken. De tegenbeweging probeert op haar beurt weer het deksel van de beerput te halen en de leugens van de cover-up te onthullen, met als gevolg dat de officiële echelons worden beticht van leugenachtigheid  en daar gewoon mee doorgaan zonder acht te slaan op de grote hoeveelheid bewijzen van hun verwerpelijke praktijken.

Op deze manier is er een zeer krachtige tweedeling ontstaan.

DICHOTOMIE wordt gedefinieerd als een scheiding of een proces van tweedeling – in het bijzonder tussen twee tegengestelde groeperingen of tussen tegenstrijdige informatiebronnen. Hoewel de grote, domgehouden massa hiervan weinig zal begrijpen, is hier wel degelijk sprake van een eeuwenoud adagium: Verdeel en Heers.

Op het eerste gezicht zou men kunnen denken dat dit helemaal niets te maken heeft met het echec van de doofpotaffaire en haar tegenstanders, maar er zijn verschillende elementen van het verdeel en heers principe die zichtbaar worden wanneer men de tijd neemt een groter overzicht te reconstrueren van alles dat ermee verband houdt. Leiderschap door middel van verdeeldheid vereist dat de tweespalt allereerst heftige en voortdurende verwarring veroorzaakt – waarachter en waardoor het leiderschap kan floreren. Zoals blijkt neigt de tegenbeweging ernaar zich te richten op de buitenaardse details die geheim gehouden worden en waarvan er vele kunnen worden aangemerkt als vaststaande feiten.

De krachten die geheimhouding nastreven gaan echter gewoon door met regeren – om de doodeenvoudige reden dat de feiten er eenvoudigweg niet toe doen, terwijl de daardoor ontstane verwarring daarentegen in het voordeel van de cover-up werkt. Deze nogal verbazingwekkende situatie doet vermoeden dat, wanneer de cover-up aan een gerechtelijke procedure zou worden onderworpen en er voor een rechtbank aanzienlijke hoeveelheden bewijsmateriaal tegen zouden worden ingebracht, de meest waarschijnlijke uitkomst zal zijn dat de cover-upgroep zonder meer wordt aangeklaagd. Maar ja, de cover-upgroep wordt helemaal niet onderworpen aan een gerechtelijk onderzoek.

In plaats daarvan wordt hij onderworpen aan wetenschappelijk onderzoek en supervisie, waarna de hele zaak in het voordeel van de cover-up wordt beklonken en zal worden gezien als een belangrijke steunbetuiging.

Maanatmosfeer
Een simpel voorbeeld hiervan gaat over de atmosfeer op de Maan die reeds in de jaren twintig van de vorige eeuw als zodanig werd geïdentificeerd door vooraanstaande wetenschappers in die tijd. Maar met de opkomst van het ruimtevaarttijdperk en de plannen om de Maan te koloniseren, begon de gangbare Wetenschap het Dode Maan Dictum in het gemeenschappelijk bewustzijn te pompen. Deze fabel werd door de wetenschap in stand gehouden tot 1997, toen de wetenschap zomaar ‘ineens’ de atmosfeer van de Maan ‘ontdekte’.

Door het wereldkundig maken van deze ontdekking, betekende dit ook onmiddellijk dat de Apollo-astronauten helemaal niet op een zuurstofloze Maan hebben gewandeld, zoals al die tijd werd verkondigd – want als er in 1997 een atmosfeer op de Maan was, is het zeker dat die er in de jaren zeventig ook gewoon is geweest. En zeker ook toen in de jaren twintig de Maan al werd bespied met behulp van telescopen.

Voorafgaand aan die zogenaamde ‘ontdekking’ in 1997 had de tegenbeweging al enorme hoeveelheden bewijsmateriaal aangedragen in de vrom van talloze boeken en publicaties waarin overduidelijk het bestaan van de Maanatmosfeer werd aangetoond en de vele auteurs verdienen het om massaal te worden gerehabiliteerd voor het feit dat ze het vanaf het allereerste begin bij het rechte eind hebben gehad. Klaarblijkelijk bestond er blijkbaar dus toch altijd een beetje informatie over het bestaan van de Maanatmosfeer en het bestaan ervan werd zelfs zeer goed gedocumenteerd nog voordat iemand ook maar met de gedachte van het koloniseren van de Maan speelde. Het bestaan van die informatie over de Maanatmosfeer werd echter door de Wetenschap stellig ontkend en het grote publiek kreeg daarna nietsvermoedend het lulverhaal over een Dode Maan door de strot geduwd.

We kunnen langdurig ronddwalen tussen alle betrokken onderwerpen en steeds weer nieuwe vragen opwerpen. Bijvoorbeeld over de reden waarom pas in 1997 werd verteld dat er een Maanatmosfeer was, terwijl dat net zo goed had gekund toen de Maanrace na 1958 op volle toeren was geraakt. Omdat de aankondiging van 1997 niet per se afkomstig is uit wetenschappelijke kringen, maar meer uit de rangen van de versluierende organisaties, moet er wel een heel bijzondere reden voor zijn geweest er bekendheid aan te geven. Wat die precies was, blijft echter wazig.

In ieder geval vereist een effectieve doofpot tot op grote hoogte veel verwarrende informatie teneinde succesvol te zijn. De verwarring heeft niets te maken met de feiten, maar met de manier waarop Aardbewoners erover denken, of hoe ze kunnen worden aangemoedigd er op een bepaalde manier over te denken. Aardbewoners denken nu eenmaal op basis van de verwerking van losse stukjes informatie die nog niet tot een geheel zijn samengebracht.

Het onderscheid tussen losse en gebundelde informatie is dat de eerstgenoemde categorie nog niet helemaal duidelijk is, terwijl er aan de andere categorie al wel bekendheid en betekenis is gegeven. En het toeval wil dat Aardbewoners niet of slechts zelden geïnteresseerd blijken in zaken die voor hen niet helemaal duidelijk zijn. Meer precies betekent dit dat gebundelde informatie gaat over gemanagede informatie waardoor intellectuele beeldvorming kan worden bewerkstelligd tussen biologisch gescheiden individuen. Eenvoudig gezegd komt het hierop neer: als groepen Aardlingen er op een of andere manier toe kunnen worden aangezet een bepaalde mening over iets te hebben, dan zullen hun gemeenschappelijke intellectuele processen met elkaar samenvallen, met elkaar in wisselwerking komen waardoor het groepsdenken wordt gevormd op basis van bepaalde informatie en resulteert in het intellectuele verschijnsel dat voorheen werd aangeduid met ‘mindset’ of gericht denkpatroon. Het onmiddellijk resultaat is een soort gemeenschappelijk groepsdenkbeeld.

Als je hierover even nadenkt is de grondgedachte van de cover-up van het ruimtevaarttijdperk er niet op gericht geweest bepaalde bewezen feiten te ontkennen. Het ligt  meer voor de hand dat er een goed uitgedachte poging is ondernomen met het oog op twee principiële functies:

(1) het laten toenemen van de verwarring over het ruimtevaarttijdperk waardoor het makkelijker werd via het verspreiden van desinformatie aan de macht te blijven;

(2) het opwerpen en versterken van een bepaalde mondiale beeldvorming waarin het ontbreekt aan informatie over activiteiten in de ruimte, maar niet over activiteiten op Aarde.

Iedereen die werk heeft gelezen van de tegenbeweging zal inzien dat de cover-up zeer succesvol is geweest als het gaat om de eerstgenoemde functie (1). Ofschoon sommigen mogelijk intuïtief zouden kunnen reageren op punt (2), heeft de enorme consternatie van (1) ervoor gezorgd dat de betekenis van de ruimteactiviteit volkomen naar de achtergrond werd verdrongen en mogelijk zelfs volledig werd uitgewist. De meest voor de hand liggende manier waarop (2) werd bereikt is door verschillende brokken informatie van elkaar gescheiden te houden die, als ze zouden worden samengevoegd, mogelijk zouden kunnen leiden tot de ontdekking van tenminste een beetje over de waarachtige betekenis van de feiten.

Gebleken is dat Aardbewoners volkomen kneedbaar zijn als het gaat om functie (2), in de zin van de historisch gegroeide gewoonte zich te richten op een beperkte hoeveelheid informatie en alle daarin niet passende informatie volkomen te negeren. Om die reden wordt alle mogelijke informatie in volstrekt onsamenhangende brokken van elkaar gescheiden gehouden. En dat komt erg goed uit voor de politiek van Verdeel en Heers.

Er dient te worden opgemerkt dat dit gegeven geen ontdekking is geweest van deze auteur. Anderen hebben het op vergelijkbare wijze onderkend, zij het in andere bewoordingen omschreven die afhankelijk zijn geweest van de individuele lokale realiteit ten opzichte van de non-lokale realiteit. In het laatste geval gaat het over uitgebreidere en meer omvattende realiteiten – zelfs totop universele schaal. Dit houdt verband met het feit dat Aardlingen niet denken buiten de eigen Aardse realiteit.

Bovendien is het zo dat de realiteit van de ruimte niet eens past binnen de op Aarde gerichte informatie – en in het bijzonder als de beeldvorming een gebrek aan informatie over de ruimte bevat, anders dan die welke afkomstig is van de Wetenschap. Hier moet erop worden gewezen dat de Aardse wetenschappen uitsluitend gericht zijn op de fysieke aspecten van alles dat zich in de ruimte bevindt.

Omdat bijna alles wat zich in de ruimte afspeelt behoort tot een compleet mysterie, is er altijd wel een van die realiteiten die met gemak kan worden ingepast tussen alle aardse realiteiten. Maar als we trachten hierop dieper in te gaan, krijgen we te maken met een aardse realiteit die op zichzelf ook al een diep mysterie vormt.
x

* * *

Hoofdstuk 22

De ‘Telepathische’ connectie?
x

vertaling © Jan Smith voor WantToKnow.nl/.be
x

Mijn eerste ontmoeting met Mr. Axelrod op de ondergrondse plek vond plaats in 1975. Dat was ongeveer drie jaar nadat Apollo-17 een bezoek aan de Maan had gebracht, waarna de interesse van de VS om de Maan te koloniseren in rook scheen te zijn opgegaan. Ik was me van die hele affaire niet eens bewust en geloofde, net als vele anderen, dat de verovering van de Maan gewoon doorging. En op dezelfde manier dacht ook ik dat de Maan een dode en zuurstofloze satelliet was. Pas in het midden van de tachtiger jaren begon ik informatie te verzamelen voor het tweede deel van dit boek.

Je zult je misschien herinneren dat meneer Axelrod en ik het over telepathie hebben gehad en dat hij uiteindelijk aan mij vroeg mijn gedachten daarover op papier te willen zetten. In die tijd schonk ik niet zoveel aandacht aan dat verzoek omdat ik er min of meer vanuit ging dat het gewoon een onderdeel was van de discussie over buitenzintuiglijke waarneming in het algemeen. Ik herinner mij niet meer wat ik allemaal heb opgeschreven, maar wel dat het gezicht van Axelrod minder vriendelijk werd bij dit onderwerp – zijn lippen vormden een strakke smalle streep in zijn verstarde gezicht.

Ik ging ervan uit dat de affaire met Axelrod was overgewaaid, tot het incident met die knappe dame in Los Angeles, mijn oversekste reactie op haar en het weerzien met de tweeling. Zonder de aanwezigheid van die twee kerels had ik zeker iets buitenaards aan mijn verbeelding kunnen toevoegen – grotendeels omdat wat Aardbewoners niet kunnen uitleggen wordt toegeschreven aan die beeldvorming die we aanduiden als onze ‘fantasie’.

Het volgende dat er gebeurde was het telefoongesprek met meneer Axelrod toen ik in Grand Central Station liep – waarbij hij me probeerde uit te horen over de mogelijkheid dat de vrouw me psychisch had beïnvloed. Toen ik weer wat meer bij zinnen was, begon het me langzaam te dagen dat Axelrod eigenlijk behoorlijk in verwarring was over wat wij Aardlingen aanduiden als telepathie – niet door mij, maar door die vrouw.

Het feit dat Axel heel gedecideerd was in zijn vraagstelling scheen verband te houden met de mogelijkheid dat de vrouw een soort telepathisch vermogen tot haar beschikking had waarmee ze heel sinistere dingen zou kunnen doen.
Een soort telepathie-plus dus, vermoedelijk een bepaald vermogen om bij anderen  gedachten om te buigen en de hersenen te roosteren. Meneer Axelrod maakte zich daarover grote zorgen. Hij WIST dat zij bestonden, en dat er tenminste een paar hier op Aarde rondliepen die wel degelijk in staat waren tot hogere vormen van telepathie.

Later, toen ik meer gelegenheid had gekregen, besteedde ik veel tijd om meer over telepathie te weten te komen waarbij ik overigens vaker buiten de standaard gedachtepatronen van deze tijd probeerde te denken. Ofschoon ik mij niet veel meer herinnerde van wat ik in 1975 voor Axel had opgeschreven, moest ik toch zeker wel enkele conclusies hebben getrokken.
Zo zou ik er zeker op hebben gewezen dat telepathie is ingeworteld in onze soort en niet alleen maar iets is voor bepaalde unieke individuen met een of andere speciale gave. Per slot van rekening gaan enkele van de best gedocumenteerde gevallen van telepathie juist over spontane ervaringen op massaal niveau.

Wat ik in ieder geval niet had vermeld was iets dat pas veel later bij me opkwam. Dat had te maken met de aard van het bewustzijn, zoals we later zullen bespreken – niet het individuele bewustzijn, maar Bewustzijn als Universeel gegeven en als levenskracht. Net als over telepathie-plus wist ik eigenlijk nauwelijks wat dit te betekenen had – totdat ik in 1989 begon met het onderzoeken van CHI GONG. TOEN begon ik enig idee te krijgen over wat telepathie-plus allemaal zou kunnen inhouden..!

Het feit dat Aardlingen tot telepathie-plus in staat zijn, was voor mij aanleiding dit boek te schrijven. Hoewel mijn kennis over telepathie in het begin nog behoorlijk wat te wensen overliet, weet ik er nu inmiddels veel meer over – zowel over wat het wel is, maar ook over wat het per se niet is. Door alle informatie te combineren was ik in staat het volgende belangrijke feit waar te nemen, een waarneming die ik heel makkelijk kan onderbouwen:

Telepathie behoort tot het meest streng verboden terrein van het Aardse bewustzijn.

Het is zo verboden, dat de wetenschap zich nog liever inlaat met reïncarnatie, het bestaan van de Ziel en het leven na de dood – vooropgesteld dat er geen telepathie bij om de hoek komt kijken. WAAROM dat zo is, vormt slechts het topje van een reusachtige ijsberg.

* * *

Binnenkort deel 23 en 24 uit deze opzienbarende serie!

* * *

Wil je vorige hoofdstukken van dit boek lezen:

KLIK hier voor een overzicht.