x
x
Orgaandonatie, een medemenselijke daad?
2013 © Ed Vos.
x
Uiteraard vind ik het een heel mooi gebaar wanneer we na ons overlijden onze organen aan anderen ter beschikking kunnen stellen. Gaat onze Nederlandse overheid er echter zorgvuldig mee om, of wordt de informatie van de feiten die er mee gepaard gaan bewust verzwegen? Welke beslissing eenieder al dan niet neemt met betrekking tot orgaandonatie laat ik graag in het midden. Ik ben niet vóór, maar ook niet tégen het postuum beschikbaar stellen van organen, maar meen wel dat we fatsoenlijk geïnformeerd dienen te worden. Geïnformeerd over álle facetten die een rol spelen bij een juiste besluitvorming en een daaruit gemaakte, weloverwogen definitieve keuze.
Voorlichting door de Nederlandse overheid.
Om te komen tot een weloverwogen keuze m.b.t. orgaandonatie, is het uiteraard van groot belang dat we op een juiste manier geïnformeerd worden met betrekking tot alle aspecten die met orgaandonatie te maken hebben. Maar hierin schiet de Nederlandse overheid helaas schromelijk tekort. Het doel lijkt te zijn om zoveel mogelijk organen te ‘scoren’. Persoonlijke belangen van de stervende donor worden niet langer gerespecteerd, en wordt deze doorgaans nog levende mens door, met name de uitname artsen, zoals deze specialisten worden genoemd, keihard als een object gezien.
Een object waar bruikbare onderdelen uitgehaald kunnen worden, alsof je over een sloopauto praat. Kunnen we nog bruikbare onderdelen uit deze auto halen, alvorens de auto definitief en compleet wordt vernietigd. Heel plastisch is de website die de overheid in het leven geroepen heeft om ons te stimuleren tot orgaandonatie: jaofnee.nl En op deze website lezen we op de homepage:
‘De keuze is helaas beperkt tot de keuze JA/NEE. De keuze kan ook gemaakt worden via DigID, maar ontbreekt het op de site volledig aan objectieve informatie. Sterker nog, informatie betreffende het donorschap is er in het geheel niet te vinden! Stimulerend voor het overhalen ook donor te worden zou het icoontje rechts moeten zijn, dat de stand van zaken per plaats wisselend weergeeft. Maar aan objectieve informatie ontbreekt het overduidelijk.’
Donor Voorlichting
Na uitgebreid zoeken op internet kom ik dan uiteindelijk terecht bij de website donorvoorlichting.nl Zou ik daar dan de informatie vinden waar ik naar op zoek ben? Helaas.. Nee dus. Fout op fout worden er opgestapeld en meteen op de homepage al. Ik citeer:
‘Aan de uitname van organen gaat altijd de hartstilstand vooraf. Na de hartstilstand wordt een periode van vijf minuten ‘no touch’ aangehouden, waarin geen handelingen, zoals hartmassage, kunstmatige ventilatie of het toedienen van medicijnen, bij de overledene plaatsvinden. Na deze vijf minuten kan de uitnameprocedure starten. In korte tijd worden de te doneren organen gespoeld en uitgenomen. De artsen van het uitnameteam gaan daarbij zeer zorgvuldig en met respect voor de overledene te werk.’
Voor een uitname van organen gaat geen hartstilstand vooraf. De verklaring ‘hersendood’ is doorgaans voldoende, waarbij opgemerkt moet worden dat de (donor) patiënt nog altijd een zeer goede overlevingskans heeft. Vele gevallen zijn bekend waarbij hersendood verklaarde patiënten weer bij kwamen, en een prima leven konden leven. De stelling op deze site donorvoorlichting.nl: ‘dat aan de uitname van organen altijd een hartstilstand plaatsvindt’, is dan ook aanmatigend, stemmingmakend maar vooral onjuist.
Ik herhaal nog maar weer even dat ik niet vóór of tegen orgaandonatie ben. Waar ik wel voor sta is een goede informatie voorziening, en ontbreekt het daar aan in de overheid campagnes. Ik acht het van het grootste belang dat de potentiële donor een goede keus kan maken op grond van zuivere en eerlijke informatie. De donor wervingscampagnes laten slechts één kant van de medaille zien: Hoe nobel het is je organen ter beschikking te stellen opdat anderen daardoor langer kunnen leven .
Hersendood
De informatie dat er aan orgaanuitname altijd een hartstilstand vooraf moet zijn gegaan, en er een vijf minuten “no touch” periode aan het uitnemen van organen vooraf dient te zijn gegaan, lijkt niet te kloppen. Bij mijn weten wordt de potentiële donor als dood beschouwd wanneer hersendood bij hem is vastgesteld, zoals omschreven in het ‘hersendoodprotocol’ van de gezondheidsraad. Dit is blijkbaar een medisch/juridisch gegeven. Een criterium blijkbaar waarbij de patiënt plotsklaps niet meer gezien wordt als iemand die goede zorg verdient, maar als een object voor orgaanuitname.
Is hersendood wel dood, wanneer 96% van het lichaam nog intact is en warm en alle functies ordentelijk werken? Wat is het verschil tussen Coma en hersendood? Is hersendood niet een fase in het stervensproces dat vele dagen kan duren. Wordt de patiënt zijn stervensverwerking niet ontnomen? Gaat hier het belang van de orgaan ontvangers boven een juiste manier van sterven van de patiënt, die na de diagnose “hersendood” ineens een object tot uitname is geworden? Er wordt hier aan voorbij gegaan aan de gevallen van hersendode patiënten, die uiteindelijk toch weer uit deze situatie “terug”kwamen. En een nog heel goed leven leden.
Renate Greinert
Als door ’toeval’, dat uiteraard niet bestaat, kwam ik het boek van Renate tegen: ‘Ongestoord sterven, een ruimere kijk op orgaandonatie’, met een uitgebreid voorwoord van Pim van Lommel, cardioloog en auteur van het boek ‘Eindeloos bewustzijn’. Renate verhaalt over haar toen 15 jarige zoon Christian, die na een verkeersongeval op de intensive care belandde. Nog voordat hij hersendood gediagnosticeerd had gekregen, werden zijn organen reeds gespoeld ten behoeve van uitname. Zijn organen functioneerden nog prima. Renate was in shock, wat ik me heel goed kan voorstellen. Onder die omstandigheden moest ze de beslissing nemen haar kind als orgaandonor aan te merken.
Christian was nog warm, werd beademd, en leek totaal niet op een overledene. Naderhand bleek uit de rapporten dat Christian zelfs nog niet hersendood was verklaard. Voor een moeder heel frustrerend en een schuldgevoel creërend, dat je kind nog alle kansen had, maar al snel slechts een object tot uitname van organen was verworden. De apparatuur om hem in leven te houden was nog aangesloten. Waarom als iemand dood is? Helaas is het criterium dood niet goed geformuleerd, en is hersendood blijkbaar een handig uitgangspunt.
Van alles is uit zijn lichaam genomen. Ook datgene waar niet direct behoefte aan was. Mogelijk speelt ook hier de commercie in de gezondheidszorg weer een hoofdrol. Zelfs de farmacie heeft een groot belang bij transplantaties. Renate wilde haar zoon nog zien voor de uitvaart. Het werd haar afgeraden. De Nederlandse sites stellen dat een T-shirt sporen van uitnamen voldoende verbergt, en bij verwijderen van ogen er protheses worden aangebracht. Bij Christian was dat duidelijk niet het geval.
Artsen, anesthesisten en verpleegkundigen
Waarom weigeren artsen die voor het leven van een patiënt te zorgen, deze als “object” voor transplantatie aan te melden? Waarom weigeren anesthesisten de toch overleden patiënt onder narcose te houden? Waarom weigeren verpleegkundigen een overleden patiënt ten dienste van de uitname teams te verzorgen? Wanneer de uitname teams ter plekke arriveren, nemen zij de patiënt over, het mens, dat vanaf dat moment verworden is tot object voor orgaanuitname.
News of the World magazine voorjaar 1989: ‘Orgaandonoren redden veel levens. Desalniettemin pleit Dr. Wainwright ervoor dat de vier miljoen dragers van een donor codicil in Groot Brittannië zich beter laten voorlichten over transplantatie operaties’.
Het recht op geboorte, leven en sterven.
Zijn we als mens slechts objecten? Dieren zijn in deze waarschijnlijk beter af. Op een enkele uitzondering na worden er bij dieren geen organen getransplanteerd zover ik weet. Ons verblijf op aarde is een onderdeel van een veel groter geheel. We hebben het recht om geboren te worden, ons geboorte recht. We hebben het recht te leven en onze ervaringen op deze aarde te beleven. Mogen artsen, en dan met name uitname artsen ons het recht op sterven ontnemen?
Conclusie: Wel of geen donor.
Ik leg er nogmaals de nadruk op dat het geenszins mijn bedoeling is middels dit artikel u over te halen donor te worden, of geen donor te worden. Ook niet om u op uw eerder standpunt te doen terugkomen. Van groot belang vind ik echter wel, dat u een dergelijke keuze goed onderbouwt zult willen maken, en hoort daar vanzelfsprekend volledige informatie bij. Maar de informatie van de overheid, en de gevoerde campagnes op TV, in de overige pers en de voorlichting aan bijvoorbeeld scholieren is simpelweg té eenzijdig om een weloverwogen keus te maken..!
TIP:
Op zaterdag 23 november organiseert tijdschrift Spiegelbeeld i.s.m. met stichting De Vrije Mare (Marieke de Vrij) een composium over orgaandonatie. Informatie is HIER te vinden.
Links:
bezinningorgaandonatie.nl
Ik had afgelopen week de terminale nachtdienst. De derde nacht overleed de patient aan de gevolgen van longkanker en de vele metas. Nadat de arts was komen schouwen vroeg hij aan de familie ( ter ere van de donor week ) of mw haar organen ter beschikking gesteld had …… Ik was met stomheid geslagen en vond de vraag erg misplaatst. Hoezo beroepsdeformatie.
Sylvia, zouden deze mensen misschien inderdaad een beroeps deformatie kunnen/moeten hebben om dit vak en ook het Uwe uit te kunnen Voeren, een soort beroeps ziekte/verharding.
Wat bijvoorbeeld te denken van de sexs belevenis van een vrouwen arts, lijkt me ook niet makkelijk.
Al tientallen jaren sta ik in contact met Marieke de Vrij en haar werk. Zij weet als geen ander wat er allemaal gebeurt als een donororgaan in een ander levend lichaam wordt geïmplanteerd. Zaken waar bijna niemand aan denkt, of zich bewust van is, maar die zó essentieel zijn om te weten, dat je totaal anders gaat reageren op de vraag of je nu wel of juist niet moet doneren.
Alles heeft een reden, dus ook wanneer iemand een orgaan verliest, of al verloren heeft. Ik zou iedereen willen aanraden om deze belangrijke en zeer inzichtvolle info bij de stichting van Marieke, de Vrije Mare, op te vragen!
Het staat wel terzijde van de dialoog orgaandonatie,
maar inderdaad zijn veel artsen/therapeuten in gedachte bezig met seks belevenissen bij geheel of gedeeltelijk vaak onnodig ontblote intieme delen van de vrouwelijke patient.
Hoe vaak kwam en komt het niet voor dat men ongevraagd het vanzelfsprekend vindt om met hun handen en ogen hier onethisch mee om te gaan.
Als hiervan aangifte wordt gedaan als zijnde aanranding vinden zij dat nog achterlijk op de koop toe. Conclusie: Partner meenemen om hier een stokje voor te steken en anders een vrouwelijke arts nemen.
Hallo Ed, Bedankt voor je artikel. Ik heb altijd een weerstand tegen orgaandonatie gehad, een weerstand die ik niet wetenschappelijk of verstandelijk kon onderbouwen. Slechts mijn gevoel zegt dat nooit te doen. Ik heb nu op de site van Want to know een aantal artikelen daar over gelezen, waaronder die nu van jou, dat mijn gevoel bevestigt. De propaganda die er op dit moment over wordt gemaakt vind ik stuitend. Ik ben als een geheel gekomen en wil als een geheel gaan. ik wil ook geen orgaandonatie ontvangen, als het zo moet zijn dat ik daardoor over moet gaan, dan zij het zo. Ik wil na een geleven leven, rustig overgaan en niet gedegradeerd worden tot bruikbare onderdelen. Dit wou ik graag even kwijt. Een warme groet, Monica
Ook ik heb/had gevoelsmatig weerzin tegen orgaandonatie, dit artikel geeft een ratonele onderbouwing aan. Zelfs als behandeling geen zin heeft meer heeft dat sterven een proces is wat tijd nodig is, het lichaam is geen machine maar een levend organisme.
Over orgaandonatie heb ik lang geleden al eens wat geschreven. Met name over de verzwegen feiten vanuit de overheid.
Daarnaast heb ik het ook vanuit een spiritueel oogpunt onderzocht.–> Over ‘zielverstrengeling’ wordt geen woord gerept bijvoorbeeld.
Meer weten?
http://marco-pothuizen.nl/orgaandonatie-en-zielverstrengeling.html
prachtig artikel Ed!!!
Je bent een mens die nog leeft, denkt en voelt!!
het is inderdaad geen kwestie van voor of tegen…vele argumenten kunnen hier aangehaald worden maar we leven waar we leven en jammer genoeg wordt ook hier de mans als potentiële handelswaar verkwanseld!!!
bedankt voor jouw attentie en jouw scherpzinnige analyse!!
Heb zeker 20 jaar op zak gelopen met het papiertje voor orgaan donatie maar heb mij 3 jaar geleden bedacht ! Alles wat ik las op internet ! Heb nu besloten niets te geven en ook niets te nemen want het lijkt mij fout! Je gaat gewoon dood als het je tijd is dus waarom rekken ? Je hebt een grote of een kleine kaars en als die opgebrand is dan is het klaar !
Als het waar is wat je (Ed Vos) schrijft, staat die povere voorlichting in schril contrast met de voorwaarden waaronder euthanasie kan plaatsvinden.
Blijkbaar is het verschil levendood een zaak van (medische) specialisten en niet van het individu.
groet Toon
Misschien dat we eens wat meer stil zouden moeten staan bij de reden dat mensen een donororgaan willen hebben . Dat we eens zouden moeten nadenken over de wenselijkheid van het “overslaan”van de ervaring een weigerend orgaan te hebben , of in ultieme zin te sterven aan een falen.
Is de grondreden van orgaandonatie en acceptatie van een donororgaan niet doodsangst? En de angst om de verantwoordelijkheid te dragen voor de gevolgen van een ziekte , die mogelijkerwijs een veel diepere betekenis kan hebben dan we tot nu erkennen?
Ik ben lang donor geweest met codiciel en alles , nu niet meer. Ik wens geen donororgaan en geef ook geen organen weg. En ik zie dat niet langer als egoistisch of ingegeven door angst. Het is een bewuste keuze te leven en te sterven zoals het komt.
Marcel, hoe lang geleden heb je écht met Paul gesproken? Hier spreek je zeker niet van doodsangst bij hem, je kent hem beter. Maar dit is een regelrechte martelgang zonder antwoorden voor een heel lange tijd reeds. Alles wordt stukje bij beetje afgenomen. Dit is geen ultieme zin meer van het sterven aan een falen. Hij is ondanks alles nog steeds positief ook al kan hij praktisch niet meer zien door foute toediening van medicijnen door de heren doktoren en daardoor ook nog eens bovenop een hersenbloeding heeft gekregen. Zittend in een rolstoel zonder onderbenen is hij geheel overgeleverd aan zijn omgeving. Er is niks mooi aan dit langzame sterven. Ik denk niet dat hij ooit een donornier zou willen hebben gehad, maar een kunstnier (ze komen eraan) is voor hem meen ik dan te laat….
Laat je hart spreken, Hartegroet Odette
@ Odette
Als je werkelijk hier verder met mij over wilt praten vraag Paul dan mijn telnr. , ik vind het niet oke om hier op dit podium zulke persoonlijke dingen die ook een ander mens aangaan te bespreken.
Beste Odette, toch even één geschreven traantje van mij, heb zo een oude vriend verloren, is een mensonwaardige martelgang.
Maar het leven heeft vele facetten en dit is één van de vele negatieve.
Als oud Typograven, die het geschrevene zijn leesbare vorm geven, hadden wij iets gemeen, als het helpt, zeg hem dan dat hij veel in mijn gedachten is, en hem de courage toewens die hij nodig heeft om dit geweld misschien te kunnen doorstaan, en zijn mens zijn als goed Typograaf toch gestalte blijft geven, Jenne, groet Odette !
In het algemeen gesproken Marcel, waar ligt deze lijn, wie is gekwetst?
Hij kan alleen nog praten en luisteren laat staan zijn telefoon opnemen…Hier spreek ik niet, hier spreekt elke zieke die geen contact meer op wat voor manier dan ook het zelfstandig contact met de buitenwereld heeft verloren aan te geven, hoe het is gesteld met hem of haar. Het is dus aan de buitenwereld om, jij, ik of wie dan ook om deze mensen een hart onder de riem te steken en het gevoel te geven dat ze niet uit het hart verdwenen zijn. Hier in 3D gaat het om éénheid te creëren, in 5D is het zo, we zijn nu hier!
Jenne, De moed en groet zal doorgegeven worden, groet Odette
iK WERK OP EEN ok EN WIJ HEBBEN REGELMATIG DONOR PROCEDURES. Ik weet dat het team heel respectvol omgaat met de donoren voordat ze narcose geven praten ze met de donor en zeggen we gaan u nu laten slapen dus met andere woorden ook zij denken dat de donor het nog begrijpt ! Ik heb na meer dan 20 jaar opgezegd ik wil niets en geef niets wil gewoon normaal sterven ! Dus ja … ben het eens met Vos ! Zolang organen niet uit een dood lichaam gehaald kunnen worden is het in zekere zin moord ! Want het lichaam leeft nog dus… zolang er hoop is …. !!!! Van het brein weten we nog steeds niets dus weten ook niet wat het brein registreert tijdens zo een procedure ! Het blijft heel eng ! Ik doe het niet meer de gedachte is mooi om na je dood iemand anders kan laten leven maar het punt is…… je bent niet dood !!
Van jongs af aan heb ik een gevoel gehad, dat ik geen donor wilde zijn en dat ik ook geen organen van een ander hoef als dat nodig mocht zijn.
Ik moet het doen met wat ik heb.
Nu weet ik waar dat gevoel vandaan komt.
Innerlijk weten…
Zoals altijd wordt ook het anti-orgaandonatie verhaal alleen maar weer éénzijdig belicht..namelijk vanuit het perspectief van een overleden donor. Ik begrijp de argumenten van de anti-organdonatie groep heel goed maar toch wil ik hier mijn verhaal vertellen; ..vanuit de ontvanger. Ik heb zelf een donornier ontvangen van een levende donor ..dus ik weet wel waar ik over praat.
Ook ik heb het boek van Pim van Lommel “Oneindig bewustzijn gelezen en ook dat van Renate Greinart “Ongestoord sterven”.
Ik heb deze boeken gelezen omdat ik voorafgaand aan een eventuele niertransplantatie wilde weten hoe eea in zijn werk gaat en hoe anderen er op meerdere levels tegenaan kijken. Ook ik geloof in karma en reïncarnatie etc. In 2010 kreeg ik te horen dat ik een nierziekte heb en dat dialyse en eventueel transplantatie er aan zouden komen ..tenminste als ik zou willen blijven leven…
De verhalen in deze boeken hebben mij enorm geraakt en doen beseffen dat dit niet zomaar iets is wat er met je kan gebeuren na je dood ( of je nu wel of geen donorcodocil hebt ingevuld). Ik kon ook niet stoppen met denken aan de moeder die vlak na de (hersen)dood van haar zoon de vraag kreeg : wil je nadenken over orgaandonatie ? …ik heb mezelf wel 1000 afgevraagd ; “wat zou ik doen ?”..als mijn kind daar lag ? en : “kan ik een donornier aannemen/ ontvangen van een overleden donor ? “is dat ethisch verantwoord” Hoe zit dat op DNA niveau in elkaar en karmisch gezien ? En …hoe zit dat met de medische wetenschap in onze zgn “beschaafde” wereld..
De antwoorden varieërden, “nee, dat kan ik niet maken…tot ja maar ik moet blijven leven voor mijn kind”… en daartussen zaten nog honderden gedachten en overwegingen. Een definitieve eindconclusie heb ik niet…Ik ben in ieder geval tegen geregistreerd donorschap en ook vind ik dat als iemand geen donorcodicil heeft je dan geen organen uit zijn of haar lijf zou moeten halen. Vlak na een overlijden kun je het familieleden ook niet vragen, dergelijke beslissingen kun je op zo’n emotioneel en verdrietig moment ook niet nemen.
Maar..ik vind het heel erg kort door de bocht door te stellen dat de dood nu éénmaal bij het leven hoort…tuurlijk hoort het erbij..maar een mens hangt toch aan het leven…instinct noemen ze dat.
Beter is het om mensen goed voor te lichten over goede voeding en hopelijk zo nierziekten (etc) te voorkomen. Toch kun je dit niet altijd voorkomen…soms word je geboren met een bepaalde (erfelijke) ziekte. …en wat voor de één gezond is ..is dat voor de ander niet.
Ik heb een dochter van toen 8 jaar en ik heb gehoopt en gebeden dat er iemand zou opstaan die mij een nier zou willen geven..zodat zij niet zonder mij verder zou hoeven leven.. …In 2011 mocht ik van een hele lieve, wijze en spirituele vrouw een nier ontvangen en ook zij heeft zich goed ingelezen en wist wat haar te wachten stond. Ik heb haar aanbod geaccepteerd..en zij dankte mij ..dat zij haar DNA mocht delen en dat zij éénmaal in haar leven zoiets groots mocht doen. Ik ben nog steeds mezelf, voel niet dat ik iets van haar heb overgenomen qua karakter en ik zegen mijn anti-afstotings pillen…in het besef dat het allemaal chemisch is en afkomstig van de pharmaceutische industrie waar ook ik grote vraagtekens bij plaats …maar toch… als ik naar mijn kind kijk..weet ik dat ik de juiste keus heb gemaakt.
Ik vertel mensen over orgaandonatie; zowel over donatie bij leven als donatie na je overlijden. Ook de zaken die ik in bovenstaande boeken heb gelezen noem ik op. En vertel ze dat ze zich heel goed moeten informeren. Toch willen de meesten donor zijn na hun overlijden..zelfs als ze alleen nog maar hersendood zijn..
Als je alles hebt overwogen en dan met je volwassen verstand een donorcodicil invult dan is dat jouw keus..en dan maak je die keus met je hart en je ziel en je verstand.. Donatie bij leven is een geheel ander verhaal..Het blijft een moeilijk onderwerp..maar praat ook eens met mensen die nu op de wachtlijst staan of waarvan hun kind op de wachtlijst staat en loop eens eens dialysecentrum binnen… Ik zie zoveel mensen die een nieuwe nier hebben ontvangen die mensen hebben nog een taak in dit leven, nu..in deze tijd…anders waren ze wel 300 jaar eerder geboren…
Ik heb echt de wijsheid niet in pacht…dit zijn mijn gevoelens, gedachten en ervaringen.. We hebben nog een lange weg te gaan..op elk denkbaar niveau…op deze planeet…
Ik heb geen moeite met donatie bij leven, zoals in jouw geval. Zelf zal ik geen donor of ontvanger zijn.
Waar ik wel grote moeite mee heb is de term ‘hersendood’. Wanneer bepaalde apparatuur geen signalen meer van de hersenen registreert wordt men hersendood verklaard. Zijn de hersenen dan gestorven of is de apparatuur niet gevoelig genoeg?
Een mens is een drie-eenheid. Het verstand kan misschien niet meer reageren maar hoe zit het met het lichaam en de ziel? Wordt die wat gevraagd?
Ondanks een euthanasieverklaring moet je wilsbekwaam zijn anders mag het niet maar als je ‘hersendood’ bent euthanaseert men je na verwijdering van de organen!
Het is wel zo dat “we” als mens blijkbaar zeer bang zijn om te sterven en “dus” een donor-orgaan ons het leven zou kunnen redden… Dood is nog altijd bij vele mensen, door angst gedreven, iets donkers… wat niet zo hoeft te zijn.
Hoe jammer dat mijn reactie is verwijderd. ..kennelijk mag je hier alleen reageren als je het met de mening van de schrijver van dit artikel eens bent…als deze website wanttoknow heet dan zou je verwachten dat je ook een ander geluid mag laten horen…
Even tot 10 tellen Jacqueline..! Reacties worden soms door de site op ‘hold’ gezet, in afwachting van goedkeuring door de webmaster. En ja, die moet ook af en toe even boodschappen doen. Enzo.
Goed zo Danny niets nemen en niets geven dat is de beste oplossing ! Niemand iets schuldig zijn !! Ik heb genoeg gezien en gehoord dus ….je doet goed !
Wat is hersendood wie kan dat definiëren ???? Niemand Want hersen zin nog steeds een mysterie !!!! Niemand weet dit !!!!! Dus ??????
Ik, als “logisch denkend mens” zou denken dat een donor-orgaan nog moet leven zodat het kan worden gebruikt in een ander levend mens. Indien het orgaan dood is gegaan in het lichaam van de “donor”… die dus idd echt wel dood blijkt te zijn, eender hoe men het omschrijft… echt volledig overleden… dan kan men dat dode orgaan toch niet gebruiken om in een ander levend persoon in te planten… Toch?
Wanneer de overheid ergens extra kolen op het vuur gooit, gaat er bij mij altijd een waarschuwingslampje branden. Kennelijk is er ook ergens een financieel belang wat nergens genoemd is. Ik kan mij voorstellen dat, gezien de steeds minder ethisch optredende overheid, een toekomst kan ontstaan waarbij er een afweging gemaakt gaat worden aan de hand van een bepaalde rendabiliteit. Nu al zien we klassenjustitie en de achterstelling van kinderen met minder vermogende ouders m.b.t. studie e.d.
Ook heeft de overheid steeds meer beslissingsbevoegdheid overgedragen aan criminelen zoals de ziektekostenverzekeraars die louter denken in winst termen.
Verwacht van zo’n zieke constructie dan ook geen adequaat distributie systeem als het gaat om toewijzing, vooral niet in de toekomst.
Gaat een donororgaan dan naar de meestbiedende?
De voorlichting bij orgaandonatie is ver onder de maat. Het wordt steeds duidelijker dat het uitnameteam zich schuldig maakt aan moord en nog wel met voorbedachte rade ook. Dit soort lieden respecteren de mens niet. Dood is niet dood bij orgaandonatie. Het beste bewijs is wel dat een zwangere hersendode vrouw gewoon een kind kan baren. Goed dat er mensen zijn als Marieke de Vrij, die, terecht TEGEN orgaandonatie zijn. Onze overheid liegt de bevolking weer eens voor en politici, zeker van D66 geven blijk geen respect voor een mens en diens leven te hebben. Ook op dit gebied wordt Nederland een politiestaat.
Ger Lodewick is één van de gastsprekers op het congres ‘gezondheid, uw belangrijkste bezit’ van 8 november in Amersfoort en tevens schrijver van het boek ‘wat je over orgaandonatie zou moeten weten’
Hij spreekt op 8 november over orgaandonatie. Voor wie vragen heeft, meer wil weten of voor een beslissing staat, die je niemand toewenst, een unieke gelegenheid om te komen luisteren.
meer info: http://www.klassiekehomeopathie.nl/0811-congres-gezondheid-uw-belangrijkste-bezit/
U bent van harte welkom!