Advertentie

De weg van trauma naar genezing.


Dr. Herbert van Erkelens, metafysisch onderzoeker.
Dr. Herbert van Erkelens, metafysisch onderzoeker.

Dr. Herbert van Erkelens schreef hier op WantToKnow vaker artikelen. Als natuur- en wiskundige is hij één van de vele wetenschappers die op dit moment trachten de brug te slaan tussen het denken van de linkerhersenhelft en het voelen via de rechter.  Ook zijn vorige artikel hier op WantToKnow was daar een mooi voorbeeld van, het artikel over ‘De ontsluiering van de Gulden Snede’, dat je HIER kunt vinden.

Wederom slaagt Herbert erin om ons in dit artikel mee te nemen op een een bijzondere wandeling door het grote levensbos. Een bos waar veel donkere plekken te vinden zijn en reusachtige bomen in de storm staan te kraken. Maar ook een bos waar het zonlicht door de takken schijnt en het pad vóór ons verlicht . Dat is in ieder geval de essentie van het onderstaande artikel.

Persoonlijk ken ik Herbert al enkele jaren en zijn observaties en relativerende humor helpen me vaak met een glimlach het leven te bekijken. Onze ontmoeting met Judith Moore, vorig jaar, heeft onze gemeenschappelijke interesse in het ‘Streven-naar-Eenheid’ versterkt. (Lees meer over Judith in het onderstaande artikel)

 

 

* * *

De weg van trauma naar genezing

x

2015 © Herbert van Erkelens/2009

x

Als kind nam ik de dingen zo aan zoals ik ze waarnam. Al op jonge leeftijd had ik het gevoel dat mijn ouders de antwoorden op mijn vragen niet kenden en leergierig ging ik op zoek naar hoe alles in elkaar zat. Ik verslond atlassen en verdiepte mij in de bouw van ons zonnestelsel en in de mysteries van het heelal. Al die tijd was mijn vader werkzaam als grafisch ontwerper, poppenspeler en docent creatieve handvaardigheid.

Zijn atelier hing vol met marionetten, terwijl de huiskamer waar mijn moeder het voor het zeggen had vooral netjes was opgeruimd. Ik groeide op in twee werelden die weinig onderlinge communicatie hadden. En daaraan voegde ik mijn eigen derde wereld toe. Pas later begon ik in te zien dat mijn vader al die marionetten vanuit een innerlijke behoefte had gemaakt. Hij had als kind enorme angsten gekend en hij had zich daarvan kunnen bevrijden door die angsten een gezicht te geven.

Jan van Erkelens met 'de Moerasgeest' en 'Angst'. (foto: Pieter Bliek)
Jan van Erkelens met ‘de Moerasgeest’ en ‘Angst’. (foto: Pieter Bliek)

Ook had hij gestalten zoals ‘Xita de waarzegster’ gemaakt die meer als helpergeesten waren te beschouwen. Op mijn achttiende merkte ik dat er ook met mij wat aan de hand was, omdat het onbewuste zich op die leeftijd begon te manifesteren. Mijn vader had rond diezelfde leeftijd machtige gestalten gemaakt zoals de Moerasgeest en Angst, maar ik stond tamelijk hulpeloos tegenover het aanstormende onbewuste. Tijdens mijn studie wis-, natuur- en sterrenkunde had ik het gevoel door Wodan, de Germaanse god van de runen en de razernij, achtervolgd te worden.

Gelukkig maakte ik kennis met het werk van dieptepsychologe Marie-Louise von Franz. Vooral haar boek Zahl und Zeit dat over orakelkunde en de psychologische betekenis van getallen ging, maakte ik dat ik weer enigszins tot rust kwam. Pas na haar overlijden in 1998 begreep ik uit de diverse grafredes dat Wodan voor haar een belangrijke figuur was geweest. Ik had zonder het te weten toevlucht gezocht bij een vrouw die net zoals ik met het heidense onbewuste had geworsteld. Mijn vader had gek genoeg die binding met Wodan niet. Dus die relatie had ik niet van hem overgenomen.

Op hoge leeftijd maakte mijn vader een levensechte sjamaan naar aanleiding van Het pad naar de sjamaan van Olga Kharitidi. In dit boek wordt opgemerkt dat er zeven verschillende Tweelinggeesten bestaan die onze gids naar het mythische land Belovodia vormen. Het gaat om:

  • de Genezer,
  • de Magiër,
  • de Leraar,
  • de Boodschapper,
  • de Beschermer,
  • de Strijder en
  • de Uitvoerder.

Toen wist ik al heel lang dat de Boodschapper mijn Tweelinggeest was. Wodan werd al door de Romeinen met Mercurius, de bode der goden, in verband gebracht. In mijn journalistieke werk kon ik die Boodschapper wat ruimte geven. Maar altijd maar tot een zeker punt. Het mocht voor de lezers niet te bedreigend worden. Mijn vader heeft vermoedelijk als Tweelinggeest de Magiër, want in zijn marionettenspel spelen tovenaars een belangrijke rol.

De Sjamaan, marionet van Jan van Erkelens
De Sjamaan, marionet van Jan van Erkelens

Vorig jaar had ik de ingeving om ook ‘Meester van de dromen’, het vervolg van Het pad naar de sjamaan, te gaan lezen. Hierin is een zekere Michael aan het woord die vanuit zijn sjamanistische achtergrond een eigen visie op trauma’s heeft.

Zo merkt hij op: ‘Er zijn twee manieren waarop we op trauma kunnen reageren. Ze worden vaak tegelijkertijd ervaren maar eigenlijk vertegenwoordigen ze tegenovergestelde processen: depressie en angst. Er zijn twee verschillende soorten geheugendemonen die achter deze gevoelens staan en ze vragen om verschillende soorten van genezing.’

Ineens begreep ik waarom mijn vader de marionetten de Moerasgeest en Angst zo koesterde. Dit waren de twee geheugendemonen die hem als kind het leven het meest zuur hadden gemaakt. De Moerasgeest is de personificatie van een depressie die hem de diepte in had gesleurd. Michael legt uit dat elke ervaring die we in het leven opdoen samengesteld is uit actie en waarneming. Actie betekent ook innerlijke beweging en waarneming ook innerlijke waarneming. Deze twee processen gaan voortdurend een interactie met elkaar aan: ‘

‘Wanneer we gekwetst zijn lijdt een van deze twee processen het meest. Wanneer onze waarneming is gekwetst, voelen we ons angstig. Het staat voor een groot deel in verbinding met hoe we door anderen worden waargenomen en met de pijn die andere mensen ons toebrengen. Een depressie is het resultaat van een pijnlijke actie en ontwikkelt zich omdat we geloven dat onze denkbeeldige of echte actie of gebrek aan actie fout was.’

Geheugendemonen nemen bezit van gaten in onze herinnering. Wanneer iets ons pijn doet, kunnen we ertoe verleid worden om die pijn te verdringen. Dan ontstaat er een gat in onze herinnering. Wanneer de pijn voldoende sterk is, wordt zo’n gat in bezit genomen door een traumageest. Deze geesten hebben honger en zij voeden zich door nieuwe pijn te creëren. Vooral wanneer wij de ogen sluiten voor onze eigen traumageesten kunnen in onze families diepgaande tragedies ontstaan. Maar er is ook de mogelijkheid om jezelf te bevrijden van een trauma en daarbij de traumageest in een helpergeest te transformeren. Op die manier genees je je voorouders en bescherm je toekomstige generaties. Blijkbaar was dit mijn vader in zijn jonge jaren nog niet gelukt.

Albert Einstein (links) en Wolfgang Pauli
Albert Einstein (links) en Wolfgang Pauli

Zijn keuze voor mijn moeder vormde geen basis voor een gelukkig samenleven. Haar verbittering heeft er vervolgens voor gezorgd dat het onbewuste bij mij een sterk overwicht kreeg dat ik bij mijn leeftijdgenoten niet opmerkte. Ik kon mij alleen met dit overwicht verzoenen door mij voor te spiegelen dat ik een brug zou gaan bouwen tussen de wereld van het onbewuste en de wereld van de natuurwetenschap. Daartoe verdiepte ik mij in de psychologische betekenis van het getal vier. In de moderne fysica wordt tijd als de vierde dimensie gezien, terwijl vier voor de dieptepsychologie het getal van heelheid is.

Twintig jaar nadat Wodan mij had achtervolgd lukte het mij daadwerkelijk om een brug tussen natuurkunde en dieptepsychologie te voorschijn te halen uit de schriftelijke nalatenschap van theoretisch fysicus en Nobelprijswinnaar Wolfgang Pauli. Deze had net zoals ik een sterke band met het onbewuste gehad en daardoor was hij genoodzaakt geweest om een verborgen dimensie voorbij de kwantumfysica te verkennen.

Uiteindelijk was hij tot de conclusie gekomen dat de wereld muziek is en dat natuurkundigen een poging ondernemen om de wereld te begrijpen zonder naar de muziek te luisteren. In het openbaar had hij dat nooit op die manier gezegd, maar zijn collega’s hadden wel altijd gevoeld dat er een geheimzinnige kracht van hem uitging. Hij mocht in bepaalde laboratoria niet komen, omdat er om hem heen experimentele apparatuur uit elkaar knalde. Dit werd het zogeheten Pauli-effect genoemd.

Helaas ontdekte ik vrij snel dat de meeste wetenschappers helemaal niet willen weten hoe de wereld in elkaar zit. Zij houden liever de waan in stand dat daarvoor experimenteel onderzoek zonder enige mate van zelfkennis voldoende is.

In De kosmische code verdedigt theoretisch fysicus Heinz Pagels het recht van de wetenschap om oneindige kennis na te streven zonder zich af te vragen of dat wel mogelijk is. Zijn boek over kwantumfysica eindigt met een droom waarin hij van een berg valt. Wat betekende die droom?

Zes jaar na het verschijnen van de eerste Engelse editie van De kosmische code struikelde Pagels bij een van zijn bergbeklimmingen over een steen en overleefde die val niet. Zijn vriend Freeman Dyson vertelde mij dat het tragische ongeluk had plaatsgevonden op een plek die door Pagels niet als bijzonder gevaarlijk was beschouwd.

Atom and Archetype in de Engelse vertaling van de briefwisseling tussen Wolfgang Pauli en Carl Gustav Jung
Atom and Archetype in de Engelse vertaling van de briefwisseling tussen Wolfgang Pauli en Carl Gustav Jung

In juni 1993 had ik tijdens een internationaal congres over het irrationele in de natuur werkelijk de indruk dat natuurwetenschappers dromen serieus gingen nemen. Zij waren namelijk in hotel Monte Verità bij het Zwitserse Ascona in dialoog met dieptepsychologen gegaan. Maar zij waren achteraf gezien niet van plan daar lering uit te trekken.

Het was meteen de laatste ontmoeting tussen natuurwetenschap en dieptepsychologie. Zodoende had ik wel een brug gebouwd, maar er was niemand die de moeite nam die brug over te steken. Een vriend van mij droomde dat de tijd nog niet rijp was en zodoende ging ik mij verdiepen in de vraag hoe je als pionier zover vooruit kon lopen op de rest van de wetenschap. Eigenlijk heb ik maar één keer een zinnig antwoord op die vraag gehad. Ik had toen een medium geraadpleegd die in verbinding staat met een leermeester van de sterrenhoop de Pleiaden.

Deze leermeester antwoordde mij dat ik zelf voor een leven in de dualiteit van tegenstellingen had gekozen om des te beter een wereld te kunnen helpen opbouwen die op eenheid en liefde is gebaseerd. Dat vond ik een troostrijke gedachte. Maar wanneer krijg ik dan de kans om die andere wereld op te bouwen? De weg van angst naar liefde kan collectief een langdurige kwestie zijn als een samenleving erin volhardt om de burgers met mondiale opwarming of de Mexicaanse griep schrik aan te jagen.

De tijd van het lange wachten heb ik eraan besteed om op zoek te gaan naar het vijfde element dat in de Jungiaanse psychologie ontbreekt. De natuurkundige en Nobelprijswinnaar Karl Alex Müller had mij tijdens die conferentie in Monte Verità op dat spoor gezet en ik had ergens het gevoel dat het niet zo moeilijk moest zijn om dit element te vinden, hoewel het mijn leermeesteres Marie-Louise von Franz niet was gelukt om binnen het kader van de dieptepsychologie de psychologische betekenis van het getal vijf te onthullen.

Milla Jovovich als Leeloo
Milla Jovovich als Leeloo

Mijn vader heeft al in zijn jeugd een Maangodin gemaakt met op haar voorhoofd een vijfstralige ster. Maar zonder zijn artistieke aanleg moest ik het toch heel anders aanpakken.

Het vijfde element..
Op een bepaald moment kwam er een science-fiction film op tv die The Fifth Element heette en belangrijke informatie bleek te bevatten. In die film van regisseur Luc Besson is het kwaad een grote zwarte planeet, die eens in de 5000 jaar ons melkwegstelsel binnenkomt om alle leven te vernietigen. Het enige wat dit zwarte monster  kan stoppen zijn de vijf elementen. De eerste vier elementen zijn aarde, water, wind en vuur. Het vijfde element blijkt een vrouw te zijn, genaamd Leeloo Minai Lekatariba Laminatcha Ekbat De Sabat, afgekort Leeloo.

Dankzij deze film was ik erop voorbereid dat het Amerikaanse medium Judith Moore tijdens een ontmoeting met haar in een snackbar in Ede ineens tegen mij zei: “Ik ben het vijfde element.” Ik vroeg meteen aan haar of zij de gelijknamige film kende. Dat bleek het geval en zo wist ik dat ik na lang zoeken toch echt het vijfde element had gevonden. Dat was in oktober 2007 en kort daarop ben ik toegetreden tot een kleine groep getrouwen die Judith ondersteunen bij haar werk om de Aarde te helpen genezen.

.
.

Inmiddels heeft zij aan deze groep verschillende zogeheten transmissies toegestuurd die op het vijfde element in onszelf betrekking hebben. Dat heeft mij sterk geïnspireerd. Want nu weet ik op welke manier het menselijk energieveld een afspiegeling van de vijf elementen vormt. Het gaat simpelweg om onze twee ogen, het derde oog bij ons voorhoofd, het licht in ons hart en de menselijke s tem als vijfde element. Erg ingewikkeld is het niet. Maar wel diepgaand.

Timothy Learie was in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw een professor die met LSD experimenteerde en om die reden even in de musical Hair wordt genoemd. Hij probeerde in onze hersenen een soort toegangspoort naar hoger bewustzijn te openen. Het is Judith onlangs gelukt om deze toegangspoort voor iedereen te openen. Het bewustzijn van de menselijke geest zou daarmee rijp zijn voor een massaal collectief ontwaken. Het zou om een alchemie gaan waarnaar de mensheid altijd op zoek was geweest. Zo kreeg Judith begin mei van dit jaar door:

‘Dit is een alchemistische formule van Creatie die machtig is voorbij jullie begripsvermogen. De menselijke geest heeft geworsteld om de alchemie te begrijpen die in den beginne leven vormde of de alchemie die universa vormde. Maar dit, mijn Geliefden, dit is de alchemie. Dit is de macht van Creatie.

’ Het zou hierbij gaan om ‘de fysiologische verandering van de aard van de relatie tussen de rechter- en de linkerhemisfeer tot de zetel van alchemie en het zicht voorbij de sluier tot het Oog van God in het hart.’

Grappig genoeg liggen er hierbij wel degelijk parallellen met de manier waarop de Aarde in The Fifth Element door Leeloo wordt gered via het Licht van Creatie. Waarom zou Judith Moore zich met deze Leeloo vergelijken? Misschien kunnen we het antwoord destilleren uit haar boek Song of Freedom dat ik op 4 mei 2007 op het spoor kwam, toen ik op zoek was naar informatie over graancirkels.

Die dacht ik te vinden op een website die aan gewijd was aan ‘Crop Circles Revealed’ van Barbara Lamb en Judith Moore. Ik klikte op een link die mij nadere informatie over een bepaalde graancirkel zou geven, maar in plaats daarvan kwam er bij vergissing een eerdere versie te voorschijn van de inleiding die Judith geschreven had voor haar boek Song of Freedom. Vertaald luidden de eerste regels hiervan als volgt:

‘Gegroet. Welkom op een reis van ontdekking. Vandaag is mijn 52ste verjaardag en ik vind het een goed tijdstip om de belofte na te komen die ik mijzelf jaren terug heb gedaan, om volledig het verhaal te onthullen en te vertellen van mijn ervaringen als kind toen ik werd ontvoerd door de geheime regering van de Verenigde Staten en gebruikt werd in een programma van experimenten met mind control op mensen.

Ik zal je het een en ander vertellen over mijn bewuste leven voordat ik dit duistere geheim ontdekte. De vroege herinneringen uit mijn kindertijd van seksueel misbruik en satanische rituelen betreffen instrumenten van zowel mind control als mind programming.  Deze vormen van misbruik in de vroege kindertijd scheppen een muur van angst in de psyche en de meeste mensen komen later niet voorbij die angst om de innerlijke geheimen te vinden. Ik deed dat wel.’

Een imposant boek van een imposante vrouw
Een imposant boek van een imposante vrouw

Het is wel even schrikken als je ineens te weten komt dat de Verenigde Staten in 1945 een aantal nazi-dokters vanuit de concentratiekampen naar Amerika hebben gehaald, opdat die hun experimenten op kinderen van arme ouders konden voortzetten.

Toen ik ‘Song of Freedom’ ging lezen, bleek ik in Judith iemand bleek te hebben gevonden die de experimenten niet alleen had ondergaan. Zij had deze later ook herinnerd en in een lange reis van negen jaar zelfonderzoek was zij er zelfs van genezen. Bovendien was zij van mening dat zij vanuit de geestelijke wereld bewust voor deze ervaring had gekozen. Dat maakte veel indruk op mij. Als vijfjarig kind had Judith vaak haar favoriete ochtendspel gedaan:

‘Ik ben een Joodse prinses in een concentratiekamp. In dit spel ben ik een erg dapper meisje. Mensen die zich als dokters voordoen komen binnen en verrichten experimenten met mij. Ze doen erg pijnlijke dingen met mij, doen mij seksueel geweld aan en ik ben altijd bang. Ik ben met schrik vervuld, maar ik ben sterk en dapper.’

Later is Judith zich gaan afvragen waarom zij dit spel speelde. Ze wist weinig van de Tweede Wereldoorlog af. Ze vermoedt nu dat het spel een reactie was op herinneringen aan haar laatste vorige leven als Joods meisje gecombineerd met de verschrikkingen waarin ze in haar huidige leven terecht was gekomen.

Het klinkt ongelooflijk dat hele families aan wrede experimenten werden onderworpen zonder dat dit later tot hun bewustzijn doordringt. De sleutelfiguur in het geval van Judith was haar eigen huisarts. Die zorgde ervoor dat zij geregeld in de hel belandde. De lichamelijke klachten die zij daaraan overhield waren voor haar ouders aanleiding medische hulp te zoeken. Maar die zochten zij bij dezelfde huisarts die ervoor verantwoordelijk was.

Nazi-doctors1
Het boek van Jay Lifton

Zo kon Judith niet aan haar dubbelleven ontsnappen. Zij herinnert zich de huisarts als een vriendelijke man in tegenstelling tot de mensen die in het verborgene met haar werkzaam waren. Achteraf gezien denkt ze dat deze huisarts twee levens had, waarbij het ene leven niet goed op de hoogte was van het andere leven. Dat had zij in het boek The Nazi Doctors gelezen:

‘Volgens de schrijver, Robert Jay Lifton, hadden de mensen die in de concentratiekampen werkten in feite twee levens. Het was niet zoals een meervoudige of gespleten persoonlijkheid. Je had de persoon die naar het concentratiekamp ging om te werken en de persoon die onderdeel van de familie was en een “normaal leven” leidde.

Dit boek hielp mij om met mijn eigen herinneringen om te gaan omdat deze situatie precies ook op mijn leven sloeg. Ik had één leven toen ik een opgroeiend kind was dat naar school ging en alle normale dingen deed en dan was er dit totaal andere bizarre leven zonder enige context om de twee levens met elkaar te verbinden.’

Het ene leven is door zo’n muur van angst van het andere leven afgesneden dat het voor veel slachtoffers onmogelijk is om zich veel van het andere leven te herinneren. Uiteindelijk is het ook de bedoeling van mind control experimenten om een mens te creëren die bij bepaalde triggers van het ene in het andere leven schiet en dan criminele handelingen gaat verrichten die door de mensen achter de schermen zorgvuldig gepland zijn om de Aarde in een planeet van slaven te veranderen.

Merkwaardig genoeg bevonden zich bij de groepering die ondergronds haar lugubere werk verrichtte ook weer dubbelagenten die voor de zaak van vrijheid werkten. Op een goed moment kwam Judith in contact met iemand die zij David noemt. David was betrokken geweest bij Operatie Paperclip die de nazi dokters naar de Verenigde Staten had gebracht. Hij was benaderd door een verzetsbeweging uit Oostenrijk die zichzelf het ‘Huis van David’ noemde.  David besloot deze beweging te helpen en werd op deze manier een dubbelagent. Judith merkt in haar boek onder meer over hem op:

De skyline van New York vóór 9/11; onvoorstelbare krachten blijken voor- en achter de schermen van 9/11 werkzaam te zijn geweest.
De skyline van New York vóór 9/11; onvoorstelbare krachten blijken voor- en achter de schermen van 9/11 werkzaam te zijn geweest.

‘David legde mij uit dat ik erin had toegestemd mijn lichaam binnen te gaan, te incarneren met de bedoeling om deze mind control experimenten te ondergaan en de waarheid aan het licht te brengen. Diep in mijn ziel wist ik dat het waar was; mijn leven is geen (muizen)val, maar een keuze. Ik koos dit werk omdat ik van Moeder Aarde en van de hele mensheid houd en ik voel compassie voor het lijden van de kinderen. Ik sta hierin niet alleen – er is altijd hulp en steun geweest.’

David heeft in het brein van Judith een soort ‘computerprogramma’ met een wachtwoord geïnstalleerd waardoor bepaalde geheime gegevens over het zogeheten Delta Project bewaard zijn gebleven. Hierdoor kon zij deze gegevens later tóch vrijgeven. De Delta’s hadden de Verenigde Staten in chaos moeten storten. Er kwamen bomaanslagen, soms met veel slachtoffers, maar de chaos bleef uit, omdat de meeste mensen niet met haat of angst, maar met liefde bleven reageren. Dat gold ook voor de 11e september:

‘Op 12 augustus 2001 vond ik informatie terug over de tweede golf van Delta Dawn die belangrijke daden van terrorisme over de hele wereld zou omvatten. Mij werd de datum van 10 september gegeven. Mij werd verteld dat een groot deel van het programma onschadelijk was gemaakt.

Ik was opgelucht toen de 10e september zonder incident voorbijging. Toen kwam de 11e september. Het mag vreemd klinken, maar ik dankte God dat het niet erger was. Het was de bedoeling van de geheime regering om massale paniek te veroorzaken die een excuus zou geven voor het instellen van oorlogswetgeving. (…) Maar wat gebeurde er?

Het hartchakra van Amerika – van de hele wereld – opende zich. Honderdduizend mensen hielden een vredeswake in Berlijn.’

 

Herbert van Erkelens,

Haarlem, oktober 2009

* * *

x

Mensen stoppen niet met spelen, omdat ze oud worden..
Nee, ze worden oud, omdat ze stoppen met spelen.. !

x

Jan van Erkelens memorial rouwkaart

77 gedachten over “De weg van trauma naar genezing.

  1. @ Krispy: daar hoef ik weinig aan toe te voegen vermoed ik 😉
    bio-resonantie, entrainment, entanglement, holographic repatterning, scalair elektromagnetisme, radionica, digitale biologie, etc…ook weer allemaal verbonden met subtiele energie, aether en bewustzijn…

    maar…afhankelijk van het beoogde effect en de achterliggende intentie…te gebruiken voor witte magie of zwarte magie (het laatste wordt al gedaan, het goede nieuws is dat witte magie het antwoord is hierop en zowel de geheimhouding als de effectiviteit van de andere krachten ‘neutraliseert’ denk ik…en steeds meer de komende tijd!

  2. @ Drs.John
    Leuk om verschillende termen te gebruiken (veel van jou woorden en benamingen klinken mij nog vreemd in de oortjes) maar dat we eigenlijk wel hetzelfde bedoelen …lol…

  3. Wauw Krispy Knapperig Helder en Duidelijk; omdat ik vanaf dag 1 een enorme band met m’n opa had heb ik veel meer meegekregen dan de familie ooit beseft heeft; ook de geheimen die m’n opa in z’n graf heeft meegenomen; een fors aantal van die geheimen heb ik helaas moeten herbeleven in m’n eigen leven…maar als het inzicht er komt hoe dit soort dingen kunnen werken dan is de verlossing nabij; inzicht doet leven

  4. @ hyper

    Idd, inzicht doet leven. Het verwerken en helen van trauma(s) is van groot sociaal nut, ms wel het belangijkste. Naast het individuele aspect is, heeft het ook gezamenlijke gevolgen en doet het beroep op onze ontwikkeling van verantwoordelijkheid.
    Succes Hypertje.

  5. @Guido
    Weer eens op je teentjes getrapt? Voor een beetje zielig janken is het echt te laat hoor. Ga eens fijn babbelen met Droppie in de 10de dimensie. Als het niet lukt om daar te komen, kun je gewoon maar weer eens het boek van die maffe Zenmeester proberen te lezen.
    Je moet voor antwoord van Droppie wel echt naar de 10de dimensie.
    Zoals ik al zei: Droppie is verhuisd. Scheelt ons repto’s een hoop gelazer.

  6. @selene

    Posted by Reptielo | oktober 7, 2009, 21:58
    Tegeltjes wijsheden, maar VOOR LABIELE MENSEN MOKERSLAGEN.

    Misschien dringt het wel door als het in hoofdletters geschreven staat.
    Welkom in repto-land. Hoe meer van ons hoe beter.

  7. reptielo, het is bekend dat de schuldigen snel in de verdediging gaan.
    that,s it verder is het saai, saai, saai.
    en volgens mij zijn jullie vrouwmens en nog heel conservatief ook.

  8. @ Lianne

    Ik denk dat remote viewing, telepathie en astraal reizen in dezelfde cathegorie liggen. Je strekt je bewustzijn uit tot een bepaalde plek en ziet daar dingen of ervaart daar dingen die je vooraf niet had kunnen weten.
    Of dit direct met het quantum non-locality princiepe te maken heeft kan ik niet direct invoelen. Als een stalliet foto’s maakt van een bepaald gebied dan wil dat ook niet zeggen dat die satelliet daar zelf plaatselijk moleculair aanwezig is geweest, want die hangt ten alle tijden hoog boven de aarde. Dit is ook het princiepe van je aandacht ergens op richten en de informatie tot je nemen, en net zoals een radio golven kan ontvangen en uitzenden/laten horen terwijl de plek van gebeurtenis honderden kilometers verderop zit.

    Ik denk dat met remote viewing je je eigen satelliet aanzet en zo info doorkrijgt. Snap je?
    Hierbij gaat het dan wel om mensen en objecten waar jij geen persoonlijke band mee hebt, zou je zuster bvb aan de andere kant van de wereld zijn en je “ziet” haar met RV dan is de kans dat het princiepe van verwante fotonen/deeltjes speelt groter.

    Remote viewing kan zowel in het heden, de toekomst als in het verleden.
    Ik heb zelf altijd heel veel baat bij het begrijpen van dingen als ik lees hoe het er in de quantum mechanica aan toe gaat. Entanglement, superpositie, non-locality, etc … heel raar dat ik daardoor ook vele psychische processen en effecten ben gaan begrijpen en waar voor mij de sleutels zaten/zitten om begrippen en effecten ivm trauma’s te begrijpen.
    (maar dat zijn weer andere verhalen voor een volgende keer …lol..)
    In de quantum mechanica kun je op 2 of meerdere plaatsen tegelijk zijn en is de uitkomst niet beslist voordat er iemand naar kijkt, de intentie van de kijker kan ook nog eens grote invloed hebben op de uiteindelijke gemeten waarden, dus uitkomst.
    Even heel simpel gedacht : als fotonen en andere kleine deeltjes op meerdere plaatsen tegelijk kunnen zijn, waarom zouden onze zintuigen dan niet de informatie van die plekken aan ons door kunnen geven ? Als je afstemming fijngevoelig genoeg is zou dat een logisch gevolg kunnen zijn.
    Daarbij komt dat verleden-heden-toekomst niet zo vast omkaderd zijn als meeste mensen doorgaans denken of geleerd hebben (verleden ligt achter ons, toekomst ligt voor ons, heden is hier). Steeds meer krijg ik het gevoel dat ook die 3 momenten een soort van Superpostie zijn … alles is NU.
    Ons begrip en vermogen het te vertalen is nog ontoereikend, gevoelsmatig zijn er al wel veel mensen die een soort van intuïtief gevoel hebben hoe zaken werken (je oergevoel zeg maar) maar het nog niet kunnen vertalen naar de wereld waarin wij werkelijkheid zijn en waar wiskundige wetten de maatstaven zijn om iets aantoonbaar dan wel op een later tijdstip algemeen geaccepteerd te maken.
    Snap je?

    Tot zover mijn voelsprietjes daarover.
    Ben benieuwd wat Drs.John hier over denkt en vind. 😉

  9. @ Krispy: even kort door de bocht, als alles non-lokaal (op afstand) toch stiekem verbonden is (onlosmakelijk en holografisch) via de Aether (kwantum zee, kwintessens, chi, prana, nulpuntenergie, etc)…dan hoort natuurlijk ook remote viewing daarbij. Zie ook parapsychologisch bewijs, Russisch onderzoek, boeken van Dean Radin, Braud, Targ, etc. De natuur heeft maling aan het feit dat de wetenschap de realiteit nog niet volledig begrijpt. Het werkt, het kan, het is er , het kan toegepast worden, het wordt toegepast…

  10. Jongens, kijk nou gewoon deze 2 video’s op Niburu. http://www.niburu.nl/index.php?articleID=21852
    EN dan weer snel terugkomen, want ik mis jullie nu al..!!

    Hoezo non-lokaal. Het is werkelijk ongeloofbaar wat er allemaal kan in de nonlokale lokaliteit. En een herberg is wel degelijk een lokaliteit. Toch, John?

    Ik ben trouwens bumpersticker met Repto-teksten aan het drukken, lekker duur verkopen. Wat erop staat? Nou allerlei, maar vooral one-liners van Reptielo. “Opvallend hoeveel mensen hier opeens de WC door moeten trekken”.
    En dan maar in je achteruitkijkspiegel kijken, hoe de reacties zijn. Denk ik.

  11. Tis nie anders Guido…

    Non-lokaal is geen lokaal gevuld met nonnen, maar non-lokaliteit herbergt vaak wel verbondenheid, dat dan weer wel…Misschien weten we geen lokale acties, maar non-lokale acties doen (eigenlijk doen we dat al in het veld, toch)?

  12. Heb je de video’s gezien? Fascinerend. Vroeger ook al eens een paar van deze verhalen gezien; heb absoluut geen enkele twijfel of dit mogelijk is.
    A whole in time. The rabbit hole from the Alice in Wonderland story?

  13. @ Guido
    Ik heb de 2 filmpies gesiene … trés mystérieux. Maar ik weet dat het kan en gebeurd.
    Op sommige plekken is of zijn de dimenties dunner en lopen ze soms in elkaar over.

    @ Drs John
    Je hebt gelijk 😉

  14. vroeger keek ik wel eens naar afleveringen van de serie twilight-zone. daar had je ook wel van die verhalen met tijdverschuivingen. heb het altijd al fascinerend gevonden, als de verhalen waar zijn dan is het ook waar dat tijd uiteindelijk niet bestaat. eerder het aanwezig zijn in een bepaald energieveld. daarbij dan ook als waarheid aannemen dat alles, ook wij, energie is. Dus alles wat we zien en meemaken is een vorm van energie. je kunt dit illusie noemen maar het blijft een werkelijkheid voor de persoon die het beleefd en welk beeld daarbij zichtbaar is is volgens mij niet de essentie van de ervaring. belangrijker is de ervaring op zich door ons hogere zelf omdat dat volgens mij overal in elke dimensie kan zijn, of je nu droomt of mediteert of gewoon aan je bureau zit en in gedachten in spanje op het strand ligt, het gaat erom dat je beseft dat je anders moet denken om de dingen echt te bevatten. en niet alleen de dingen die anderen in je omgeving kunnen bevestigen als waarheid omdat zij iets ook zo ervaren. dat is nu net het valse beeld volgens mij waar we vanaf moeten. daarom moet je voor jezelf nadenken en uitzoeken wat voor jou de waarheid is.
    en vooral anderen ook hun waarheid gunnen omdat we uiteindelijk wel weer bij elkaar uitkomen omdat alles toch uit 1 energie bestaat
    ik kan de uitleg van john wel volgen maar door alle wetenschappelijke termen verdwaal ik wel eens.

  15. @Selene: ik weet niet of het je opvalt, tijd vliegt, het is alweer vrijdag. Snap er af en toe niets van. Puur technisch zou elke minuut nog even lang moeten duren. Maarrrr… het gaat om het GEVOEL van tijd.
    De ervaring van tijd gaat volgens mij helemaal vervallen in 2012, NU dus.. Dan houden ook kalenders op en is de ervaring en het gevoel TIJDLOOS. Zoals de hele kosmos.
    Grappig dat dan deze filmpjes de tijdloosheid ook bevestigen.

    1. De boodschap van de pleiaden van juli is echt heel bijzonder en sluit ook goed aan bij Mike Quinsey.

  16. Guido, goed dat je dit bericht weer herhaald. Zou je ook een bericht hier op de site neer kunnen zetten voor mensen die weinig middelen hebben om hun trauma/angsten kunnen verwerken dmv. positieve ervaringen. Geef eens voorbeelden. Hoe kun je kinderen helpen? Ik bedoel dus als ouder. Dus verder dan complimenten geven. Hoe je kunt sturen. Het gevaar is dat als je te diep ergens op ingaat bij kinderen, het weer als negatief wordt ervaren. Ik vraag dit omdat er veel mensen zijn die geen geld hebben om allerlei cursussen te volgen en sowieso als je de mens echt wilt hebben doe je dat gratis.(buiten het systeem om)
    Dus bij deze vraag ik om gratis simpel advies voor kinderen met voorbeelden om beter inzicht te verkrijgen.
    Ik ervaar dat er veel kinderen/pubers zijn, die struggelen. Mede door bergen stress(huidige invulling van het systeem), die zij te verwerken krijgen. Heb al een hond aangeschaft voor mijn kinderen(lhasa apso)en dat werkt positief. Deze soort(hond) is niet voor niks bij de boeddhistische monniken aanwezig enz.(heeft meerdere functies in huis). Zou dus graag meerdere tips willen krijgen om mijn kinderen en andere kinderen te kunnen helpen op een natuurlijke, gangbare manier. Dus niet te zweverig.

  17. Guido.J.

    Dit artikel is tijdloos, en heel fijn van ziel, je zou er goed aan doen dit artikel terug te brengen uit de tijd, ook jouw réacties zijn de moeite waard en laten een ander Guido zien als de huidige, maakt mij blij, ook om mij zelf in een andere vorm weer eens tegen te komen, ik werd al ongeduldig en een beetje deemoedig zonder deze kinderlijke sprookjes voor volwassen ouwe gekken, please come back to me, salut Jenne

    1. Dank voor het compliment; 8 jaar op moeten wachten. Een artikel uit 2009.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.