X
X
Het Eureka-moment..
2021 © Maurice de Hond | deze versie WantToKnow.nl/be
x
Soms heb je zo’n Eureka-moment. Dat je bepaalde ontwikkelingen ziet, maar ze niet goed kan plaatsen. En dan opeens, door een gebeurtenis of een ingeving, kom je tot een bepaalde conclusie en realiseer je je het onderliggende patroon. Dat gebeurde me onlangs. Ik was in gesprek geraakt, met iemand die regelmatig de stukken leest van mijn website. (HIER) De vrouw in kwestie heeft een uitgebreide familie- en kennissenkring, waaronder ook een aantal medici. Ze beschreef de volgende ervaring: als ze met die personen uit haar familie- en kennissenkring in gesprek was en standpunten over het voetlicht wilde brengen, die je ook wel op deze site aantreft, dan kwam er bijna een fysieke afweer.
Men wilde er geen kennis van nemen, laat staan erover praten. De reacties waren heviger geworden sinds de vaccinaties breed beschikbaar waren gekomen. Zij gaf aan dat het personen waren, waarmee ze over andere onderwerpen altijd wel goed kon spreken en discussiëren. En dat zij, ten aanzien van die andere onderwerpen, wél kritisch waren en ook uitgesproken meningen durfden uit te spreken, ook als die haaks stonden op wat de meerderheid dacht.
Samen kwamen we ineens tot de conclusie dat het sterk leek op de reactie van streng gelovigen (van welke religie dan ook) in een situatie waarin een buitenstaander bepaalde informatie gaf of vragen stelde, die niet in lijn waren met de dogma’s van dat geloof. Men wilde het niet horen en er was geen sprake van een vorm van gesprek of discussie tussen twee mensen over hun verschillende invalshoeken. Of je geloofde of je geloofde het niet.
En toen we dat bespraken, vielen er ineens allerlei zaken op hun plek: alles wat ik sinds maart vorig jaar waarnam, leek sprekend op datgene wat we in Europa in de periode voorafgaande aan de verlichting zagen op het vlak van religie. Nu is het altijd gevaarlijk om op het vlak van religie een bepaalde positie in te nemen. En dat wil ik ook niet doen. Ten aanzien van de diverse religies zijn er mensen die orthodox zijn, zich houden aan al datgene wat die religie van ze verwacht.
‘En dat is het patroon dat ik ineens herken: We hebben de laatste anderhalf jaar vrijwel wereldwijd de opkomst gezien van een nieuwe religie.’
Dan zijn er ook mensen die zich wel tot een bepaald geloof rekenen, maar zich ergens tussen orthodox en vrij bevinden. En je hebt mensen die zich niet tot één van de religies rekenen, die atheïst zijn of in ‘iets’ geloven. Als je zelf niet tot de groep orthodoxen behoort of kennis hebt van die religie, dan vraag je je wel eens af hoe het kan dat zo’n orthodox iemand onwankelbaar in bepaalde verhalen uit oude boeken gelooft en zich sterk aan voorschriften houdt van die bewuste religie.
Denkt men werkelijk dat God de wereld in zeven dagen heeft geschapen? Dat er een schip is geweest waar van elke diersoort een paar aanwezig was dat de zondvloed overleefde? Dat God bepaalde spijswetten heeft opgesteld, verlangt dat je een dag of een maand vast, of van je eist dat je op een dag in de week rust moet houden? Of dat als je dood gaat, je dan in de hemel of de hel komt of reïncarneert? Een goed gesprek daarover voeren met hen is niet echt mogelijk, laat staan een discussie.
Onwankelbaar geloof
Het is letterlijk een kwestie van of je het gelooft of niet. Het is letterlijk een ‘onwankelbaar geloof’. En dat is het patroon dat ik ineens herken: We hebben de laatste anderhalf jaar vrijwel wereldwijd de opkomst gezien van een nieuwe religie. Met als startpunt basale doodsangst, gesymboliseerd door het ‘Bergamo trauma’, met beelden van grote aantallen mensen die stierven.
Experts die je in de media het gevoel gaven dat ze wisten wat er aan de hand was en wisten wat je moest doen om niet door het virus getroffen te worden en dood te gaan. Bestuurders die met maatregelen het gedrag van mensen gingen aansturen met de boodschap dat daardoor het gevaar zoveel mogelijk werd afgewend. Volksvertegenwoordigers, die instemden met ingrijpende maatregelen, waar ze zes maanden geleden nog faliekant tegen zouden zijn geweest, omdat ze ook bekeerd waren tot het nieuwe geloof.
En, zoals de meeste religies met aan het eind de ultieme verlossing: de vaccinatie, die ervoor zal zorgen dat je geen gevaar meer zal gaan lopen. Een religie met een centrale rol voor een klein aantal functionarissen, dat het geloof voortdurend verkondigen. In Nederland zijn dat De Jonge en Rutte, Van Dissel en enkele OMT-leden, Ernst Kuipers, Diederik Gommers en Ab Osterhaus.
Er is een belangrijk verschil ten aanzien van de vorming van de eerdere grote wereldreligies: Die zijn heel lang geleden ontstaan en dat wat we daarover weten komt in eerste instantie door mondelinge overleveringen gedurende lange tijd. Mondelinge overleveringen, waarvan we ook niet weten in welke mate datgene wat beschreven wordt ook echt gebeurd is. Maar dat is nu niet het geval. Doordat we de beschikking hebben over een scala aan media, zien we dit alles in real time.
Maar dan wel weer vanuit onze eigen bubbel. Daarbij zie je ook dat veel media de vorming van die nieuwe religie niet kritisch benaderde en niet bij veel punten vraagtekens zette, zoals ze daarvoor bij veel andere onderwerpen wel deden. Daardoor vormden ze een belangrijke rol bij het ontstaan en verspreiden van de religie.
De kenmerken van een orthodoxe religie
Bij veel van wat je de afgelopen anderhalf jaar zag, kun je vergelijkingen trekken met hoe orthodoxe vormen van religie zich voltrekken. Men pretendeert dat de eigen overtuiging gebaseerd is op kennis, data en/of wetenschap. Maar het vertoont toch veel kenmerken van een geloof. Een geloof dat men niet wil laten aantasten door informatie, die niet in lijn is met dat geloof. Laat staan dat men energie wil besteden aan discussies erover.
Daarbij is het zo dat over elke standpunt inzake het virus, de verspreiding en de bestrijding ervan, je wetenschappelijke studies kunt tegenkomen, die met volledig tegengestelde conclusies komen. Terwijl je zou denken dat we bij deze grote crisis verder komen als we standpunten uitwisselen, erover discussiëren en vervolgens tot een gefundeerde keuze komen, is het gewoon dat de religie die de macht heeft de keuzes bepaalt.
Gesteund door velen in de bevolking die, vaak gebaseerd op angst voor de mogelijke gevolgen van het virus, die religie als hun belangrijkste zekerheid/redding zien. En alles wat dat geloof misschien zou kunnen doen wankelen, wordt genegeerd, ontkend of wordt de boodschapper verdacht gemaakt. Het is voor hen een vorm van zelfbescherming. Maar ook bij degenen met opvattingen, die daar weer haaks op staan, herken ik een min of meer vergelijkbare manier van optreden.
Als je met deze insteek naar de ontwikkelingen van de afgelopen anderhalf jaar kijkt, dan zie je veel overeenkomsten met de dominante rol van het Katholicisme van de middeleeuwen. Hoe die optrad tegen andersdenkenden, tot en met de inquisitie en de brandstapels. De strijd vervolgens met het nieuwe Protestantisme en vervolgens de grote inspanningen die nodig waren om Kerk en Staat te scheiden.
Maar wat we bij deze nieuwe religie zien is een ultieme verwevenheid van die nieuwe kerk en de staat. En de moeite die men moet doen om het tegengeluid te blijven verkondigen. Amper ruimte krijgen bij de klassieke massamedia, en tegengewerkt/geweerd worden van de nieuwe media, die wereldwijd een vorm van monopoliepositie hebben kunnen innemen. Daarbij wordt er niet geaarzeld om ten aanzien van mensen die een tegengeluid laten horen stevig op de man te spelen. Om maar te voorkomen dat het tegengeluid enige vaste grond onder de voeten krijgt.
De verlichting..
Over de hele wereld en in de hele geschiedenis zie je dat religie overal voorkomt, in welke verschijningsvorm dan ook. Het is blijkbaar een onlosmakelijke component van ons mens-zijn. Waardoor we blijkbaar kunnen omgaan met de (grote) onzekerheden van het leven en richtlijnen krijgen voor de wijze waarop de mensen met elkaar dienen om te gaan. En vanuit die definitie van religie is het niet vreemd dat bij deze Coronacrisis, waarbij velen bang zijn voor ernstige ziekte of voor de dood, we dus die patronen van de religie zien optreden.
Het is een manier van kijken, die verwantschap vertoont met de beschrijving van Prof. Desmet over massavorming, zoals hij dat al vroeg in de crisis onderkende. En er zal pas een fase van ‘verlichting’ aanbreken als bij de meeste ‘gelovigen’ de angst verdwenen is. Maar de vraag is of degenen die op de een of andere manier belang hebben bij het in stand houden van de religie, het verdwijnen van die angst willen laten gebeuren..!
Ik ben bang dat het nog lang zal duren voordat we ten aanzien van deze religie echt een fase van Verlichting zullen gaan meemaken en dat de schade die aan onze samenleving is aangericht, onherstelbaar is. Want als je goed naar de geschiedenis kijkt zie je dat tijdens of na zoiets ingrijpends als een ernstige gezondheidscrisis/veel sterfte (door ziekte of hongersnood of oorlog) ook de sociale en economische structuur van de samenleving ernstig wordt aangetast.
Spanning binnen een samenleving, die zich ontlaadt. Spanning tussen verschillende landen, omdat het oude evenwicht is verdwenen. Of teleurstelling onder degenen van de nieuwe religie, die merken dat ze toch niet echt gered zijn, en/of dat bepaalde personen/organisaties, zwaar misbruik hebben gemaakt van de ontstane situatie.
Het zal nog lang duren, denk ik voordat, een echte balans kan worden opgemaakt en inzicht kan gegeven worden in wat zich nu eigenlijk heeft afgespeeld. Ondertussen is het van belang om, hoe moeilijk het ook is, dicht bij jezelf te blijven. En keuzes te maken, waarvoor je jezelf in de spiegel kan blijven aankijken.
Er bestaat een gerede kans dat er inderdaad sprake zou kunnen zijn van een evolutionaire stap welke het zich het beste laat omschrijven als de vormgeving van het aquariustijdperk. Een beter gebalanceerde samenleving in brede zin. Het wezen van het ijzertijdperk achterlatend.
Dan is de zelfgekozen eliminatie van miljoenen mensen als een lemmingensprong in de diepte een reinigingsreactie om ’n voorwaarde te scheppen voor werkelijke veranderingen. Pijnlijk en contravers maar biologisch gezien heel gebruikelijk.
Een heldere en zuivere waarneming Rob, zonder gehinderd te zijn door valse sentimenten. De huidige polarisering laat zien dat we leven in de tijd van de scheiding der geesten/zielen. Die scheiding is gebaseerd op individueel gemaakte keuzes t.a.v. het dienen van God of Mammon. Men kan niet beiden tegelijkertijd dienen. Het komt neer op het verantwoordelijkheid leren nemen voor de zelf gemaakte keuzes.
De schrijver van dit goed opgezette verhaal begint met de mededeling dat het zich mengen in de meningen over welke religie dan ook een gevaarlijke bezigheid is en hij wil zich daaraan ook niet bezondigen. Maar uit het vervolg ven zijn verhaal blijkt toch dat hij steeds weer terugkomt op dat controversiële onderwerp, en daarmee dus in feite suggereert dat de religie een belangrijker rol speelt in de huidige gezondheidscrisis .
Ik vind dat jammer.
Want de huidige gezondheidscrisis heeft niets te maken met religie, maar alles met geld.
Ook dat is niet helemaal waar. De huidige Covid 19 pandemie heeft in de eerste plaats te maken met voorgaand wereldwijd gedrag waarvan de essentie bestaat uit het totaal negeren van de natuurlijke maat der dingen. Her mooie van dit standpunt is dat het voldoende ruimte laat voor welke speculatie ook over de bron van het virus.
Maar geld heeft er zeer zeker ook mee te maken, Denk maar aan de verdienste die te behalen valt met de behandeling van de slachtoffers en die is niet gering. De Big Farma-boys laten zich deze grote kluif niet zo maar afnemen. Hun lobbykracht is al vele decennia een der grootste op onze planeet.
De schrijver gebruikt de religie als voorbeeld van hoe het gaat met het verloop van de huidige pandemie En dat in tegenstelling dus met de eerder gedane mededeling dat zich daarvan wil onthouden.
Hij maakt indelingen tussen orthodoxe religieuzen, gewone religieuzen, Ietsisten en Atheïsten. Hij vraagt zich af of er nog mensen zijn die geloven in het sprookje van de schepping in zeven dagen, de ark van Noach en de verhalen over hemel en hel als verblijfplaats van de overledenen. Hij had het natuurlijk ook kunnen hebben over de man die over het water liep tijdens een door storm opgezweepte golven van een meer en over de opstanding uit de dood.
Wie gelooft deze verhalen nog afkomstig uit oude boeken.?
In de eerste plaats is het zo dat die verhalen uit oude boeken mythologisch van aard zijn, dus plaats- en tijdloos. Het verbinden van mythologische verhalen met de werkelijkheid van alledag is een totale vergissing. Het mythologische verhaal is noch psychologisch, noch biologisch te vergelijken. Het mythologische verhaal gaat over de Ziel, het Goddelijke ongeboren en onsterflijke principe in de mens.
Juist daarom zijn die mythologische verhalen niet afhankelijk van een geloof, en al helemaal niet van een kerk, maar eeuwig in ons hart verankerd. Mythologische verhalen zijn verhalen die tot leven komen op het moment dat wij ons daaraan overgeven en op voorwaarde dat ze voorzien worden van de juiste toelichting
Jezus – onze Ziel- wandelt natuurlijk niet over de golven van het meer , maar wel over de psychologische golven van angsten, paniek, woede , onrecht en leugens. Zo’n ‘wandeling’ heeft tot gevolg dat deze golven bedaren, zodat de rede weer uitzicht krijgt.
Zouden we in die zin omgaan met religie, dan zou dat zeer genezend werken , zeker ook in de huidige chaos van onderdrukte meningen tegenover de macht van het geld van Big Farma.