Advertentie

Wat je niet verteld is…


Niet wéér een boek dat me gaat vertellen hoe ik mijn kinderen moet opvoeden! Dat zul je misschien denken en in zekere zin heb je gelijk. Opvoeders geven hun kinderen wat ze zelf vroeger hebben ontvangen, ook als zij onder hun opvoeding hebben geleden. Hoe onlogisch dat ook klinkt. Je wilt anderen toch juist beschermen tegen en waarschuwen voor pijn en verdriet? En de meeste ouders houden toch zielsveel van hun kinderen? Een groot deel van de kinderen staat er alleen voor. Voelt zich in de steek gelaten en onveilig. Ook als embryo en foetus kan het al overspoeld worden door gevoelens en stress.

Hoe je bent opgegroeid, is je basis en vormt je. Vanuit die werkelijkheid zul je ook met je kinderen omgaan. Het prenataal vergiftigen, voor schut zetten, buitensluiten, uitlachen, voor gek verklaren en beschuldigen van kinderen, de meesten kijken er niet van op. Ook kinderen vastbinden, eenzaam opsluiten, liefde onthouden en doodzwijgen is in veel gezinnen een onderdeel van de opvoeding. 

Toch willen de meeste ouders het beste voor hun kinderen. Hoe komt het dat ze geen empathie kunnen opbrengen? Welke invloed heeft de opvoeding op de maatschappij en andersom? Waar komt (vaak onbewuste) wreedheid vandaan? Hoe komt het dat velen het kind niet als een persoon zien? En welke rol spelen deskundigen daarin?  Op die thema’s gaat Sarah Morton in. Ze informeert, legt verbanden, beschrijft hoe het kind, maar ook de opvoeder zich voelt in veel situaties. Ze laat de lezer zoveel mogelijk zelf conclusies trekken. In de hoop dat we ons kunnen bevrijden van de vastgeroeste patronen en er geluk, liefde en harmonie in gezinnen komt.

Het boek ‘Wat je niet verteld is…’ is ontstaan vanuit de behoefte aan een gezonde samenleving en om kinderen die dagelijks tegen de realiteit moeten vechten, een stem te geven.

TITEL: WAT JE NIET VERTELD IS…
OVER KINDEREN IN DE BAARMOEDER, IN HET GEZIN EN IN DE MAATSCHAPPIJ

Auteur: Sarah morton /ISBN: 978-90-815775-0-2. Uitgeverij: DeNieSa www.deniesa.nl
Verkrijgbaar via Boekenroute.nl

x

* * *

x

Boekbespreking ‘Wat je niet verteld is…’

door Iwanjka Geerdink
(auteur ´Diagnose Levensklem´ en ´Novaglobe´ en initiator ‘Deniesa’).

 x

Na het lezen van Sarah´s boek kwam het lied van de Scorpions, Wind of Change heel dichtbij…

“…Take me to the magic of the moment On a glory night

 Where the children of tomorrow share their dreams

With you and me” …

The world is closing in Did you ever think

 That we could be so close, like brothers

The future’s in the air

I can feel it everywhere

Blowing with the wind of change…”

 

Iwanjka Geerdink, auteur, uitgever, changemaker en artiest (gitaar, zang)

De Maya´s hebben over de sluier van de illusie die verdwijnt in 2012. Ervin Laszlo heeft het over de quantum leap upwards. Ik schrijf in het Novaglobe boek over een compleet ander -met name economisch- systeem. En Sarah schrijft over kinderen. ‘Kinderen van Moeder Aarde’, van Thea Beckman passeert ook mijn geestesoog.

“Mensen die Sarah kennen weten dat zij over een levenswijsheid beschikt waar menig zestigjarige alleen maar van kan dromen. Maar dat zij ook de downside van onze samenleving heeft meegemaakt. De strijd kent om zin te geven aan het leven.”

Ik heb zelf een dochter van vier. Zij heeft met haar komst een dreun gegeven aan mijn leven. Niet bewust. Maar zonder haar komst was ik niet het pad ingeslagen dat ik nu ingeslagen ben. Zij heeft mede gemaakt dat ik niet meer werk, kan werken, in het bankwezen. Dat ik de waanzin van alledag zie, van gestreste ouders, gestreste kinderen die vol met Ritalin gepropt worden. Een dolgedraaid systeem. Ontaarde moeders. Ontaarde mensen.

Weer een andere lied schiet te binnen ´Mother and Child reunion´, van Paul Simon… ‘ Well the Mother and Child reunion is only a moment away…’.

Ik hoop dat het waar is. Dat we het natuurlijke verbond tussen moeder en kind gaan aanvaarden. Een verbond dat niet te meten valt in chemische stofjes, of valt te rationaliseren. Wat de wetenschap om die reden niet kan meten, en dus niet ziet en daarom moeder-kind dynamiek probeert probeert te verklaren vanuit ander dimensies. En de plank wellicht behoorlijk mis slaat. Vanuit het boeddhisme is een mooi credo naar het westen gewaaid…  dat kinderen onze grootste leermeesters zijn.
Inmiddels weet, zie ik dat ik de strijd met mijn dochter heb, om op tijd op school te komen, haar eten naar binnen te krijgen of haar naar bed te krijgen, dat in 90% van de gevallen deze ´strijd´ een symptoom is van een waanzinnige maatschappij. Alleen kan ik die nu niet even 1-2-3 veranderen. Wel kan ik doordat ik nu inzie waar het vandaan komt (denk ik) mijn eigen frustratie en die van haar, een betere plek geven.

Ik kan de frustratie beter laten gaan. Wij zijn aan elkaar aan het trekken, en het ´systeem´ is de lachende derde. Zij heeft gelijk en ik heb gelijk. Zij is onschuldig en ik ben onschuldig. En toch ontstaat er een conflict. Zo gaat dat in deze maatschappij. Te vaak.  Je bewust worden van je eigen (dis)harmonie, je eigen trauma´s, je eigenaardigheden, dat is een terugkerend thema in haar boek. Als jezelf nog niet goed ‘gestemd´bent, kun je moeilijk samen met je kind een mooi geluid vormen, en als je niet ziet waar bepaalde gevoelens vandaan komen, kan dat heel ernstige consequenties hebben voor ouder en kind… Er wordt heel veel gesproken over bewustzijn, maar maar weinigen geven er een praktische invulling aan. Sarah wel.

Ik denk dat kinderen massaal ons deze les aan het laten zien zijn, maar dat we deze nog maar nauwelijks zien, of kunnen zien. Omdat de boodschap te groot is te bevatten: Alles ‘moet´ op de kop. Doen we dat niet, dan gaan we niet in de quantum leap upwards, maar downwards. 2012, en euro die aan het instorten is, aardbevingen, milieurampen, haar boek had niet op een beter moment kunnen komen. ..

Heel knap weeft Sarah spiritualiteit van ´hoog niveau´ (collectief bewustzijn, eenheidsgedachte, connectie met moeder Aarde, etc.) aan hele praktisch zaken als hoe je ervoor kunt zorgen dat je kind prettiger eet. Minder druk is. Dat je meer plezier hebt met je kinderen. En niet het minst belangrijk: hoe we onze maatschappij kunnen omvormen naar een nieuwere, veel fijnere samenleving. En Sarah verweeft ook bijvoorbeeld de essentie van de Zeitgeist Moving Forward film. Hoe winstbejag, een ziek economisch systeem ons langzaam naar de afgrond duwt, zich ingevreten heeft in kinderlevens en onze omgang met kinderen. Time to change.

Eén kritische noot is dat ik als ouder af en toe frons en denk “Joh, Sarah, wacht maar tot jij kinderen hebt…”. Maar gelijkertijd is dit haar direct vergeven vanwege het feit hoe knap zij zich met het emotiewezen van kinderen weet te verbinden. Op dit punt kan ik eenieder aanraden om ook ´Destructieve Emoties´ (en hoe deze te genezen) van Daniel Goleman te lezen. In haar nawoord steekt Sarah overigens de hand in eigen boezem, spreekt haar eigen kinderwens uit, en de terughoudenheid dat zij het ook niet perfect zal doen. En dat haar kinderen haar nog bijzondere dingen zullen leren…

Sarah Morton

Soms denk ik wel eens dat de kosmos het zo gemaakt heeft dat er twee mensen nodig zijn om 1 kind te maken, om hen te leren harmonisch met elkaar om te gaan. En zinnig. Maar ook met het kind. Drie-eenheid. Waarbij de behoeftes van alle betrokkenen maximaal ingevuld worden. Onze huidige sociale en economische modellen staan daar denk ik haaks op. En pas als onze kinderen een zinnige habitat kunnen bieden, hebben we de sleutel voor een mooiere wereld in handen. Maar dat lukt weer pas als we totaal eerlijk naar ons zelf durven te kijken. Alle gevoelens, gedachten, wensen er mogen zijn. En inzien dat ‘schuld’ en ’taboe’ onzin begrippen zijn. En dat er een veel mooiere wereld haalbaar is. Sarah’s boek neemt je mee op die tocht…

Al met al zie ik dit boek als een basisboek voor De Nieuwe Samenleving, en zal het zodoende ook opnemen in reeks ´De Nieuwe Samenleving´ (dit betreffen boeken die op deelgebieden ingaan op analyse van de huidige samenleving en een potentieel herontwerp’). Zie evt www.deniesa.nl [1] De doelgroep van het boek is eigenlijk iedereen… van jong volwassenen / kinderen tot de oude van dagen (ook aan de laatste groep mensen doet Sarah een handreiking). Voor ouders zeer interessant, maar ook voor niet-ouders. En uiteraard voor iedereen die met kinderen (en ouders) te maken heeft: scholen, pedagogie, GGZ etc.

Sarah, dank voor het delen!

Iwanjka

 

PS: Ik schrijf Sarah een feedbackmail… ik begin met ‘Het boek is uit. Hulde, hulde, hulde. Geen idee of het een bestseller wordt, maar het gaat in ieder geval de wereld veranderen. Ik heb vandaag mijn dochter al mee laten helpen bij het eten maken, en ik heb haar niet eerder zo zien eten, met zo weinig gedoe. En zij had heel toevallig takjes in haar tas gedaan, daarvan hebben we een cadeautje voor mama gemaakt, gecombineerd met oude touwtjes en slingertjes die ik her en der opraap en verzamel… Haar eerste tipi.’ De eerste verandering door het boek is daar…

85 gedachten over “Wat je niet verteld is…

  1. De grootste fout die maak is om een kind als een kind te zien. Hier mee bedoel ik waarom ben ik volwassen en een kind een kind? Waarom moet ik dat label vanuit onze matrix gewoon weg niet loslaten? Heeft dat onderscheid ooit wel bestaan? Heb ik die tegenstelling tussen kind zijn en volwassen zijn (en alles wat er tussen zit en na volwassen komt) niet allemaal zelf ‘verzonnen’? Is een kind niet een volwassene in de verpakking wat kind heet? Is baby, kind, puber, volwassene tot senior ‘hokjes’ waar ik anderen in stop om mijn wereld te ordenen.

    Waarom denk ik dat een kind nog ‘veel’ moet leren? Ga ik daardoor zelf de fout in om dat kind te ‘stroomlijnen’ door te worden wie ik zelf ben ? Zie het kind simpel als Mens en laat die Mens zelf ontdekken wie zij of hij in Wezen is. Laat het kind vooral ervaren en leren van de Natuur. Overspoelt het kind niet met allerlei technologische hoogstandjes in de vorm van ‘verzonnen fysieke materie’. Dingen die ik ‘van waarde’ vind maar het voor het kind helemaal niet zijn. Vast zitten in de materie is voor mij gelijk aan ‘dom’ houden. Het is een ‘vernedering’ voor een ‘jonge’ mens om alleen door het ‘jonge’ uiterlijk beoordeeld te worden. Jij telt niet mee, je bent te jong, je bent te dom, je kunt nog niet meepraten, wacht maar als je later groot bent.
    Waarom ervaren volwassen nu pas dat ze veel van kinderen kunnen leren? Omdat ze eindelijk beseffen dat ‘uiterlijk’ juist in onze huidige tijd niets van doen heeft wie het kind in wezen is. Een kind is gewoon mijn ‘gelijke’. En op grond van ‘gelijkheid’ moet ik ook met welke mens ook zonder aanzien des persoon omgaan. Laat de Natuur voor het kind zijn leerschool zijn en ik weet zeker dat het kind zal uitgroeien tot een volledig, evenwichtig, en zeker niet mis te verstaan creatief persoon waarbij het geweten (gevoel en verstand in evenwicht) ‘zuiver’ blijft, die Echt iets voor onze samenleving kan betekenen. Waarom Natuur? De Natuur is volmaakt en oneindig.
    Iets nieuw scheppen doe ik altijd vanuit het Niets. Alles wat door denken in materie ‘reeds’ is vormgegeven zal nooit mijn ‘bewustzijn’ veranderen dat het ook anders kan. Het ‘blijven’ vasthouden aan die materie(verdichting in 3d) blokkeert mijn groei en zal ik ook niet meer ‘iets’ nieuw kunnen scheppen. Dus na creatie, die creatie loslaten en die creatie als het kan met iedereen delen zonder ook maar daarvoor ‘beloond’ te moeten worden. De Natuur houd je niet voor de gek. Alles wat ik aan technologie verzint zal altijd ‘surrogaat’ zijn maw ‘kinderspel’. Leuk voor the time being, dus van korte duur. Technologie (kunstmatig)kan gemakkelijk zijn, maar mag nooit mijn (levens)doel zijn. Het Echte werk en waar ik voldoening uithaal is om daarom juist deel te mogen maken van die Natuur.
    Want zij alleen biedt mij die ongekende mogelijkheden dat als Echt voor mij aanvoelt en mij Echt doet leven. En vergeet direct wat u ik ‘wijs’ gemaakt heb , want ‘stilstaan’ bij deze woorden heeft geen zin. Vooral mij niet geloven, volg uw eigen Pad wat Leven heet. Succes in onze mooie Wereld voor ons Allemaal.

    1. @ Lezer

      Kort samengevat: Programmatie…

      Als ik de randjes en de kanttekeningen weg laat, dan zie ik steeds weer een mooie oude ziel met veel inzichten ten tonele verschijnen, heerlijk die stabiliteit van je aanwezigheid. LOF !!!

    2. Kinderen weten veel beter de rotzakken in de samenleving aan te wijzen en hebben dan ook bijna altijd gelijk. Veel volwassenen kon ik niet uitstaan en eerlijk gezegd is dat nu nog zo. Als ik kinderen niet kan uitstaan dan komt dat altijd door hun ouders die ze al verziekt hebben. Ja, natuur, daar is niets mis mee. Cultuur, traditie, opvattingen, daar zitten de gemene steken.

    3. @ Martijn

      Kinderen zijn lekker nog onbedorven tot je ze gaat corrigeren tot het zelfde basis concept zoals jij dat ook bent in een ‘ver’ verzuurde mode. (niet persoonlijk bedoeld) Wie is daar ‘NIET’ onder hevig aan geweest?! (zie hier geen vingers omhoog gaan – gelukkig!) Ieder kind heeft kenmerken die hij tot zijn pubertijd laat zien, ten volle van de werking van hun bio energetische energie zal men zich proberen als stuiptrekking los te wrikken van het ouderlijke gezag. Als er dan nog geen open hart methodiek van uit het ouderlijke hart wordt toe bedeeld naar het kind toe zal de intensie overgaan naar diverse blokkades aan het gestoorde systeem. Kinderen klagen dan vaak bij steen en been, dat ze klein gehouden zijn en nooit dingen mochten doen wat zij zo graag wilden. Vaak loopt het gareel dan dus uit de hand. Nu zijn velen ouders bewust om onvoorwaardelijk liefde te geven aan kinderen en aan degene die nu die aandacht nodig hebben om zich zelf te mogen zijn. Het nieuwe bewustzijn is dus daarmee geboren. Veel lichtwerkers onder ons hebben eigenlijk allemaal het geroemde keelchakra blokkade probleem en zitten dan gevangen achter emoties die niet of nooit goed naar buiten gekomen zijn. Conclusie hoe wordt men innerlijk ziek?!

    4. Ja Paul, dat is zo’n moeilijke kwestie. Alleen diegene die alles kan doorzien begrijpt dit. Kinderen en ook volwassenen worden ziek gemaakt met methodes en gedachten die niet natuurlijk zijn. We leven in een hoog gecultiveerde wereld maar daar willen kinden en mensen als wij niet aan. Juist omdat het zo kunstmatig is maken we antistoffen aan. We verzetten ons en daardoor worden we niet meer serieus genomen. Misselijkmakend. Iedereen vrij, dat maakt van ieder Wij. Wij mogen zijn wie we zijn, wij geven allen onze indruk in deze wererld zoals wij zijn. Ik moet er toch niet aan denken dat we deze vrijheid los moeten laten, dan worden we één met al het klootjesvolk. Nee!
      http://www.youtube.com/watch?v=9pa2HY5aCHU

  2. Even wat overpeinzingen over het artikel.

    Het boek prikkelt mij. Als vader van jongetje van 4 en meisje van 6 ben ik een autodidactische ervaringsdeskundige aan het worden. Vader worden was een bewuste keuze, maar toch weet je niet wat het is voor je er zelf voor staat.

    Ik denk wel dat ik het boek ga lezen, maar voor een ieder die een ander iets wil aanreiken aan een ander als het over kinderen gaat vind ik het altijd belangrijk de vraag te stellen. In welke mate is men zelf ervaringsdeskundige?

    De moeilijkheid in het hebben van kleine kinderen, en dat klinkt misschien flauw, is het feit dat je ze 24 uur per dag hebt, niets meer en niets minder.

    Zo mag ik graag mediteren om tot rust te komen. Maar wat nu als door de drukte van het gezin dit niet lukt? De rust dan ook niet of onvoldoende wederdaalt? Er zijn genoeg mensen die zeggen dan moet je er de tijd voor maken. Geen tijd is geen prioriteit. Maar als je dan doorgevraagd aan degene die je dit aanreiken en ook zelf kinderen hebben, maken ze deze tijd vrij door de verantwoordelijkheid voor de kinderen meer bij de andere partner neer te leggen en daarmee dus de eigen gecreeerde ruimte ten koste gaat van de vrijheid en ruimte van de partner. Iets wat nobel klinkt is eigenlijk een egoïstische insteek. Ik wil dat niet. Ik eis mijn verantwoordelijkheid op, maar realiseer me dat ik hiertoe minder aan mezelf toe kom. Dat is geen offer maar wel een consequentie. Die alleen mensen kunnen begrijpen die in dezelfde ervaring zitten, waarmee ik dus weer terug ben bij degene die de boodschap aanreikt.

    Opvoeding op een hoger plan tillen kan alleen worden bezien vanuit de situatie van iemand die er 24 uur per dag inzit. Welke energie hou je over om over je eigen trauma’s en eigenaardigheden heen te zetten en je kind de naar eigen inzicht juiste bagage mee te geven om het leven op zijn of haar manier goed te kunnen leven?
    Dat kan een ieder alleen maar voor zichzelf beantwoorden.

    Uiteindelijk zie ik kinderen als gereïncarneerde zielen. Wellicht zielen die nog ouder zijn dan mijn ziel, onmetelijk meer wijs zijn , maar mij als ouder hebben gekozen om lessen te leren.
    Ik weet dat ik mijn beide kinderen in andere levens eerder heb meegemaakt. De lessen waren toen nog niet geleerd, nu een nieuwe ronde en nieuwe kansen in een wereld die bedreigend er uit ziet. Maar bedreiging is een illusie, ik hoop dat ik samen met ze dit kan doorgronden!

    1. @ Lezer
      Heb je ervaring met eigen kinderen?
      Vroeger dacht ik altijd, dat er 2 groepen mensen zijn, die met en die zonder kinderen.
      Niet iedereen hoeft de ervaring op te doen tijdens zijn leven hier op aarde.
      Ik heb respect voor je mening.
      Een kind heeft net als een volwassene een wil, de wil van kinderen te breken is voor mij niet oke.
      Alleen er is zo een grote discrepantie tussen wat hoort en hoe het is, dat er ergens en begin moet plaatsvinden, tussen wat algemeen wordt gedacht en hoe jij denkt.
      Daardoor moet men de mensen met hun neus op de feiten drukken. Van mij ook met een boek.
      In een maatschappij waar alles steeds nauwer wordt, alles is gecontroleerd, gemanipuleerd, kunstmatig enz. blijft er niet veel meer ruimte over voor de natuur en daardoor ook niet voor de ‘natuurlijke mens’.
      Volgende stuk over de wil:
      In een stam van indianen in de amazones staan mannen zich klaar te maken om op jacht te gaan naar wild in de djungel. Alle jongens die willen, gaan me, de mannen lopen door, ze wachten niet maar gaan hun ding doen. Een jongetje durft niet mee te gaan, maar hij merkt de noodzaak, hij huilt en wordt alleen achter gelaten. Mevr. Liedloff ziet dat en reageert uit haar westerse beleving, neemt het jongetje bij de hand en loopt met hem mee achter de mannen aan.
      De mannen kijken haar aan en snappen niet wat ze aan het doen is. Voor hen, heeft ze invloed genomen op de wil van het kind.
      Als mevrouw naar maanden bij de indianen een keer naar huis wil, willen de indianen dat niet omdat ze veel heeft geholpen. Ze aanvaarden haar besluit, maar willen en gaan haar niet helpen met het vertrek….

    2. @Burke, het werkt soms ook andersom. Dan beginnen dingen van vroeger juist op te komen omdat mijn dochter nu in die fase zit. Een herbeleving van mijn jeugd op een veel dieper niveau. Door naar haar te kijken begrijp ik mezelf steeds beter.
      Ik mediteer graag tussen het leven door. Gewoon die momenten pakken, al is het maar een minuut, die er zijn. Kinderen verrijken je leven buitengewoon. Het was voor ons geen bewuste keuze, het overkwam ons. Nu dertig jaar en mijn dochter negen. Toch voel ik me jong omdat het allemaal nog niet zo lang geleden is voor mijn gevoel. Ik herbeleef nu dingen uit die tijd die ik kwijt was en het geeft me voldoening. Ook begrijp ik kinderen daardoor beter dan dat ik dat deed voor die tijd. Eigenlijk begrijp ik de volwassen mens niet zo heel goed, ik speel wel mee in hun spel maar zou het graag allemaal wat anders zien. De meeste volwassenen zijn zelf kinderlijk eenvoudig in hun geest en dor en volwassen als persoon in kwestie, best jammer.

    3. @Martijn,
      Volwassenen is ook een raar soort volk. De kunst altijd het kind in jezelf te kunnen behouden is weinigen gegeven. Soms ontmoet ik het kind in mezelf nog wel. Idd met name als ik met mijn eigen kinderen speel. Soms merk ik dat ik zelf mijn ouders ben geworden, ook wel s confronterend, maar werkt wel mee aan respect voor mijn eigen ouders. Zij hadden wellicht ook hun handen vol aan mij.

      Zo veel mogelijk in het nu bivakkeren lijkt een goed vertrekpunt. Het liefst nu.

    4. @Burke, ik doe mijn best om als volwassen over te komen maar ik ben het niet. Ik ben eerder een kind van God die zijn spel wil spelen. Echt, volwassen, wat zegt dat, dat je genoeg geconditioneerd bent om naar andermans mening te leven? Ik word er misselijk van, laat me maar kind(s) zijn dan, veel beter. We zijn eigenlijk allemaal kinderen die hun ding doen. Het enige volwassene in ons is te ontdekken achter de schermen. Wie zijn we werkelijk? Nobody, we zijn het uiteindelijke die door dualiteit hier achter kan komen. De kosmos bestaat voor 96% uit niet-vorm, dat zijn wij dus werkelijk. Alles wat er in op komt (in bewustzijn) is leuk, mooi of minder mooi verhaal, tis alleen een beleving vanuit de werkelijkheid. Life is a movie of zo…

    5. Martijn@,

      je reactie raakt mij diep. Kinderen leren je inderdaad veel over jezelf en je leven, wanneer je er voor openstaat.
      Helaas sluiten veel ouders zich volledig af voor de boodschappen en signalen van hun kinderen.
      Ook daarom vind ik het mooi om te zien als er ouders wel open staan voor wat hun kind hen wil vertellen en dat ze (de ouders) daarvan leren en geestelijk blijven groeien.

      Je hebt ook een mooi punt dat zich veel momenten aandienen waarop je er even aan toekomt te mediteren.

    6. Hoi Monica, de ervaring met kinderen is dat ik zelf net zo als jij dat kind(nog steeds) ben. Ik heb ‘ns verteld dat wij speler en toeschouwer tegelijkertijd zijn in ons eigen Levensspel. Ik speel de rol die ik zelf (bewust) spelen wil en dat kan echt alles zijn. Als je dat met je geweten doet is dat altijd okay. De kunst is welke rol die je ook speelt in evenwicht speelt. Elke keer vooraf afwegen is dat voor mij goed dan moet het voor anderen ook goed zijn, anders werkt het niet. Elke stap is oorzaak met gevolg. De gewetens(gevoel en verstand in evenwicht) keuze die maakt, komt altijd weer bij je terug. Simpel gezegd wat je geeft komt altijd weer terug. Doe je dat zonder goede intentie dan raak je uit je evenwicht en zit je niet meer in het spel maar buiten het spel. En buiten het spel is het chaos, maar daar kun je alleen vertoeven als je bewust bent dus speler en toeschouwer tegelijker tijd. Onbewuste n kunnen nooit buiten het spel komen, omdat ze ook niet bewust zijn dat het spel is. Je kunt natuurlijk toeschouwer of speler zijn. Maar ja die keuze brengt je weer uit evenwicht. En als je uit evenwicht ben, ben je weer niet bewust dus onbewust bezig en verlies je het Geheel uit het oog. Alleen bewust toeschouwer zijn/worden gaat na verloop van tijd vervelen want wie verlangt er nou niet om het Levensspel zelf te mogen spelen. Op het bankje blijven zitten is toch helemaal niks. En uiteindelijk kom je weer thuis en kun je een nieuwe spel kiezen en spelen. Hopelijk niet al te ingewikkeld verteld het is een route die je kunt volgen maar luister natuurlijk eerst naar jezelf dan zul je eigen route gemakkelijk vinden. Samenvattend het Levensspel spelen als toeschouwer en speler tegelijkertijd bewust dus altijd in evenwicht en dat is je geweten. Waarom altijd evenwicht? Het Geheel is altijd meer dan de Som der delen. En Geheel kan echt Alles zijn. Kind (van God), Eenheid, nulpunt Energie, Natuur, de Versmelting van dualiteiten(zonder dualiteiten kan ik eenvoudig niet scheppen,bijv vuur en water) , Liefde, Vrede, Vreugde, het Licht, Creativiteit (Schepping), Kundalini energie, Yin en Yang. de 5 elementen, ons DNA, enz.

  3. Hoi Burke,

    mooi gezegd.
    Ik begrijp wat je triggert. Het lijkt me geweldig als je mijn boek leest.
    Dat je nooit van te voren weet en het leven en ouderschap het best kan nemen zoals het komt, haal ik overigens ook in het boek aan. Openstaan voor het kind zoals het is, in plaats van vooringenomen verwachtingen hebben.
    Ook heb ik getracht de ervaringen van ouders mee te nemen, om een zo realistisch mogelijk beeld te schetsen. Mijn boek is ook geen ‘bijbel’, maar bedoelt om mensen bewust te maken van hun onverwerkte pijn en van de patronen in het gezin en de maatschappij.

    In het boek leg ik ook uit wat een ‘gedoe’ het is, voor kinderen zorgen, maar dan vooral in de huidige maatschappij. Waarom moeten kinderen bijvoorbeeld uitbesteed worden omdat de ouders buitenshuis werken?
    In de natuur is er geen kunstmatige schouding tussen werk en kinderen, dit is een uitvinding van de mens.
    Bij apen en ook natuurvolkeren liggen de baby’s tegen de buik of rug van de moeder aan. Jonge aapjes houden zichzelf vast, mensenkinderen liggen in een draagdoek, terwijl de moeder haar ding kan doen.
    Baby’s wegleggen maakt juist dat ze gaan huilen om de nabijheid van hun ouders en zo de aandacht opeisen.
    In het boek geef ik de positie van kinderen en ouders weer, in die volgorde.
    Vanuit het kind gezien heb ik veel ervaring, vanuit de opvoeder beschrijf ik wat ik om me heen zie en bij mensen thuis. Kinderen een stem geven is toch het hoofddoel van dit boek.

    Nergens adviseer ik om je een paar uur per dag terug te trekken om te mediteren. Het gaat meer om bewust ouderschap. Begrijpen waarom je reageert zoals je reageert, wat een bepaald voorval met je doet. Veel situaties zijn symbolisch, herinneren je onbewust aan een ervaring uit je eigen kindertijd. Dit kan je in de weg staan, helder waar te nemen.
    Onderzoeken, doorvoelen en erkennen waar een bepaalde (emotionele) reactie vandaan komt, kan leiden tot bevrijding en je kinderen beter aanvoelen en begrijpen. Het is intensief, maar kan het leven zeker aangenamer maken.
    Mediteren kan trouwens ook onder de dagelijks bezigheden, door met al je aandacht in het Hier en Nu te blijven en bij wat je op dat moment doet.

    Ik vind dat je een mooie kijk hebt op kinderen, dat ouders en kinderen van elkaar kunnen leren en kinderen hun eigen wijsheid al meenemen. Het zijn geen onbeschreven bladen.

    Beste lezer,
    voor mij is de kindertijd een levensfase en gaat het over opgroeiende mensen. Zij verdienen evenveel respect als ‘volwassenen’. Kind en volwassene zijn voor mij ook geen tegenstellingen, maar slechts een verschillende levensfase. Voor mij zijn het ook geen absolute, maar relatieve begripppen. Zo hebben volwassene een kind in zich en kinderen hebben al veel levenswijsheid.
    Voor mij is ‘kinderlijkheid’ ook niet minderwaardig, maar een gave.
    Een kind is voor mij geen volwassene in zakvoormaat, maar ook zeker geen leeg vat dat je moet vullen met kennis en je eigen normen en waarden. Het is een persoon en heeft z’n eigen pad te bewandelen. Het heeft verzorging en begeleiding nodig en vooral liefde, respect en aandacht om een gezonde, liefhebbende en complete volwassenen te kunnen worden.
    Ook voor mij is de natuur de beste leermeester. Kinderen de ruimte geven om zelf de omgeving te ontdekken en hoe dingen werken.
    In mijn boek leg ik ook uit hoe een kunstmatige omgeving mensen vervreemd van zichzelf en hoe de natuur ons in evenwicht kan brengen en dichter bij onze bron.
    Ik vind dat je een mooie kijk hebt, om opgroeiende mensen te zijn als wezens met veel wijsheid, die hun eigen waarheid moeten kunnen vinden.

    1. @Sarah,
      Ik ga je boek zeker lezen, elk inzicht is er één en kan waardevol zijn.
      Ik hoop voor je dat jou kinderwens uit mocht komen, en je de ervaring in de praktijk mag brengen. Het kan maar zo zijn dat horden zielen graag jou als hun toekomstige moeder willen kiezen!

    2. @ Burke het boek van Sarah Morton staat hier in mijn boekenkast. Het is een mooie boek, en herken ik ook veel in tot mezelf, maar gezien het feit werd dat toen nog niet gezien…..

    3. Hoi Burke@,

      Bedankt voor je steunende en mooie woorden.
      Ik ben heel benieuwd wat je van mijn boek vindt. Je kunt ook dingen te weten komen over je eigen jeugd.
      Ik hoop ook dat ik mijn inzichten mag gaan leven.’Het kan maar zo zijn dat horden zielen graag jou als hun toekomstige moeder willen kiezen!’
      Zou het. Als ik zie hoe sommige kinderen geleefd worden, kan ik me niet voorstellen dat zielen hun ouders kiezen.

    4. @Sarah,
      Ik zie onze komst hier als een leerschool. Om wat te leren? Tja, dat is lastig invullen, zeker als je weet dat je onderdeel bent van het mysterie zelf, dat het leven is.Ik kan daar wel dingen over roepen, maar terugkeren naar de eenheid is wel de belangrijkste denk ik. Overstijgen van dualiteit. Afgaande op mijn eigen regressies, weet ik voor mezelf dat ik mijn eigen ouders heb uitgekozen. Maar, dat is mijn waarheid en geen overtuiging die ik je wil opdringen.
      Spiegelend naar de maatschappij met dit gegeven, dan lijkt idd de keuze soms merkwaardig als je ziet hoe sommige ouders omgaan het hun kinderen, en dat je daarvoor hebt gekozen. Ik zie het dan altijd maar als in de quote: ‘don’t judge my path, if you haven’t walked (or lived, maybe in several lives) my journey!’

  4. Ik denk dat veel problematische relaties tussen ouders en kinderen een oorzaak vindt in vorige levens. Wij kijken enkel naar dit leven en slaan dan aan het oordelen.
    Wat als een ouder in een vorig leven het slachtoffer werd van zijn/haar kind in dit leven? Ik denk echt dat daar zeer veel onbewuste oorzaken te zoeken zijn van ‘fout’ ouderschap. En omgekeerd, een kind dat in een vorig leven slachtoffer was van één van de ouders, of allebei, zal zich in dit leven halsstarrig tegen die ouder(s) afzetten, met alle problemen vandien. Een andere – zeer waarschijnlijke – mogelijkheid is dat vele kinderen die sinds 2000 geboren zijn, in feite oude zielen zijn, soms zelfs hogere wezens die voor het eerst incarneerden om deze wereld te helpen ascenderen. Wanneer de ouders vastzitten in hun struggle for life en dus in een lagere vibratie leven dan hun kinderen, krijg je oorlog, al dan niet openlijk of onderhuids.
    Gelukkig zijn de meeste ouders zich zeer bewust van hun verantwoordelijkheid tov hun kinderen, vandaar ook de vele boeken over verantwoordelijk ouderschap. Geschreven door deze ouders als richtsnoer voor de zoekende en onzekere ouders.

    1. Hoi Anelle,

      ja, er zou best veel van waar kunnen zijn. Het klinkt logisch. Ik sta er zeker voor open, alleen ligt het buiten beschouwing van Wat je niet verteld is… Omdat ik er weinig ervaring mee heb.
      Het lijkt me al heel wat als mensen inzicht hebben in DIT leven.

      Wat je zegt is zeker iets om rekening mee te houden, zeker bij conflicten en problemen die moeilijk te verklaren zijn. Moeilijke relaties kunnen talloze oorzaken hebben. Sommigen daarvan zijn duidelijk, anderen zijn moeilijker te achterhalen.

      Ik zou niet een te groot deel toeschrijven aan vorige levens, omdat dit afleidt van het inzicht in en de verantwoordelijk voor dit leven. Het geeft tot zover ik weet bijna altijd problemen als ouders vastzitten in hun eigen (onverwerkte) gevoelens, ervaringen en conflicten en aan het overleven zijn. Zij kunnen zich dan niet openstellen voor hun kind, ongeacht het bewustzijnsniveau van dit kind.
      Ook heb ik in mijn directe omgeving meegemaakt hoe kinderen kunnen opknappen als de ouders zich bewust worden, helder gaan waarnemen en van binnenuit een (positieve) verandering doormaken.

    2. @ Sarah Morton

      Het is een klein onderdeel wat Anelle dus schetst, want er zijn meerdere factoren aanwezig die een toevoeging zijn aan het grotere geheel. Zelf zie ik dat je bepaalde bewustzijn levels nodig heb als in stap punt in het leven, zo kan je bv bewust voor je ouders kiezen in verband met wat je aan karma zou willen ondergaan, fysiek, geestelijk of erfelijk kan je dan voor bagage kiezen die je wilt inlossen in het leven. Maar ze kunnen ook je basis zijn voor een verhoogd stukje bewustzijn of een stuk veiligheid wat je wilt doorgronden op een lager bewustzijn niveau in beschermende omgeving. Als oude ziel kan je bv een heel zware incarnatie hebben omdat je nog een moeilijk stuk moet doorgronden die je eerder nooit hebt willen aannemen, in lossen. Dan heb je een stuk veiligheid nodig die gedekt kan zijn of onvoorwaardelijk nog zwaarder bestaan zal willen ervaren, alles is dus mogelijk. Het is waar de ziel voor gekozen heeft om in te willen vullen en hoe de verhoudingen dan ook liggen met ouders. Daarnaast speelt ook de opvoeding een heel belangrijke rol, wat hebben je ouders mee gekregen van ‘hun’ ouders en hebben ze zich zelf ooit verzet of gingen ze gewoon klakkeloos als een mak schaapje mee in de kudde? Wat is je leef omgeving geweest in die tijd, welke achtergrond van geloofsovertuiging, land van herkomst, cultuur gewoontes en intriges. Kortom het te willen beseffen wat past het beste bij je in overtuiging van de grondprincipes liggen en wat en wie je zelf bent, tegen wat en wie je wil vechten om te bewijzen/laten zien, wie je zelf blijkt te zijn. Soms kan je over impulsief zijn, eigenwijs en raad ten goede van de ouders niet voor zoete koek willen aan nemen, terwijl je ouder wordt en precies dezelfde rol aan het vervullen bent van bewustzijn dat zij dat ook waren. Je hebt er al die tijd overheen gekeken… Alleen door je zelf te doorgronden en goed je omgeving te observeren en kijken uit wat voor soort hout je zelf gesneden bent kan je het Jigsaw stukje van de ‘Levens Puzzel’ van je zelf ontwaren of je inderdaad verder bent in bewustzijn of niet. Met al de laatste jaren gaat dat proces veel sneller en sneller omdat de informatie steeds makkelijker bij ons binnenkomt als de gewoonste zaak van de wereld.

    3. @ Anelle, je schrijfwijze is goed, gezien het feit zijn er na 2000 inderdaad meer oude zielen op de aarde en hebben zij echter ook zelfs een hoger bewustzijn dan wij dat hebben en interpreteren en wordt er mede ook gelijk gedacht de kinderen maar ook diverse stempels op te doen leggen zoals ADHD, PDD-NOS ADD, etc. terwijl deze zielen gewoonweg een ander bewustzijnsniveau HSP zijn en zeker nog niet altijd door de ouders wordt gezien of kunnen zij als ouders niet met hun HSP-kind om gaan, mede omdat zij zelf hun kind niet kunnen begrijpen, noch inzien wie hun kind werkelijk is. Het zijn niet alleen de oude ziel die gezien de tijden na 2000 meer naar de aarde komen, maar ook vormen van Indigokinderen, Sterrenkinderen, kristalkinderen en hebben de vormen van de nieuwetijdkskinderen ieder weer hun eigen zienswijze en interpretatie, toch zijn ze echter ook gelijk aan elkaar….Toch gezien het feit zijn er ook wel degelijk al vele oude zielen op aarde die uiteraard ook al volwassen zijn of de andere vormen van de nieuwetijdskinderen.

      In de jaren 40, 50 en 60 werden “de leiders” van de Nieuwe Aarde, de eerste “Nieuwe Kinderen” geboren.
      Zij werden overal op de planeet geboren
      en het was hun missie om het proces te beginnen van ‘in twijfel trekken’ en ‘op de proef stellen’.

      Op dit moment zijn veel van deze vroege Indigo’s de leiders en verlichters voor de bewustzijnsverschuiving die deel uitmaakt van het proces van Opstanding en Overgang.

      Waarom de Nieuwe mens??
      Het is het moment waarop de mensheid ontwaakt uit haar lange “slaap”
      en zich bewust wordt van haar ware aard.
      De mens heeft er ooit voor gekozen een illusie of een spel te ervaren als een manier om te leren.
      Het spel is echter afgelopen en het is tijd om verder te gaan en andere manieren van zijn te ervaren in de velden van Licht van de Schepper.

      Wat is dat spel, vraag je je misschien af? Wij zullen het een spel van “Dualiteit” noemen.
      Dit spel wordt vaak aangeduid als de “strijd tussen Licht en Duisternis”.
      Nu je ontwaakt, zal je begrijpen dat alles Licht is en dat altijd is geweest.
      Licht is zuivere stralende Liefde van de Schepper of de Bron.

      De mens verkoos een spel te spelen waarin “duisternis” bestaat.
      De ervaring van iets wat “niet God” of “niet Licht” is.
      Wij verkozen om gedurende vele levens de illusie van “niet God” te verkennen en te bepalen welke invloed het op ons wezen zou hebben.
      Ondanks dat we wisten dat het een illusie zou zijn,
      name we toch deel aan het spel zodat we de “beperkingen” van illusie konden ervaren.

      Wij verkozen de illusie van “niet God” de “duisternis” te noemen en de Goddelijke krachten het “Licht”.
      Zo begonnen het grote spel van dualiteit of polariteit en werden vele systemen van filosofie en geloof rond deze ideeën gebouwd.
      Na vele levens zijn we bereid om de geloofssystemen met ons leven te verdedigen omdat we alleen onze eigen kant van de dualiteit als “juist” zagen en de andere kant als “verkeerd” of “duister”.

      Zo schiepen wij een planeet vol illusies, geweld, pijn en lijden die alles tot uitdrukking bracht wat “niet God” was.
      Toch wachtten we erop om daarvan door God te worden verlost en gered.

      Wanneer je ontwaakt zal je zien dat alles wat “niet God” is, onze eigen creatie is en een illusie.
      Want alles is voortgekomen uit het weefsel van Licht, wat de Liefdesenergie is van de Bron.
      Als strijders van het Licht in de Illusies van Dualiteit, hebben wij het punt bereikt waarop we door onze eigen creatieve illusies heen kunnen breken en het Licht kunnen omarmen dat jullie wederom zijn.
      En niemand hoeft de rol van duisternis op zich te nemen om het spel gaande te houden!
      Het is tijd om nieuw rollen uit te kiezen nu het nieuwe Spel van Eenheid en Liefde op onze planeet begint…

      1= De Oude Ziel…In de jaren 40, 50 en 60 werden “de leiders” van de Nieuwe Aarde,
      de eerste “Nieuwe Kinderen” geboren.
      Zij werden overal op de planeet geboren en het was hun missie om het proces te beginnen van ‘in twijfel trekken’ en ‘op de proef stellen’.
      Op dit moment zijn veel van deze vroege Indigo’s de leiders en verlichters voor de bewustzijnsverschuiving die deel uitmaakt van het proces van Opstanding en Overgang.
      die over het algemeen veel kennis in zich hebben zitten en op de aarde zijn om de vormen van de Nieuwetijdskinderen hier op de aarde te begeleiden naar een hoger bewustzijn,
      en voelen alle vormen van de Nieuwetijdskinderen goed aan
      en bezitten over het algemeen de capiciteiten die de Nieuwetijdskinderen in zich hebben…

      Waarom zijn ze hier…
      Nieuwetijdse kinderen hebben het dikwijls moeilijk.
      Ouders maken gebruik van opvoedmodellen gebaseerd op angst en gelijkvormigheid.
      Veel van jullie werd zo opgevoed.
      Niet omdat jullie ouders niet liefdevol zijn, maar omdat ze niet beter weten.
      De kinderen komen om hun ouders te laten zien, hoe deze patronen opzij te zetten en nieuwe te creëren.
      Besef als ouder dat jullie werk van levensbelang is voor de toekomst van de planeet.
      Elke dag helpen jullie de Nieuwe Aarde te creëren.
      Leef in vrede met jullie inspanningen en weet dat je kinderen waarderen wat jullie doen, gezien zij jullie en je werk waarderen.
      De boodschap van de Nieuwe Kinderen is een Boodschap van het Hart.
      Als groep werken zij om de mensheid te helpen het Collectieve Hartchakra te openen en de nieuwe energie te verwelkomen.
      Deze energie is de Kristal- of “Christusenergie”, die het niveau van het “Christusbewustzijn” vertegenwoordigt.
      De nieuwetijdse kinderen zijn de motor en de kracht van Opstanding.
      Hun boodschap is de mensheid wakker te maken en haar voorwaarts te duwen.
      De Nieuwe Kinderen zijn de Meesters van de Opstanding.

      Hoe ga je ermee om…
      Om nieuwetijdse kinderen goed op te voeden moeten de ouders in zichzelf groeien.
      Het kan erg uitputtend zijn:
      oude en nieuwe patronen en je eigen snelle groei hanteren, terwijl je nog steeds intelligente en hoog energetische kinderen opvoedt.
      Niemand als ouder hoeft bang te zijn. Nieuwe paden worden gemaakt.
      Samen creëren ouders en hun nieuwetijdskinderen een Nieuw Opvoedingsmodel.
      Dit model zorgt ervoor dat de Nieuwe Aarde Kinderen met liefde en respect opgevoed worden.
      Weet dat op hogere niveaus, de ouder en haar kinderen verbonden zijn in een liefdevolle relatie.

      Wat zijn hun gave…
      Er was een krachtige “zet” nodig om het bewustzijn van de mensheid te verhogen tot het niveau dat vereist is voor de geboorte van een Nieuwe Samenleving en een Nieuwe Aarde.
      De Nieuwe Kinderen hebben die “zet” gegeven.
      Door de mensheid te helpen haar hartchakra te openen en door vanuit het hart te gaan werken, maken de Nieuwe Kinderen het proces mogelijk dat bekend is als Opstanding.

    4. @Sarah en Paul
      Het is zeker waar dat er niet teveel op eerdere levens mag worden gefocust en ook niet te zeer op de opvoeding die de ouders zelf kregen.
      Ik heb een aantal keren van zeer nabij, in mijn familie- en kennissenkring, gezien hoe vaak één van de ouders, meestal de moeder, zich vanaf de geboorte van haar kind erg vijandig t.o. dit kind opstelde. Nu kunnen er allerlei redenen worden aangehaald : niet echt gewenst, ‘fout’ geslacht enz. maar ik vermoed dat vorige levens hier ook een rol in te spelen hadden. Wanneer de partner dan geen corrigerende houding aanneemt en laat gebeuren, zitten zowel ouder als kind gevangen in een vicieuze cirkel waar zij zonder hulp niet meer uitgeraken. En daar kunnen boeken als het jouwe een grote hulp betekenen. Heb meegemaakt hoe een vader besliste om in te grijpen in een quasi hopeloze situatie van afstoting, wat tot zware gedragsstoornissen bij het kind geleid had. De vader zocht hulp bij een aantal deskundige ‘…ogen’. De omslag was spectaculair. Het kind kreeg de waardering waar het zo naar op zoek was en de moeder paste zich aan het verbeterde gedrag van haar kind aan. De moeder volgde haar kind in het verbeteren van de relatie, wat een spirituele superioriteit bij het kind doet vermoeden.
      Dat opvoeding en milieu en het al dan niet hebben van goede perspectieven, zwaar doorwegen is een gegeven van alle tijden geweest. Wie nooit liefde en waardering kende, zal gewoon niet weten hoe dergelijke gevoelens op te wekken. Het voorbeeld van thuis is in zulke gevallen meestal de enige leidraad, helaas.
      Hoewel, de meeste kinderen van nu worden grotendeels buitenshuis opgevoed. De eigen inbreng van de ouders is gering geworden. Het begint in de crèche, dan peuter- en kleuterklas gevolgd door x jaren school. Naschoolse opvang, sport- en andere activiteiten, vakantiekampen enz. Kinderen brengen meer tijd door met andere kinderen en volwassenen dan met de eigen ouders. Vaak tonen kinderen ook meerdere soorten van gedrag : een voor thuis, een voor de school en nog een voor bij de vrienden. Opvoeden is er alles behalve gemakkelijker op geworden. Ik koester dan ook een groot respect voor de jonge ouders van nu.

    5. Ja Anelle, daar heb je helemaal gelijk mee, maar is iedereen daar wel van bewust en op de hoogte dat zulk karma nog uitgewerkt moet worden? Dat is inderdaad de hele essentie ook dat men dat overziet, zie stukje wat ik hier boven heb geplaatst op 6.
      Maar als de ouders dat niet bewustzijn dat er belangrijke zaken mee kunnen spelen uit vorige levens hoe peuter je dat aan iemands verstand als diegene d’r helemaal niet, gedeeltelijk of half er maar voor open staat?! Je kan regressie toepassen op zowel volwassene als op het kind zelf om oorzaak en gevolg achter te halen. Gelukkig dat kinderen dan ook altijd je spiegel zijn, ze laten oa zien hoe je het niet moet doen! voordat ze over geprogrammeerd zijn tot een opvolger zoals de ettiquete regels van het gezin behoort. Wie heeft werkelijk zijn kind ooit ‘Karmisch Opgevoed’ ?! ->Wie o Wie<- (niet allemaal te gelijk 'IK' gaan roepen!) 😀

  5. Aan alle bewuste ouders.
    Wie het boek van Jean Liedloff ‘The continuum concept’ kent (Nederlands ‘Op zoek naar het verloren Geluk’) zal het boek van Sarah zeker waarderen.
    Ik kan het alleen maar toejuichen. En het is goed dat er opnieuw aandacht komt voor een andere (nl natuurlijke) benadering.
    De moderne mens is van het padje afgekomen…nu weet die zelf niet meer hoe en wat…let’s try the other way 😉

    1. Elke Generatie die volgt legt de bewustzijns lat weer een stukje hoger op de staanders. Grappige daarin zit steeds vernieuwing, ook het afzetten wat onze ouders verkeerd deden. Een soort DeJa-Vu als je mij vraagt want wat wij nu doen naar onze ouders hebben zij dat ook weer gedaan naar die van hun toe. En dat zelfde gedrag gaan onze kinderen en klein kinderen en achter klein kinderen ook doen. M.a.w. wat je ook doet het zal nooit goed zijn in de ogen en het bewustzijns level waar zij in leven als ze naar die van ons gaan kunnen. Het is durven te begrijpen dat we daar dus niet over kunnen oordelen, want zij deden het ook voor ons met hun beste voornemens. Bewustzijn haal je niet uit een bokje lijkt mij, maar eerder als je goed naar anderen luistert en veel dingen herkent die anderen ook ondervinden dan raak je bewust van het grotere geheel.

    2. Paul, waarom weer het ‘uit een boekje halen’? Ergens moet je mensen me bereiken. Alleen als de kinderen normaal, hoe het ooit de bedoeling was van de natuur, opgroeien zit er potentie in voor een betere wereld.
      Lees het boek van Jean Liedloff, of ga naar de website. Zij is geen guru maar wetenschapper, het is empirische kennis. Helaas is mevrouw afgelopen jaar op haar woonboot in Californië overleden. Ik heb het boek toevallig 20 jaar geleden gelezen, toen iemand aan me vroeg, wat wil je verder met je leven…’Ik wil gelukkig zijn’. Toen adviseerde hij lees dat boek van Liedloff.
      Ik wist, als ik ooit een kind heb, dan ga ik dit ‘uitproberen’ want voor mij was altijd al duidelijk, dat een kind ‘onschuldig’ hier komt. Alleen een onnatuurlijke, manier van handelen, die de behoeftes van een mens niet nakomt, zorgt voor problemen in het sociaal-emotionele bij een mens.
      Toevallig weet ik waar ik het over heb 😉

    3. Spiegel dat nu eens wat je zegt Monika, misschien begrijp je me wel helemaal verkeerd… 😛 Geluk is een hoop, een wensdenken dat het zelfde ervaren wordt wat je ooit eerder hebt mee gemaakt en zelfs misschien beter dan ooit te voren…
      Een boek lezen kan een bevestiging zijn, zoals bv de ‘Celestijne Belofte’ en of welk ander boek dan ook. Maar het gaat toch eens stuk dieper als het uit een mond komt van iemand waar je het juist niet van verwachten die dezelfde ervaring deelt en dat precies terug ziet bij al die anderen die ook op deze planeet leven.

      het doet me denken aan bv mijn schoonouders die elke keer weer te lopen te zeuren dat Computers niks voor mij is omdat ze het zelf niet snappen hoe het werkt, hun bewustzijn is lager dan de mijne omdat ik zelf al dik 35 jaar computer en het van huis uit met de paplepel in gegoten is toen niemand er zelfs kaas van gegeten had. Nu tot mijn grote lol is dat ik waarneem dat in India binnen 2 jaar tijd 200 miljoen mensen en vooral armen mensen een kans kunnen krijgen via internet met micro krediet, zodat ze hun eigen verbouwde gewassen kunnen verkopen. Zoiets zie ik dan ook als een bewustzijns groei, en dat dat nog niet in een boekje beschreven. Wel de kleinnood van degene die achter blijven in ouwerwets bewustzijn, die kunnen niet verder komen dan wat wij weer ervaren. Een boek is dan maar een tijdelijke perikel omdat we in die tussentijd eigenlijk al verder groeien in ons vernieuwde bewustzijns level. Zie en huiver wat we weten als we 10- of zelfs 20 jaar verder dan dan nu, daar is nog geen boek over geschreven. En toch zijn het allemaal DeJa-Vu’s.

    4. Paul, graag geef ik hierop persoonlijk antwoord…
      face to face…
      zonder (face)book 😉

    5. Sounds like a date 😉
      Zou er een keer een WTK meeting komen of wordt het de komende IndigoRevolution Meeting ? Guido ?

    6. Hoi Monica,

      ‘Op zoek naar het verloren geluk’, heb ik zelf ook. Een van de mooiste boeken. Wat een baby doormaakt in een ‘modern gezin’. Wat het met een baby doet als het in een kamertje achteraf wordt neergelegd, afgesneden van al het leven en de activiteit.

      En ook een voorbeeld van hoe een kind op kan groeien zoals de natuur het bedoeld heeft. Welke ervaringen het opdoet en dat deze kloppen met zijn instinctieve verwachtingen.
      Beiden voorbeelden zijn in romanvorm beschreven.

      Jean Liedlief heeft een paar jaar in een indianenstam geleefd en kreeg zo inzicht in de menselijke natuur en hoe mensen met elkaar om zouden gaan.
      Ook dit is weer een scherp contrast met de ‘beschaafde’ wereld.

      Is de auteur overleden? Hier schrik ik wel van. Ik weet niet hoe oud ze was of wat de oorzaak was.

    7. Tja, waarom hetzij alles uit een boek(je) te halen, hetgeen zit ook bij sommige zielen gewoonweg als Kennis opgeslagen in de ziel. Delen wat men weet is Kennis, Delen wat men ervaart is Wijsheid. Niet alles hoeft te min uit allerlei boekjes gehaald te worden. Het is ook het bewustzijnsniveau en wat de ziel aan kennis heeft in het leven!!

    8. Sarah, ik heb heel veel waardering voor haar. Ze is authentiek. It makes sence, zeg maar. Ze overleed met 84.
      http://article.wn.com/view/2011/03/19/Continuum_Concept_author_Jean_Liedloff_dead_at_84/

      Als ik ooit nog een kindje zou hebben, dan zou ik het precies weer zo doen. Het geeft je als moeder zo veel voldoening. Ook zeggen anderen: ‘hebben jullie geen geld voor een wandelwagen?’…of ‘Je gaat toch niet steeds voeden als hij erom vraagt?’…of ‘Is die niet te zwaar, om de hele dag te sjouwen?’.
      Je moet wel sterk in je schoenen staan, dat heb ik wel geleerd. Maar ik ben dankbaar dat ik het zo mocht ervaren.
      Geloof mij, ik ga niet zo makkelijk in ieder ‘opvoedingshype’ mee. Wat met mij als mens resoneert, dat maakt kans. Voor mij is het dan ook niet zo maar een Dr. Huppeldepup raadgever voor hopeloze ouders. Maar iets wat de gehele mens raakt, ouder net zo als baby en later als volwassenen. Dit is zo veel meer, en eigenlijk is het alleen het attent maken op de essentie van het menselijke bestaan.

      Ik wens je oprecht heel veel succes met je nieuwe boek. Laat de wereld nog eens blijven stil staan, bij de betekenis en het doel van menselijke, jawel instinctieve ‘opvoeding’ en wat dit voor de mens(heid) betekent.

    9. @ Mosa 5 D
      Precies, daar gaat het om, wat is er al opgeslagen in de mens, sinds zijn bestaan.
      Nu moeten we weer de voorkennis activeren, want men is zo onzeker en ‘onwetend’ gemaakt, dat men als ouder (mens) niet meer aan zijn eigen krachten en kennis geloofd, maar iets aanneemt omdat men denkt anderen weten het beter.
      Een boek hoeft geen bijbel te zijn. Ik beschouw geschreven woorden, net als gemaakte beelden als selectieve informatie. Alleen wat met mijn wezen overeenkomsten laat zien, dat neem ik op. Het is dus geen ‘wijsheden uit een boekje halen’ maar meer een ‘raakmoment’.

    10. @ Monika de Mens is niet geïnterpreteerd tot de ziel. In de ziel zit echter al enige kennis opgeslagen en heeft men niet altijd direct gezien de voorkennis in dit leven weer nodig uit boeken etc. Monika je bekijkt en interpreteert het gezien de feiten toch echter mogelijk te stoffelijk, laat het meer stromen puur uit gevoel. Sommige boeken te lezen is leuk, maar de kennis hebben we al….de kennis zit al in ons….

    11. Even een kleine correctie op mijn schrijfwijze: de mens is niet geïnterpreteerd tot de stof, bedoel ik en niet tot de ziel!!!

    12. Daarom zit het hele leven ook zo boordevol met DeJa-Vu’s, alles wat je eigenlijk al doet vanuit je ware zelf heb je reeds al eerder toegepast, je herbeleeft alls dus opnieuw, keer op keer. Is een automatisme aan het worden dat je er zomaar overheen kan kijken. Maar het kan toch louter ook het geval zijn dat het vernieuwend is en tja dan heb je weleens waar een handboek nodig hoe rij ik bv in een ‘Twingo op een Franse Autosnelweg’!!?

    13. @ moza
      Bedankt voor je tip…
      Ik zal eindelijk alles meer puur uit gevoel laten stromen…lol

    14. Coz 5.5 Ja, laten we iets uitzoeken, aan het strand, no strings attached.
      Gewoon een plekkie in bijv. een leuke strandtent. In Bloemendaal staan er genoeg, Strandvoort aan Zee.. Zal er een poll aan wijden..! Kijken hoeveel mensen we interesseren om achter vandaan hun nick te komen..!

  6. @ Anelle + iedereen

    Elk kind dat op aarde geboren wordt heeft een aantal levens achter zich, alles daarin liggende ervaringen zijn eigen aan de zo’n ziel. Elke ziel is uniek en elk kind is anders. Toch worden 2 of 3 kinderen in een gezin dikwijls hetzelfde opgevoed. Men wil al het goede voor zijn kinderen met als resultaat dat men ze vaak dooddrukt aan de borst. Men beschermt ze voor een verkeerde invloeden met als gevolg dat het kind niet aan de zelf gekozen re-incarnatie opdracht toekomt. Men kiest al vroeg de studie van de latere maatschappelijke positie in de hoop dat het kind “Meer zal bereiken dan de Ouders”, of juist in de voetsporen treed van die ouders.

    Zelden wordt rekening gehouden met de re-incarnatie opdracht die elke ziel, bewust en minder bewust, meeneemt naar de aarde. In feite de enige reden waarom een ziel de vrijheid van het astrale leven verwisselt met de gebondenheid van het lichaam. Stukjes karma wegwerken en nieuwe ervaringen binnentreden: dat is wat een ziel op Aarde te doen heeft. “Karmisch Opvoeden” maakt men wegwijs hoe je je kind het beste kunt opvoeden naar een diepere belevingswereld van de ziel.

    Zelfstandigheid en erkenning van het individu staan voorop. De geestelijke relatie onderling met de ouders en waarom in een gezin verschillende karakters en dus zielen samenkomen wordt is zeer belangrijk te weten als aspect. Ook wanneer je geen kinderen (meer) hebt, is de weg in eigen keuze van de ouders en de daaruit voorgekomen opvoeding belangrijk.

    1. Melanie zit op een Christelijke school, wij hebben dit soort dingen nog niet echt met haar besproken. Een half jaar geleden kon ze me het zo vertellen. Ze weet precies hoe de vork in de steel zit, beter nog dan ik. Nee, we gaan niet dood, als het lichaam dood gaat komen we gewoon weer terug in een ander lichaam. M’n mond viel wagenwijd open. Huh?

    2. wat sommige hier schrijven wordt er gezien de duidelijke feiten ook overheen gelezen en dat de teksten mede ook niet serieus genomen worden, zoals het werkelijk geïnterpreteerd wordt. Theoretisch moet men ervan uit gaan dat alle kinderen dezelfde opvoeding hebben. Hoewel gezien het feit na het eerste kind zijn de ouders toch wél heropgevoed. Maar in theorie zal vanuit de politiek en Goddienstige bezielde overtuiging naar de kinderen dezelfde wetmatigheid gehanteerd worden. Toch zijn allen kinderen anders en groeien ze tot een heel ander mens op. Ze zullen andere partners hebben, gelukkig maar, ze zoeken ook andere scholing, of een hele andere opleiding. Zo zoeken ze een hele ander vorm ban eigen identiteit en van het leven. Toch hebben ze allemaal in grove lijnen dezelfde opvoeding.In veel opzichten wordt een jong kind al afgeremd of geprogrammeerd van bv. doe dat nu niet. Laat het kind in hun eigen optiek ook zelf ervaren en bv. voelen dat de kachel heet is. Als men als ouder zegt: “Zie je wel, ik heb dat altijd gezegd”. dan krijgt men de wet van karma, ACTIE en REACTIE. De actie die men onderneemt om te reageren is de reactie van het kind. Dat is in het begin van een bionische oorlog. Toeval bestaat niet! Een ziel kiest en karmische afspraken worden nagekomen. Het ziek zijn en gezond zijn….kinderen horen niet ziek te zijn. Een kind behoort of mag niet zomaar drie maanden lang hoofdpijn of bv. buikpijn hebben. Dat bestaat niet en wordt het al bij nauwerood gezien als iets psychisch…. dan is er gezien het feit in de psyche van dat kind iets verkeerd, gelijk worden er allerlei stempels aangekoppeld, vooral gezien de kinderen van NU, …..zoals ADHD, ADD, PDD-NOS etc. terwijl het kind geheel anders in elkaar zit….dan de ziel van het kind eigenlijk iemand anders is…het kind wordt in een bepaald dogma (vaste voor programmatie zo moet het Volgens de regels en maatschappij en niet anders) geplaatst of gezet en of wordt naar een psycholoog of psychiater of ergoloog doorgestuurd, waardoor het kind nog vaster komt te zitten en kan zich niet meer uit de voeten door zichzelf te zijn en te blijven, het is echter ook vaak genoeg dat andere bepalen gezien over een kind. Tuurlijk is het ook wél zo dat niet ieder kind tot een bepaalde leeftijd een keuze kan maken, maar vraag ook na en maak het zoveel mogelijk qua bepaald onderwerp ook bespreekbaar met het kind zelf, hoe hij of zij dat gezien had of zou willen doen. Laat echter ook het kind daarin toch ook zoveel mogelijk in mee beslissen en hij of zij ook leert zijn of haar eigen keuzes te kunnen maken. Doordat een kind ook meer zelf de kansen te geven, zal hij of zij zich ook minder onzeker voelen en zullen ze er alleen maar meer baat bij hebben door ook meer op latere leeftijd zelfvertrouwen te ontwikkelen en te krijgen. Laat ook het kind kind zijn door als ouder(s) in te kunnen zien wie het kind werkelijk is…….

    3. Het blijkt nu dat zeker 75% van de ADHD kinderen helemaal geen ADHD hebben. Allemaal leugens en bedrog om ze door te sturen naar psychiaters. Het blijkt meestal om gedragsstoornissen te gaan. Wie zijn de werkelijke daders? Voornamelijk de ouders en anders wel de onderwijzers. Wie is er nu werkelijk ziek?

    4. @ Martijn gezien mijn zienswijze bestaat ADHD en al die andere stempels wat kinderen vooral gezien de tijd nu opgestempeld krijgen, en dan ook het Autisme niet te vergeten. Zij worden als het ware afgeremd in hun bewustzijn, zoals de maatschappij ze wilt zien, gezien de vele stempels herken ik echter ook veelal van mezelf, maar toen was er nog niets over bekend. Het is een vorm van hype om de ziel in een vorm van laag bewustzijn te houden, en…..heb ik ook ten delen het boek van Sarah Morton gelezen waar ik ook vanuit mijn jeugd en pubertijd veelal in herkende….een mooi filmpje waar ik een boost van energie in kreeg toen ik hem laatst hoorde was…….

      http://www.youtube.com/watch?v=J3wm3-jqQ88&feature=youtu.be

      Vanaf het moment dat een kind naar school gaat wordt er al gesleuteld aan de natuurlijke gave die het heeft meegekregen. Een gave waarmee je een sterkere verbondenheid hebt met de energie van het leven. Je voelt dingen aan, je hebt een goede intuïtie, je weet dingen puur omdat je het aanvoelt, je bent wijs. Je bent gemaakt om niet alles vanuit het verstand te redeneren maar je hebt een hoop kennis al beschikbaar puur omdat je een connectie legt met het onderbewustzijn die voor anderen onbegrijpelijk is.

      Voor een groot deel van de populatie is het geen enkel probleem om langzaamaan geprogrammeerd te worden door wat alles en iedereen je in je leven wijsmaakt. Zij zijn gemaakt met een brein wat gemakkelijk te programmeren is met alle overtuigingen van ons systeem. Veel dingen worden voor waarheid aangenomen doordat al deze mensen met het “normale brein” vanuit hun verstand leven.

      Wanneer je alleen met het verstand leeft, sta je dus ook niet open voor wat je gevoel/intuïtie, je ziel en je instinct je verteld. Dit is heel goed voor een maatschappij om te ontwikkelen. Als namelijk iedereen het “andere brein” zou hebben dan zou het zeer moeilijk zijn om een werkend systeem te ontwikkelen. Dit zou een chaotische plek worden. Maar het is ook belangrijk om een klein deel van de populatie wel over deze gave te laten beschikken.

      bronvermelding: http://addkenmerken.net/adhd-add-symptomen-jouw-kracht/#.T7YbZ9JA4_M.facebook

    5. Het valt niet mee om alles te doorzien. De geniën worden weggemoffeld. leve de eenmansworst. Daar word je toch zat van op den duur? Dat had ik als kind al en nu nog steeds. Ik kan dat simplistische of zelfs dat moelijke denken niet plaatsen, het is niet van mij, niet van mijn wereld. Daarom ook voel ik zoveel voor de outlaws, de anders denkenden. Oke, sommigen zijn echt leip, al is dat ook wel cool maar de meesten doorzien het spel van de menigten en krijgen daardoor een stemepel opgedrukt.
      Ik zat aan de depakine vroeger als kind omdat ik nog wel eens koortsstuipen had, zelfs tot mijn zevende toe. Blij dat mijn vader het lef had om mij hier vanaf te houden, anders was ik net ff een stukkie dommer geweest dan ik nu al ben, haha.
      Fuck the system!

    6. Paul ,

      ik heb diep respect voor jou ! dat jij je zo kunt uiten op deze bijzondere en mooie site !!

    7. @ Inge

      Dank je wel, het is gewoon durven. je eigen oogkleppen te verwijderen om toch iets van je eigen wereld te willen laten zien ipv een ander die dat steeds doet, er is altijd meer tussen Hemel en Aarde.

  7. monika@,

    dat is dan toch nog een redelijke leeftijd. (84 jaar)

    Je zegt het goed. Op zoek naar het verloren geluk, is geen handleiding, maar laat mensen begrijpen, voelen en zien hoe de menselijke natuur in elkaar steekt.
    De auteur kiest geen partij, ze weet het zo te brengen dat ouders het uit zichzelf zo willen. (Voor een kind zorgen zoals de natuur het bedoeld heeft).
    Een van de mooiste boeken die ik gelezen heb.

  8. Anelle@,

    dank voor je antwoord en mooi gezegd.
    Als er onverklaarbare gevoelens en conflicten zijn, is het zeker iets om rekening mee te houden.
    De situatie erkennen en benoemen, er bewust mee omgaan, al is de oorzaak niet duidelijk. De andere ouder kan hier een (bewustmakende) rol in zijn.
    Het is ook zeker niet zo dat ouders altijd 1 lijn moeten trekken. Het zijn ook maar mensen, die fouten kunnen maken. Als de ander dit opmerkt, is het ook z’n taak om dit bespreekbaar te maken.

    Ik geloof dat mensen sowieso elkaar spiegelen op een bepaalde manier. Kinderen hun ouders helemaal. Dat zijn waardevolle lessen om je bewust te worden van jezelf.

  9. jaaaahHHHHAHJAAAAA Monika !
    ik noem het daarom opvoedkundige langdurige multiple stressren, dat zijn EzelsOren waar je je wel meer dan 3 keer aan moet stoten omdat het langer door duurt dan een momentje in je eentje. Een soort achtergrond straling die in de buurt van een inslag (Germanische Heilkunde) een stuk hoger is dan het gemiddelde. Dit veroorzaakt intrapersonele genetische mutatie in een individu en in z’n micro omgeving.
    SaaraaaaH UrUu Ah dat is de Vrouw van Ab Ra Ham (Dan Winter).
    Zij is op de hoogte van de wortels, in den beginne, van wie Eva er 1 wasz und so weiter,

    Quote:

    ” Der Begriff Heilkunde bezeichnet umgangssprachlich die Gesamtheit der menschlichen Kenntnisse und Fähigkeiten über die Heilung von Krankheiten. Er wird teilweise als Synonym für Medizin benutzt, teilweise (z. B. als „alternative“ Heilkunde, vgl. Alternativmedizin, Volksheilkunde oder Erfahrungsheilkunde) auch zur Abgrenzung von der evidenzbasierten Medizin („Schulmedizin“). Die Ausübung einer Heilkunde ist in Deutschland, Österreich und der Schweiz rechtlich unterschiedlich geregelt, siehe Artikel Heilpraktiker. ”

    http://de.wikipedia.org/wiki/Heilkunde

    Jack White – Missing Pieces
    http://www.youtube.com/watch?v=bc6pRmdlna0

    1. Voor een Continu Blije Baby, het begin van een stabiel evenwichtige psyche op latere leeftijden…
      ik wil geen vriendin meer, ik wil een Maamaaa en een tuigje, hoe noemt ze dat, een ‘Swing’ ? …

      1 ) The Continuum Concept in action door Mmmaammaah Deborah at Wit West Palmen Strand ;
      http://wn.com/The_Continuum_Concept

    2. wat mij even niet bevalt aan mezelf is dat ik een paar maanden terug een rot opmerking heb gemaakt van jewelste, die heb ik wel vaker gemaakt, rot opmerkingen bij de vleet, aan de lopende band bij buien, maar deze kolere opmerking van toen daar ben ik mij pas later bewust van geworden hoe het zit, vandaag op de fiets op een dood lopend fiets pad zag ik ineens een situatie in een klas lokaal, 13 jaar net de baard in mijn keel gekregen, mijn stem, ik kreeg een rot opmerking van de wiskunde leraar, over dat gebrom achter in de klas, pas 20 jaar later werd mij door een pro Opera bariton zanger duidelijk gemaakt dat het jammer was dat ik niets met mijn stem had gedaan, een goede spreek en vooral zang stem hoorde hij….

      in al die tussenliggende verloren jaren had ik twijfels over mijn stem… Maar goed die rot opmerking van mezelf, de Waarheid is dat ik een paar maanden terug, of zelfs al weer 4 maanden terug, dat ik even luisterde op Argus radio, ik was toen in shock omdat ik Haar Stem Te Mooi vond om te verdragen, toch zit er dan een reptiel ratje ook in mijn hoofd, om de boel dan vanuit het niets vuil om te draaien hieroooh in een rot stukje, dus bij deze, Sarah heeft een mooie stem, dat was toen kennelijk even te pijnlijk voor mij, dat is dusz een voorbeeld van een ‘Rot (on)Volwassene Streek’, mijn oud zeer programmaties op mijn dertiende jaar die ik al lang weer half vergeten wasz, alle rottigheid komt te laat op het goede verkeerde moment weer naar boven.

    3. héééh die Monika, op nujij knal ik net tegen deze grote kleine waarzegster aan, ik dacht even van zetten de goud geld wisselaars dit expres in scène of zo, zodat de mensen het alsnog niet kunnen geloven?

      fantastic 12 yr old Victoria Grant explains how banks commit fraud
      http://www.youtube.com/watch?v=_ae7h8FioX0

    4. Ik denk dat ze in ieder geval flink moest repeteren….soort hoofdrol in het toneelstuk 🙂

    5. WOW in een woord Hyper!!! dat meiske weet gewoon waar ze over praat en heeft ze nog gelijk ook!!!

    6. De tekst werd duidelijk door volwassenen geschreven, maar het meisje brengt het prima. Wanneer je een kind iets laat brengen, levert dat meer bekendheid op. In dit geval : goed zo!

    7. @ Anelle er zijn ook kinderen op de wereld die zelf deze inzichten hebben en komen er wellicht geen volwassenen aan te pas,ze hebben zoverre alleen de steun van ouders nodig om dit naar buiten te mogen of kunnen brengen, maar in veel gevallen wordt dat echter ook al snel voor een kind belemmerd of geblokkeerd, hetgeen komt vanuit hun ziel en mede ook puur uit zichzelf. Kinderen zijn echter in veel aspecten en opvattingen steeds vaker bewuster dan wij dat over ’t algemeen zijn

    8. HyperAlert@,

      ik heb diep respect voor dat meisje van 12. Haar openhartige blik, zonder twijfel of angst. Zonder haperen doet ze haar betoog, als een echte professional. Ze zegt ware dingen en kan het nog ver schoppen.

      Hoewel ik zelf al enige tijd lezingen geef, kan ik het bijna niet verdragen, hoeveel moeite ik moet doen om woorden te vinden en zinnen te vormen, hoewel het toch over een onderwerp gaat wat me nauw aan het hart ligt. Hoe ik loop te stuntelen om ze ook uit te spreken.

    9. @Sarah

      wij zijn geen gewone sprekers Sarah maar meer orgel spelers, een heel zwaar middeleeuws instrument dat niet in een gewone woonkamer of zelfs middelgroot kantoor past. Zonder orgel loopt het gesprek of de toespraak niet uit zichzelf, een orgel speler moet regelmatig naar een kathedraal. Het punt is dat ik het liefste de hele dag mijn mega ‘orgel’ onder mijn arm zou willen meedragen, dan heb ik altijd een passend antwoord bij de hand, in elk denkbare situatie.

      toch was er bij mij een half uurtje terug een andere vorm van kontakt, in de frisse avond lucht, zonder woorden, het duurde naar schatting 15 seconden, in dat tijdbestek had ik 15 jaar ingehaalde ‘verheugenis’ ingeademd, zelf verzonnen woord nu ter plekke, ‘verheugenis heb ik mij meestal laten afstelen, nou jah ik was en ben even blij door je aanwezigheid in de aether.

      woord keuze is niet het belangrijkste, het schijnen voertuigen te kunnen zijn, die woorden. Bij Lisz had ik dat 10 dagen terug ook, toen klapte ik 10 dagen achterelkaar dicht, blokkade, ik was ineens bang dat zij al lang “een gekozen lid van de hoogste bancaire instelling is”, dat rot gevoel, wat waarschijnlijk wel mee valt. Zo blijf ik meestal steken, soms na 3 dagen of 3 weken of zelfs na 3 jaar (Dawn…). Zonder mama’s wordt het niks..

    10. HyperAlert@,
      een orgel? Er zou iets van waar kunnen zijn, al herken ik het niet direct. Meestal voel ik me juist de zwak, bedeesd. Maar wie weet.
      Die blokkades herken ik. Ik heb/selectief mutisme (letterlijk sprakeloos zijn in sommige situaties en bij sommige mensen). Het gaat nu wel wat beter, maar het gaat nog lang niet vanzelf.

    11. @Hyper: Dat is toch helemaal niet nodig..ik ben ook maar een mens 🙂

      En un sens le mystère de l’incarnation se répète en chaque femme; tout enfant qui naît est un dieu qui se fait homme.

      Vertaling: In zekere zin herhaalt zich het mysterie van de menswording in iedere vrouw: elk kind dat geboren wordt, is een god die mens wordt.

      Simone de Beauvoir

    12. ooh Lisz ik dacht net aan jou, ik kan jou nog lang niet missen, goden zij dank ben jij ook weer in de lucht.. oeff opluchting

  10. Mits ik soms zie om me heen hoe sommige mensen met hun kinderen om gaan, schrik ik daar ook wél van, kinderen spiegelen zich ook in de ouders. Kinderen opvoeden in deze tijd is lang niet altijd zo gemakkelijk. De kinderen van nu beleven hun leven anders dan wij dat deden. Vaak leven kinderen meer vanuit hun gevoel, hun manier om met de snel veranderende maatschappij om te gaan.
    Voor ouders, opvoeders en leraren is het vaak lastig om te begrijpen wat er in een kinderhoofd omgaat. Met als gevolg dat kinderen zich onbegrepen voelen. Dit onbegrepen voelen uit zich vaak in klachten als bedplassen, allergie, eczeem, faalangst, onzekerheid, angsten, verdriet, woede-uitbarstingen, ADHD, PDD-NOS, niet kunnen meekomen op school, problemen met eten, bang zijn in het donker en andere klachten. Zo’n klacht kan ook een signaal zijn dat het kind hooggevoelig is. Minstens één op de vijf kinderen is hooggevoelig. Een hoog sensitief kind ( HSK ) vangt gedurende dag meer prikkels op dan niet hoog sensitieve kinderen. Vele ouders of verzorgers weten dan ook nog niet altijd het kind op het juister niveau te kunnen benaderen. In sommige gevallen doet het mij zelf pijn hoe sommige ouders hun kinderen al helemaal afremmen, zie het ook in het opzicht van het kind. Sommige kinderen verstikt in hun schulp en trekken zich enorm terug, mede omdat zij zich niet begrepen voelen of ook niet serieus genomen worden, voelen zich gekwetst, als kind moet men maar presteren, presteren en nog eens presteren en owee als dat niet volgens het boekje gaat valt men naast de boot…..

    1. p.s Men hoeft niet altijd zelf kinderen te hebben in een leven om tot deze inzichten te komen. Er zijn ook ouders die wel weten hoe ze met juist de gevoelige kinderen om moeten gaan. Sommige kinderen zijn door ouders al in veel gevallen gewoonweg diep bedroefd verknipt!!!

    2. ja klopt Mosa, honderd procent, op mijn dertiende bewust die beslissing genomen, ik ben een robot die hoge cijfers moet halen en voor de rest krijgen ‘ze’ mijn werkelijke zelf ‘nooit’ meer te zien, dat is een vloek uitspreken over jezelf, dat besefte ik pas tig jaar later, hoeveel kracht die zwarte wilsbeschikking toen had.

    3. Inderdaad een treffend nummer. Hoe kinderen worden gedwongen zich aan te passen.
      Het klopt niet eens, bloemen en planten kunnen allerlei kleuren hebben.

      Hier volgt een voorbeeld van hoe men ook met kinderen om kan gaan. Hen de ruimte te geven hun gevoelens te uiten en een band op te bouwen. Het zou veel opvoeders op een wijs spoor kunnen brengen.
      http://www.argusoog.org/japanse-levenslessen/

    4. Jaaah Mosa 5D zo doet me dat terug denken aan mijn jeugd, kleuren altijd overal, zo vol maar de wereld erom heen moest het zo nodig keihard verwijderen, het werd niet getolereerd. Kleuren in de lucht, kleuren bij mensen als een wandelend veldboeket, kleuren van licht om alles heen, kleur en nog eens kleur dat je er heel erg vrolijk van werd. Als kind was ik altijd verbaast dat wat ik observeerde nooit mocht plaats vinden, bij naderen wel, ik werd altijd geblokkeerd en terug gezet. Wat ik in mezelf had en wat ik naar buiten durfde te brengen was altijd een bezoekje aan een dokter of profesor waard omdat men ervan uit ging dat ik niet goed in mijn hoofd was en blijkbaar last kon hebben van een hersenbeschadiging.

      Vele EEG scans en schoktherapie komen daar bij van te pas, het mocht niet en het kon niet dat ik kleur bekende. Dan maar een fase verder in woordjes, gedachtes van volwassenen opzeggen voordat je Papa of Mama kon zeggen. Weer Dokters in witte jassen! Op naar school om vast te lopen bij het maken van de eerste tekening. Ipv krassen was ik druk bezig met dieren tekenen met beide handen tegelijk, dat mocht niet! moest eerst leren krassen! Later met leren schrijven het zelfde probleem, met de linker hand vast gebonden op de achterkant van de stoel moest ik gedwongen met rechts leren schrijven. Wel 2x langzamer dan ik gewend was, deed het altijd met beide handen om en om.

      Weer Dokters om me heen weer EEG scans, weer schoktherapie. Wat er verder altijd over bleef was saaiheid want als er wat leuks te doen viel, schoolreisje, verjaardag, vakanties, was ik weer ziek! Hieruit bleek ik al de eerste confrontatie te hebben met mijn motorieke besturing van het lichaam, moest naar Volo gymnastiek voor beweging en moest mijn woensdagmiddag bij creator door brengen. Met dat laatste waar ik menig docent verbaasde ondanks mijn leeftijd van 8 jaar ik uit klei allerlei levens echte dierenfiguren kleide, was tegen alle regels in, weer dokters enz, zonder de scans en schoktherapie. Dit proces vind eigenlijk tot vandaag de dag plaats en je wordt steeds weer terug gezet naar af, waar de andere wel enthausiast wordt bevonden, heb ik mijn blokkades gekregen die mijn kleur niet wil laten bekennen. Daarom ben ik een kleine 10 jaar geleden maar eens gestopt met heel erg veel dingen, willen bewijzen oa, om heel langzaam aan nu eens alles anders te doen zoals ik het ZELF wil doen en niet meer zoals de ander die maar steeds continue ‘het’ wil zien zoals het moet volgens hun.

      @ Hyper joh !

      Ik begrijp je helemaal voor 100%, leuk zo’n orgel, leuk om er een or-go-night buster er van te maken, maar nog leuker om die hele orgel bij al die lui eens om hun nek te vouwen en een andere toon er uit te blazen dan het valse gepiep wat je maar steeds moet aanhoren.

      Ik ben los……..

    5. Paul & Co@, shocktherapie om de creativiteit en levendigheid van een kind teniet te doen? Dat klinkt meer dan afschuwelijk. Hoe heb je het overleefd?
      Helaas ziet men kinderen als laboratoriumratten.
      Ook als je meer kan en meer weet dan wat zou passen bij de leeftijd, is dat niet goed.
      Kinderen krijgen etiketjes en bijbehorende behandeling om hun wil te breken en ze buitenspel te zetten.

      Gelukkig zijn er ook nog volwassenen die het kind wel de ruimte geven om te uiten en creëren wat het in zich heeft.

    6. @ Sarah Morton

      Zie mijn stukje op 6.0 hier onder dat is wat er gebeurd met je, maar ook met iedereen om je heen, anderen en ouders zijn allemaal op deze manier beschadigd, allemaal aangepast naar het monotome toe, want HET! mag niet! met je koppie boven het maai veld uitkomen! Daarom dat je dan ook iedereen volwaardig lief moet hebben…
      http://www.youtube.com/watch?v=f6Zqpf0FELM

      “Vader vergeef het ‘hun’ want ‘ze’ weten niet beter….”

    7. @Paul 10.5
      Vreselijke wat je als kind moest verduren!
      Wat had ik het geluk geboren te worden in een gezin waar je linkshandig, ceatief, druk, speels, anders mocht zijn (mijn ouders waren allebei van begin 1900)! Ouders die kritisch ingesteld waren en er een eigen mening op nahielden. Natuurlijk maakten zij fouten, meestal door dan toch te zwichten voor een of andere te grote druk. In België heerste een grotere individuele vrijheid dan bij jullie, ook op geloofsvlak. Wij kwamen goed overeen met onze vrijzinnige buren, hun persoonlijk overtuiging was hun zaak, toen al. De Belg is van nature minder geneigd tot regels, sub-regels en regeltjes, zoals bij jullie. Helaas, merk ik dat de Vlaming steeds noordelijker gaat kijken en nu ook al de ‘regeltjesziekte’ aan het krijgen is.

    8. @ Paul & Co Inderdaad anderen en ouders zijn allemaal op deze manier beschadigd, allemaal aangepast naar het monotome toe, want HET! mag niet! met je koppie boven het maai veld uitkomen! het gaat over op generatie, toch zijn echter ook ouders zich ervan bewust om hun kind meer gezien deze tijd ervoor te beschermen en ook bewust noch karmisch op te voeden, naar het beeld zoals het kind wilt zijn.

      @ Sarah Morton. lekker zoals jij het omschrijft dat de kinderen bij voorbaat al laboratoriumratten zijn, dat is al in een beeld schetsen wat er niet is, een oordeel. En stop eens met al die etiketten plakken mede ook op jezelf want hiermee zet jezelf al lager in bewustzijn dan je daadwerkelijk bent. Al die etiketten of stempels die kinderen wordt opgelegd bestaat niet nogmaals het is het terugplaatsen van het bewustzijn, een kind is inhoudelijk al verder dan de ouders zijn, hetgeen is altijd maar aanpassen en kan het kind in de maatschappij nooit zichzelf zijn en blijven in welk bewustzijnsstadium hij of zij verkeerd

    9. @ Anelle zo was ik echter ook als kind vrij druk, maar werd ik al menigeen teruggeplaatst mede door mijn ouders dat ik niet zo druk mocht doen, zo van “Houd nu eens op” of “Doe niet zo druk, stop daar eens mee” Als kind kon ik echter ook nooit direct mezelf zijn. Het teken en het linkshandig zijn werd ik vrijwel gelijk al in gecorrigeerd zodra ik een pen vast kon houden. Ik paste niet direct in de groep in de klas, was “anders” gezien het feit wat ik zoal moest leren en verplicht werd, had ik soms echt zoiets van logisch denken waarom moet men dat “alles” weer opnieuw leren!!

      Ik was als kind vrijwel altijd op mezelf, al enorm teruggefloten en voelde me ook dagen eenzaam, ik werd op vrij jonge leeftijd al onzeker gemaakt doordat mij verteld werd doe dat nu maar niet dat kan je toch niet, en brengt ook bepaalde twijfels met zich mee. Er werd over ’t algemeen ook veel voor mij bepaald en had ik zelf geen keuze, nou ja tuurlijk had ik best zelf een keuze, maar werd al van me afgenomen en durfde er niet direct als kind tegenin te gaan, en trok me terug of ging ik bv druk lopen doen. Als kind op de lagere school werd ik vaak genoeg gepest, en dat was meer geestelijk dan het met handgemeen (lichamelijk) was. Gezien mijn ouders deden er niet veel aan, wisten zich echter ook geen houding aan te geven en lieten dat meer over zich heen komen. Ik trok mezelf steeds meer terug op mijn kamer.

      Tot mijn ouders voor mij besloten dat ik maar op judo moest gaan om meer van me af te leren bijten, maar ik vond dat vreselijk en zie ik me als 8 á 9 jarig meisje nog staan dat ik op een dag niet meer naar judo wilde. Vrijwel in mijn hele leven wordt ik al afgeremd, maar blijf er nu zoveel mogelijk ook wel boven staan of zet ik me er tegen af en is een twee strijd in dualiteit van het ene naar het andere. Toch poog ik nu ook zoveel mogelijk met beiden benen in balans te zijn en het zowel van de positieve als van de negatieve kant te bekijken. Vrijwel elk kind heeft bepaalde gave voordat zij helemaal geprogrammeerd worden en ze naar school moeten gaan. Als kind wist ik bepaalde dingen ook van tevoren, maar dat werd al de grond ingedrukt zeg maar. Wat ik me ook nog vaag kan herinneren is dat ik een vorm van onzichtbaar vriendinnetje had en ik ook veel met bv mijn knuffels of poppen samen op mijn kamer mee speelde. Mits ik nu als volwassen vrouw daar bv naar vraag is dat hele aspect totaal vergeten of uit de wind geslagen en wat ik aangeef dat is dan niet zo. Ik kan ook veel uit mijn jeugd niet herinneren, alsof het met een dikke gum is uitgeveegd….

    10. @ Anelle

      Mijn ouders zelf waren mensen die toch redelijk bewust ver vooruit waren voor hun tijd, vergeleken met andere ouders. Mijn moeder werd altijd ingeprent dat ik meer al kasplantje door het leven zou gaan en niet veel waard was, daar werd ze mee geprogrammeerd door die heren in hun witte dokters jassen. Mijn vader was daarin tegen anders, die werkte bij 1 van de grootste farmacheutische bedrijven waar veel lui vandaag de dagen nogal opgewonden over praten in conspiracy mode. Ze waren tegen die dokters en gaven me enigzins wel ruimte maar toch wel in een beschermde omgeving. Mijn vader gaf me altijd het meeste support en was de beste vriend die ik eigenlijk kon hebben, hij twijfelde altijd uitspraken en wilde ook het graag van de andere kant proberen te zien, door mij juist te supporten. Thuis hadden we alles eerder dan bij anderen, eerste zwart/wit, later kleuren TV, als eerste een auto voor de deur, altijd op vakantie naar buitenland met auto, kennis van lekker eten en drinken en vreemde zaken. Ze waren nu eenmaal trendzetters, want we kwamen op plaatsen waar menig ander dan ook niet zomaar 1 2 3 kwam. Maar de skala van mensen daar buiten waar ik tegen beschermd werd, braken altijd alles af en lieten er geen spaander van heel, dan loop je heel erg vast op latere leeftijd met heel veel dingen die je emotioneel niet goed verwerken kon. Ik wilde zelf nooit weggestopt worden in hokjes en vakjes, en etiketjes regeltjes die moesten worden opgeplakt. Ergens was ik vrij maar toch ook weer niet, dat is dus een andere kant van het verhaal. Als sta je als ouders bewust in het leven dan wordt je als nog toch tegen gewerkt door mensen die dat weer niet hebben mee gekregen en daar moet je je dan altijd voor aanpassen anders wordt je niet door hun begrepen en val je af.

      En tja Belgie, prachtig land overigens, kom er maar al te graag, heb er vroeger zowat gewoond in de Buurt van Brussel bij Waterloo, omdat mijn Vader daar altijd veel werkte. Een ander volk een andere cultuur en waar ik nu woon, zijn ooit in het verleden hele Vlaamse delegaties naar hier toe geëmigreerd (Haarlem en omstreken)

    11. als kinderen alleen reageren vanuit het gevoel zijn ze niet in evenwicht. Reageert een ouder op het kind alleen met verstand dan is die ouder niet in evenwicht. Wat is dan Nu het probleem? Wat kan kind doen? Wat kan ouder doen? Een kind heeft een geweten(gevoel en verstand in evenwicht) en ouder heeft een geweten (gevoel en verstand in evenwicht). Wat en hoe kan een ouder dan volgens mij reageren en dat is volgens mij de enige en meest simpele oplossing? Weet u het ook al?De Enige Oplossing is als die ouder een gewetenskeuze maakt (dus geen gevoelskeuze, dus geen verstandskeuze). Maw is de oplossing goed voor mij en diezelfde oplossing goed voor mijn kind dan is dat de juiste oplossing. Eenvoudig hè! Hoe doe je dat in praktijk? Dat mag u zelf doen en vergeet wat ik gezegd heb. (Mij niet geloven, svp zelf uw ‘gezond verstand’ gebruiken). Ook een kind kan een gewetenskeuze maken, maar dan moet de ouder het kind kunnen vertrouwen. Succes.

    12. Paul & Co@,

      Mooi dat je ouders (vooral je vader) toch wat tegenwicht boden tegen de ‘witte jassen’ en je daardoor toch wat bewegingsruimte en kleur(!) kon ervaren.
      Dat zij zelfstandig dachten en voelden.

      Voor mijn vader bleef ik ook gewoon ‘Sarah’, na mijn diagnose. Wij hadden een sterke band, alleen op den duur is hij toch onzeker gemaakt en werd hij afwijzender naar mij.
      Inmiddels is dat wel weer hersteld, doordat ik kon laten zien dat het wel goed was op zijn gevoel en inzichten te vertrouwen en doordat ik met steun in de rug van mensen die in me geloofd steeds zelfstandiger werd.

    1. Nou doe de groetjes van mij aan Peter Pan en alle kinderen in Neverland. Ik zeg sprookjes bestaan. U ook? Er is geen beter opvoedkundig boek dan het boek waarin u ook rol in speelt! Niet aan iedereen vertellen hoor! 😉

    2. Wat heb jij nou weer aan ‘de haak’ geslagen Lezer?
      Zolang het maar geen ‘FAR FAR FAR FAR AWAY AND A HAPPY END IN PROSPERITY’ is…
      :mrgreen:

  11. Heel fijn stuk om te lezen.
    Het droevige bij dit soort boeken en verhalen blijft dat iedere liefhebbende ouder dit soort dingen altijd wel leest en ter harte neemt.
    Terwijl de ouders die het verschil zouden kunnen maken voor hun kinderen door dit te lezen zich absoluut niet bezig houden met deze wijze raad.
    Ze zouden het eens moeilijk kunnen vinden.
    Maar elk kind dat er toch iets van mee krijgt op een of andere manier is misschien iets minder ongelukkig.
    Toch begrijp ik nog steeds niet dat mensen met een rotjeugd hun eigen kinderen hetzelfde aan doen. Wij hebben echt bewust er aan gewerkt om dat nu juist wel goed te doen.
    En een gelukkig kind is een onbetaalbaar geluk voor ouders.
    Dat begrijpt toch iedereen? Maar dan moet je wel het “hart” hebben natuurlijk.:)

    1. Hoi Selene,

      dank voor je wijze woorden. Ik kan er ook vaak niet bij hoe veel ouders met hun kinderen omgaan en zich nergens iets van aantrekken.

      Als je je bewust bent van wat je als kind hebt meegemaakt, hoef je ook niet in herhaling te vervallen en kun je liefdevol en aandachtig zijn.
      Alleen veel mensen leven in een illusie omdat de realiteit te bedreigend en pijnlijk was. Als volwassene weten ze niet eens meer wat ze als kind hebben doorgemaakt. Omdat het 100% afhankelijk waren van hun ouders, namen ze hun normen over, om hun bescherming niet te verliezen en om zichzelf te beschermen tegen het besef niet te krijgen wat ze nodig hadden. Omdat er geen aandacht was voor hun gevoelens, konden ze deze ook niet beleven en ook geen empathie ontwikkelen voor anderen. Omdat ze het zelf nooit hebben gekend.
      In mijn boek staat ook beschreven waarom mensen worden zoals ze worden.

      Voor mensen die bewust worden van hun ware gevoelens, wordt het leven waardevoller en ze merken dat ze liefdevoller, aandachtiger en geduldiger met hun kinderen om kunnen gaan. Omdat hun onverwerkte gevoelens hen minder in de weg zitten.
      Zij merken ook dat het ouderschap ook meer voldoening en geluk geeft, wanneer de kinderen gelukkig zijn en zich geliefd en welkom weten en zich serieus genomen voelen.
      Ik heb er respect voor dat je zelf bewust aan jezelf bent gaan werken.

  12. Compliment voor dit boek,alles is meegenomen.
    Over goed opvoeden worden boeken volgeschreven.
    Maar uit enkel een boekje kun je het ook niet (echt)leren.
    Bij de geboorte van een kind word geen gebruiksaanwijzing mede gegeven.
    Wel zijn er richtlijnen die men moet gebruiken als taak van de opvoeders, zoals duidelijkheid, consequent zijn, steun, toezicht,liefde,leiding,sturen, stimuleren, communiceren met de kinderen,veiligheid en geborgenheid bieden, goede verzorging ,verwachtingen uiten, eisen stellen,regels en grenzen stellen.
    Dat zijn eigenlijk de belangrijkste pijlers om in acht te nemen.

    De kwaliteit van de opvoeding is echter ook afhankelijk van het welbevinden, algemene en specifieke vaardigheden van ouders, en de beschikbare steun.

    Kinderen leren wat zij leven: Dus wat je kinderen niet mee geeft kunnen zij ook niet overdragen!
    Kinderen leren immers wat zij leven, en leven wat zij leerde of niet leerde.
    Een kind dat onvoldoende aandacht, zorg en liefde krijgt, kampt de rest van zijn leven met een handicap die hij niet meer overwint.
    Geef ze aandacht liefde en behandel ze met respect dan zal u ook liefde aandacht en respect ontvangen!

    Dus neem de tijd voor uw kinderen.

    Dagelijks lees je het nog in de kranten, of zie je het op tv: Weer een kind mishandeld, vermoord en of verwaarloosd, veelal door onkunde, onmacht.
    Waarom denkt u dat er zoveel opvoedprogramma’s zijn op tv.
    Het laat kinderen zien die niet luisteren, of agressief en of ander (baldadig) gedrag vertonen, maar die juist met een opvoedcursus voorkomen hadden kunnen worden..
    Nu worden deze kinderen veelal gezien als vervelende ettertjes , maar wie heeft ze zo opgevoed.
    Het is veelal onkunde, onwetendheid in de opvoeding, en juist door de opvoedcursus hoeft niet iedere ouder steeds opnieuw het licht uit te vinden.
    Je krijgt als het ware eigenlijk wat lessen in het opvoeden en dient het dan later verder zelf uit te werken als kinderen geboren zijn.

    Opvoedingsondersteuning steeds meer in trek..
    Ouders, opvoeders/verzorgers hebben steeds meer behoefte aan ondersteuning/hulp in de opvoeding van kinderen.
    Eén op de zes ouders, opvoeders/verzorgers heeft behoefte aan opvoedingsondersteuning.
    Dat bleek ook al uit een grootschalige enquête van de GGD onder ruim achtduizend ouders van kinderen van 0 tot 12 jaar .
    Opvoedingsondersteuning via internet is daardoor ook steeds meer in trek gekomen omdat het anoniemer en toegankelijker is.
    Hieruit blijkt maar weer dat een opvoedcursus waar de kinderombudsman zich al jaren voor inzet zeker geen overbodige luxe zou zijn.
    Zie ook deze: http://www.gezondheidsplein.nl/discussiepunt/204/Opvoedcursus-verplicht-voor-alle-ouders.html

    De Kinderombudsman zegt het al jaren, Kinderen krijgen is een gunst.
    Opvoeden een hele kunst.
    Iedereen kan/mag een auto of motor kopen, maar om het te besturen moet je eerst een rijbewijs hebben.
    Bijna iedere vrouw kan zwanger worden en een kind ter wereld brengen .
    En daar heb je tot op heden nog geen enkel bewijs voor nodig.
    Dus waarom niet een diploma, certificaat voor opvoeding, bij eerstgeborenen en dan vanaf de zesde maand zwangerschap?
    Ouders, opvoeders/verzorgers hebben steeds meer behoefte aan ondersteuning/hulp in de opvoeding.
    Hieruit blijkt maar weer eens dat een opvoedcursus noodzaak is en zeker geen bemoeizucht en of overbodige luxe zou zijn.

    En gelukkig geven ook steeds meer ouders, opvoeders/verzorgers nu ook toe dat hun opvoedvaardigheden te kort schieten .
    En om verder ontsporen van hun kinderen te voorkomen, roepen ze nu gelukkig steeds vaker de hulp in van opvoeddeskundigen.
    Opvoedingsondersteuning is een maatschappelijke functie die voor iedereen beschikbaar moet zijn.
    Alle ouders kunnen immers zo nu en dan wel wat steun en hulp bij de opvoeding gebruiken.
    En dat nu steeds meer ouders/opvoeders/verzorgers ook hulp vragen aanvaarden is een goed begin.
    En dat is wat de kinderombudsman graag wilde.
    Ik hoop in ieder geval dat veel ouders en aankomende ouders,opvoeders,verzorger, grootouders en families er wat aan hebben en belangrijker nog , er dan ook wat mee zullen gaan doen ..

    Opvoedingsondersteuning is een maatschappelijke functie die voor iedereen beschikbaar moet zijn.
    Alle ouders,opvoeders,verzorgers kunnen immers wel wat steun en hulp bij de opvoeding gebruiken. Opvoedingsondersteuning bestaat uit voorlichting, pedagogische advisering en begeleiding, praktische hulp bij de verzorging van kinderen, sociale steun en gezinshulpverlening.
    De ondersteuning is gericht op het vergroten van competenties van ouders en kinderen en op het voorkomen van pedagogische problemen.
    Ook het Nederlands Jeugdinstituut heeft een overzicht gemaakt over landelijke ontwikkelingen, beleid, organisatie, aanbod en praktijk van opvoedingsondersteuning.
    Het NJi richt zich op beleidsmedewerkers, beroepskrachten en vrijwilligers, en zorgt voor kennisverspreiding en -uitwisseling, beleidsadvisering, rapportage van ontwikkelingen en resultaten, professionalisering en vernieuwing.
    Hier vindt u nog meer informatie over het beleid en de praktijk van opvoedingsondersteuning.
    Ook zijn er aparte websites over programma’s voor opvoedingsondersteuning die (mede) door het NJi ontwikkeld zijn.
    Het gaat om http://www.voorzorg.info/, voor ondersteuning bij zwangerschap en opvoeding, http://www.triplep-nederland.nl/ gaat over het programma Triple P waarin ouders positief leren opvoeden, en http://www.opvoedenenzo.nl/, gaat over de alledaagse opvoedingsproblemen.

    Schaam u dus niet en zoek hulp als u dat nodig heeft.
    Er zullen nu veel ouders/aankomende ouders zeggen hoezo moet ik een opvoedcursus gaan doen.
    Ik weet echt wel hoe ik mijn kind moet opvoeden en zijn bang om dan als slechte ouder, opvoeder bestempelt te worden.
    Maar u zou juist een goede opvoeder/ouder zijn als u het wel zou doen.
    De kinderombudsman en partijrechtenkind en velen met ons gaan er dan ook vanuit dat ouders die echt het beste voor hun kind willen een opvoed cursus niet zullen schuwen, voor veel minder belangrijker zaken heb je een cursus, diploma/certificaten etc nodig, dus waarom dan niet (bv)-een certificaat of diploma voor het opvoeden.
    Het volgen van een opvoedcursus lijdt echt tot veranderingen in de opvoeding, zoals bijvoorbeeld de houding/attitude van ouders en heeft zeer goede positieve effecten op het gedrag van zowel de opvoeders/ouders en belangrijker nog want daar gaat het in deze om de toekomst van de kinderen.

    Partijrechtenkind.eu is voor een verplichte opvoedcursus voor het eerste kind.

    Belangrijk in de opvoeding zijn als eerste deze,
    1-Respect: voor je kind en zijn of haar eigenaardigheden.
    2-Relativeringsvermogen: omdat het niet goed is om op elk slakje zout te leggen of van iedere onverwachte gedraging in paniek te raken.
    3-Relatie: de relatie die je hebt met je kind natuurlijk van essentieel belang.
    4-Rust: betekent eenvoudigweg dat kinderen voldoende rust moeten krijgen.
    5-Reinheid: kinderen een schone omgeving en lichaam nodig hebben om gezond te blijven.
    6-Regelmaat: Kinderen hebben regelmaat nodig, structuur en consequent zijn bijvoorbeeld Ja is Ja,Nee is Nee..
    En eventueel duidelijke uitleg waarom ja of nee!

    Welke opvoedcursussen zijn er al: In Zweden zijn opvoedcursussen gratis en toegankelijk voor alle ouders van pasgeboren kinderen.

    En dat zou men in Nederland, eigenlijk in heel Europa ook moeten doen!

    Lees ook: Kinderen trekken nog te vaak aan het kortste eind door de drukke bezigheden van hun ouders.
    Terwijl juist aandacht en praten met je kinderen van essentieel belang is voor ook de ontwikkeling van de hersenen: https://www.linkedin.com/pulse/kinderen-kunnen-zichzelf-niet-opvoeden-jos-aalders

    Tot slot in deze: Ieder kind is anders word er al decennia beweert, maar is dat wel zo.
    De Kinderombudsman vind van niet, ieder kind ziet er buiten twee of meerlingen van de buitenkant dan wel anders uit, maar ze worden niet stout, vals, misdadig geboren.
    Kinderen ontwikkelen zich naar gelang de opvoeding.
    Kinderen leren immers wat zij leven, en leven wat zij leerde.

    Er zijn veel ouders/aankomende ouders die zullen zeggen hoezo moet ik een opvoedcursus gaan doen.
    Ik weet echt wel hoe ik mijn kind moet opvoeden, en zijn bang om dan als geen goede opvoeder/ouder bestempelt te worden.
    Maar u zou juist een goede opvoeder/ouder zijn als u het wel zou doen.
    Onderzoek naar het effect van opvoedcursussen voor ouders in het buitenland, toont enkel positieve resultaten aan.

    Zie bv: cijfers(wetenschappelijk onderzoek) liegen er niet om (Het geweld tegen kinderen dus ook psychisch) is in Noorwegen en Zweden met opvoedcursus gedaald van vijftig naar acht procent.
    Dat moet ons alle toch al tevreden stellen.
    Wat goed is voor de kinderen, is goed voor ons allemaal, ook als u zelf geen kinderen heeft of wil.

    Ik en velen met mij gaan er dan ook vanuit dat ouders die echt het beste voor hun kind willen een opvoed cursus niet zullen schuwen, voor veel minder belangrijker zaken heb je een cursus, diploma/certificaten etc nodig, dus waarom dan niet (bv)-een certificaat of diploma voor het opvoeden.
    Het volgen van een opvoedcursus lijdt echt tot veranderingen in de opvoeding/houding/attitude van ouders en heeft zeer goede positieve effecten op het gedrag van zowel de opvoeders/ouders en belangrijker nog want daar gaat het in deze om op de kinderen.

    Opvoeden is een serieuze zaak.
    Opvoedprogramma’s op tv, die enkel het commerciële doel dienen zijn niet om aan te zien.
    Ik kan er niet naar kijken, hoe kinderen worden behandeld in deze programma’s.
    Want kinderen worden hier als de schuldigen gestraft/bestraft, maar de fout ligt bij de ouders!

    Daarom roept de kinderombudsman al jaren voor een verplichte opvoedcursus.
    Het is een must dat blijkt ook uit de cijfers..

    PS:
    Ik krijg veel vragen over hoe het er uit zou moeten zien, hier mijn antwoord:
    Hoe te beginnen, met een vragenlijst bv, heb je wel eens een baby verzorgd, wat doe je als een baby blijft huilen, hoe neem je de temperatuur op.
    En dan een kleine test of de antwoorden ook naar waarheid zijn, en dan naar gelang de antwoorden kun je zien waar je moet beginnen.
    Verder zijn er tig van opvoedprogramma’s al op tv ,zie bv opvoeden doe je zo(KRO). en zo zijn er nog tig programma’s boeken etc waar men voorbeelden kan overnemen om zo tot een goed pakket te komen.

    Als slot, ter verduidelijking:
    Het is dus niet enkel voor de moeders,(dat denken blijkbaar veel mensen die reageren) Het gaat om de ouders die de opvoedcursus zouden moeten doen, dus vaders en moeders, en of homo, lesbi alleenstaande en of paren.
    Wil echt nog even vermelden dat het echt nodig is, de cijfers liegen er niet om, zie de honderdduizenden mishandelingen/verwaarlozingen per jaar, zie de stijgende jeugdcriminaliteit, ook onder meisjes, zie hoeveel kinderen bij raadkinderbescherming, jeugdzorg en aanverwante instanties lopen onder toezicht staan, zie de vele uithuisplaatsingen, zie de vele psychische-mishandelingen etc.
    En dan de vele opvoedprogramma’s boeken internetsites die zijn er toch ook niet voor niets gekomen..
    Het blijkt echt gewoon nodig.

    J.Aalders

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.