Advertentie

Wie is die mevrouw die over die dolfijnen schrijft..?!


xdolfijnen

Hermie Saeijs kennen we al een tijdje als de vrouw die met volle passie strijdt voor het staken van de gruwelijke moord op walvissen en dolfijnen, die door met name de Japanse hypocriete overheden wordt toegestaan. Volstrekt primitieve jachtmethoden, uitgevoerd met moderne wapens en middelen, die deze dieren weinig tot geen kans geven op ontsnapping, worden bedekt met termen als ‘wetenschappelijke proeven’ en ’traditie’..! Als je vriend-in wordt van Hermie, ontvang je met grote regelmaat de berichten over met name de situatie in het Japanse Taiji, waar in een natuurlijke baai, met grote regelmaat, de dolfijnen van voor de kust, deze baai worden ingedreven, waarna hen een vreselijk lot rest. 

De berichten van Hermie zijn een soort realistische thriller, met een indringende realiteitsfactor.. Telkens betrappen we onszelf erop, het bericht van Hermie te  kunnen lezen, dat er -om wat voor reden ook- die dag/periode niet gejaagd kan worden.. Maar moet deze krankzinnig weerzinwekkende jacht, niet simpel gestopt worden, door jouw en onze inzet..? Lees het verhaal van Hermie hier op in deze rubriek en laat haar jouw steun toekomen, in wat voor vorm dan ook..!

Hermie Saeijs
De berichten zoals Hermie ze op haar FB-pagina plaatst, rondom de afgrijselijke jacht op dolfijnen in de Taiji-kloof.

x

x

x

Wie is toch die mevrouw die elke dag over dolfijnen schrijft?

2015 © Hermie Saeijs / deze versie © WantToKnow.nl/.be

x

Hermie Saeijs
Hermie Saeijs

Halverwege augustus 2015 ben ik weer begonnen met mij langzamerhand voor te bereiden op het nieuwe jachtseizoen op dolfijnen in Taiji, Japan. Niet alleen ik maar samen met mij verwachten heel wat dierenvrienden veel slachtpartijen voor menselijke consumptie en de dramatische gevangenneming van veel dolfijnen voor dolfinaria van over de hele wereld. De orders liggen alweer klaar. Dit hele proces in The Cove is hartbrekend. Ervaringen van mensen die daar ter plekke die hel hebben meegemaakt, zullen dat hun hele leven niet meer vergeten.

De geluiden, de kleuren, de reuk van dood en verderf staan in hun hoofden en harten gegrift. Het komende half jaar (van september 2015 tot maart 2016) zal ik weer proberen een dagelijks verslag uit te brengen. Daarbij wil ik op voorhand de meest voorkomende vragen beantwoorden. Ik begrijp gevoelens van verdriet, onmacht, boosheid, woede maar ik hoop dat u dat niet zult projecteren op alle Japanners. Japan is een groot land en de meesten van hen weten niet eens wat zich jaarlijks afspeelt in Taiji.

De zinloze slachting van dolfijnen in 'The Cove' in beeld. De situatie verandert niet, door niét naar dit soort beelden te kijken..!
De zinloze slachting van dolfijnen in ‘The Cove’ in beeld. De situatie verandert niet, door niét naar dit soort beelden te kijken..!

Van wie krijg ik mijn informatie?
De informatie verkrijg ik van de Cove Guardians (Sea Shepherd Cove Guardians Page (official)) en de Cove Monitors (Ric O’Barry’s Dolphin Project). Zij zijn daar elk jaar, ruim een half jaar ter plekke en doen ‘slechts’ verslag. Ze voeren geen harde actie omdat ze dan door de Japanners, zonder pardon, de cel in worden gesmeten en/of het land worden uitgezet. Voor de vrijwilligers gelden strenge gedragsregels zodat in ieder geval de wereld ooggetuige kan zijn van het drama dat zich daar jaarlijks afspeelt.

Daarnaast laat ik mij ook inspireren door Dos Winkel (Sea First Foundation) en Wietse van der Werf (The Black Fish). Verder lees ik veel. De grafische vormgeving is afkomstig van het FLOD (For The Love of The Dolphins – FLOD). Zij plaatsen elke dag een foto in de kleur van de stand van zaken van die dag. Blauwe Cove, Zwarte Cove of in het ergste geval een Rode Cove afbeelding. Dit is niet om mensen te choqueren maar om in één oogopslag te weten wat er zich die dag heeft afgespeeld.

Word ik betaald?
Nee, ik word niet betaald. Ik behaal geen persoonlijk gewin uit mijn handelen ten behoeve van de dolfijnen. Ik ben ook geen lid van welke organisatie dan ook, dat om alle schijn van partijdigheid weg te nemen. Wel ben ik goed bekend met en in diverse dierbeschermings/rechten organisaties. En die megastallen, zijn die niet veel erger..? Er zijn helaas vele vormen dieren- en mensenleed en ik wil het ene niet met het andere ‘vergelijken’. Dat noemt men leedconcurrentie …. Op andere terreinen zijn weer andere mensen en organisaties actief. Ik ben ook tegen mensenleed, tegen politiegeweld, tegen de banken die ons kapot maken etc. etc. etc. Een stap tegelijk en een ieder moet doen waar hij of zij goed in is.

Voor wie schrijf ik?
Ik schrijf voor die mensen die zich nog niet bewust zijn of niet bekend zijn met wat er zich onder andere in Taiji, Japan afspeelt. Ik richt mij dus eigenlijk niet tot mijn ‘dierenvrienden’. Zelf eet ik geen vlees, vis, eieren, melk, kaas, honing of om het even welk dierlijk product. maar durf niet te beweren dat ik 100 procent veganistisch ben. Maar het is wel mijn streven. En nee, ik ben geen zombie, heb een normale huidskleur en sport aardig wat af. Het maakt me zeer gelukkig en ik ben gezond en mis de consumptie van vlees, geen seconde..!

Deze film werd een paar jaar geleden gemaakt over de praktijken in Japan. (klik voor trailer op YouTube)
Deze film ‘The Cove’, werd een paar jaar geleden (2009) gemaakt over de moordpraktijken in Japan. (klik voor een lead naar de hele film/docu op YouTube)

Verder zul je me niet vinden in dolfinaria, circussen, dierentuinen of andere themaparken waar dieren zijn opgesloten voor ons vermaak! Naast het verslaan van de drama’s rondom de havenstad Taiji, voer ik zeer regelmatig acties bij het ‘dierproevencentrum’ BPRC in Rijswijk (dit onder de bezielende leiding van het EDEV) alwaar men nog steeds meer dan 1.600 aapjes houdt om er allerlei dierproeven op te verrichten (waaronder het zogenaamde ‘reuma-model’).

Ik ben zeer regelmatig met andere activisten te vinden bij rechtszaken en demonstraties aangaande diverse misstanden. Van de Beagelreddende ADC-ers tot de Justice for Mitch Henriquez demonstratie en het behoud van de Vloek. Ook ben ik wel eens te vinden in Harderwijk, om bezoekers van het dolfinarium duidelijk te maken dat dolfijnen in vrijheid horen te leven. Radio maken is en blijft mijn passie en ik heb mijn stem voor de dieren laten horen via Argusoog Radio, Frontier Radio en Finding Voices Radio. Door persoonlijke omstandigheden werd mij dit stukje verslaggeving me tijdelijk net even te veel.

Waar ben ik nog meer te bereiken?
Op mijn Facebook pagina ‘Hear Hear Reportingdeel ik over meer zaken dan alleen over de dolfijnen. Daar komen ook zaken aan bod als fracking, gezondheid, vers nieuws, reportages van acties en ja, ook nog meer dierenleed. Ook op de site Soulvability verzorg ik een blog over dolfijnen. U bent van harte welkom om daar je reactie achter te laten, evenals natuurlijk onder dit artikel!

Waarom schrijf ik eigenlijk?
Ik zou graag die mensen willen bereiken die zich echt niet bewust zijn van het dierenleed dat zich onder andere in Japan afspeelt. Zodat mensen met hun zuur verdiende geld hun macht terugpakken om zo deze moordpartijen te stoppen. Deze zinloze jacht gaat door omdat enkele gewetenloze figuren hier vreselijk veel geld aan verdienen, ten koste van deze prachtige medebewoners en uiteindelijk ook ten koste van ons zelf. Want als de oceanen doodgaan, gaan wij ook dood. Die enkelingen dus, die verdienen het meeste geld door de verkoop van levende dolfijnen. Ga daarom ook zeker niet naar dolfinaria..!

Hermie Saeijs,
Hear Hear Reporting,
Volksnieuws-uit-Amsterdam-Noir

* * *

x

cove_infographic_thumb_480x315

13 gedachten over “Wie is die mevrouw die over die dolfijnen schrijft..?!

  1. Deze dame is een kanjer van de bovenste plank een toppertje van jewelste
    zij inspireert mensen hun ogen open te zetten voor wat er aan leed er aan dieren wordt aangedaan
    Hermie zet door …..mijn steun heb je

    1. Dank je Theo. Ik mag jou anders ook bedanken voor het dagelijks helpen verspreiden van deze gruweldaden. Bij deze, hartelijk dank voor je steun en medeleven!

  2. Ik heb veel respect voor u…..zoveel passie voor deze dieren ik deel uw reportage elke dag trouw door in mijn groep.
    En ja wanneer stopt deze gruwel onderhand….!!!
    Ik hoop snel beter gisteren nog dan vandaag!!!

    1. U bent zelf anders ook heel erg betrokken en begaan met dierenleed. De eer is derhalve wederzijds :)….

    2. Kunnen we niet massaal iets steunen, tekenen of een of andere ambassadeur kielhalen..? (In het laatste geval dan samen met iemand die een schip heeft natuurlijk)

    3. Er zijn op zich veel petities die getekend kunnen worden Guido. Op 18 december aanstaande is een grootste demonstratie gepland in Londen voor de Japanse ambassade(waar ik graag bij zou willen zijn). Verder zijn er in Den Haag voor de Japanse ambassade ook met enige regelmaat demonstraties 🙂 ….. Rond de kerstdagen is er een demonstratie gepland tijdens de kerstshow bij het dolfinarium in Harderwijk.

  3. Zo lang de mens(heid) niet beseft dat ze hun individuele verantwoordelijkheid weg(stemmen) aan welke regering dan ook (wereldwijd), zullen ook dit soort criminele praktijken blijven plaats vinden.
    De criminele die hier mee bezig zijn, schuilen zich net zo makkelijk achter het gezag v/d regering, en hoe je de regering ook bestudeerd er werken echt alleen maar mensen, en die zijn meestal beïnvloedbaar voor macht en geld.
    Zonder gezag zal het echt geen paradijs zijn, maar volgens mij wel een stuk beter….
    Zie dit soort crimineel gedrag maar eens te blijven volhouden in een wereld waar de mensheid in vrijheid er tegen in kan gaan…..

    1. Daar komt het uiteindelijk wel op neer Raymond ….. Dank voor jouw bijdrage

  4. Ik wil niet asiel een criticaster klinken want, ook ik heb de berichten van Hermie gelezen. Ook ik wist al voor haar berichtgeving wat voor een slachting er onder deze dieren wordt aangericht en hoe beestachtig men tekeer gaat. Je staat altijd weer met enige verwondering te kijken naar die soort die zich ‘beschaafd’ durft te noemen en de meest misselijke vormen van leed aan alle soorten, inclusief zijn eigen, met het grootste gemak uitdeelt.

    Ik zie alleen Greenpeace op Discovery voorbij varen en bijna heroïsche gevechten leveren met een hoop spullen en boten om een stel Japanners op nog meer boten lastig te vallen. De gehele Greenpeace tactiek is al jaren hetzelfde en kent dan ook nog marginale successen. Het werkt niet. Ze krijgen wat publiciteit voor het geleverde spektakel en hun succes vertaalt zich in meer donaties voor meer spullen en nog meer diesel om weer uit te varen.

    Zou het niet gewoon eenvoudiger zijn om het consumeren van walvisproducten tot een absoluut gênante vertoning te maken? Ik zie geen creativiteit in de aanpak, ik zie geen wil om te winnen, ik zie niemand de bereidheid hebben om eens echt vals te spelen. Dat geldt niet alleen voor de walvisvangst maar, voor veel meer disciplines binnen de dierenbescherming. We zien ook een voorbeeld methode die een beetje lijkt op het voorstel dat ik hier ga doen. Kijken we naar het succes van de campagne rond de dood van de leeuw Cecil, dan is dat de weg die we zouden moeten bewandelen.

    We zouden Japan te schande moeten maken voor het consumeren van Walvis. Nu zullen er mensen zijn die zeggen dat we dat al doen. We spreken er letterlijk schande van maar, daar is de Japanner schijnbaar niet zo gevoelig voor. De Japanner is trots. De Japanner is de enige die massaal zelfmoord plag voor de Japanse overwinning in de tweede wereldoorlog. Als je die Japanner ergens wil raken, als je hem echt een schop voor zijn ballen wil geven, dan pak je hem bij zijn trotse kladder.

    Je stopt het greenpeace budget in andere BV-tjes en start anonieme reclame campagnes die tevens gesponsord kunnen worden uit andere goede doelen. Je gaat groots adverteren in de hele wereld maar niet in Japan, dat de gemiddelde Japanner niet alleen klein is geschapen maar, dat het consumeren van Walvisvlees daar beslist niet aan meewerkt. Je toont het aan in advertenties met foto’s. De foto’s kunnen zelfs nog als ze gecensureerd zijn leuk zijn. Zet alle rassen mensen op rij, geef iedereen een grote stip en de Japanner een kleintje.

    Durf ze tot op het bot te vernederen. “Alleen kereltjes met hele kleine pikkies en nog kleinere breintjes begrijpen niet dat hij van het eten van grote beestjes geen groter pikkie gaat krijgen.” Dit soort zinnen maar dan met meer humor over ter wereld plaatsen behalve in Japan. Zelfs in video games moet het zitten, overal, op de mafste plaatsen. Overal behalve in Japan omdat we ze niet willen beledigen. 😉

    De Japanner zal zich uitgelachen voelen. De gang naar de walvisboer zal langer worden tot er een taboe op zal heersen omdat niemand meer met walvis gezien wil worden. Wil je een bepaald gedrag niet, dan moet je mensen die dat gedrag vertonen dat niet verbieden. Je wilt ze niet defensief maken maar, je wil dat ze zich gaan schamen. Het zal voor de Japanner niet makkelijk zijn als er een poster met zo’n reclame in de Nissan fabriek in Engeland hangt. Ze zullen kwaad worden, ze zullen lachen, ze zullen zich een houding proberen aan te nemen en ze zullen met een steeds grotere boog om walvisproducten heen lopen.

    De term “Alu-hoedjes” is daarin ook succesvol geweest en ik denk dat succesvolle marketing succesvolle marketing herhaald met wat aanpassingen.
    Je vecht het beste voor de dieren door de mensen belachelijk te maken. Zomaar een potje met open vizier gaan vechten heeft geen zin. Alles wat geen zin heeft moet je anders doen. Wees creatief, vecht door die breinen te voorzien met een ander programma. Maak de industrie kapot door de markt te verzieken. Als die industrie gaat reageren maken ze zichzelf kwetsbaar en kun je er een einde aan maken.

    De walvis heeft genoeg publiciteit gehad, iedereen kent het probleem en iedereen ziet het eindeloze gevecht tegen de Nisshin Maru. Tijd om iets anders te doen. Het doel is concreet, de huidige methode deugd niet. De mensen die op dit vlak bezig zijn, zijn verzonken in een eindeloos gevecht waarin de resultaten uitblijven. Dus Hermie, is dit een idee?

  5. Norbert, ik kan niet anders dan u op bepaalde punten helemaal gelijk geven.

    Wat ik dagelijks doe is een speldenprik. Ik richt me daarbij met name op ‘gewone’ mensen die feitelijk de macht in handen hebben om deze praktijken te stoppen door geen walvis/dolfijnen vlees te consumeren (dat sowieso zwaar vergiftigd is met onder andere kwik en PCB’s) en geen dolfinaria (lees eigenlijk alle plekken waar wilde dieren voor ons vermaak gehouden worden)te bezoeken.

    Kleine kanttekening nog bij de lopende acties op dit moment: Sea Shepherd is de organisatie die nu allerlei axpedities’s heeft lopen. Gister nog is de Steve Irwin vanuit Australië vertrokken. De Japanse overheid voelt echt de tegenstand, die massaal en wereldwijd is, die geboden wordt en ervaart dat als zeer vernederend.

    Zo heeft een ieder zijn specialiteit. Ik schrijf dagelijks om een stuk bewustwording te creëren of genereren. Dat kan je vergelijken met het volgende: vroegah ( 😉 ), was het heel normaal om te roken op tv en kijk hoe in een mum (relatief) van tijd deze opvatting is veranderend.

    Het is aan een ieder zelf wat hij wil achterlaten in deze wereld. Geweld is een vorm van actie die niet bij mij past. Ik schrijf daarom dagelijks over een scala van onderwerpen die te maken hebben met en zich afspelen rondom dierenleed en dus ook indirect op ons een zeer duidelijke weerslag heeft.

    Tot slot wil ik u bedanken voor uw bijdrage ten aanzien van een stuk bewustwording (ook bij mij). Dat IS de verandering ….

    Hartegroet,
    Hermie

    1. We doen wat we kunnen en hopelijk zijn we op een dag met genoeg om anderen te kunnen laten inzien wat voor een misdaden zij begaan.

      Bedankt voor je inzet, mijn steun heb je.

  6. Nou geachte mevrouw Saeijs, komt U er gerust bij staan, bij ons de enorme grote groep roependen in de woestijn, onze kelen zijn schor, onze vingers stijf van het schrijven.
    Ieder jaar opnieuw komen wij ze tegen op onze zeil tochten op zee, ze begroeten ons, met hun enorme energie en telephatische boodschappen, ze weten dat wij van ze houden, en dat doet eigenlijk ieder één, alle mensen bewonderen hun pracht en praal wat ze uitstralen, in 1950 zijn wij begonnen In Nederland, met de verdediging van het Wad, en nu de hele wereld op onze schouders, de zee is 2/3 van het aardoppervlakte, maar slechts minder als 5% van het volume van onze planeet, maar zijn rol is in % niet uit te drukken, hij geeft met zijn Eb en Vloed zijn hartslag aan, het is een vriend maar in één seconde kan hij je vijand zijn, ying – yang, maar mensen zo als U moeten bewonderd worden, voor hun koppige verzet tegen de bierkaai van het onverstand, vriendelijke groet van een andere Buitelaar vriend, Jenne

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.