De Belangrijkste Overgang – deel 4

Zoals in de voorgaande delen van het essay van Susan Joy Rennison al werd opgemerkt, worden Grote Cycli van de Tijd gemarkeerd door de precessie van de Aarde, waarbij elke volledige omwenteling van de langzame ‘wobble’ van Aarde rond haar as ongeveer 26.000 jaar duurt (of volgens de hedendaagse waarnemingen precies 25.776 jaar).

Esoterische genootschappen, inheemse groeperingen en delen van de grotere metafysische gemeenschap weten dat nieuwe ‘Wereldtijdperken’ in verband worden gebracht met bepaalde punten in die cyclus waarop planeet Aarde en haar bewoners kwetsbaarder zijn voor catastrofen, hoewel de wetenschappelijke gronden hiervoor over het algemeen nogal vaag zijn.

Sinds enige tijd wordt er echter volop getheoretiseerd over het feit dat de oriëntatie van de Aarde ten opzichte van het grotere magnetisch veld van de Melkweg reden is voor het binnenkomen van galactische en intergalactische energieën en het is de komst van dit soort energie dat calamiteiten kan veroorzaken.

Susan Joy Rennison citeert in dit deel van haar essay uit het werk van onder andere Alexey N. Dmitriev, waarin wordt gesproken over een algehele reorganisatie van de magnetosfeer (het elektromagnetisch geraamte) van onze planeet.

Ook de ‘Kryon’-channeling door Lee Carroll komt aan bod. Lee werd tot zeven keer uitgenodigd door de S.E.A.T.-commissie van de Verenigde Naties om zijn boodschap over het voetlicht te brengen dat de regelmatig waargenomen plasmasferen geen ongeïdentificeerde objecten (UFO’s) zijn, maar in feite magnetische entiteiten die deel uitmaken van het Universele Bewustzijn.

Ze worden al sedert zestig jaar door het leger en groepen binnen de wetenschap uitvoerig bestudeerd. Het meest bekend is het onderzoek dat tot op de dag van vandaag in het Noorse Hessdalen wordt uitgevoerd en waarbij nog steeds bijzondere plasmaverschijnselen worden gerapporteerd door Professor Erling Strand en zijn groep onderzoekers. Zij kwamen in hun tussentijdse rapportage tot een aantal opmerkelijke conclusies. Lees hieronder in het artikel over dit bijzondere fenomeen, en bekijk de hele reportage, gemaakt door de erudiete filmmaker  Terje Toftenes, in onze speciale viewer.

X
X

– DEEL 4 –

De Belangrijkste Overgang in de Geschiedenis van De Mensheid

– Wederkomst van het Paradijs –

Onthulling van het Grote Geheel

Het Beheer van het Elektromagnetisch Aarderaster

Er zijn de laatste jaren nog een paar andere ‘vreemde’ boodschappen uit de metafysische wereld tot ons gekomen. Zonder twijfel betrof een aantal van de meest verhelderende daarvan gechannelde boodschappen van een zogenoemde ‘Magnetische Meester’ die ons vertelde dat het elektromagnetische raster van onze planeet nog steeds wordt gewijzigd ten behoeve van onze Verlichting.

Hoewel gechannelde boodschappen routinematig terzijde worden gelegd, moet er onmiddellijk op worden gewezen dat die ‘wilde’ beweringen worden ondersteund door het rapport ‘Planetophysical State Of The Earth And Life’ (1997, 1998), geschreven door Alexey N. Dmitriev e.a.. Daarin worden wij op betrouwbare wijze geïnformeerd over het gegeven dat er sprake is van “een algehele reorganisatie van de elektromagnetosfeer (het elektromagnetisch geraamte) van onze planeet.” Waar het hier werkelijk om gaat, is dat het rapport ons informeert over het feit dat het proces wordt uitgevoerd door ‘inter-wereldlijke processen’.

Dit is wat er precies in de eindconclusie van het rapport staat:

“…juist de dramatische en ongewone manifestatie van gebiedsstructuren van niet-homogeen vacuüm, ofwel klassieke non-mechanische ether. Deze structuren, of objecten, reageren met de heliosensitieve zones en produceren daarbij diepgaande en krachtige effecten op de omgeving, zoals het veranderen van de seismische activiteit op Aarde en de chemische samenstelling van de atmosfeer.

Hoewel deze niet-homogene vacuümobjecten onwereldse karaktereigenschappen aan de dag leggen, zoals “vloeibaar licht” en “niet-newtoniaanse bewegingen”, is het moeilijk dit soort manifestaties niet te omschrijven als “inter-wereldlijke processen.” Het is belangrijk op te merken dat de heliosensitieve zones, die middelgrote en grote processen ontketenen, dezelfde zijn die nauw verband houden met deze “inter-wereldlijke processen”, welke ontstaan door verstoringen in de homogeniteit van het fysieke vacuüm.”

“Honderdduizenden van deze natuurlijke oplichtende formaties oefenen in toenemende mate invloed uit op de geofysische velden en biosfeer van de Aarde. Wij stellen daarom voor dat de aanwezigheid van dit soort formaties de belangrijkste voorbode is van de transformatie van de Aarde; een Aarde die meer en meer onderwerp wordt van de fysieke overgangsprocessen die voorkomen in het grensgebied tussen het fysieke vacuüm en onze materiële wereld.” [Vetgedrukte ter verduidelijking]

Wat achtergrondinformatie:

In 1991 begon Lee Carroll, toen een nieuwkomer in de metafysische gemeenschap, boodschappen door te geven in Del Mar, California. De Kryon ‘channeling’ werd zo goed ontvangen, dat boeken met zijn boodschappen al snel wereldwijd verspreid werden. De boodschappen waren zo indrukwekkend, dat Carroll zeven keer werd uitgenodigd om zijn boodschappen ten gehore te brengen voor een commissie van de Verenigde Naties in New York, beter bekend als de ‘Society for Enlightenment and Transformation’ (S.E.A.T.).

Volgens Carroll zijn deze plasmasferen geen ongeïdentificeerde objecten (UFO’s); het zijn magnetische entiteiten die deel uitmaken van het Universele Bewustzijn. Hij zegt: “Deze groep is vanaf het allereerste begin onderdeel van het werk aan de Aarde geweest. Het is een energie die zich beweegt tussen twee van de drie raster-(of grid-)structuren op deze planeet en houdt zich bezig met het bijstellen van die rasters.”

Lee Carroll verklaart de komst van ‘De Kryongroep’ in 1989 – het jaar van de ‘Grote Magnetische Storm’ – om hulp te bieden bij het resetten van de magnetische rasters als reactie op de verandering van onze doelstellingen van de planeet, teneinde onze Verlichting te ondersteunen. Die aanpassing bereikte tegen het eind van 2002 haar voltooiing.

Er bestaat veel bewijs voor het bestaan van deze plasmasferen, omdat het leger en kleine groepen binnen de wetenschappelijke gemeenschap ze gedurende de laatste zestig jaar uitvoerig hebben bestudeerd.

Militaire rapporten, die tot voor kort topgeheim waren, en waarin wordt onthuld dat het Britse leger gelooft dat de meeste UFO’s in feite plasmaverschijnselen zijn, zijn inmiddels openbaar gemaakt. Het 460 pagina’s tellende rapport, getiteld ‘Unidentified Aerial Phenomena in the UK Defence Region’ [2000], kwam feitelijk beschikbaar door een beroep te doen op de Britse ‘Wet Openbaarheid van Bestuur’ uit 2005 en kan nu in zijn geheel worden gedownload van de website van het Britse Staatsarchief. Onder de codenaam ‘Project Condign’, begint de samenvatting van het rapport met deze ondubbelzinnige verklaring:

“In waarnemingsrapporten worden UAP’s (Ongeïdentificeerde Lucht Verschijnselen (in het algemeen bekend als ‘UFO’s’) omschreven als gekleurde lichten en soms ook vormen. Ze zijn typisch sferisch van vorm, schotelvormig, toroïdaal of hebben de vorm van een sigaar. In uitzonderlijke gevallen is er sprake van geluid en zelfs van een bepaalde reuk. Ze worden gerapporteerd omdat ze ongewone en onverwachte lichten, vormen en patronen hebben, afhankelijk van de positie van de waarnemer. De verschijnselen doen zich overal ter wereld dagelijks voor […]. “Dat UAP’s bestaan, is geen punt van discussie.”

“Ze zouden kunnen zweven, landen, opstijgen, tot ongekende snelheden kunnen accelereren en plotseling verdwijnen. Er is ook waargenomen dat ze onverwacht van richting kunnen veranderen en overduidelijk aerodynamische eigenschappen aan de dag leggen die uitstijgen boven die van bekende vliegtuigen of bemande dan wel onbemande projectielen.”

De afgelopen jaren is het algemene publiek zich bewuster geworden van het bestaan van deze plasmasferen, die onderdeel zijn van de schaduwbiosfeer van de Aarde – een levensvorm die afkomstig is van deze planeet. Het staat onomstotelijk vast dat deze schaduwbiosfeer bestaat, aangezien ‘The National Aviation Reporting Center on Anomalous Phenomena [NARCAP]’ zeer recent – in april 2010 – een enorm 153 pagina’s tellend rapport publiceerde op basis van 23 afzonderlijke documenten, getiteld:

‘Spherical UAP and Aviation Safety: A Critical Review’.

In de inleiding kunnen we lezen:

“De veiligheid van het nationale lucht- en ruimtevaartverkeer boven de Verenigde Staten van Amerika blijft heel erg belangrijk voor iedereen die op enigerlei wijze met luchtvaart te maken heeft. Deze zorg wordt gedeeld door andere landen. […] Dit rapport gaat over een specifiek onderwerp dat, voor zo ver dat uit de openbare literatuur valt op te maken, door alle geledingen binnen de luchtvaartautoriteit over het hoofd wordt gezien, te weten over in het algemeen kleine, energetische, voortgedreven (d.w.z. niet passieve) ronde verschijnselen en/of voorwerpen die sinds decennia werden en worden gerapporteerd aan de Nationale Luchtvaartautoriteit (NAS) en op allerlei andere plaatsen wereldwijd.”

In de conclusie staat:

“Gegeven het feit dat dit rapport en degenen die erin worden geciteerd hebben aangegeven dat buitengewone, maar zeer reële fenomenen en misschien zelfs wel ongeïdentificeerde solide voorwerpen, die in de onmiddellijke omgeving van allerlei soorten vliegtuigen boven vele landen zowel op de dag als tijdens de nacht op de meest uiteenlopende hoogten rondvliegen, echt bestaan, kan men gevoeglijk de vraag stellen waarom geen enkele luchtvaartdeskundige deze verschijnselen serieus neemt. Er zijn verschillende duidelijk omschreven maatregelen die kunnen worden ondernomen om luchtvaart- en grondpersoneel beter voor te bereiden op dergelijke ontmoetingen, teneinde daarmee de veiligheid te verbeteren. Die maatregelen worden hier zijdelings genoemd en staan ook in de derde paragraaf van dit laatste hoofdstuk.”

NARCAP werd aan het eind van 2000 opgericht en houdt zich bezig met het bevorderen van de luchtverkeersveiligheid wanneer deze van toepassing is op ongeïdentificeerde Lucht Verschijnselen (UAP’s).  Naast vele technische rapporten is er ook een online catalogus ‘Unidentified Aerial Phenomena: Eighty Years Of Pilot Sightings’ waarin waarnemingen door piloten uit de militaire- , burgerluchtvaart- , en privésector zijn opgenomen die tussen 1916 en 2000 werden gedaan. De uitgave van februari 2001 bevat meer dan 1.300 gerapporteerde gevallen.

Er wordt trouwens over de hele wereld onderzoek gedaan naar  ‘lichtverschijnselen’. Het meest bekend is het onderzoek dat al gedurende meer dan 25 jaar in het Noorse Hessdalen in een smalle 12 kilometer lange, dunbevolkte vallei wordt uitgevoerd. Tussen 1981 en 1985, begonnen de inwoners zich zorgen te maken toen honderden vreemde en onverklaarbare lichten verschenen op vele plaatsen in de hele vallei.

Hoewel er al sedert 1940 lichten werden waargenomen, piekte de activiteit tot zo’n 20 rapporten per week. In de zomer van 1983 werd het initiatief genomen tot de start van ‘Project Hessdalen’.

Het eerste veldonderzoek werd uitgevoerd tussen 21 januari en 26 februari 1984, toen 53 lichtwaarnemingen werden gedaan. Dit initiatief werd opgestart en gesteund door de plaatselijke gemeenschap in en om Hessdalen en ongeveer 40 inwoners leverden belangeloos hun bijdrage.

Er werd gebruik gemaakt van een grote verscheidenheid aan ultramoderne apparatuur, teneinde te trachten de onbekende lichten te observeren. Radar, magnetometers, apparatuur voor het maken van radiospectraal-analyses, seismografen, camera’s (waarvan sommige waren uitgerust met speciale filters), Geigertellers, infraroodkijkers en zelfs laserapparatuur (Strand, 1985; 2000).

Het belangrijkste resultaat was wel dat de lichtverschijnselen zich vaak  tegelijkertijd voordeden tijdens magnetische verstoringen van de atmosfeer.

In maart 1994 werd de eerste ‘International Workshop on the Unidentified Atmospheric Light Phenomena in Hessdalen’ gehouden en er kwamen 27 wetenschappers op af uit 8 verschillende landen, waaronder Rusland en Japan. De bijeenkomst gaf een belangrijke impuls aan het wetenschappelijk onderzoek in Hessdalen. De workshop was georganiseerd door assistent Professor Erling Strand, de oprichter van het Hessdalenproject, samen met assistent Professor Bjørn Gitle Hauge van het ‘Østfold University College’ in Noorwegen.

Tijdens het congres werd in verschillende verklaringen gewezen op het feit dat oplossingen en uitleg van de verschijnselen zouden kunnen leiden tot nieuwe natuurkundige concepten. De deelnemers besloten een gezamenlijk researchprogramma te starten: een samenwerkingsverband tussen het Italiaanse ‘Istituto di Radioastronomia’ uit Bologna en het Noorse Østfold College waarbij zowel wetenschappers als studenten werden betrokken. In 1998, gingen SETI wetenschapper Dr. Stelio Montebugnoli en Bjørn G. Hauge van start met het EMBLA-project, met als voornaamste doelstelling onderzoek te verrichten naar elektromagnetische straling en het gedrag van de verschijnselen in Hessdalen.

Toen de Italiaanse onderzoekers kwamen aanzetten met de ‘vuurkracht’ van apparatuur voor radioastronomie, kwam er voor eens en altijd een eind aan het speculatieve debat binnen het EMBLA over het al dan niet bestaan van de verschijnselen. De vier jaar lange campagne bracht de volgende feiten aan het licht:

# De verschijnselen zijn geïdentificeerd als vliegende lichtgevende objecten met bepaalde karaktereigenschappen die ze uniek maken in de wetenschappelijke wereld.

# Het verschijnsel is eerder ongrijpbaar dan dat erop kan worden geanticipeerd en het kunnen overigens meerdere objecten tegelijkertijd zijn.

# Het verschijnsel kan zijn samengesteld uit meerdere kleinere delen die zich kunnen splitsen van de hoofdmoot en daarna separaat wegvliegen.

# De hoofdmoot lijkt tevens in staat te zijn losse stukken energie/plasma vanaf de grond te verzamelen terwijl het eroverheen vliegt.

# Het fenomeen heeft een variërende snelheid: van stilstand tot 8 kilometer per seconde.

# Het fenomeen verandert van koers met snelheden die duiden op het ontbreken van massa door fysieke middelen.

# Het verschijnsel moet energie uitstralen omdat het van kleur verandert, maar op dit moment kan er geen 100% verband worden aangetoond met elektromagnetische straling.

# Er zijn veel interessante spectra in de optische en radiofrequenties verzameld, maar er zijn meer gegevens nodig om een verband aan te tonen tussen de straling en het verschijnsel.

De lichten worden nog steeds geobserveerd in de vallei bij Hessdalen, maar de frequentie waarmee ze zich voordoen is inmiddels teruggelopen tot ongeveer 20 waarnemingen per jaar. In een documentaire getiteld ‘The Portal: The Hessdalen Light Phenomenon’ [2009] worden het laatste wetenschappelijke onderzoek en de conclusies daaruit besproken.