Wellicht was je bij de wanttoknow-lezing met uitvinder Frank Colaris. Een prachtige presentatie van een bijzondere man, die de natuur niet ziet als een dimensie-met-beperkingen, maar als een vriend-met-kansen.. Kijk HIER bijvoorbeeld op de site, naar een artikel uit 2013, met achtergronden van Frank. Duidelijk is te merken, dat vanuit die vriendschap met de natuur, de kansen worden ‘aangereikt’ en dat het géén kennis nemen van de ‘natuurwetten’, een duidelijke vrije en vooral Open Mind geeft, naar dátgene ‘wat zou kunnen’..
Het klinkt allemaal wellicht wat wollig, maar het is tóch preciés wat veel uitvinders succesvol maakt. Wat ook weer niet wil zeggen, dat al hun bevindingen gepaard gaan zonder slag-of-stoot-ervaringen.. Nee, die horen er juist bij.. In managementtermen heet dat dan heel chique ‘learning-by-doing’, maar voor de uitvinders is het vaak een pad, dat zich voor hen toont. Een pad, dat ze alleen hoeven te bewandelen, door hun intuïtie als kompas te gebruiken en zich te laten leiden door ‘datgene wat zich toont’..
Nogmaals, het lijkt wellicht een beetje ‘geitewollensokkentaal’, maar het gaat hier over de essentie van het principe dat je zeker weleens hebt gehoord ‘Go with the flow’.. En in dit geval, van de Oostenrijker Viktor Schauberger, is dat helemaal ook letterlijk bedoeld: ‘Go with the waterflow’.. Een prachtig artikel van de hand van Reinout Gueping, de auteur van het schitterende boek ‘Eenoog in het land van de blinden’.. Een boek over de bevindingen, uitvindingen en het leven van Viktor Schuberger. Een aanrader.
Een man wiens bevindingen het karakter hadden van een dusdanige vernieuwing, dat ook al in die tijd (rond de 1900-eeuwwisseling) deze man voor ‘excentriek’ werd uitgemaakt. Maar een man ook, die door de nazi’s werd gedwongen, mee te werken aan revolutionaire uitvindingen, die hen de mogelijkheden zouden aanreiken, onoverwinnelijk te worden. Hier is het artikel van Reinout Guépin.
x
* * *
x
x
Over de natuurmens, Viktor Schauberger
x
‘Vrije energie’ – een andere techniek is mogelijk..
2018 © Reinout Guépin – deze versie WantToKnow.nl/be
x
Eén van deze uitvinders die ervan overtuigd was, dat bij het principe van ‘Vrije Energie’ een ándere techniek mogelijk was, was de Oostenrijker Viktor Schauberger (1875-1958). Geboren in een familie van boswachters ontwikkelde hij vanaf zijn jeugd, een intense liefde en respect voor de natuur. In het bijzonder voor het ‘alledaagse’ fenomeen water. Uren kon bij een beek zitten dagdromen, zonder ooit verveeld te raken. Ook zijn scherpe intuïtie had hij klaarblijkelijk geërfd van zijn familie, want op een dag, weer zittend bij een beek, ontdekte hij dat hij zijn bewustzijn mee kon laten gaan met het water. Zijn bewustzijn verliet zijn lichaam, maar bij terugkeer kon hij zich de diepe inzichten die hij opgedaan had nog levendig herinneren.
Toen zijn vader wilde dat hij, net als zijn broers, bosbouw zou gaan studeren in Wenen, weigerde Viktor pertinent. Hij wilde niet door stimulatie van het intellect zijn intuïtieve gaven verliezen. In plaats daarvan bezocht hij de middelbare bosbouwschool, waar intellectuele pretenties geen rol speelden en waar hij veel tijd in het bos kon doorbrengen. Deze droom werd ruw verstoord door de Eerste Wereldoorlog.
Vier lange, surrealistische jaren vocht de jonge man als kanon-commandant aan vier fronten. Meerdere malen was het zijn scherpe intuïtie die zijn leven redde. Een slag van het lot zorgde er desondanks voor dat hij net voor het einde van de oorlog ernstig gewond raakte aan zijn been; hinkende keerde hij huiswaarts, waar zijn vrouw en zoon Walter op hem wachtten.
De boswachter in een generatie van boswachters..
Op het prachtige, uitgestrekte landgoed van de Duitse vorst Adolf von Schaumburg-Lippe vond hij een baan als boswachter. In deze ongerepte bossen was het dat het ‘wonder’ geschiedde dat zijn leven voorgoed zou veranderen. Op een koude wintermorgen baande de boswachter zich een weg door de hoge sneeuw. Hij wilde een fazant volgen naar zijn paringsgrond. Daarbij vond hij een ijskoude, snelstromende bergbeek op zijn pad.
Op een ondiepe plek zette hij zijn stok in het water, klaar om de sprong te wagen, toen hij ineens vanuit zijn ooghoek pijlsnel iets weg zag schieten. Stroomopwaarts… Geïntrigeerd bleef hij staan. Na enkele minuten kwam de vis, want dat was het, weer terug, zette zijn bek open, en bleef onbeweeglijk stilstaan in het wild kolkende water.
De stilstaande vis in het kolkende water…
“Hoe kan het, dat deze vis zo perfect stilstaat in dit woest-wilde water? Hoe is het deze vis überhaupt gelukt om de 60 meter hoge waterval omhoog te zwemmen?”, vroeg hij zich verwonderd af. Diep in gedachten verzonken klauterde hij naar beneden waar de maan-beschenen waterval als vloeibaar metaal in het bassin stortte. Hij zag hoe zich hier vele forellen verzameld hadden, op weg naar de bron om te paren.
Plots verscheen er een grote forel die de anderen verjoeg en in ellipsvormige banen rond de waterstraal begon te cirkelen. Ineens werd de vis als door een onzichtbare hand opgetild en verdween in het midden van de straal. Enkele ogenblikken leek de vis verdwenen; toen zag de boswachter hem bovenaan met een sierlijke boog over de rotswand springen. Met een zwieper van zijn staart was hij verdwenen… Verbouwereerd bleef de boswachter achter.
Leermeester forel..
“Welke kracht op aarde kan dit bewerkstelligd hebben?”, vroeg hij zich ontdaan af. Toen hem niets te binnen wilde schieten nam hij zich voor zijn licht op te steken bij de wetenschappers. Een tijdlang was hij regelmatig te vinden in de universiteitsbibliotheek. Hij doorzocht de wetenschappelijke werken van alle bekende en minder bekende wetenschappers, maar kon geen enkele referentie vinden aan het ‘forelfenomeen’.
Alchemistische werken en verhalen over de wonderbaarlijke genezingen met magnetisch geladen water door Anton Mezmer, gaven hem echter wel degelijk clous. Langzaamaan raakte hij ervan overtuigd dat er een magnetische kracht in het water schuilt, die de vis als een magneet omhoog kan zuigen. Hij begon te dromen van een hele nieuwe techniek die de ‘forelkracht’ zou gebruiken.
De wet van Archimedes geschonden
Het apparaat dat de boswachter in één klap beroemd maakte, was de zogenaamde ‘Houtbaan’ uit 1924. Een kunstmatige beek waarmee Schauberger de transportkosten van gekapt hout tot maar één tiende terugbracht. Op onnavolgbare wijze liet hij zware stammen van wel 60 cm dikte op een laagje ‘geïmplodeerd’ water van maar 20 cm drijven. Uit zijn visioenen wist hij dat het water zich door te meanderen oplaadt met een natuurlijke vorm van magnetisme. Deze magnetische kracht trekt de watermoleculen naar elkaar toe en maakt het water zo dichter en draagkrachtiger..!
Toen deze houtbaan tegen alle verwachtingen in bleek te werken, stonden de ingenieurs met hun wet van Archimedes plots met een mond vol tanden. Volgens deze wet, én de ‘Tweede wet van behoud van energie’, had deze transportbaan nooit mogen/kunnen werken. Anders dan de academici, aarzelden praktische politici geen moment om de boswachter voor hun karretje te spannen. Want het was 1924, zware crisis, en Oostenrijk had hard geld nodig en/of methodes om geld te besparen.
Werken voor de overheid?
De minister-president bood hem een post aan als ‘adviseur transportbanen’ op het ministerie van bosbouw. De ongestudeerde boswachter besloot zijn huid zo duur mogelijk te verkopen. Hij bedong een vierdubbel adviseursloon, uitbetaald in goudstukken. Na een snelle rekensom stemde de minister toe. Dit viel echter niet goed bij de hoogopgeleide ambtenaren op het ministerie. Ze waren diep beledigd. Er volgden zelfs stakingen. De minister bleef echter achter zijn adviseur staan. Een rechtszaak over zijn ‘onrechtmatige’ loon maakte uiteindelijk een einde aan zijn politieke loopbaan.
De boswachter was er blij om toe. Hij sloot een deal met het grootste bouwbedrijf van Wenen en bood zijn banen nu tegen commerciële prijzen aan. De minister kon niet anders dan deze zet accepteren. Kortstondig was de boswachter een rijk man. De geldontwaarding maakte het echter direct waardeloos. In totaal bouwde Viktor Schauberger 14 banen. Niet alleen in Oostenrijk, maar ook in Bulgarije, Bosnië en Tsjecho-Slowakije.
Hoe werkten de banen? Zelfs een bekende waterbouwkundig professor die door de regering op onderzoek uit was gestuurd, kon er niet echt achter komen. Uiteindelijk leerde hij begrijpen dat de boswachter door het water in bepaalde bewegingen te brengen magnetisme in het water opwekte, dat de atoombindingen versterkte en het water zo hechter en draagkrachtiger maakte.
Op bezoek bij koning Boris
In 1929 had Viktor Schauberger een onderhoud met de koning van Bulgarije waar hij houtbanen bouwde. In het gesprek waarschuwde de boswachter de koning voor misbruik van de houtbanen. Kaalkap zou, zo zei de boswachter, uiteindelijk zelfs de voedselproductie in gevaar brengen. “Het bos is de wieg van het water. Bos betekent leven, woestijn betekent dood”, vatte de boswachter zijn punt kernachtig samen. Daarop verzocht de geschrokken koning hem de drastisch gedaalde voedselproductie in het noorden van het land te onderzoeken.
Inderdaad bleek de landbouwproductie in het bosrijke noorden sterk gedaald ten opzichte van het uitgedroogde zuiden. Zijn intuïtie zei hem dat dit kwam door de mechanisatie van de landbouw en het vervangen van de traditionele houten ploegen door ijzeren ploegen; getrokken door zware stoomtractoren. “IJzer is een magnetisch metaal”, zei hij bij zichzelf, “dat de natuurlijke magnetische spanning van het grondwater ontlaadt. Het water stijgt daardoor niet krachtig genoeg meer omhoog tot in de uiterste toppen van de planten”.
Schauberger adviseerde de koning daarom proeven te doen, met niet-magnetische koperen of bronzen landbouwwerktuigen. Zoiets absurds kon de koning echter onmogelijk aan zijn regering en zijn adviseurs verkopen. Ze zouden hem nog ontoerekeningsvatbaar verklaren! Dus om politieke redenen werd het idee van Schauberger in de kast gelegd.
De Implosie van water
De boswachter raakte steeds meer gedesillusioneerd in zijn houtbanen, omdat ze niet tot een meer verantwoordelijke vorm van bosbouw leidden. In tegendeel! Vastbesloten het geheim van het water te ontraadselen toog hij wederom naar de universiteitsbibliotheek. Stapels belangrijke wetenschappelijke werken; van Einstein tot Max Planc, ploegde hij door. En daarbij stuitte hij min of meer toevallig, op het werk van de Duitse natuurkundige Lennard, die óók de mysterieuze ‘waterval-elektriciteit’ onderzocht had. De spanning ervan stelde hij vast met een ‘Kelvin-generator’.
Opgewonden bouwde Schauberger met zijn vriend doctor Winter de Kelvin-generator na. Het resultaat was verbluffend. Ze maten onverwacht grote elektrische spanningen en vergaapten zich aan onbekende magnetische lichtverschijnselen. “Het enige wat men hoeft te doen is water in de juiste beweging te brengen!”, zei de boswachter tegen doctor Winter. “En die beweging is niet recht, maar krom!… Het water moet kunnen meanderen en kolken, anders sterft het, net als zijn consument”.
Schauberger merkte op dat waar nieuwe ijzeren waterleidingen gelegd werden, het aantal kankergevallen significant toenam. Om het probleem bij de wortels aan te pakken ontwikkelde de boswachter een ‘bronwaterapparaat’. Daarmee zou de consument thuis zijn eigen geneeskrachtige bronwater kunnen bereiden. Zoals bij al zijn vindingen keek hij eerst hoe de natuur het doet en bouwde het dan zo goed mogelijk na. Het bronwaterapparaat was dan ook een poging de cyclus van het regenwater in de bodem na te bootsen.
Gerijpt, magnetisch super-geladen water stijgt tegen alle wetten van de logica in op naar de hoogste bergtoppen en voert de groeibevorderende magnetische spanning van daar naar de vruchtbare dalen. Het bronwaterapparaat werd een succes. Ziek Wenen stond in de rij voor het water. Met medewerking van een aantal artsen deed Schauberger proeven op ongeneeslijk zieken.
Vrijwel stuk voor stuk genas hij ze. De artsen waren tegelijkertijd verbluft en gekrenkt. Toen uitlekte dat ‘de watertovenaar’ kwikzilver in zijn bronwaterapparaat gebruikte, stuurde de Artsenij Bond de politie op hem af. En behalve de apparaten van Schauberger, namen deze agenten ook nog wat flessen voor eigen gebruik in beslag…!
De contouren van een nieuw type techniek
Begin jaren ’30 begonnen de inzichten van de boswachter zich steeds meer uit te kristalliseren tot een duidelijk concept, gebaseerd op de groeikrachten in de natuur – het natuurlijke magnetisme van het water. De boswachter bundelde deze inzichten in het boekje ‘Onze zinloze arbeid – atoomtransformatie in plaats van atoomsplijting’. Hierin suggereerde hij dat het Implosieproces gebruikt zou kunnen worden voor de aandrijving van bijvoorbeeld onderzeeboten.
De ‘Forelmotor’ die de boswachter daarvoor ontworpen had werkte net als de vis met zuiging aan de voorkant en druk aan de achterkant. Deze druk en zuiging werden opgewekt door de impansie (implosie) en successievelijke expansie van het doorstromende water. Viktor Schauberger deed zijn best de autoriteiten voor zijn natuurlijke techniek(procedés) te interesseren.
De uitnodiging van Hitler…
Toch kwam de uitnodiging van Hitler in 1934 nogal onverwacht voor Schauberger. De man met het smalle snorretje had het boekje van Schauberger gelezen en was danig onder de indruk van de inhoud. In een bewogen gesprek probeerde de boswachter de nieuwe leider ervan te overtuigen Duitsland om te vormen tot een proeftuin voor zijn natuurlijke Implosietechniek.
Want -zo verklaarde Schauberger- zonder deze techniek zou het ‘duizendjarige rijk’ van Hitler hoogstens 10 jaar duren! “Geef deze man wat hij nodig heeft om zich te bewijzen!”, beval Hitler. “Weg met de Joodse doodstechniek. Duitsland heeft een Germaanse übertechniek nodig!”
De boswachter kreeg een laboratorium toegewezen. En niet lang daarna, toverde hij, ten overstaan van een groep nazi-leiders, grote vonken en vreemde lichteffecten uit zijn extra grote Kelvin-generator. De nazi’s waren overtuigd, hoewel de meegebrachte wetenschappers de lichtverschijnselen probeerden af te doen als ‘onbetekenende fluorescentie-effecten’. Viktor had nu zijn voet goed tussen de deur.
Niemand minder dan de directeur van Siemens kreeg opdracht een werkplaats in te richten en technici ter beschikking te stellen. Daar bij Siemens begon de boswachter met de bouw van zijn nieuwste Implosie-idee: een apparaat voor natuurlijke warmte en verkoeling – de ‘Klimator’. Dit apparaat wekte door lucht-implosie natuurgetrouwe stralingen op, die het gevoel van warmte of verkoeling geven.
Toen één van de ingenieurs het testrijpe apparaat in afwezigheid van de boswachter aanzette, smolt het ding binnen enkele seconden weg tot een plasje metaal. Volgens berekeningen moest dit bij een temperatuur van ongeveer 4000°C gebeurd zijn. Viktor Schauberger voelde zich verraden en zwoer nooit meer een stap in de Siemens-fabrieken te zetten.
Toen de nazi’s in 1938 Oostenrijk inlijfden, vond er een soort ‘zuivering’ plaats waarbij politieke dissidenten en andere gekken ‘een spuitje’ kregen. Deze kans greep de bond van ingenieurs. De boswachter werd onder valse voorwendsels naar het ziekenhuis gelokt waar hij op de gekkenafdeling opgesloten werd. Met hulp van zijn intuïtie en een snelle actie van een invloedrijke kennis kon de boswachter ternauwernood ontsnappen.
In het Derde Rijk
Tegen het begin van de oorlog kreeg de legertop ineens interesse in de zuigschroef voor onderzeeboten. Bij wijze van dienstplicht werd de boswachter opgeroepen een model te bouwen in een Weense onderzeebootfabriek. Volgens ooggetuigen rukte het gevaarte zich bij een test los van zijn zware verankeringsbouten en vloog dwars door het dak. De gealarmeerde Gestapo nam alle brokstukken en ontwerptekeningen in beslag en verklaarde het project geheim.
Vanaf dat moment werd de boswachter continu in de gaten gehouden. In de hoop hem de essentiële details van zijn implosietechniek te ontfutselen werd de boswachter eerst door het leger, later door de wapen-SS, in verschillende wapenfabrieken tewerkgesteld. Uiteindelijk eindigde hij met een team van 6 gevangenen in concentratiekamp Mauthausen, waar hij werkte aan de motor voor een ‘vliegende onderzeeboot’.
Voortdurend balanceerde hij tussen vooruitgang en tijdrekken. Aangezien het een geheim programma was, zou hij zowel bij falen als bij succes gefusilleerd worden. Wonder boven wonder slaagde Schauberger erin te overleven zonder de cruciale details van zijn ontwerpen weg te geven.
Nieuwe kansen na de oorlog
De Amerikanen wisten precies wáár in het Derde Rijk aan geheime wapens werd gewerkt. Zij stuurden speciale ‘tech-plunder-troepen’ voor de stoottroepen uit. Deze moesten zo mogelijk hele teams gevangen nemen en naar Amerika overbrengen. In deze ‘Operatie Paperclip’ werden duizenden Nazi’s naar Amerika overgebracht, waar ze, alsof er niets gebeurd was, verder werkten aan hun revolutionaire wapens.
Viktor Schauberger gold echter niet als meest belovend geval. Daarom werd hij in afwachting van een plan vastgehouden zodat hij niet in Russische handen zou vallen. Na bijna een jaar ‘kocht’ de boswachter zijn vrijlating door te beloven zich nooit meer met Implosietechniek bezig te houden. Aangezien er na de oorlog grote voedselschaarste heerste besloot Viktor zijn talenten in te zetten voor de verbetering van de landbouw.
Hij pakte het idee van de koperen landbouwwerktuigen weer op en deed in 1949 oriënterende proeven met studenten van de landbouwhogeschool in Linz. De resultaten waren zeer bemoedigend, al voldeden ze in geen geval aan de huidige wetenschappelijke normen. Op het oog leken de gewassen op de met koperen landbouwwerktuigen bewerkte akkers veel gezonder. De opbrengsten waren in enkele gevallen wel twee keer zo hoog als op de met ijzer bewerkte controlestroken. Toen de boswachter op het punt stond de koperen ploeg in massaproductie te nemen greep de geschrokken kunstmestlobby in. Met intimidatie sneden ze ook zij de boswachter de pas af.
De nu 65 jarige boswachter voelde zijn gezondheid verslechteren.
Wat hem nog aan kracht restte wilde hij gebruiken voor wereldwijde bewustwording van de gevaren van kaalkap en het vergiftigen van de bronnen van het leven met volstrekt onnodige atoomenergie. Met zijn zoon Walter richtte hij in 1952 de milieuorganisatie ‘Groen Front’ op. Via de media oefenden ze druk uit op de politiek met slogans als: “Stuur de legers naar het groene front!” Het idee was om de legers bomen te laten planten in een poging de gezamenlijke vijand: wereldwijde woestijnvorming te bestrijden. Ondanks veel welwillende woorden gebeurde er politiek echter weinig.
Dat veranderde toen journalist annex vredesactivist Brandstätter het boekje ‘Implosie in plaats van Explosie’ uitbracht. Hierin propageerde hij Implosietechniek als alternatief voor atoomenergie. Ineens was de boswachter weer ‘in the picture’. Hij werd overspoeld met lucratieve aanbiedingen uit de internationale wapenindustrie. Om begrijpelijke redenen ging hij hier niet op in. Hij tekende daarentegen een contract met turbinefabrikant Voith voor de ontwikkeling van een ‘huisgenerator’ waarmee mensen thuis zelf ‘vrije energie’ zouden kunnen opwekken.
Nog voor het project afgerond kon worden werd de boswachter onder mooie voorwendsels naar Amerika gelokt. Eenmaal daar aangekomen met zijn zoon Walter, raakte hij ervan overtuigd dat ‘project Implosie’ in werkelijkheid een poging was de krachtigste waterstofbom ter wereld te bouwen. Daarop hield hij zijn mond stijf dicht. De Amerikanen bleken slechts bereid hem te laten gaan als hij al zijn patenten overdroeg aan het ‘Implosie-consortium’. Verslagen tekende de boswachter, om vijf dagen later te sterven in zijn geboorteland.
Zijn zoon Walter heeft geprobeerd het werk van zijn vader voort te zetten en van een wiskundige onderbouwing te voorzien. Dit bracht hem tot de opstelling van zijn zogenaamde ‘natuurtoonwet’.
x
* * *
x
Het hele verhaal van Viktor Schauberger is te lezen in de roman ‘Eenoog in het land van de blinden, de herontdekking van aether; naar het leven van Viktor Schauberger’, door Reinout Guépin. Nu in de 2e, verbeterde druk. Klik op de coverafbeelding van het boek, bovenaan het artikel en je komt bij de wanttoknow-bookshop. (Neem ook eens een kijkje op: www.implosie.nl Voor een beeldpresentatie, stuur een mailtje naar info@implosie.nl
Deze video plakken we graag aan dit artikel vast; het is duidelijk dat deze Duitstalige documentaire een waardevolle aanvulling is op dit artikel:
Deze motor is ook de basis voor de “ufo”.
Inderdaad. Hij was de grondlegger van de zogeheten Haunebu projecten. Het verhaal wil dat Duitsland 5 generaties UFO’s heeft gebouwd op basis van de vortex technologie, waarbij de laatste generatie een kruissnelheid van 8000 km/u en een topsnelheid van 20.000 km/u schijnt te hebben gehad. Aan het einde van W.O.II zouden deze UFO’s naar de Duitse basis “Neuschwabenland” op Antarctica te zijn gevlucht. Onzin? Waarom heeft Admiraal Byrd dan in 1947 gepoogd onder het mom van een “weerexpeditie”, tesamen met een vliegdekschip, 18 kruisers en meer dan 5000 mariniers, gepoogd dit in te nemen? Binnen 3 maanden moest men met de staart tussen de benen terug keren naar de V.S., na een verlies van 80% van mensen en materiaal. (Operatie Highjump)
Waarom worden UFO’s rond afgebeeld? Dit is niet aerodynamisch. Maar wanneer je dit afzet tegen de vortex-technologie van Schauberger, dan wordt dit ineens plausibel.
De Amerikanen hebben in de jaren ’50 alle technologie van Schauberger geconfisqueerd. Een week nadat hij terugkeerde in Oostenrijk (na 5 jaar te zijn vastgehouden door de Amerikanen) stierf hij.
En zoals alles omtrent deze materie: Zij die weten spreken niet.
Kleine note:
In 2002 is het de Britse Hacker Gary Mckinnon gelukt om in te breken op het Pentagon,. Hij las over een verplaatsing van een commandant van de USSS Lemay naar de USSS Hillenkoeter in het “Solar Warden” Project. Hoe hij ook de manifesten van de U.S. Navy doorzocht. Deze schepen kon het niet vinden. (Laat staan schepen met 3x een S in de naamgeving.)
De rechtszaken rondom deze Britse hacker vonden in 2006 achter gesloten deuren plaats.
In de volgende verwijzing wordt duidelijk uitleg gegeven over het werk van Victor Schauberger,zo kunt u de houtbaan in werking zien maar ook wordt zijn naaste familie erbij betrokken en er wordt ook over patenten en andere belangrijke documentatie gesproken verder komen onderzoekers in beeld uit zijn land van herkomst maar ook uit Zweden en de USA (de laatste was kennelijk niet zo,n succes). http://www.stadt-wien.at/lifestyle/mystery/der-tod-des-viktor-schauberger.html helaas is het in het Duits maar naar mijn mening zeker de moeite van het kijken waard.
Naast dit boek over Schauberger wat zeker de moeite van het lezen waard is. Ik kocht het destijds bij Frontier bookshop (boekenwinkel), Zijn er tal van meldingen en beschrijvingen over de kracht die ik Aetherkracht noem. Even voor de goede orde, er bestaat een wat modieuze trent om alles maar energie te noemen maar in dit specifieke geval noem ik het kracht. Kracht is een van de componenten welke onder de juiste voorwaarden in staat zijn tot het leveren van arbeid. De ontstane resultaten afgezet over een bepaalde tijd levert het algemene begrip energie op. Maar dat is een taalkundige kwestie. Wat over het algemeen ‘vrije energie’ genoemd wordt is energie waar van nature geen prijskaartje aanhangt van door de criminele uitbuiters die deze Aardse grondstoffen welke iedereen toekomt, kapen en deze tegen de hoogste prijzen verkoopt.
We moeten er dan ook met alle denkbare hevigheid voor waken dat ‘ze’ het niet in hun gore koppen krijgen om bijv. het verkrijgen van elektriciteit uit bijv. zonnepanelen, ook op de een of andere manier te gaan belasten. Want dan is de precedent geschapen om alle op niet conventionele manier verkregen vermogen te belasten.
De reden waarom men ook Nicola Tesla heeft weggeschoffeld.
Neem bijv. Stanley Mayer die waarachtig een werkende motor had in zijn buggy en draaide op water wat met een resonantiefrequentie van rond de 20kHz met een fractie van het gebruikelijke vermogen, water kon splitsen in zuurstof en waterstof. De benodigde hoeveelheid energie was minder dan wat het totale proces teweeg bracht. Dus was er sprake van een COP >1. De coefficient of performance kan volgens de Newtoniaanse doctrine nooit meer zijn dan 1, eerder minder. Deze achterhaalde manier van denken heeft de hele ‘wetenschappelijke’ wereld laten verworden tot schetenwap want dit is denken zonder de influx van de Aether. Een vergelijkbaar vergelijk is, je aardappelen tellen en tot de conclusie komen dat de voorraad beperkt is.
Totdat je er een paar in de grond stopt en de natuur z’n gang laat gaan.
Dan zullen er op een bepaald moment meer uit de grond gehaald kunnen worden als dat er aanvankelijk in gingen. En noem het mysterie van de plantengroei onder invloed van de voedende bodem en de weldaad van het zonlicht maar eens geen Chi, Prana of Vril!
In het kort komt het erop neer, dat wanneer je niet buiten de natuur om rekent en alles ziet als een van elkaar afhankelijke kringloop waar alle componenten al aanwezig zijn en die je alleen maar hoeft te (h)erkennen en op elkaar aan te sluiten, dan is 1+1=3. Want die extra 1 is de factor waarvan ‘men’ maar al te graag wil dat wij klootzakjes dit nooit en te nimmer zullen ontdekken.
Dan zijn ‘ze’ de slaafjes voorgoed kwijt!
Eens te meer is mij duidelijk dat ‘val’ van het nazidom niets meer was dan een machtswisseling.
Een wisseling van regime.
En als ik dan kijk naar de constructie van de EU en hoe deze met behulp van het toenmalige OSS, nu de CIA geheten is opgezet m.b.v. de Bilderbergers onder toeziend oog van Berhard, dan weet je in een klap dat het nazi gedachtengoed nooit uit Europa is verdwenen en via de VS alleen maar steviger in het zadel is komen zitten. Ieder die nog steeds gelooft dat Hitler zelfmoord pleegde, gelooft ook dat de mensen zoals de filmpjes aangeven, op de Maan geweest is. Zelfs een kat kun je op gegeven moment niet alles meer wijsmaken.
robvdz
https://www.jacquespauwels.net/download/books/big%20business%20Artikel%20in%20De%20Tijd.pdf
Hitler is met behulp van bankiers en bedrijven uit oa de VS aan de macht geholpen.
Zo hebben ze hem van financiele middelen voorzien waar natuurlijk wel iets tegenover moest staan.
Naar mijn mening wisten de bankiers en collaborerende bedrijven (de elite) dat wanneer Hitler Rusland zou hebben veroverd zij hun macht in Europa kwijt zouden zijn.
Dat kan verklaren waarom de geallieerden de Russen bij de slag om Stalingrad hebben geholpen waarna de omslag voor Duitsland kwam.
Vergeet niet dat de tweede man van Duitsland Rudolf Hess naar het VK is gevlogen VOOR de inval in Rusland plaats vond mogelijk om te onderhandelen want mogelijk wilde Hitler helemaal geen inval in Rusland omdat hij voor de Duitsers toch al een held was omdat het weer goed ging met Duitsland.Voor de bankiers en industrieelen zou de verovering van Rusland een grotere afzet markt betekenen,goedkope krachten en enorm veel bodem schatten.Naar verluidt zou Hitler Rusland op 22 juni 1941 zijn binnen gevallen nadat bekend was geworden dat de Russen zelf een inval wilden doen in Duitsland.
Dat is heel goed mogelijk omdat de Russen ineens over heel veel tanks beschikten waardoor ze hebben gewonnen.
In de eerdere verwijzing (3) is een video te zien over Victor Schauberger waarin oa over zijn bezoek aan de VS wordt gesproken wat kennelijk tegen gevallen is.
Natuurlijk is de vrije energie en de uitvindingen van Victor Schauberger NIET in het belang van de bankiers en industrie wat een reden kan zijn waarom hij daar tegenvallende ontmoetingen had.Werner Von Braun paste wel in hun straatje vandaar dat die wel iets heeft bereikt en zelfs voor de NASA heeft gewerkt.(Hij was de uitvinder van de V1 en V2 en hij stond aan de basis van de Apollo die naar de maan zou hebben gevlogen).
De Berlijnse behanger A. H. moest wel naar Moskou oprukken want de industrielen waren als de dood voor de oprukkende bolsjewisten. Een saillant detail is dat onze bloedeigen Benno al veur den eurlog gehuwd met juultje, een crypto nazi bleef en ervoor zorgde dat zijn ex-collega uit de IG Farben tijd ene Gerhard Frische, werd benoemd tot directeur van de Amsterdamse Koophandelsbank. Het was deze bank waar de dollars in entrepot gingen om vervolgens via de Nurburgbank naar Berlijn stroomden. En dat ging om miljoenen. In ’43 is o.a. Ford met een plaagprocesje op z’n vingers getikt vanwege de ’trading with the enemy act’.
Waarmee ik maar wil zeggen dat types als Benno en de zijnen een broertje dood hadden aan commie’s hetgeen nog eens duidelijk werd toen hij er persoonlijk voor zorgde dat Hanny Schaft, fervent lid van de CPN en prominent lid van het verzet nog na de Duitse aftocht alsnog werd gefusilleerd op de Waaldorper vlakte. Eenmaal aangekomen in de zestiger jaren zorgde de persoonlijke lijfwacht van de monarchie ervoor dat een stille tocht als eerbetoon aan Hanny, begraven op Zorgvliet, geweldadig werd verstoord door diezelfde marechaussee.
Maar wat een vergeten element uit de tweede wereld oorlog is, is het feit dat oprukkende geallieerden van het contingent de VS in een Duits plaatsje een fabriekje aantroffen waar Bosch dynamo’s werden omgebouwd. Deze modificatie diende om de dynamo, eenmaal draaiende zichzelf voorzienend te maken en daarnaast nog enige honderden wattjes te leveren.
De soldaat die dit snapte en tussen de bergen zooi enige half afgemaakte exemplaren mee naar huis nam, en eenmaal thuis gekomen verder werkte aan deze apparaten heette meneer Eldridge.
Hij verkocht een ruim aantal exemplaren aan mensen die vroeg in de jaren vijftig beschikten over een auto met caravan en die er een handige generator aan hadden.
Later is het product geflopt. Niet omdat het niet werkte maar meneer Eldridge raakte behoorlijk aan de drank hetgeen zijn noodlot werd. Na enige tijd moesten de koolborstels worden vervangen en toe zijn de meesten die te weinig wisten over de aanpassingen, de mist in gegaan.
De originele Bosch kon je makkelijk vervangen door Delco Remy borstels van Amerikaanse makelij maar dan moet je ze wel smaller vijlen!
Dat hadden de meesten niet in de gaten en daardoor zijn nagenoeg alle exemplaren in de schrootbak verdwenen. Waarmee eveneens de kennis is verdwenen, helaas.
Een nagel aan de doodskisten van Newton en Einstein, de vrijmetselaars die kennis dienden om te leiden.
Een prachtige link welke ik aangereikt kreeg van Maup met daarin Paul la Violette die verteld over de toepassing van het Aetherveld waarvan Einstein moest zeggen dat deze niet zou bestaan. Ook een tipje van de sluier m.b.t. propulsie van ufo’s.
https://www.youtube.com/watch?v=PWEsVtZRhUA
Hannie Schaft R.I.P. is gefussileerd in de duinen bij Santpoort, en daar is ook haar graf – minumentje, of ze bij de CPN behoorde laat ik voor jouw verantwoording, wat wel waar is dat de zich communist noemende Nederlanders wel het meest intensieve betrokken waren bij het verzet, maar goed wat onze vaders en grootvaders bekokstoofd hebben voor ons, is uit, vrijheid binnen het slaaf zijn is in, die illusie die ieder moment van de dag heel educatief wordt vernietigd !
En wat is er zo belangwekkend aan die profiteurs, die als alen in alle systemen voorkomen, dat is van alle tijden, ziekelijke door onze evolutie achter gebleven menselijke afval !
En dan Newton, dit mens individu mag en kun je maar niet zo weg gooien, daar is zijn denk heritage te belangrijk en belangwekkend voor, denk eens aan zijn vallende appel ! en zijn prachtige theorien en uitspraken, nee Rob dit zie je verkeerd !
Ik herinner me nog goed dat in mijn schooltijd, onze leraar natuurkunde ons hier over onderhield, bij het ontbranden zijn er twee krachten, de ééne gaat vooruit en de andere wordt weggeduwd, kun je die twee bundelen, verdubbeld je kracht, simpel toch, groet !
Het niettus en wellus laat ik voor wat het is. Zijn ‘kennis’ houd ik niet als eis en uitspraak.
Wat ik wel zie gebeuren is dat wat in het algemeen als parasitair bestempeld is als een ziekte welke alleen kan voortkomen en bestaan indien een groot deel van de populatie de voorwaarde schept om zover te komen.
Een boom bijv. kan pas dan omvallen door schimmels bacteriën en schadelijke insecten wanneer het gestalte qua vitaliteit dermate is afgenomen zodat de aanval kan beginnen.
Ik zie de aanvallen door de luciferiaanse krachten als een graadmeter voor de mate waarin de mens collectief gezien van het padje is. Dat zul je wellicht met me eens zijn?