Advertentie

Een ‘Plastic Soup’ in onze oceanen..


x

x

‘Plastic soup in oceanen’..

2011 © WantToKnow.nl

x

De ontdekker van de zogenaamde ‘Plastic Soup’, kapitein Charles Moore, komt deze week naar Nederland en presenteert dan nieuwe onderzoeksresultaten op het 12de Nationaal Sustainability Congres in Den Bosch op 30 november. Deze ‘Plastic Soup’ is een enorme massa ronddobberend plastic afval in de wereldzeeën. Kapitein Moore ontdekte de ‘Plastic Soup’ in 1997, toen hij na een race niet de gebruikelijke route van Hawaii naar de westkust terugnam.

Ongeveer 2,5 miljoen ton plastic afval dobbert rond in het Noordoostelijke deel van de Stille Oceaan alleen al. We spreken dan over het gebied tussen Hawai en en de Amerikaanse Westkust. We praten over een oppervlakte van ruwweg 3 miljoen vierkante kilometer, 2x de oppervlakte van de staat Texas..!

“Elke keer dat ik aan dek kwam om de horizon te bekijken, zag ik een een zeepdoosje, een flessendop, of een stuk ander onbestemd plastic voorbij dobberen. Ik zat middenop de oceaan en ik kon met geen mogelijkheid dit plastic vermijden.” Sindsdien is het bestuderen en het actie voeren tegen de ‘Plastic Soup’ zijn levenswerk geworden.
Hij ontwikkelde samen met de Southern California Coastal Water Research project programma’s om de hoeveelheid plastic deeltjes in kustwateren en in zee te kunnen meten, een protocol dat inmiddels wereldwijd wordt gebruikt. Zijn eerste grote studie verscheen in 1999 en bracht een schok teweeg. Moore vertelde toen dat er in de Stille Zuidzee toen al 6x meer stukjes plastic gemeten waren, dan deeltjes plankton.

Over deze enorme werveling van stukken en stukjes plastic die eeuwig ronddraaien in de Stille Oceaan presenteerde Charles Moore op een van de TED-lezingen foto’s van een jonge albatros: gestorven aan een te grote hoeveelheid ingeslikte plastic doppen. Moore: “Zijn ouders hadden nog niet door dat deze gekleurde rondjes niet verteerbaar zijn. Maar ze kunnen ook de maag niet passeren.”

Ook liet hij hele kleine visjes zien, met hetzelfde resultaat: een maag vol kleine flintertjes met plastic, waar de dood op volgt. Het is een drama dat nog honderden jaren door kan gaan, gezien de nauwelijks afbreekbare kwaliteit van kunststof. Moore beloofde kinderen in Californië een beloning als ze zouden beginnen met verzamelen van al het plastic op een strand. Gouverneur Arnold Schwarzenegger kwam een kijkje bij hem nemen, toen de oogst van deze verzameling tentoon werd gesteld. Moore droeg bij die gelegenheid geen kapiteinspet, maar een gevonden plastic ‘strohoed’..

Dit plasticplakaat is er één van een half dozijn...!
Denk nou niet dat dit plasticplakaat uniek is daar aan de Westkust van de VS; naar schatting drijven er een stuk of 6 van die enorme plastic-eilanden in onze wereldoceanen. Ook aan de andere kant van de Hawaï-eilanden drijft een dergelijk plak, die waarschijnlijk eenzelfde omvang heeft. Daarom spreekt met tegenwoordig al over de ‘Westerlijke en Oosterlijke Pacific Afval Plak’.

In Juni 2000 werd deze zeeschildpad gevonden, levend, maar wel met een knellende plastic ring om zijn middel...

En als je denkt dat deze plastic zooi allemaal afkomstig is van het land..? “Ongeveer 1/5 van dit plastic afval is afkomstig van schepen en olieboorplatforms. Dit afval varieert van kayak, plastic drankflessenkratten (onder!) tot plastic voetballen. De rest, 80% dus, is afkomstig van het land”. Aan het woord is David Karl, een oceanograaf van de ‘University of Hawaii’. Hij gelooft ook dat voor de natuur, zowel flora als fauna, deze plakkaten een nieuwe woonplaats kunnen gaan vormen. Hij wil, om deze ontwikkeling te gaan bestuderen, nieuwe onderzoeksexpedities opzetten.

Plastic is een van de meest significante zeewatervervuilingen; volgens het UNEP, het United Nations Environment Programme, maakt plastic zo’n 90% uit van alle vervuiling die in onze oceanen drijft. Op elke vierkante km zee-oppervlak zijn dan gemiddeld zo’n 35.000 stukjes plastic te vinden. Van grote, complete plastic producten tot minuscule plasticflinters.

17 gedachten over “Een ‘Plastic Soup’ in onze oceanen..

    1. Veel beter idd Thomas, o.a. Mater-Bi is zo’n bio-plastic, o.a. als grondstof voor pennen in gebruik. Gemaakt van maïs, moeten we wel weer uitkijken dat we geen Monsanto-maïs gebruiken..

    2. Let ook op de laatste woorden van dit artikel: minuscule plasticflinters! In cosmeticaproducten zitten die tegenwoordig verstopt! Let op (goedkope) scrubs en peelings, maar ook zijn ze al gevonden in tandpasta.
      Stichting de Noordzee heeft een actie hiertegen lopen en brengt in kaart welke producten het zijn.

      Meestal vind je het op het etiket bij de ingrediëntenlijst (INCI) als polyethyleen, of iets soortgelijks. Op de Noordzee website staat alle uitleg.
      Omdat ik zelf ambachtelijke zeep maak, pluis ik graag andermans ingrediëntenlijstjes uit..

      Een goed alternatief zijn natuurlijke jojobaparels of -korrels, gemaakt van jojobawas in je scrub.
      Die werden nog niet zo lang geleden veel meer gebruikt, maar kennelijk vonden de fabrikanten in het plastic een goedkopere oplossing!

      De plasticdeeltjes zijn te klein om door de rioolwaterzuivering uit het water te worden gefilterd en zo komen ze uiteindelijk in de zeeën terecht.

      Ik vond ook zo’n product bij Lidl. Heb daarover Lidl aangeschreven en de conclusie naar aanleiding van het antwoord (‘die deeltjes worden eruit gefilterd’) is dat de winkel gewoon niet goed is geïnformeerd.

      Naar de actie en teken de petitie: http://www.noordzee.nl/campagnes/microplastics/

    3. bedankt voor de link Eye, ik heb ‘m meteen maar getekend.
      (Zelf gebruik ik sinds een week of 3 “oer zeep” naar eeuwen oud Syrisch recept. Zonder kunstmatige toevoegingen enz enz. Gebruik het ook als shampoo en het is echt een belachelijk groot verschil met alles wat ik ooit eerder heb geprobeerd)

    4. De zeep die je bedoelt, Imke, die ken ik. Het is aleppozeep. Bestaat uitsluitend uit olijfolie en laurierolie. Omdat deze zeep in landen gemaakt wordt waar het warm is, is het mogelijk om de zeep goed te drogen zodat ze keihard wordt.
      Ook in dit land wordt olijfoliezeep gemaakt en daar weet ik ’toevallig’ het een en ander van. Ben nog niet zo lang met mijn zeepwinkeltje bezig en je kunt mij via deze site misschien vinden als je even zoekt.. Meer zeg ik niet, anders krijg ik vast slaag van Guido.. 🙂

      Je kunt met dit soort echte zeep inderdaad je haar wassen, hoewel het residu in je haar achterlaat. Dus naspoelen met water en appelazijn is wel een must. En dat maakt je haar ook nog eens zacht en beter doorkambaar.
      Je kunt er ook je tanden mee poetsen en daarvoor bestaat ook tandzeep. Die is aangevuld met essentiële olie die ook nog wat doet voor je tanden en de smaak is verbeterd met onder andere pepermuntolie.

      Maar goed, ik schrok me dus een hoedje toen ik dat verhaal over die microplastics las. Het lijkt wel of er iedere keer weer spullen in onze spullen worden gesmokkeld. Net een vossenjacht! Er zit maar 1 ding op: leer etiketten lezen en stel vragen!

  1. Hierbij verklaar ik plechtig, dat het enige artikel zal blijven rondom deze plastic soup. En idd Cozmic, ‘ZoKanHetOok’ is in dit geval: ‘ZoZouHetNietMoeten’.. 🙄

    De bedoeling van deze rubriek is empowerment vanuit nieuwe duurzame ontwikkelingen. Dat zat er met dit artikel wel in, alleen moet je even zoeken in de tekst..

    1. Bjorn , je hebt gelijk . De snapping turtle leeft in poeltjes en kreken . De poten van de zeeschildpad zijn vrijwel nagelloos en meer gevormd als peddels .

    2. Ik dacht dat jij ornitoloog was Cozmic. Heb je nou ook ineens weer verstand van het paargedrag van de haasschildpad..? Mijn hemel.
      Maar ff serieus jongens, deze foto is hemeltergend.. Toch? Of die nou in zoet of zout water leeft, dit beest lijdt al zijn hele leven.
      Of zouden ze hem toen ie klein was, heeeeeeeeel langzaam door een hoepeltje hebben laten springen..? (sorry!)

    3. Gewoon even opgezocht Guido , mijn onbegrensde nieuwsgierigheid verleidt mij daar steeds weer toe .
      En qua gruwelijkheid doet het er inderdaad niet toe of tie nu in zoet of zout water zwemt .
      Maar goed , dit is dus de foto van een Chelydra serpentina en niet de Chelonia mydas .

    1. Zeezout, prima. Af en toe met een beetje bakpoeder om vlekken van koffie of thee beter te verwijderen. Sommige mensen poetsen graag met zeep of met tandzeep.

  2. Eyeinorange,

    Je hoeft geen etiketten te leren lezen….je kunt er wel gevoeglijk vanuit gaan dat als je het/ze niet lezen kunt, het produkt niet OK is…!!!!!
    Geldt ook voor voedsel…dat verkopen ze niet in de reguliere supermarkt…! Maakt het allemaal een stuk simpeler.

    Geniet

    1. Begrijpelijke reactie, maar klopt niet helemaal. Er zijn nu (nog) cosmeticaregels waar je je aan moet houden als producent. En daar moeten de ingrediënten in (potjes)latijn worden vermeld, de zgn INCI vermelding. Ook een volledig natuurlijk product, zoals zeep, moet daaraan voldoen. Een behulpzame producent vermeldt het tevens in begrijpelijke taal.

      Bij levensmiddelen zijn de regels,weer heel anders. Bij kruidenierswaren geldt, als ik het goed heb, dat als er minder dan 5 procent van iets in zit, het niet vermeld hoeft te worden. Met uitzondering van bekende allergenen.
      Ook op voorverpakte producten in de natuurvoedingswinkel zijn deze regels van toepassing.

      Wil je dat afwijzen, dan vergt dat wel een behoorlijke omslag in leefstijl. Op z’n minst je eigen voedsel verbouwen, je eigen graan malen voor meel, etcetera.

  3. Ik was afgelopen woensdag op dit 12de Nationaal Sustainability Congres in Den Bosch, om wat te filmen en te interviewen. Daar was ook de annoncering van Duurzaam24.tv waar onze 2 (HealingSoundMovement en WorldPeaceChild) tv programma’s worden uitgezonden.

    Heb iemand van IBM geïnterviewd en een collega van Duurzaam heeft iemand van Shell en de hoofdsponsor geïnterviewd (die heb ik met 2e camera ook gefilmd.

    Daar was die dag ook een presentatie van Plastic Soup (en ook Stiching Noordzee liep rond), mogelijk gaan we daar later ook nog een tv-item mee maken, als dat gebeurt meld ik dat nog.

  4. Naar aanleiding van de verhalen van Charles Moore heb ik een workshop gegeven over ‘Ocean Soup’ op een basisschool. Met PET flessen maak ik drijvende kunst om aandacht te vragen aan de omgeving voor de ernst van dit omvangrijke probleem en om kinderen op jonge leeftijd al bewust te maken. Zij hebben recht op een schone wereld en wij de verantwoordelijkheid het afval op te ruimen.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.