Max von Kreyfelt gaf tien jaar lang via zijn initiatief ‘Café Weltschmerz’ denkers, wetenschappers en andere wereldverbeteraars een podium. Mensen met lef en gezond verstand, tegen de waan van de dag; Max was de gastheer en de facilitator. Hij schrijft op zijn site:
“Maar nu is het mijn beurt; ik schrijf: columns, essays, kritische poëzie – journalistiek met bijtende ironie en scherpe analyses. Geen propaganda, maar poëtische punk op papier. Mijn teksten trekken al meer dan 1 miljoen views per week. Een groeiend publiek dat zoekt naar waarheid, verwondering en verzet.
Om dit onafhankelijk en compromisloos te blijven doen, vraag ik wel steun. Geen mediakanaal, geen poespas, gewoon mijn stem. Voor alles een stem die niet te koop is. Waarom die benodigde steun? Allereerst omdat vrije denkers zeldzaam zijn en omdat (hun) verhalen wél degelijk verschil maken. Maar jij bent nodig omdat je mee wilt bouwen aan een eerlijkere, hoopvolle wereld.
Wat zijn mijn plannen met die steun? Ik wil een nieuw videoprogramma gaan maken: ‘TICQ’, De Kunst van Cultuur. Een stroom van dagelijks scherpe columns op de grote platforms; lees mijn column hieronder over ’the man called Hugo’.
Daarnaast denk ik aan het maken van een ‘Handboek Weerbaarheid’ vol praktische tips. En ik wil inzetten op maandelijkse netwerkbijeenkomsten in een ‘paradijselijke setting’. Het is een stap van ‘Café Weltschmerz’ naar Wonderland. Van analyse naar verwondering..! Steun je mijn nieuwe missie? Laten we samen de wereld een beetje eerlijker en wijzer maken.
* * *
‘Want de kracht van het woord,
is de bron van verandering’.
*
Hugo de Jonge:
symbool van bestuurlijke minachting
2025 © Max von Kreyfelt | deze versie WantToKnow.nl/be
Het moet gezegd: er zit een soort perverse logica in. Als je jarenlang beleid hebt gevoerd dat lak heeft aan burgers, grondrechten, transparantie en gezond verstand, waarom zou je dan ineens bij een CdK-benoeming kiezen voor verbinding, vertrouwen en bestuurlijke waardigheid? Nee, dan kies je gewoon voor Hugo de Jonge. De man die zijn eigen falen tot carrièrepad heeft omgebogen. De gladde messias van het machtsspel. 
Deze benoeming is een bestuurlijke provocatie. Een statement in neonletters: we doen niet aan rekenschap, we doen aan beloning voor loyaliteit. Je kunt liegen, draaien, verdraaien, negeren, polariserend optreden, je dossiers laten ontsporen, en dan word je… het gezicht van het koninkrijk. De ceremoniële belichaming van het bestuur. Alsof een pyromaan wordt gevraagd de brandweer te leiden, niet ondanks zijn staat van dienst, maar dankzij.
De Jonge is niet verbindend.
Hij is geen hoeder van vertrouwen. Hij is een gladde campagnevoerder die inhoud verwart met verpakking en gezag met decibel. Zijn benoeming is een pesterige grijns van het kartel: “Wat ga je doen? Stemmen? Klagen? Demonstreren? Veel plezier. Wij benoemen onszelf wel.” Wat deze stap laat zien, is dat het systeem niet kapot is, het doet precies waarvoor het gebouwd is: de eigen kring beschermen, de status quo behouden, de façade van democratie hooghouden terwijl achter de schermen de poppetjes worden doorgeschoven als in een gesloten toneelstuk.
Klopt Max, en mij heb je.
Het enige wat ik mij nog af vraag, zouden ze nou ècht zo stupide zijn, dat ze denken er mee weg te komen?
Die vuile rotschoft hierboven kan beter niet in mijn straat/buurt komen wonen, want………………………………………………….
Mijn oude vader zat in het verzet in 40/45, en die deinsde niet zo gauw terug……en als ik er achter kom dat er tuig van dat niveau hier neerstrijkt ………………………………………………………naar believen invullen.