Advertentie

Wonderen bestáán!


Edzer Tuik is 75 jaar en sinds 16 jaar weduwnaar. Maar sindsdien ervaart hij het wonder van het bovenaardse contact, want vanaf de avond op de dag van haar uitvaart heeft zijn vrouw Koos zich aan hem geopenbaard.
Eerst was er een symbolisch contact, maar daarna werd dit versterkt in het gesproken en geschreven woord. Door haar stem in zijn hoofd, door automatisch schrift, en door andere vormen van goedaardige manipulatie. Zelfs door het sturen van zijn handen op het toetsenbord van de computer…

De spontane ontmoetingen spelen door het leven van alledag en krijgen daardoor een bijna aards en onderhoudend karakter..! Zijn relaas blijft echter verbijsterend, soms ontroerend, maar altijd ook doorspekt met een relativerende humor. Misschien wel het eerste boek in zijn soort, dat écht voor iedereen toegankelijk is en de lezer sprakeloos achterlaat.

* * *
x

Wonderen bestáán…

 © Edzer Tuik juli 2011

x

Edzer Tuik

Het meest opzienbarende, en daarmee is het boek doorweven, is wel haar schier onbegrensde wéten. Zelfs maanden tevoren maakt zij, zij het soms wat versluierd, melding van zaken die daarna ‘gewoon’ gebeuren. Het zal leiden tot een openbaring.

Voordien geloofde hij eigenlijk nergens in, laat staan in leven na de dood en contacten met overledenen. Het laatste leek hem eerder onbegrijpelijke nieuwsgierigheid dan interessant.

Na het overlijden van Koos overkwam het hem echter ongevraagd. Hij hoorde haar stem, zijn pen schreef in haar niet te imiteren handschrift, en zelfs stuurde ze soms zijn handen op het toetsenbord van de computer… Het zou deel gaan uitmaken van zijn dagelijks leven.

We hebben een afspraak bij hem thuis. Van achter het venster word ik al verwelkomd door een ledenpop die mij met een hooggeheven arm begroet. Aan de wanden hangt moderne kunst, en er staat een weelderig boeket gele rozen. Ik bespeur geen zweem van mystiek, of het zou het masker van een Afrikaans meisje moeten zijn. “Die heb ik een aantal jaren geleden op safari geschoten”, licht hij heel serieus toe. Aan de koffie stelt hij voor dat we tutoyeren omdat dat wat makkelijker praat. Ik heb mijn vragenlijstje paraat.

Wanneer is dit alles begonnen?

Het begon ’s avonds laat op de dag van Koos’ crematie. Ik kon met geen mogelijkheid in slaap komen, en op een gegeven moment zag ik in de volledig verduisterde slaapkamer een zuil van licht staan. Die lichtzuil nam geleidelijk aan in helderheid toe, en ik begreep er helemaal niets van. Het heeft meerdere dagen geduurd eer ik bereid was om de gedachte toe te laten dat het weleens een teken van Koos kon zijn. Daarna hoorde en herkende ik haar stem die zei: “Waar zou ik anders zijn dan bij mijn man en kinderen?”

Sindsdien is zij, hoe dan ook bij mij, en ervaar ik haar aanwezigheid dagelijks.

Verstoort het je alledaagse leven niet?

In het begin was het natuurlijk allemaal onbegrijpelijk en werd ik soms wat kregel van mezelf. Het paste gewoon niet in mijn gedachtewereld. Het is echt niet niks wanneer iets dat je altijd als ‘dat bestaat niet’ hebt afgedaan, je leven op zijn kop zet. Die twijfel heeft maanden geduurd, tot ik er uiteindelijk niet meer omheen kon.

Geef eens een voorbeeld?

Ik heb tot ongeveer mijn zeventigste jaar gewerkt. Ik was toen nog doende met een bescheiden groothandel. Een keer, toen ik telefonisch een zakelijke afspraak noteerde, tekende mijn pen daar uit zichzelf iets bij. Hij tekende een vlinder die geleidelijk aan een vlinderdasje werd. Die afspraak was pas een dag of tien later, en mijn gesprekspartner droeg zo’n vlinderdasje. Dat kon je vroeger tegenkomen bij een tekenleraar, een boekhandelaar of journalist, maar bij zakenmensen heb ik dat nooit gezien.

Wel bijzonder, maar het zou ook een bizar toeval geweest kunnen zijn.

Tja… het werd door mijn hand getekend, maar niet door mij. Nadat ik zeven jaar alleen was geweest, liet Koos mij maandenlang de naam van een toekomstige vriendin schrijven. Drie maanden later ontmoette ik haar en toen begreep ik die notities eindelijk. Alles klopte tot in detail. Lach niet, maar Koos kende haar naam en wist zelfs aan te geven waar zij woonde. En uitgerekend zij reageerde op mijn contactadvertentie…

De sterke staaltjes smaken naar meer. Zijn er meer?

Ja, een boek vol. Op een gegeven moment ben ik de wonderlijkste ervaringen in een paar sleutelwoorden op de achterkant van een bankenvelop gaan noteren en toen die vol was, begreep ik dat er een boek in zat.

Je schrijft in het voorwoord “wonderen bestáán, en u staat op het punt om er een aantal mee te beleven”. En dan komen er dit soort verhalen. Denkt je dat je geloofwaardig overkomt?

Ik heb zonder opsmuk genoteerd wat mij is overkomen. Er zitten ongeloofwaardige zaken tussen maar ik heb daar geen moeite meer mee. Wel gehad, en dan gebeurde er steevast iets dat nog ongelofelijker was. Een wonderlijke droom bleek een voorspelling, die nog diezelfde dag uitkwam. Ik ben bijna overstelpt met bewijzen.

Geef daar nog eens een voorbeeld van?

Ik maak iedere morgen het cryptogram in mijn dagblad en ik heb een keer de oplossing van de eerste opgave daags ervoor al genoteerd. Ik moest dat woord toen in mijn agenda schrijven. Koos heeft dus, en begrijpen doe ik dat nog steeds niet, vóórkennis.

Heeft het je leven ingrijpend veranderd?

Ja, absoluut. Het heeft de betweter in mij het zwijgen opgelegd en ik ben meer in verwondering komen te leven. Het voelt als een wending ten goede. Ik heb overigens geen behoefte om het als boodschap uit te dragen. Ik meld hooguit dat er meer, veel meer is tussen hemel en aarde, maar dat meldde Shakespeare al in Hamlet.

In het boek ben ik recht op en neer verslaggever van gebeurtenissen. En ik denk dat het iedereen weleens overkomt. Meestal zal dat onopgemerkt gaan door bijvoorbeeld een ingeving die zomaar uit het niets in je lijkt op te komen… Een veelzeggend woord is dat eigenlijk, ‘ingeving’. Toch kan het soms een conclusie zijn die zich onbewust, bijvoorbeeld in je slaap, heeft gevormd. Wanneer het echt spiritueel is volgt er meestal een bewijs.

Ik heb het contact niet gezocht. Het zocht mij, en ik ben ik daar in mijn hart best gelukkig mee. Ik denk, dat het naast troost, tot doel had om mij aan het schrijven te zetten, want schrijven is toch wel mijn ding. Verder heeft de wereld van het paranormale niet mijn bijzondere belangstelling. Er zit veel kaf onder het koren, en het reikt dikwijls niet verder dan een wat merkwaardige vorm van amusement. En centjes verdienen natuurlijk…

Ik houd me maar bij wat mijn realiteit is geworden. Het boek tilt overigens niet hinderlijk zwaar of devoot aan spirituele zaken. Er staat zelfs een heel aardige mop in, en het laatste hoofdstuk ‘Wonderen bestáán…’ is een uitsmijter van jewelste. Zullen we besluiten met een koel pilsje?

De cover van het boek. (klik voor link naar Bol.com)

Daar ontkom je natuurlijk niet helemaal aan. Ik heb weleens gedacht aan een bron. De oerenergie van het heelal die alle leven bezielt. Maar ook dat blijft voor mij een mysterie. ‘Heelal’ vind ik trouwens een prachtig woord, en ‘bezieling’ ook. Ik ben wel gaan denken, geloven zelfs, dat wij door onze ziel met die bron verbonden zijn.

Het wonder van het leven zal ergens een oorsprong hebben. Contacten met overledenen blijken te bestaan, en ik neig er nu dan ook naar om te denken dat het leven weleens niet met de dood zou kunnen eindigen. De dood zou een passage kunnen zijn, een doorgang. Voorlopig zullen we het moeten doen met de herinneringen van mensen die een bijna-dood ervaring hebben beleefd. Ook daar is een hoofdstuk aan gewijd. Verder heeft het contact met Koos mij aangezet om de draad van het leven weer op te pakken. Ik heb redelijk leren koken, tot en met een alom geprezen tjaptjoi.

Ik ben op fitness, ik heb een vriendin, twee fijne kinderen en vijf kleinkinderen die het best leuk vinden om een opa te hebben, vooral als hij iets lekkers meebrengt. Ik leid dus een doorsnee, redelijk gezellig leven. En met de poespas van vrome gezangen bij kaarslicht, wierook en zweverige spirituele muziek heb ik helemaal niets. Zullen we nu dat koele pilsje maar doen…?

* * *

Edzer Tuik: ‘Ontmoetingen met een engel…’.

* * *

‘Contacten met een overleden geliefde’ –

ISBN 978-90-484-1203-7.     € 16,95 (of klik op de boekcover, voor een link naar Bol.Com)

Wil je contact met de auteur: edzertuik@versatel.nl

8 gedachten over “Wonderen bestáán!

  1. fijn dat er nu een duidelijk boek is. jammer eigenlijk dat velen van ons, en daar hoor ik zelf ook vaak bij, ons zo afsluiten voor het ‘onbekende’. wat zouden wij veel ‘rijker’ kunnen zijn als we zouden kunnen afleren om in hokjes te denken maar….wordt ons wel al heel jong aangeleerd.
    het fijne van ouder worden en zijn dat we eindelijk gewoon onszelf kunnen worden en zijn. wat een verrijking voor ons mensenkinderen.
    nogmaals, edzer tuik, super dat je dit boek hebt geschreven, gefeliciteerd!

  2. beste edzer

    prachtig man ik ga je boek zeker kopen, temeer omdat ik weet dat het waar is en dat leven na de dood bestaat.
    ik heb in 1997 een ernstig ongeluk gehad waarbij ik dood op straat lag en naar mezelf keek, ik ben gereanimeerd en later in het ziekenhuis nog twee maal een hartstilstand ook toen zag ik mezelf in bed liggen vanaf de hoogte erg bizar, ik heb een bijnadoodervaring beleefd men is daar nu een documentaire over aan het maken.
    ik heb mijn verhaal in mijn bestand gezet en heb een stukje over het sterven en doodgaan zoals ik het beleefde geschreven.
    en ja leven na de dood bestaat dan begint het eigenlijk pas.

    vriendelijke groet,
    koos.

  3. Inmiddels is mijn boek “Tussen hemel en aarde” verschenen.
    “Ontmoetingen met een engel” is daarin opgenomen.

    Graag uw e-mail adres t.b.v. nadere info.

    1. DAG EDSER, IK WEET NIET OF ZE AL HEB GELEZEN MAAR IK GA ZEKER NAZIEN IN DE BIEB IN DELFZIJL, JA HET LEVEN GAAT DOOR DAT GELOOF IK ZEKER ”
      ER ZIJN TE OVER !!<<

  4. Wat u beweert is zeker heel aannemelijk, ik ben al jaren met para”
    psychologie, aan de gang ik hoor heel veel prachtige verhalen en die worden ook gecontroleerd door ons ! . het is uitzonderlijk mooi wat u zegt en beleeft met overleden partner, en heel hecht en ook echt ! ,ik twijfel geen moment aan wat u zegt, Ja het leven gaat door na dit bestaan op aarde,>> Ik zeg blijf genieten van uw belevenis, het \\> is heel mooi <//

  5. ja ALS JE HET WONDEREN WILT NOEMEN ,”VOOR ONS MENS ZIJN MISSIEN WEL
    maar HET IS GEWOON EEN DEEL VAN DE SCHEPPING VAN DE ALLER HOOGSTE DACHT IK HET BESTAAT NATUURLIJK OOK AL ZOLANG ALS HET LEVEN BESTAAT<>ER ZIJN ZEKER 600,000. MEDE MENSEN ALLEEN IN NEDERLAND, EN HET WAS OOK AANWIJSBAAR ,DAT HETY WAAR WAS OM DAT ZE WISTEN WAT ERT GEZEGD WERD ,,TIJDENS HET GEBEURDE >>DUIDELIJK TOCH<<

  6. Ik heb geleerd Wonderen te aanvaarden, er moeten Wonderen zijn in je leven anders wordt dit zaai, het is zinloos om alles uit elkaar te peuteren, alles te weten maakt niet gelukkig.
    Als ik zo’n verhaal lees van Tuik Edzer, doe ik een stapje terug neem afstand en begin te rélativeren, en te vergelijken met mijn Eigen ervaringen, jammer dat hij niet zijn leven verder alleen heeft geleefd met zijn gestorven Koos, vind ik preferabel, zo-n grote liefde op te offeren voor wat vleselijk comfort.
    Maar goed het leven zit vol tegenstelling, ook moet gezegd dat veel uit zelf suggestie kan voort komen, mensen houden er van zich zelf in bepaalde omstandigheden voor de gek te houden.
    Maar gelukkig gaat het oude gezgde nog steeds op “” de Wonderen zijn de wereld nog niet uit “”.
    Dit verhaal zet verder het zogenaamde Noordelijke aanschouwelijke denken op het verkeerde been, klinkt allemaal heel warm.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.