De Tarot introductieboeken-set van Hanneke Beekmans!

x

Een persoonlijke en algemene

Inleiding op de magie van de Tarot

2023 © WantToKnow.nl/be

x

Rachel Pollak is een van de grondlegsters van Tarotlezingen in de VS. Zij schrijft over dit bijzondere fenomeen:
“In de winter van 1969-70 gaf ik Engelse les aan de State University van New York. Het was winter en verschrikkelijk koud. Linda, een van mijn collega-docenten, bood me op een dag, begin 1970, aan een Tarotlezing te doen. Ik had nog nooit Tarotkaarten gezien. Ik herinner me niets van die eerste lezing, behalve de impact die de kaarten op me hadden. Ik kende niets vergelijkbaars – hun heldere kleuren, hun levendige en toch mysterieuze taferelen, hun vreemde figuren met exotische namen: de Magiër, de Hogepriesteres, de Gehangene…

Tarotboeken waren eenvoudig in die tijd en het was in die tijd niet gemakkelijk om Tarotkaarten te vinden. Pas een paar jaar later zouden ze overal opduiken, maar toen duurde het enkele weken zoeken voordat ik een kaartspel vond. De beschrijvingen vingen het bijzondere wonder van Pamela Smith Rider’s tekeningen, met hun delicate cartoonachtige afbeeldingen die een uitgebreid systeem van symboliek en filosofie verbergen.

Enige tijd later vond ik een exemplaar van A.E. Waite’s eigen boek over de kaarten, ‘The Pictorial Key to the Tarot’, dat cryptische en complexe verklaringen over de troeven bevatte, maar ook pagina’s met de afzonderlijke afbeeldingen en, daaronder, dezelfde soort beschrijvingen waar ik bekend mee was. Net als Linda begon ik te lezen met de kaarten in de ene hand en het boek in de andere. Sommige van die eerste ‘readings’ verbazen me nog steeds als ik eraan terugdenk. In het bijzonder leek ik de buitenechtelijke affaires van mijn vrienden te ontdekken…

Zo begon mijn studie van de kaarten,
niet vanuit teksten of symboliek of diagrammen, maar vanuit de afbeeldingen zelf. Voor een groot deel is het materiaal in dit boek niet afkomstig van Tarotleraren (ik heb nooit bij iemand gestudeerd of lessen gevolgd), maar gewoon van het werken met de kaarten: ze bekijken, nadenken over wat er aan de hand is, het aantal en de beeldspraak overwegen, de kaarten vergelijken met personages en verhalen uit mythen en populaire cultuur – en lezingen doen.

Oorsprong van de Tarot
Rond het midden van de vijftiende eeuw, niet zo lang na de eerste schriftelijke verwijzingen in Europa naar kaarten van welke aard dan ook, schilderde een kunstenaar genaamd Bonifacio Bembo een set naamloze en ongenummerde kaarten voor de familie Visconti uit Milaan. Deze afbeeldingen vormen het klassieke kaartspel voor een Italiaans spel genaamd ‘Tarocchi’: vier kleuren van elk veertien kaarten, plus tweeëntwintig kaarten met verschillende taferelen die later ’trionfi’ werden genoemd – in het Engels ’triumphs’, of ’trumps’.

Een korte blik op de verbluffende overeenkomsten tussen de Tarot en het geheel van Joodse mystiek en occulte kennis, gezamenlijk de Kabbala genoemd, zal aantonen hoe Bembo’s kaarten bijna om een esoterische interpretatie lijken te vragen, ondanks het gebrek aan harde bewijzen. De Kabbala gaat zeer diep in op de symboliek van het Hebreeuwse alfabet. De letters zijn verbonden met de paden van de Levensboom en hebben elk hun eigen symbolische betekenis. Nu, het Hebreeuwse alfabet bevat, zoals opgemerkt, tweeëntwintig letters, hetzelfde aantal als de troeven van Tarocchi.

Verschillende occultisten hebben door de jaren heen geclaimd dat de kaarten een geheime oorsprong hebben, zoals een grote conferentie van Kabbalisten en andere Meesters in Marokko in 1300, maar niemand heeft ooit enig historisch bewijs voor dergelijke beweringen gevonden. Nog erger is dat Tarot-commentatoren zelf de Kabbala pas in de negentiende eeuw noemen. En natuurlijk kwamen de namen en de getallenreeks, zo essentieel voor hun interpretaties, na de oorspronkelijke afbeeldingen.

Als we Carl Jung’s idee aanvaarden van spirituele basis-archetypen die in de menselijke geest gestructureerd zijn, kunnen we misschien zeggen dat Bembo onbewust verborgen bronnen van kennis aanboorde, waardoor latere verbeeldingen de bewuste verbindingen konden leggen.

Tegenwoordig zien we de Tarot als een soort pad, een weg naar persoonlijke groei door inzicht in onszelf en het leven.

Voor sommigen blijft de oorsprong van de Tarot een essentiële vraag; voor anderen is het alleen van belang dat de kaarten in de loop der jaren betekenissen hebben gekregen. Want Bembo en voorgangers hebben wel degelijk een archetype gecreëerd, bewust of vanuit een diep instinct. De meeste moderne tarots verschillen nauwelijks van de vijftiende-eeuwse kaartensets. Ze bevatten nog steeds 78 kaarten, verdeeld in de vier kleuren, Stokken, Bekers, Zwaarden en Munten of Pentakels, die samen de ‘Kleine Arcana’ worden genoemd, en de 22 troeven, die bekend staan als de ‘Grote Arcana’ (het woord ‘arcanum’ betekent ‘geheime kennis’).

Sommige afbeeldingen zijn weliswaar aanzienlijk veranderd, maar elke versie behoudt meestal hetzelfde basisconcept. De meest opvallende verandering die Waite en zijn kunstenares, Pamela Colman Smith, aanbrachten was het opnemen van een scène op alle kaarten, inclusief de genummerde kaarten van de Kleine Arcana. We weten eigenlijk niet wie van beiden deze kaarten heeft ontworpen. Of het nu Waite of Smith was die de afbeeldingen ontwierp, ze hadden een krachtig effect op latere Tarotontwerpers.

Bijna alle decks met scènes op elke kaart leunen sterk op de afbeeldingen in het Rider pakket. Waite noemde zijn kaartspel de ‘gerectificeerde Tarot’. Hij stond erop dat zijn afbeeldingen de ware betekenis van de kaarten ‘herstelden’, en in zijn hele boek minacht hij de versies van zijn voorgangers.  Waite was een mysticus, een occultist en een student van magie en esoterische praktijken.

Hij baseerde zijn Tarot op een diepe persoonlijke ervaring van verlichting. Hij geloofde dat zijn Tarot juist was en de andere verkeerd, omdat het die ervaring vertegenwoordigde. In het Rider pakket kunnen we het plaatje op het onderbewustzijn laten inwerken; we kunnen er ook onze eigen ervaring op loslaten. Kortom, Pamela Smith heeft ons iets enorm waardevols gegeven om te interpreteren!

Tarot lezingen doen.
Tegenwoordig zien de meeste mensen de Tarot als een middel tot waarzeggerij, of ‘divinatie’. Mogelijk kwamen de Roma, of ‘zigeuners’, het spel Tarocchi tegen op hun reizen door Europa en besloten zij de kaarten te gebruiken voor waarzeggerij. Men geloofde dat de Roma zelf de kaarten uit Egypte meebrachten. Feit is dat de Roma waarschijnlijk uit India kwamen, en dat zij in Spanje aankwamen ruim honderd jaar nadat de Tarotkaarten in Italië en Frankrijk waren geïntroduceerd.

We moet hier wel opmerken dat mensen in die tijd met van alles hun toekomst voorspellenden, van de rokerige ingewanden van geslachte dieren, tot vogelpatronen in de lucht en van gekleurde stenen tot gegooide munten. De praktijk komt voort uit het eenvoudige verlangen te weten wat er gaat gebeuren en subtieler, uit de innerlijke overtuiging dat alles met elkaar samenhangt, dat alles betekenis heeft en dat niets willekeurig gebeurt.

Het idee van ‘zonder willekeur’ is eigenlijk heel modern.
Gebeurtenissen of patronen in het ene gebied van het bestaan correspondeerden met patronen in andere gebieden. Het patroon van de dierenriem komt overeen met het patroon van iemands leven. Het patroon van theeblaadjes op de bodem van een kopje komt overeen met de uitkomst van een gevecht. Alles is met elkaar verbonden. Het idee heeft altijd zijn aanhangers gehad, en recentelijk zijn zelfs sommige wetenschappers, onder de indruk van de manier waarop gebeurtenissen zich in reeksen voordoen (zoals een ‘run of bad luck’), begonnen er serieus naar te kijken.

Als we alles kunnen gebruiken voor waarzeggerij, waarom dan de Tarot? Het antwoord is dat elk systeem ons iets vertelt; de waarde van dat iets hangt af van de inherente wijsheid van het systeem. Omdat de Tarotafbeeldingen op zichzelf een diepe betekenis hebben, kunnen de patronen die zij in lezingen vormen ons veel leren over onszelf en het leven in het algemeen. Helaas hebben de meeste wichelroedelopers in de loop der jaren deze diepere betekenissen genegeerd en de voorkeur gegeven aan eenvoudige formules (“een duistere man, die geneigd is de querent te helpen”), die gemakkelijk te interpreteren en snel te verteren zijn door de klant.

Waite geeft, zoals gezegd, gewoon zijn eigen formules ontwikkeld, bij de opmerkelijke afbeeldingen die Pamela Smith heeft getekend. Het juiste en zorgvuldige gebruik van lezingen kan ons bewustzijn van de betekenissen van de kaarten enorm vergroten. Het is één ding om de symboliek van een bepaalde kaart te bestuderen, het is iets anders om die kaart in combinatie met andere kaarten te zien.

Readings leren ons ook een algemene les, en een heel belangrijke. Op een manier die geen enkele uitleg kan evenaren, tonen ze aan dat geen enkele kaart, geen enkele benadering van het leven, goed of slecht is, behalve in de context van het moment. Het geven van readings geeft iedereen de kans om zijn of haar instinctieve gevoel voor de afbeeldingen zelf te vernieuwen. Alle symboliek, alle archetypen, alle verklaringen die in enig boek worden gegeven, kunnen je alleen maar voorbereiden om naar de plaatjes te kijken en te zeggen: “Deze kaart vertelt me …”. Ik wens je alle goeds op jouw avontuur.