*
*
Hoe vice-president JDVance
de volledige EU te kijk zette…!!
*
Een overtuigd Christen, die zijn geloof niet onder stoelen of banken verbergt. Maar daarnaast ook een ‘man-van-stavast’ zoals dat heet.. Je weet ook bij hem, waar je aan toe bent. En precies DAT is hier de essentie van dit artikel. JD Vance sprak in februari 2025 de gezamelijke EU- en NAVO-leiders toe, op een veiligheidsconferentie in München. En met die insteek (veiligheid) kun je natuurlijk flink wat van je ergernissen kwijt.. Ergernissen die er leven bij de Amerikaanse regering en die JD Vance is direct, keiharde woorden wist te vatten.14 februari 2025
Toespraak van vicepresident JD Vance
op de Münchense Veiligheidsconferentie:
Hartelijk dank aan u en alle gedelegeerden, prominenten en mediamensen die hier bijeengekomen zijn. En mijn dank gaat vooral uit naar de gastheer van de Veiligheidsconferentie van München, die deze ongelooflijke bijeenkomst op poten kon zetten. We zijn natuurlijk enthousiast hier te zijn. We zijn blij hier te zijn.En een van de dingen, waarover ik het vandaag wilde hebben, zijn natuurlijk onze gemeenschappelijke waarden. En zoals u al heeft gehoord, is het geweldig om weer in Duitsland te zijn. Vorig jaar was ik hier als Amerikaans senator.Ik heb de Britse Minister van Buitenlandse Zaken David Lammy ontmoet en gegekscheerd dat we beide vorig jaar andere taken hadden dan nu.
Maar nu is het tijd dat al onze landen, iedereen die het geluk had van onze desbetreffende volkeren macht te krijgen, deze wijs te gebruiken om hun leven te verbeteren. En ik zou graag willen zeggen dat ik het geluk had om in de afgelopen 24 uur hier wat tijd buiten de muren van deze conferentie te kunnen doorbrengen. En ik was zeer onder de indruk van de gastvrijheid van de mensen, zelfs wanneer ze zich nog steeds niet hersteld hebben van de verschrikkelijke aanslag van gisteren.
Wat mij zorgen baart, is de bedreiging van binnenuit, de terugtocht van Europa van enkele van zijn meest fundamentele waarden; waarden, die het deelt met de VS.
De eerste keer dat ik in München was, was eigenlijk met mijn vrouw, die deze keer op privéreis bij me is; ik heb altijd van de stad München gehouden. En ik zou graag willen zeggen dat wij zeer aangedaan zijn, en onze gedachten en onze gebeden zijn bij München en iedereen die door het kwaad getroffen is, dat deze mooie gemeenschap werd aangedaan. Wij denken aan hen, we bidden voor ze en we zullen hen in de komende dagen en weken sterkte wensen.
Ik hoop dat dit niet het laatste applaus is dat ik krijg,
maar we komen natuurlijk op deze conferentie bij elkaar om over veiligheid te discussiëren, en normaal gesproken bedoelen we daarmee bedreigingen van onze veiligheid naar buiten toe. Ik zie veel grote militaire leiders, die hier vandaag bijeengekomen zijn. Maar hoewel de Trump-regering zeer bezorgd is om de veiligheid van Europa en denkt dat we tot een verstandige oplossing tussen Rusland en de Oekraïne kunnen komen, denken we ook dat het in de komende jaren belangrijk is dat Europa zich in grote stijl voor zijn eigen defensie inzet. Dan is de bedreiging, die mij m.b.t. Europa de grootste zorgen baart, niet Rusland, niet China, geen andere externe speler.
Wat mij zorgen baart, is de bedreiging van binnenuit, de terugtocht van Europa van enkele van zijn meest fundamentele waarden, waarden, die het deelt met de Verenigde Staten van Amerika. Ik was verbaasd toen er onlangs een voormalige euro-commissaris op de televisie optrad en er verheugd naar luisterde dat de Roemeense regering zojuist een hele verkiezing had geannuleerd. Hij waarschuwde dat wanneer de dingen niet volgens plan zouden verlopen, exact hetzelfde ook in Duitsland zou kunnen gebeuren.
Deze arrogante uitlatingen zijn choquerend voor Amerikaanse oren. Jarenlang heeft men ons verteld dat alles wat we financieren en ondersteunen in naam van onze gemeenschappelijke waarden gebeurt. Alles, van onze Oekraïne-politiek tot de digitale censuur, wordt als verdediging van de democratie voorgesteld.
Maar wanneer we zien hoe Europese rechtbanken verkiezingen annuleren en hoge politici ermee dreigen andere verkiezingen af te zeggen, zouden we ons moeten afvragen of wij onszelf ook aan gepaste hoge standaards houden. En ik zeg ‘onszelf’, omdat ik er principieel van overtuigd ben, dat we in hetzelfde team zitten.We moeten meer doen dan alleen maar over democratische waarden praten. We moeten ze leven!
Velen van u in deze ruimte herinneren zich nog dat de Koude Oorlog de verdedigers van de democratie op dit continent kwaad maakte tegen krachten die veel tirannieker waren. En denkt u aan de kant in deze strijd, die dissidenten censureerde, kerken sloot en verkiezingen annuleerde; waren dat de goeden? Zeer zeker niet! En godzijdank hebben ze de Koude Oorlog verloren. Ze hebben verloren, omdat ze de buitengewone zegeningen van de vrijheid noch waardeerden noch respecteerden.
De vrijheid om te verrassen, fouten te maken, uit te vinden, op te bouwen. Zoals blijkt, kan men innovatie of creativiteit niet afdwingen, net zomin dat men geen mensen kan dwingen wat ze moeten denken, voelen of geloven. En wij denken dat deze dingen wel degelijk met elkaar verbonden zijn. En helaas is het vaak niet zo duidelijk wat er met enkele winnaars van de Koude Oorlog gebeurd is als ik naar Europa kijk.
Ik kijk naar Brussel, waar euro-commissarissen EU-burgers waarschuwen, dat ze sociale media in tijden van onlusten willen uitschakelen, zodra zij inhouden ontdekken, die zij als “van haat vervuld” classificeren. Of in dit land, waar de politie in het kader van een actiedag, citaat, “tegen vrouwenvijandigheid op internet”, razzia´s uitgevoerd heeft tegen burgers, die ervan verdacht worden antifeministische comments online te publiceren..
Ik kijk naar Zweden, waar de regering twee weken geleden een christelijke activist veroordeeld hebben, omdat hij aan verbrandingen van de koran had deelgenomen, die tot de moord van zijn vriend leidden. En zoals de rechter in zijn geval met ontsteltenis opmerkte, staan Zwedens wetten, die zogenaamd de vrijheid van meningsuiting moeten beschermen, in werkelijkheid geen vrijkaart toe om alles te doen of te zeggen zonder te riskeren de groep te beledigen die dit geloof veroordeelt.
En wat me misschien het meest verontrust, is onze beste vriend Groot-Brittannië, waar door de afkeer van het gewetenrecht in het bijzonder de fundamentele vrijheden van religieuze Britten in het vizier terechtgekomen zijn. Iets langer dan twee jaar geleden klaagde de Britse regering Adam Smith-Connor, een 51-jarige fysiotherapeut en legerveteraan, aan voor de afschuwelijke misdaad 50 meter verwijderd van een abortuskliniek drie minuten lang stil te bidden, zonder iemand lastig te vallen, zonder met iemand contact te zoeken, maar gewoon alleen stil in zichzelf te bidden.
Toen Britse politieagenten hem ontdekten en wilden weten waarvoor hij zou bidden, antwoordde Adam gewoon dat het voor de ongeboren zoon zou zijn, die hij en zijn ex-vriendin jaren geleden hadden laten aborteren. Adam werd er schuldig bevonden de nieuwe wet van de regering over bufferzones geschonden te hebben, die stille gebeden en andere handelingen die de beslissing van een persoon in een omtrek van 200 meter van een abortuskliniek zouden kunnen beïnvloeden, strafbaar stelt. En hij werd ertoe veroordeeld om 1000 Britse Pond proceskosten aan het Openbaar Ministerie te betalen.
Welnu, ik zou willen dat ik zou kunnen zeggen dat dit toeval was, een uniek krankzinnig voorbeeld voor een slecht geschreven wet, die tegen één enkele persoon werd uitgevaardigd, maar nee, afgelopen oktober, dus nog maar enkele maanden geleden, begon de Schotse regering brieven aan burgers uit te delen wier huizen in zogenaamde veilige toegangszones stonden, waarin ze werden gewaarschuwd dat zelfs privé gebeden tussen hun eigen vier muren een wetsschending zouden kunnen vormen.
Natuurlijk riep de regering burgers op om medeburgers te melden die van een gedachtemisdaad verdacht worden. Ik vrees dat in Groot-Brittannië en heel Europa de vrije meningsuiting op de terugtocht is. En in het belang van de komiek, mijn vrienden, maar ook in het belang van de waarheid geef ik toe dat de luidste stemmen voor censuur vaak niet uit Europa, maar uit mijn eigen land kwamen, waar de vorige regering sociale media ondernemingen bedreigde en intimideerde om zogenaamde foutieve informatie te censureren.
Foutieve informatie zoals bijvoorbeeld het idee dat het corona-virus waarschijnlijk uit een laboratorium in China ontsnapt zou zijn, werden door onze eigen regering via private ondernemingen tot zwijgen gebracht, die het waagden iets uit te spreken dat een duidelijke waarheid bleek te zijn. Daarom wil ik vandaag niet alleen een observatie doen, maar een aanbod voorleggen. En zoals de Biden-regering wanhopig geprobeerd heeft mensen tot zwijgen te brengen, zal de Trump-regering exact het tegenovergestelde doen.
En ik hoop dat we daarbij kunnen samenwerken.
Washington heeft een nieuwe sheriff. En onder Donald Trump´s leiding zijn we het misschien niet met uw opvattingen eens, maar we zullen voor uw recht strijden om deze openbaar te uiten, om het even of u het daar mee eens bent of niet. We zijn nu natuurlijk op een punt aangekomen waarop de situatie zo erg is geworden dat Roemenië in december vorig jaar op grond van de versleten verdenkingen van een geheime dienst en de enorme druk van zijn continentale buren het resultaat van een presidentsverkiezing gewoon annuleerde.
Zoals ik het begrijp, luidde het argument dat Russische desinformatie de Roemeense verkiezingen verziekt zou hebben. Maar ik verzoek mijn Europese vrienden de dingen een keer iets objectiever te bekijken. U kunt geloven dat het fout is wanneer Rusland sociale media reclame koopt om uw verkiezingen te beïnvloeden. Men kan het zelfs op het wereldtoneel veroordelen. Maar wanneer uw democratie met een paar honderdduizend dollar digitale reclame uit een ander land vernietigd kan worden, dan was ze vanaf het begin niet echt sterk…
Het goede nieuws is dat ik geloof dat uw democratieën wezenlijk minder breekbaar zijn dan velen blijkbaar vrezen. En ik ben er vast van overtuigd dat onze burgers nog sterker worden wanneer wij hen de mogelijkheid geven hun mening te uiten. Daarmee zijn we natuurlijk weer bij München, waar de organisatoren van deze conferentie afgevaardigden van populistische partijen van zowel het linkse als rechtse spectrum de deelname aan deze gesprekken verboden hebben.
Maar laat me u ook vragen: hoe wilt u überhaupt beginnen over begrotingskwesties na te denken wanneer we niet weten wat we eigenlijk verdedigen?
We hoeven het niet met alles eens te zijn wat de mensen zeggen, maar wanneer mensen, wanneer politieke leiders belangrijke kiezers verliezen, is het onze plicht in ieder geval aan een dialoog met hen deel te nemen.Voor velen van ons aan de andere kant van de Atlantische Oceaan ziet het er steeds meer uit alsof oude, vast gewortelde belangen zich achter lelijke begrippen uit de Sovjettijd zoals foutieve informatie of desinformatie verschuilen.
U bevalt gewoon het idee niet dat iemand met een alternatief standpunt een andere mening geeft of, god beware, anders stemt of, nog erger, een verkiezing wint. Dit is een veiligheidsconferentie, en ik weet zeker dat u hier allemaal naartoe bent gekomen om erover te praten hoe u de defensie-uitgaven in de komende jaren in overeenstemming met een nieuw doel wilt verhogen. En dat is fantastisch, want zoals president Trump duidelijk heeft gemaakt, is hij van mening dat onze Europese vrienden een grotere rol moeten spelen in de toekomst van dit continent.
Wij geloven niet dat het – u hoort dit begrip – om lastenverdeling gaat, maar wij geloven dat het een belangrijk deel van een gemeenschappelijke alliantie is dat de Europeanen verplichtingen op zich nemen, terwijl Amerika zich concentreert op gebieden in de wereld die in groter gevaar zijn.
Maar laat me u ook vragen: hoe wilt u überhaupt beginnen over begrotingskwesties na te denken wanneer we niet weten wat we eigenlijk verdedigen? Ik heb er in mijn gesprekken al veel over gehoord en ik heb veel, veel geweldige gesprekken met veel mensen gevoerd die hier in deze ruimte verzameld zijn. Ik heb er veel over gehoord waartegen zij zich moeten beschermen, en dat is natuurlijk belangrijk. Wat mij – en ik denk veel Europese burgers – echter minder duidelijk lijkt, is waartegen zij zich eigenlijk moeten beschermen.
Welke positieve visie zit er echter dit gemeenschappelijke veiligheidspact, dat we allemaal als zo belangrijk beschouwen? En ik ben er diep van overtuigd dat er geen veiligheid bestaat wanneer men bang is voor de stemmen, de meningen en het geweten die het eigen volk leiden. Europa staat voor vele uitdagingen, maar de crisis waarmee dit continent op dit moment geconfronteerd wordt, de crisis waar we volgens mij allemaal tegenover staan, hebben ze zelf veroorzaakt.
Europa staat voor vele uitdagingen, maar de crisis waarmee dit continent op dit moment geconfronteerd wordt, de crisis waar we volgens mij allemaal tegenover staan, hebben ze zelf veroorzaakt.
Wanneer u uit angst voor de eigen kiezers kandideert, kan Amerika niets voor u doen, en u kunt overigens ook niets voor het Amerikaanse volk doen, dat mij en president Trump heeft gekozen. Om in de komende jaren iets waardevols te bereiken, heeft men democratische mandaten nodig. We hebben niet geleerd dat magere mandaten instabiele resultaten voortbrengen. Maar met een democratisch mandaat kan er zoveel waardevols bereikt worden.
Ik denk dat we ons sterker op de stemmen van onze burgers kunnen concentreren.
Wanneer we concurrerende economieën, betaalbare energie en zekere leveringsketens willen hebben, hebben we mandaten nodig om te regeren, want om al deze dingen te bereiken, moeten we moeilijke beslissingen nemen.En dat weten we in Amerika natuurlijk heel goed. Men kan geen democratisch mandaat winnen door zijn tegenstander te censureren of in de gevangenis te stoppen, om het even of het daarbij om de oppositieleider, een bescheiden christen, die thuis bidt, of een journalist gaat, die probeert het nieuws te berichten.
Net zomin kan men een democratisch mandaat winnen door de kiezers bij vragen zoals wie deel mag uitmaken van onze gezamenlijke samenleving, te ignoreren. En van al die dringende problemen en uitdagingen waar de hier vertegenwoordigde naties tegenover staan, geloof ik dat er niets dringender is dan massamigratie. Vandaag is bijna één op de vijf mensen die in dit land wonen van abroad hiernaartoe verhuisd. Dat is natuurlijk een recordhoogte. Het is overigens een vergelijkbaar aantal in de Verenigde Staten – ook een recordhoogte.
Geen enkele kiezer op dit continent ging naar de stembus om de sluizen open te zetten voor miljoenen niet-gecontroleerde immigranten. Maar weet u waar ze wél voor stemden? In Engeland stemden ze voor Brexit. En eens of oneens, ze stemden ervoor.
Het aantal immigranten dat van buiten de EU de EU binnenkwam, verdubbelde alleen al tussen 2021 en 2022. En natuurlijk is het sindsdien veel hoger geworden. En we weten dat de situatie niet in een vacuüm is ontstaan. Het is het resultaat van een reeks bewuste beslissingen die politici overal op het continent, en anderen over de hele wereld, in de loop van een decennium hebben genomen. We zagen gisteren in deze stad zelf de verschrikkingen die door deze beslissingen werden veroorzaakt. En natuurlijk kan ik het niet nog eens ter sprake brengen zonder te denken aan de verschrikkelijke slachtoffers die een mooie winterdag in München verwoest zagen. Onze gedachten en gebeden zijn bij hen en zullen dat blijven.
Maar waarom is dit in de eerste plaats gebeurd?
Het is een verschrikkelijk verhaal, maar het is er een dat we veel te vaak in Europa hebben gehoord en helaas ook veel te vaak in de Verenigde Staten: een asielzoeker, vaak een jonge man van midden twintig, al bekend bij de politie, rijdt met een auto in op een menigte en verscheurt een gemeenschap. Hoe vaak moeten we deze verschrikkelijke tegenslagen nog lijden voordat we van koers veranderen en onze gedeelde beschaving in een nieuwe richting sturen?
Geen enkele kiezer op dit continent ging naar de stembus om de sluizen open te zetten voor miljoenen niet-gecontroleerde immigranten. Maar weet u waar ze wél voor stemden? In Engeland stemden ze voor Brexit. En eens of oneens, ze stemden ervoor. En steeds meer, overal in Europa, stemmen ze voor politieke leiders die beloven een einde te maken aan de ongecontroleerde migratie. Ik ben het toevallig eens met veel van deze zorgen, maar u hoeft het niet met mij eens te zijn..
Ik denk gewoon dat mensen om hun huizen geven. Ze geven om hun dromen.
Ze geven om hun veiligheid en hun vermogen om in zichzelf en hun kinderen te voorzien. En ze zijn slim. Ik denk dat dit een van de belangrijkste dingen is die ik in mijn korte tijd in de politiek heb geleerd. In tegenstelling tot wat u misschien een paar bergen verderop in Davos hoort, zien de burgers van al onze naties zichzelf over het algemeen niet als opgeleide dieren of als uitwisselbare radertjes in een globale economie, en het is nauwelijks verrassend dat ze niet willen worden rondgeschoven of meedogenloos genegeerd door hun leiders.
