Niet wéér een boek dat me gaat vertellen hoe ik mijn kinderen moet opvoeden! Dat zul je misschien denken en in zekere zin heb je gelijk. Opvoeders geven hun kinderen wat ze zelf vroeger hebben ontvangen, ook als zij onder hun opvoeding hebben geleden. Hoe onlogisch dat ook klinkt. Je wilt anderen toch juist beschermen tegen en waarschuwen voor pijn en verdriet? En de meeste ouders houden toch zielsveel van hun kinderen? Een groot deel van de kinderen staat er alleen voor. Voelt zich in de steek gelaten en onveilig. Ook als embryo en foetus kan het al overspoeld worden door gevoelens en stress.
Hoe je bent opgegroeid, is je basis en vormt je. Vanuit die werkelijkheid zul je ook met je kinderen omgaan. Het prenataal vergiftigen, voor schut zetten, buitensluiten, uitlachen, voor gek verklaren en beschuldigen van kinderen, de meesten kijken er niet van op. Ook kinderen vastbinden, eenzaam opsluiten, liefde onthouden en doodzwijgen is in veel gezinnen een onderdeel van de opvoeding.
Toch willen de meeste ouders het beste voor hun kinderen. Hoe komt het dat ze geen empathie kunnen opbrengen? Welke invloed heeft de opvoeding op de maatschappij en andersom? Waar komt (vaak onbewuste) wreedheid vandaan? Hoe komt het dat velen het kind niet als een persoon zien? En welke rol spelen deskundigen daarin? Op die thema’s gaat Sarah Morton in. Ze informeert, legt verbanden, beschrijft hoe het kind, maar ook de opvoeder zich voelt in veel situaties. Ze laat de lezer zoveel mogelijk zelf conclusies trekken. In de hoop dat we ons kunnen bevrijden van de vastgeroeste patronen en er geluk, liefde en harmonie in gezinnen komt.
Het boek ‘Wat je niet verteld is…’ is ontstaan vanuit de behoefte aan een gezonde samenleving en om kinderen die dagelijks tegen de realiteit moeten vechten, een stem te geven.
TITEL: WAT JE NIET VERTELD IS…
OVER KINDEREN IN DE BAARMOEDER, IN HET GEZIN EN IN DE MAATSCHAPPIJ
Auteur: Sarah morton /ISBN: 978-90-815775-0-2. Uitgeverij: DeNieSa www.deniesa.nl
Verkrijgbaar via Boekenroute.nl
x
* * *
x
Boekbespreking ‘Wat je niet verteld is…’
door Iwanjka Geerdink
(auteur ´Diagnose Levensklem´ en ´Novaglobe´ en initiator ‘Deniesa’).
x
Na het lezen van Sarah´s boek kwam het lied van de Scorpions, Wind of Change heel dichtbij…
“…Take me to the magic of the moment On a glory night
Where the children of tomorrow share their dreams
With you and me” …
The world is closing in Did you ever think
That we could be so close, like brothers
The future’s in the air
I can feel it everywhere
Blowing with the wind of change…”
De Maya´s hebben over de sluier van de illusie die verdwijnt in 2012. Ervin Laszlo heeft het over de quantum leap upwards. Ik schrijf in het Novaglobe boek over een compleet ander -met name economisch- systeem. En Sarah schrijft over kinderen. ‘Kinderen van Moeder Aarde’, van Thea Beckman passeert ook mijn geestesoog.
“Mensen die Sarah kennen weten dat zij over een levenswijsheid beschikt waar menig zestigjarige alleen maar van kan dromen. Maar dat zij ook de downside van onze samenleving heeft meegemaakt. De strijd kent om zin te geven aan het leven.”
Ik heb zelf een dochter van vier. Zij heeft met haar komst een dreun gegeven aan mijn leven. Niet bewust. Maar zonder haar komst was ik niet het pad ingeslagen dat ik nu ingeslagen ben. Zij heeft mede gemaakt dat ik niet meer werk, kan werken, in het bankwezen. Dat ik de waanzin van alledag zie, van gestreste ouders, gestreste kinderen die vol met Ritalin gepropt worden. Een dolgedraaid systeem. Ontaarde moeders. Ontaarde mensen.
Weer een andere lied schiet te binnen ´Mother and Child reunion´, van Paul Simon… ‘ Well the Mother and Child reunion is only a moment away…’.
Ik hoop dat het waar is. Dat we het natuurlijke verbond tussen moeder en kind gaan aanvaarden. Een verbond dat niet te meten valt in chemische stofjes, of valt te rationaliseren. Wat de wetenschap om die reden niet kan meten, en dus niet ziet en daarom moeder-kind dynamiek probeert probeert te verklaren vanuit ander dimensies. En de plank wellicht behoorlijk mis slaat. Vanuit het boeddhisme is een mooi credo naar het westen gewaaid… dat kinderen onze grootste leermeesters zijn.
Inmiddels weet, zie ik dat ik de strijd met mijn dochter heb, om op tijd op school te komen, haar eten naar binnen te krijgen of haar naar bed te krijgen, dat in 90% van de gevallen deze ´strijd´ een symptoom is van een waanzinnige maatschappij. Alleen kan ik die nu niet even 1-2-3 veranderen. Wel kan ik doordat ik nu inzie waar het vandaan komt (denk ik) mijn eigen frustratie en die van haar, een betere plek geven.
Ik kan de frustratie beter laten gaan. Wij zijn aan elkaar aan het trekken, en het ´systeem´ is de lachende derde. Zij heeft gelijk en ik heb gelijk. Zij is onschuldig en ik ben onschuldig. En toch ontstaat er een conflict. Zo gaat dat in deze maatschappij. Te vaak. Je bewust worden van je eigen (dis)harmonie, je eigen trauma´s, je eigenaardigheden, dat is een terugkerend thema in haar boek. Als jezelf nog niet goed ‘gestemd´bent, kun je moeilijk samen met je kind een mooi geluid vormen, en als je niet ziet waar bepaalde gevoelens vandaan komen, kan dat heel ernstige consequenties hebben voor ouder en kind… Er wordt heel veel gesproken over bewustzijn, maar maar weinigen geven er een praktische invulling aan. Sarah wel.
Ik denk dat kinderen massaal ons deze les aan het laten zien zijn, maar dat we deze nog maar nauwelijks zien, of kunnen zien. Omdat de boodschap te groot is te bevatten: Alles ‘moet´ op de kop. Doen we dat niet, dan gaan we niet in de quantum leap upwards, maar downwards. 2012, en euro die aan het instorten is, aardbevingen, milieurampen, haar boek had niet op een beter moment kunnen komen. ..
Heel knap weeft Sarah spiritualiteit van ´hoog niveau´ (collectief bewustzijn, eenheidsgedachte, connectie met moeder Aarde, etc.) aan hele praktisch zaken als hoe je ervoor kunt zorgen dat je kind prettiger eet. Minder druk is. Dat je meer plezier hebt met je kinderen. En niet het minst belangrijk: hoe we onze maatschappij kunnen omvormen naar een nieuwere, veel fijnere samenleving. En Sarah verweeft ook bijvoorbeeld de essentie van de Zeitgeist Moving Forward film. Hoe winstbejag, een ziek economisch systeem ons langzaam naar de afgrond duwt, zich ingevreten heeft in kinderlevens en onze omgang met kinderen. Time to change.
Eén kritische noot is dat ik als ouder af en toe frons en denk “Joh, Sarah, wacht maar tot jij kinderen hebt…”. Maar gelijkertijd is dit haar direct vergeven vanwege het feit hoe knap zij zich met het emotiewezen van kinderen weet te verbinden. Op dit punt kan ik eenieder aanraden om ook ´Destructieve Emoties´ (en hoe deze te genezen) van Daniel Goleman te lezen. In haar nawoord steekt Sarah overigens de hand in eigen boezem, spreekt haar eigen kinderwens uit, en de terughoudenheid dat zij het ook niet perfect zal doen. En dat haar kinderen haar nog bijzondere dingen zullen leren…
Soms denk ik wel eens dat de kosmos het zo gemaakt heeft dat er twee mensen nodig zijn om 1 kind te maken, om hen te leren harmonisch met elkaar om te gaan. En zinnig. Maar ook met het kind. Drie-eenheid. Waarbij de behoeftes van alle betrokkenen maximaal ingevuld worden. Onze huidige sociale en economische modellen staan daar denk ik haaks op. En pas als onze kinderen een zinnige habitat kunnen bieden, hebben we de sleutel voor een mooiere wereld in handen. Maar dat lukt weer pas als we totaal eerlijk naar ons zelf durven te kijken. Alle gevoelens, gedachten, wensen er mogen zijn. En inzien dat ‘schuld’ en ’taboe’ onzin begrippen zijn. En dat er een veel mooiere wereld haalbaar is. Sarah’s boek neemt je mee op die tocht…
Al met al zie ik dit boek als een basisboek voor De Nieuwe Samenleving, en zal het zodoende ook opnemen in reeks ´De Nieuwe Samenleving´ (dit betreffen boeken die op deelgebieden ingaan op analyse van de huidige samenleving en een potentieel herontwerp’). Zie evt www.deniesa.nl [1] De doelgroep van het boek is eigenlijk iedereen… van jong volwassenen / kinderen tot de oude van dagen (ook aan de laatste groep mensen doet Sarah een handreiking). Voor ouders zeer interessant, maar ook voor niet-ouders. En uiteraard voor iedereen die met kinderen (en ouders) te maken heeft: scholen, pedagogie, GGZ etc.
Sarah, dank voor het delen!
Iwanjka
PS: Ik schrijf Sarah een feedbackmail… ik begin met ‘Het boek is uit. Hulde, hulde, hulde. Geen idee of het een bestseller wordt, maar het gaat in ieder geval de wereld veranderen. Ik heb vandaag mijn dochter al mee laten helpen bij het eten maken, en ik heb haar niet eerder zo zien eten, met zo weinig gedoe. En zij had heel toevallig takjes in haar tas gedaan, daarvan hebben we een cadeautje voor mama gemaakt, gecombineerd met oude touwtjes en slingertjes die ik her en der opraap en verzamel… Haar eerste tipi.’ De eerste verandering door het boek is daar…
