Nazi ufo’s: de zaak verergert!

x

x

Nazi ufo’s: de zaak verergert!

2016 © Dr. Ingrid R. Zundel | 2016 © WantToKnow.nl/be – vertaling L.Smit

x

http://www.veteranstoday.com/2016/09/04/nazi-ufos-the-plot-thickens/

Wat denk je dat er gebeurde, terwijl ik bezig was met het polijsten van de definitieve versie van mijn commentaar op het opiniestuk van Ernst hieronder? Op het ‘informatiebord van de buitenaardsen’ in Wiltshire verscheen op 27 augustus 2016 een spectaculaire gestileerde swastika. Kijk eens!  … Ingrid Zündel

In het zuidwesten van Engeland in Wiltshire is een mysterieuze 55 meter brede graancirkel met swastika-achtig ontwerp verschenen; samenzweringstheoretici speculeren (niet verrassend) over buitenaardse betrokkenheid.

_________

Er luidt volkse wijsheid in het gezegde, Als je uitglijdt over een bananenschil, geef daarvan niet de joden de schuld.

Op grote schaal beoefend door zelfs de meest open-minded van ons internetters is het van bovenstaande afgeleide gezegde, Als je uitglijdt over een bananenschil, geef natuurlijk de schuld aan de nazi’s.

_________

De nazi’s, de boksballen van het Westen, zijn altijd een goede gok. Zo waan je je tussen de rechtvaardigen en krijg je een boom met je naam erop geplant in het bloeiende marxistische staatje dat vroeger Palestina heette.

Niet minder dan rechter Michael Shrimpton (in de commentaren op Veterans Today VT soms schertsend ‘de garnaal’ genoemd) beweert dat een schimmige organisatie van plan is grote ellende te veroorzaken. En weet je? Het zijn die verdomde nazi’s weer. Drie generaties geleden werd de bloedigste oorlog in de geschiedenis losgelaten op die wilden om ze voor eens en voor altijd af te maken – maar ze zijn weer terug!

_________

Omdat we in de democratieën van vandaag geen originele schurken meer kunnen vinden zijn het dit keer de ‘ufo-nazi’s’. We hebben het over die mensen die aan het einde van de oorlog uit de ruïnes van een verslagen Duitsland werden overgebracht. Met een beetje fantasie kan je deze mensen op het internet spotten – ze zijn lang; ze zijn blond; ze zijn blank; ze vallen op met hun ras en afkomst. Volgens de huidige politiek correcte etiquette zijn al deze veelbetekenende kenmerken verdacht.

Ooit gehoord van hun Ahnenerbe? Dat is een sjieke term om te gebruiken. Het betekent dat zij erop aandringen dat in hun genen verdedigingskrachten zitten die ze weten aan te boren tegen diegenen die ze als hun vijanden beschouwen. Shrimpton noemt ze ‘de Hunnen’ – een term die is bedacht door de Britse oorlogspropaganda tijdens de Eerste Wereldoorlog. Etnische verdachtmakingen zijn als politiek wapen uiterst nuttig. Ze overleven meer dan een eeuw!

Er zijn veel verhalen rondom nazi’s en ufo’s. Het internet staat er vol mee, het is een eigen categorie. En morgen, als het niet eerder gebeurt, zullen ze weer proberen om de wereld tot hun slaaf te maken.

Hebben wij, de onberispelijken, de ‘good guys’, tot de rand gevuld met morele rechtschapenheid, de nazi’s en hun nakomelingen niet naar de hel gestuurd? En nu hebben ze het lef om weer terug te komen?

Er wordt serieus gepraat op het internet over het feit dat een nieuwe nazi-ramp dreigt. Het wordt het Vierde Rijk genoemd en je kunt maar beter uitkijken. Er wordt gepraat over tunnels en holen, over clandestiene onderzeese acties waarover de rest van het Westen niet wordt ingelicht.

Sommige mensen zijn nieuwsgierig naar wat er werkelijk gaande is. Ingrid ontving een briefje van Gordon Duff, hoofdredacteur van Veterans Today, een contact dat ze niet alleen waardeert vanwege zijn connecties met geheime diensten, maar ook om zijn onorthodoxe manieren om grondig uit te zoeken wat er precies aan de hand is. Zij gaf het briefje aan mij:

Waarover kan Ernst het hebben?

Als een van de politieke gijzelaars die nog in Duitsland leeft, waarover kan ik binnen de geestelijke goelag dat het Europa van vandaag is echt praten? Ik denk dat ik kan spreken over mijn politiek incorrecte verleden, dat me veel ongeluk heeft gebracht. De Zündel ufo-verhalen zijn overal in het publieke domein te vinden, net als de airbrush reproducties van ufo’s van nazi-oorsprong. Er is bijna geen ufo-boek of -film uit die tijd die de plaatjes van Zündel ufo’s niet heeft gebruikt.

_________

“DVD” bestaat niet

Plaatje een van Ernst Zündel’s vroege ufo-publicaties

Laat me weer eens kijken naar een aantal oude publicaties en vertellen wat ik weet en vermoed. Een van de VT-collega’s van Ingrid schrijft voor Veterans Today en hij vroeg mijn mening over een boek. De titel is Spyhunter, geschreven door de hierboven genoemde rechter Shrimpton. Ik heb geprobeerd om het in pdf-formaat te lezen, maar moest het na een paar hoofdstukken opgeven. Ingrid heeft geen hoge dunk van de kerel, hij is namelijk een anti-Duitsland-fanaat. Zijn hypothese, dat vileine nazi’s herrijzen intrigeerde ons beiden, dus deden we een eerlijke poging om te lezen wat Shrimpton te vertellen had.

Shrimpton is van mening dat er sinds hun oprichting in 1928 nog steeds een actieve zeer gestructureerde groep nazi’s bestaat. Hun kwade tentakels reiken over de hele wereld, in schaduwen en op plekken waar je ‘n nazi niet zou verwachten. Deze geheime groep, zo stelt de auteur, heeft de naam Deutsches Verteidigungs Dienst – afgekort ‘DVD’.

Laten we eens kijken. Laten we deze afkorting eens analyseren. We beginnen met de vooronderstelling dat Duitsers in het algemeen zeer ouderwets zijn. Het zal niemand verrassen, dat men in het Derde Rijk niet voor het marxistische gender sentiment was, dat alle onderscheid tussen de seksen nivelleert. Die Ariërs van weleer hadden meerdere naamvallen en verschillende geslachten voor zelfstandige naamwoorden en de Duitsers van vandaag houden daar nog steeds koppig aan vast.

Ik wil het niet nodeloos ingewikkeld maken voor de lezers door de details van de ingewikkelde Duitse grammatica uit te leggen, maar zal de basis begrijpelijk maken. De Engelsen gebruiken één lidwoord “the” voor álle zelfstandige naamwoorden – de Duitsers gebruiken er drie: een mannelijke, vrouwelijke en onzijdige. Duitsers houden ervan als het geslacht ordelijk is. Der Mond. Die Sonne. Das Weltall (heelal) – waar de ufo’s van de nazi’s naar verluidt vliegen. Het geslacht regelt bovendien de achtervoegsels voorafgaand aan een zelfstandig naamwoord, afhankelijk van waar ze geplaatst zijn.

Ingrid werpt een blik op de bron waarop het acroniem van Shrimpton is gebaseerd en weet in een oogwenk dat ze getuige is van een staaltje slordig Duits:

“Zie je dat, Ernst? Twee fouten in drie woorden! Het zelfstandig naamwoord Dienst vereist een mannelijk ‘der’ – zoals in der Mann, die Frau, das Kind. Das Dienst? Dat is belachelijk! Het is der Dienst! ”

Shrimpton’s transgender Duits zegt aan de voorkant al genoeg – en dan het samengestelde zelfstandige naamwoord Verteidigungs Dienst, een verdachte afkorting. Ingrid concludeert dat Shrimpton niet weet waarover hij het heeft. Door de Duitse taal te schofferen heeft hij ten aanzien van de hele wereld zijn onwetendheid laten zien.

In hoofdstuk 20 met de ondertitel: ‘Ufo’s’ heeft de knoeier besloten niet alleen de nazi’s te beschuldigen maar ook mij. Mijn achternaam is Zündel, met twee puntjes op de u. Wat schrijft hij? Dipl.Ing. Ernst Zindel.… ontwierp het Ju 52 transportvliegtuig, de Ju 87 Stuka en de Ju 88 bommenwerpers; na 1945 was hij gastdocent aan de Technische Academy in Mulheim. Ongetwijfeld, maar wat deed hij daarnaast in de rest van zijn tijd?

Nou ja! Ik moet een wonderkind zijn geweest! In 1945 was ik 6 jaar en bewaakte ik als een van de vijf kinderen van mijn moeder op mijn blote voeten de kostbare geiten waarvan onze familie afhankelijk was om niet te sterven van de honger. Ingrid vertelt me dat ze soortgelijke uitspraken van andere ‘geleerde’ auteurs over ufo’s heeft gezien, die schrijven dat ik deel heb uitgemaakt van Project Paperclip – als nazi-wetenschappers na de Tweede Wereldoorlog naar Amerika worden gebracht om een vliegende start te maken met het ruimtevaartprogramma van de Verenigde Staten.

En hier de dooddoener:

Shrimpton meent dat de nazi’s in 1928 ontstonden. Op dat moment was er inderdaad een Weimar-achtige organisatie waarvan de functie contraspionage was. De Weimar Republiek, de politiek corrupte interim-regering die werd opgezet nadat het keizerrijk Duitsland instortte, werd op het nippertje gered van een bolsjewistische overname door de ouderwetse Duitse generaal Hans von Seeckt van het Pruisische leger.

Plaatje Von Seeckt als stafchef bij de Reichswehr

In die tijd was de militaire leiding in de handen van von Seeckt. Hij creëerde de Abwehr, de Duitse inlichtingendienst, die als taak had informatie te vergaren in binnen- en buitenland en ook bezig was met spionage en contraspionage. De vertaling van het woord Abwehr is verdediging, om Duitsland te verdedigen tegen spionnen, infiltranten en verraders van binnenuit. Het was een interne veiligheidsdienst, zoals de FBI of de CIC/Counterintelligence Corps.

Duitsers zijn qua aard niet echt geschikt voor spionage. Ze vinden spioneren een oneerlijke en walgelijke bezigheid. Het lid worden van een spionage-eenheid werd beschouwd als een gegarandeerd recept voor carrière-zelfmoord.

We kunnen aannemen dat de moeilijke omstandigheden van die jaren von Seeckt hebben laten heroverwegen. Tijdens de Republiek van Weimar was het agentschap onder leiding van een bureaucraat wiens naam ik me niet kan herinneren. Het is Von Seeckt gelukt om het leger echter zo professioneel te maken dat de situatie aan de grenzen van Duitsland stabiliseerde; de creatie van de Reichswehr deed hetzelfde ín Duitsland. Een klein professioneel leger van 100.000 man werd toegestaan na het Verdrag van Versailles. Er was een verbod op het hebben van tanks, luchtmacht, onderzeeërs en zware wapens.

Plaatje Logo van de Abwehr

Een van verschillende noodmaatregelen die von Seeckt invoerde was een voorlopige interne Duitse inlichtingendienst bekend als Abwehr. Het lijkt erop dat drie generaties later Shrimpton’s hyperactieve verbeelding een gloednieuwe nazi-vogelverschrikker heeft gecreëerd uit de Abwehr van weleer.

Hier de kern van de feiten. Men zou eindeloos kunnen discussiëren over een aantal van de politieke halve maatregelen die werden genomen gedurende die chaotische jaren, maar de trieste waarheid is dat generaals naast von Seeckt een geheim pact sloten met het bolsjewistische Rusland, dat werd gerund door Bronstein/Trotzki, Lenin, Stalin en soortgenoten.

Door dit pact mochten de Duitsers een enorme militaire basis bouwen ten zuiden van Moskou, groot genoeg voor hun eigen vliegvelden, vliegtuigfabrieken, tankfabrieken, trainingsfaciliteiten voor het oefenen met zware wapens etc. Tienduizenden militairen van de Reichswehr in de Weimarrepubliek ontvingen hier in het geheim een militaire training.

Dit was een geschenk uit de hemel voor de bolsjewieken, want zij konden de Duitse apparatuur en de meest recente top-secret militaire hardware van dichtbij bekijken. Dit hielp hen later in hun eigen militaire ontwikkeling.

De geheime politie van de Sovjets stuurde ‘troostmeisjes’ naar de eenzame Duitse elite-officieren, die ze onderbrachten in bordeel-achtige villa’s. De Sovjets filmden en fotografeerden hun seks escapades – en in een mum van tijd hadden de Sovjets kilometers aan belastende films, die ze vervolgens gebruikten om deze Duitse elite decennialang te chanteren, in vredestijd en gedurende de oorlog.

Klinkt dit je bekend in de oren?

Aan deze chantage van de Abwehr kwam een einde met de komst van Hitler als een autoritaire, maar veel bewonderde leider. In 1935 annuleerde Hitler eenzijdig deze heimelijke Duits-Russische militaire samenwerkingsovereenkomst. Op dit verhaal is het nog steeds worstelende Duitsland niet trots.

Je kan excuses verzinnen over de chaos in die jaren, maar wat was gebeurd was on-Duits en het heeft Duitsland veel gekost – tientallen jarenlang.

_________

Verraders Canaris en Gehlen

Ga een paar jaar terug – en dan weer naar voren. Nadat Hitler de controle had gekregen over Duitsland en zijn macht was geconsolideerd werd admiraal Wilhelm Canaris benoemd tot chef Abwehr. Deze Canaris was het monarchistische type Duitser, geen ideologische nationaalsocialist, geen nazi. Canaris stond niet achter Hitlers ideologie en de doelstellingen. Een Abwehr-medewerker met de naam Gehlen bewoog zich langzaamaan omhoog in de gelederen, totdat hij verantwoordelijk werd voor het belangrijke onderdeel Fremde Heere Ost (Buitenlandse Legers Oost). Als hoofd van de inlichtingendienst van het oostfront was hij verantwoordelijk voor het achterhalen van de concentratie en locatie van de Sovjettroepen.

Plaatje: Admiraal Wilhelm Canaris, stafchef van de Abwehr, aan het einde van de oorlog geëxecuteerd wegens verraad

Gehlen is een onbekende ondergeschikte in de Abwehr, een radertje in de machinerie van de Abwehr, totdat de Tweede Wereldoorlog uitbreekt. Canaris benoemd Gehlen om een oogje te houden op Sovjet-divisies die worden geconfronteerd met de Wehrmacht in Rusland. Hitler’s regering heeft meerdere malen geprobeerd de binnenlandse spionagenetwerken van de Abwehr op te ruimen, maar is daar nooit helemaal in geslaagd. Sleeper agenten bleven op hun plaats en veroorzaakten schade in de schaduwen.

Zo begon het verraad van Gehlen. Door divisies van de Sovjets niet op tijd te identificeren en de Duitse leiding niet te waarschuwen, vooral in de latere jaren bij Kursk en Stalingrad, wordt de Wehrmacht overrompeld door de Russische elitetroepen uit Siberië. Zo worden de Duitsers overweldigd. Kursk en Stalingrad raken verloren – en daarmee ook de Tweede Wereldoorlog.

Plaatje: Reinhard Gehlen, door admiraal Canaris aangesteld, een nuttig instrument voor de Geallieerden na de oorlog

Canaris en Gehlen waren de verantwoordelijke verraders voor de reeks van tegenslagen die het tij van de oorlog hebben gekeerd. Er zijn sinds het einde van de oorlog allerlei boeken geschreven over Gehlen en de activiteiten van zijn organisatie tegen het regime van Hitler. Canaris, de baas van Gehlen, wordt uiteindelijk ontdekt. Hij is gearresteerd en veroordeeld wegens verraad en gewurgd. Zijn executie vond plaats terwijl de oorlog nog volop bezig was.

Van Gehlen wordt tijdens de oorlog niet ontdekt. Pas na de oorlog is zijn rol duidelijk geworden en deze rol wordt vergoelijkt door de Geallieerden. In het naoorlogse Duitsland wordt Gehlen vervolgens hun vertrouwde agent en belast met het opzetten van nieuwe spionagenetwerken en het integreren van bestaande netwerken in het voordeel van de Geallieerden.

Het woord Abwehr verdween in 1945, verbannen door de Geallieerden.

Dat is in het kort de geschiedenis van de Abwehr en hoe deze dienst acteerde in het geopolitieke landschap van weleer. Vast is komen te staan dat de Abwehr de Duitse naziregering tegenwerkte, veel plannen en initiatieven zijn door hen gesaboteerd. De gebroeders Dulles en William Donovan van de OSS (Office of Strategic Services), voorloper van OSI (en CIA) hadden contact met verbindingsmensen uit Bern en de groep van Canaris-Gehlen. Deze situatie met de Abwehr heeft er ongetwijfeld mede voor gezorgd dat duizenden Duitsers informatie lekten, spioneerden en verraadden. Duitsland verloor de oorlog in Rusland door spionnen in de eigen gelederen en door de eigen elite, die chantabel was geworden.

Kortom, de Abwehr was in feite een dienst van de Vrijmetselaars en de Weimar Republiek, vanaf het begin de nationale belangen van Duitsland tegenwerkend. De Abwehr werd gemanipuleerd en gebruikt door een internationale kliek van niet-joodse en joodse rijke families – de Schiffs, de Warburgs, de Rothschilds et al – in een tijd van grote onrust in Europa. De families Schiff en Kuhn-Loeb, Kerenski, Lenin, Trotzki, Stalin, Litvinov en anderen werden gefinancierd en beschermd door deze kliek van moordenaars, criminelen, moordenaars en bankrovers, die een vloek voor het beschaafde Westen betekenden.

Weimar Duitsland kende zoveel verraders en marxistische revolutionairen die in de Duitse samenleving van 1917-1933 waren geïntegreerd, dat het bijna met net zo veel slachtoffers te maken kreeg als Rusland en andere Europese landen vanaf 1918 – tot Hitler de macht overnam en er een kort moment van vrede volgde. Vanaf het begin hoorden deze egoïstische aristocratische en financiële elite verraders bij het clandestiene verzet tegen het opkomende naziregime. De Abwehr werd bemand en gerund door verraders.

Shrimpton heeft ze dus duidelijk niet allemaal op een rijtje als hij stelt dat Abwehr ‘terug’ is, een ‘nazi-spionage netwerk dat nooit is verdwenen’. Zoals marxisten het altijd doen, de geschiedenis omdraaien. Om te beginnen een verraderlijk anti-Duits netwerk een nieuwe naam geven en presenteren als ufo-nazi’s, om bang voor te zijn. Hij noemt het ‘DVD’.

‘DVD’ bestaat niet. Heeft nooit bestaan.

Ik heb gedurende mijn hele leven nog nooit gehoord van een dergelijke groep. We kunnen Spyhunter direct afschrijven als betrouwbare bron voor het bestaan van een mysterieuze nazi entiteit die de baas wil spelen op onze planeet, diep verankerd in traditionele politieke instellingen en ngo-organisaties. Het is een verzinsel, afkomstig uit Shrimpton’s koortsachtige verbeelding. Het significante budget, wat in de honderden miljoenen zou moeten zijn geweest, is er niet en er is geen organisatiestructuur. Shrimpton’s on-Duitse-fanatische geesteskind Spyhunter is fictief, saai en schandelijk vol onjuiste prietpraat.

Ik zal nog een stap verder gaan. Ik denk dat Spyhunter een bewuste desinformatiecampagne is van onze huidige CIA. Een kind begrijpt dat de Geallieerden deze zo’n super-Duitse NSA-achtig bureau zouden hebben gekend en beheerst, zoals ze alles toen beheersten. En sinds toen is blijven beheersen, zoals is toegegeven door de NSA, met het afluisteren van de mobiele telefoon van Angela Merkel, Amerika’s meest loyale en toegewijde bondgenoot in Europa.

Een van de vele populaire ‘samenzwering’ teksten

Er zijn andere auteurs, zoals bijvoorbeeld Joseph Farrell, Peter Levenda, Poolse ontdekkingsreizigers en zelfs Stephen Greer en VT’s Preston James, en gespecialiseerde ufo-liefhebbers zoals Catherine Austin Fitts en Alexandra Bruce, die je allemaal serieus kunt nemen. Maar niet op de manier waarop je denkt. Het uitgangspunt van waaruit ze beginnen te schrijven is verkeerd.

Ze beginnen allemaal vanuit de aanname dat nazi’s demonisch van aard waren. Dat dat Westerse wereldbeeld op zich een psychologische valse-vlag is komt niet in hun brein op, laat staan dat ze bereid zijn om dat wereldbeeld willen herzien. Het lijkt op aan een christen vragen om het beeld van de Satan te willen herzien. Geen wonder dat geschiedenis revisionisten, laat staan Holocaust revisionisten, zo’n moeilijke tijd hebben!

Deze schrijvers hebben verbazingwekkend onderzoek gedaan naar een wereldwijd mysterie dat echt bestaat. We hebben het over geavanceerde ruimtevoertuigen, bestuurd door ‘ET’s’ die met een griezelige snelheid rondvliegen. Die een bijzondere interesse lijken te hebben voor wat er gebeurt op de Planeet Aarde, in het bijzonder onze militaire programma’s.

Deze veelal Amerikaanse schrijvers hebben een aantal provocerende conclusies getrokken – bijvoorbeeld dat er op onze planeet en buiten onze planeet ‘break-away samenlevingen bestaan die autoritair lijken.

Deze auteurs zijn niet gek. Een groot deel van wat ze zeggen is waardevol, maar naar mijn mening, leunen ze teveel op esoterische sprookjes en wat geheime diensten hen graag zouden willen doen geloven – en verspreiden! – om ons af te leiden van serieus onderzoek en ernstige problemen, zoals de ruimteprogramma’s door de nazi’s in Amerika, Maan en Mars bases van de nazi’s en andere onderwerpen van geopolitiek belang.

Neem Dr. Joseph Farrell. Hij heeft het over een vrij recente ‘splitsing’ binnen de bestaande elites – de ‘globalisten’ staan nu schijnbaar tegenover nazi’s, die ook streven naar macht. Deze schrijvers voelen, terecht, dat er iets staat te gebeuren, dat eruitziet en voelt als een ‘Vierde Rijk’ – en dus duivels is. Ze voelen dat er iemand is – maar waar? En waarom? Wat is er dat we niet weten – maar wel moeten weten?

Dat is waar het tweede deel van mijn essay in beeld komt – de reden waarom ik nog één keer moet opkomen voor mijn waarheid in de geschiedenis. Ik geef jullie het voordeel van mijn ervaring en mijn conclusies over die venijnig besmeurde ruimteconstructies die nazi ufo’s worden genoemd.

Met gemengde gevoelens geef ik toe een aantal unieke nazi-ufo’s verhalen de wereld in te hebben geslingerd. Verhalen, die me later in mijn leven verdriet hebben bezorgd. Zo begon het allemaal.

_________

Duitse geheime wapens

Als een uitbundige jonge emigrant in Canada publiceerde ik ongeveer een half dozijn speculatieve paperbacks over nazi ufo’s. Dat onderwerp was in de mode toen ik voor het eerst naar Montreal kwam als 19-jarige emigrant, overgekomen uit de ruïnes van Duitsland. Er werd stevig over nazi ufo’s gedebatteerd bij de naoorlogse Europese expats – en in de Canadese media in het algemeen. Het bleek mijn leerschool te zijn voor spreken in het openbaar, want mijn publiek kon er niet genoeg van krijgen.

Door mijn bescheiden boekjes, waarvan veel met hakenkruis en vraagteken op de voorkant, werd ik voor honderden radio- en tv-talkshows gevraagd in heel Canada en de Verenigde Staten. Een ontluikende populist was ik en woordvoerder voor mijn steeds meer gedemoniseerd rakende landgenoten.

Terwijl mijn politieke activiteiten in de late jaren 1950 en 1960 groeiden, werd in Canada met schering en inslag gesproken over een groep Duitse wetenschappers die het Derde Rijk, tijdens en na de oorlog, had verlaten. Het gerucht ging dat deze wetenschappers waren ondergedoken in Zuid-Amerika, daarna waren verhuisd naar Antarctica, om in een mum van tijd naar plaatsen zoals Mars en naar de achterzijde van de Maan te kunnen gaan.

In tegenstelling tot de meeste nieuwkomers uit Europa was mijn financiële levensonderhoud zeker, ik was volleerd graficus en had dus de middelen om mijn dromen waar te maken. Ik was bevangen door de heroïsche, betoverende verhalen over mysterieuze ufo’s van nazi-oorsprong.

Ik ontmoette veel voormalige grootheden van nationaalsocialistische oorsprong en luisterde gretig naar hun verhalen. Jarenlang heb ik met veel van hen gecorrespondeerd. Na verloop van tijd, ontmoette ik nog meer mensen – zoals de Huntsville Wernher von Braun Paperclip Duitsers. Ik had lange gesprekken bij hen thuis. Deze begaafde raketwetenschappers hadden geloofwaardige, nauwkeurige manieren om te laten zien wat ze aan het doen waren en waarheen ze wilden – namelijk de grenzeloze ruimte in. In hun ogen hadden de Geallieerden geen idee, met hun gebrek aan wetenschappelijke instrumenten, laat staan een kosmische visie.

Voor mij was dat een soort zoete wraak voor de verguisde mede-landgenoten in Canada die in mijn gedachten afhankelijk van mij en mijn politieke daadkracht waren geworden, om de werkelijke rol en doel van Duitsland in de Tweede Wereldoorlog duidelijk te maken – Duitsland, met de blik op de met sterren bezaaide hemel.

Plaatje: Project Paperclip Team bij Ft. Blies

In de zestiger en zeventiger jaren en zelfs begin jaren tachtig kon je nog vrijspreken over de genialiteit van de Duitse wetenschap in het Derde Rijk zonder over je schouder te hoeven kijken. Het was geweldig – mijn bescheiden boekjes over de Duitse geheime wapens waren jarenlang razend populair en lucratief in een wereldwijde nichemarkt. Ik verkocht er duizenden over de hele wereld.

Ik werd uitgenodigd op Star Trek conventies en andere ufo-evenementen om mijn speciale merk aan te prijzen en niemand zei er iets van. Moeilijk te geloven in het huidige klimaat, niet? Tijdens een Star Trek conventie in Manhattan gaf ik 13 radio, tv en kranteninterviews in drie dagen, verloor zelfs mijn stem!

Ik maakte geen publicaties over ‘geheime wapens’ meer, omdat ik verwikkeld raakte in andere meer serieuze en politiek incorrecte onderwerpen. Ik hoef jullie de details niet te vertellen – ze zijn allemaal te vinden op het internet. Toen de Canadese zionistische marxisten hun boosaardige oog eenmaal op mij en mijn hobby hadden gericht werd ik gedwongen om lange en kostbare juridische gevechten te voeren over een aantal omstreden historische claims. De rest is geschiedenis. Is het niet ironisch dat het deze ondeugende Ernst Zündel ufo’s van de nazi’s het onderzoek financierden en indirect hielpen lanceren, wat we nu kennen als ‘Holocaust revisionisme’, het idee dat de Holocaust aan revisie toe is? Oh, zoete ironie!

Zoals we allemaal weten en nooit mogen vergeten is het wetenschappelijk onderzoek naar de Holocaust in de meeste marxistisch gecontroleerde, zichzelf paraderend als ‘democratieën’ Westerse landen, taboe. Onderzoek en geschriften daarover worden in Israël, Duitsland, Oostenrijk, Frankrijk, Zwitserland, Italië en Spanje in feite gelabeld als ‘strafbaar feiten’.

Mijn publiekelijke activiteiten maakten dat ik politiek als buitenbeentje werd gezien. Ik wilde het hebben over de lastige onderwerpen die de machthebbers juist onder de pet wilden houden, daarom kwam ik al snel onder vuur te liggen van bepaalde politieke groeperingen. Deze tweevoeters – als je ze zo mag noemen – camoufleren zich als universele redders en deugdzame hulpverleners die zo hard als ze kunnen Racisten! roepen om de expats van Europese afkomst als bange konijnen te laten wegvluchten.

Nou, ik was blank. Ik was trots en ik was niet van plan om met de staart tussen de benen weg te hollen zoals veel van mijn latere co-expats, die van het toneel verdwenen omdat het hen te heet onder de voeten werd. Als gevolg daarvan werd ik een paria. Ik werd aangeklaagd voor het ‘verspreiden van vals nieuws’ door Canadese zionistische marxisten, die aan het hoofd stonden van de organisatie die geld verdiende aan de oorlog die we hadden verloren. Niet door gebrek aan gerechtigheid, of gebrek van dapperheid van onze kant, maar doordat Duitsland eenvoudig kansloos en in de minderheid was, in die rampzalige vuurzee nu bekend als de Tweede Wereldoorlog.

Hoe het ook zij, in de vroege en midden van de jaren 1980 leidden een aantal rechtszaken wereldwijd tot vette krantenkoppen en het leven was voor mij daarna nooit meer hetzelfde. Ik werd tijdens de rechtszaken geholpen door verschillende Duitse raketwetenschappers die in de tussentijd mijn vrienden waren geworden.

Ik heb genoten van de correspondentie met Landig, de Australische fictieschrijver, die in zijn romans Antarctische nazi-ufo’s geloofwaardig had geportretteerd. Ik kende persoonlijk een aantal van de beroemde geheime wapen ontwerpers van de Tweede Wereldoorlog en had vriendschappelijk contact met hen. Velen van hen hadden mij geholpen bij het veiligstellen van historische documenten. Deze documenten bleken van grote waarde in mijn rechtszaken, terwijl ik meer dan 40 jaar leefde en vocht in de diaspora Canada.

Nooit is er een aanklacht van ‘haat’ tegen mij ingediend, laat staan dat ik daarvoor ben veroordeeld. Ik werd beschuldigd voor ‘het verspreiden van vals nieuws’ door de rechtbanken van Canada –  zoals een van de getuigen voor mijn verdediging opmerkte, net zoals de weerman en de kerstman. Ik won deze strijd in het Hooggerechtshof van Canada na 9 ½ jaar procederen. Niet dat dit iets uitmaakte, vier dagen na die prachtige overwinning werd ik opnieuw aangeklaagd door zionistische fanatici in Canada!

Ik koesterde en koester die vriendschappen nog steeds. De ‘Project Paperclip nazi’s’ waren de beste raketwetenschappers van het Derde Rijk, die samen met Wernher von Braun werkzaam waren in Huntsville, Alabama en andere plaatsen in de Verenigde Staten en Canada. Ze werkten gewillig voor de Amerikanen, hun nieuwe weldoeners, met geen greintje boosheid in hun hart. Dankzij hun expertise en toewijding werd NASA het ruimtejuweel wat het is geweest – helaas, niet meer is. Voor hen was ruimtewetenschap het belangrijkste. Dit waren wonderkinderen uit een vervlogen tijdperk, de ontwerpers van de Saturnus V-maan raketten, de Atlas en andere hardware van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie en militaire projecten. Als vroegere vijanden zouden ze het Westen hebben kunnen saboteren. Dat deden ze niet.

Ik heb vele uren doorgebracht in de huizen in de hogere middenklasse van Huntsville, waar we bespraken wat er op het gebied van ruimt exploratie was bereikt in Duitsland en wat nog op de tekentafels had gelegen toen de Tweede Wereldoorlog ten einde liep. De regering van het Derde Rijk had bijvoorbeeld plannen voor een zwevend ruimtestation voor 1947-1948. Er werd gewerkt aan ruimtesatellieten. Ruimtepakken van walrushuid werden getest vanwege hun onbreekbare en rekbare kwaliteit. Vandaag de dag staat het internet vol met verhalen over de ufo’s van de nazi’s – prachtige producties dankzij hun bijdragen aan deze geavanceerde perfecte technologie.

Op zo’n middag tijdens een bezoek in Huntsville kreeg ik het oorspronkelijke Duits-Engels technische woordenboek in handen, 75.000 woorden en 15 cm dik, speciaal gemaakt voor de Amerikaanse industrie. De in Duitsland en Oost-Europese landen ontwikkelde raket- en ruimtevaarttechnologie moest na WO II geëxploiteerd worden. Ik voelde nooit de geringste vijandigheid tegen hun voormalige tegenstanders wanneer ik in het gezelschap was van deze begaafde Duitse wetenschappers. De Geallieerden waren in deze dodelijke oorlog gezogen door grotendeels verzonnen marxistische sprookjes.

De Duitse raketwetenschappers waren bezig met spectaculaire technologie dat zou zorgen voor een geweldige toekomst – niet alleen voor de westerse beschaving, maar voor de hele mensheid. Hun oprechte goede wil was voelbaar, net als hun begrip van de destructieve marxistische communistische geest in onze tijd, die de ondergang van het Westen is. Deze briljante wetenschappers lieten mij de magie van de Duitse verkenning van de ruimte zien – wat er tot dan toe aan was gedaan en wat er nog zou worden gedaan – hoewel hun vaderland in puin lag en de marxisten als demonen uit de as rezen en zich ingroeven in de regeringen van het Arische Westen.

Plaatje Dr. Oberth omringd door de instrumenten van zijn vak

Ik geloof niet dat iemand die nu nog leeft op persoonlijk niveau zo dichtbij die Project Paperclip genieën is geweest als ik. De vriendelijke sfeer rond die begaafde wetenschappers, de thema’s en de geheimen die ze met me deelden, waren enkele van de meest verrijkende en betekenisvolle ervaringen van mijn leven.

Dr. Oberth, bijvoorbeeld, die ik na een omvangrijke briefwisseling ontmoette. Hij stond bijzonder dicht bij me en mijn etnische kruistocht. Ook Dr. Arthur Rudolf, die later het slachtoffer werd van de OSI, een wraakzuchtige Amerikaanse marxistische organisatie.

Deze ouder wordende wetenschapper zou zijn naam venijnig neergesabeld zien in de kranten. Hij werd later gearresteerd en opgesloten in Canada. Mijn procureur, Barbara Kulaszka, slaagde erin om deze ingenieur van de fantastische raketten naar de manen van Saturnus op borgtocht vrij te krijgen en ik zou menig lunch of diner doorbrengen met hem en zijn vrouw. We bespraken zijn werk en zijn kijk op een gunstige en natuurgerichte toekomst voor de mensheid in de ruimte.

Voor zijn enorme bijdrage aan de mensheid werd deze man als oorlogsmisdadiger gedeporteerd uit Canada. Hij stierf een paar jaar later in Duitsland en is nu grotendeels vergeten.

Plaatje Dr. Arthur Rudolph, bijgenaamd “Raket-Rudolph”

Men wist niet dat ik ook financiële en morele steun kreeg van mijn Paperclip vrienden en hun vrouwelijke collega’s in Duitsland, zoals bijvoorbeeld Leni Riefenstahl, Hanna Reitsch en Winnifried Wagner.

Zodra ik politiek gezien een persona non grata was geworden en volgens marxistische stijl financieel de duimschroeven werd aangedraaid in kostbare juridische rechtszaken waarin de historische waarheid geen verdediging was, werd ik financieel geholpen door deze getalenteerde wetenschappers en hun vrienden. Ze respecteerden mijn wens voor serieus onderzoek en ook mijn flamboyante poging om de valse gruwel claims van Duitsland te helpen zuiveren. Onder elkaar werden donaties verzameld om mij te helpen met mijn proceskosten.

Het gerucht kwam op dat ‘nazi goud’ mijn onderzoek zou financieren, maar dat is niet waar – ik zou willen dat het waar was geweest! Naast mijn connecties met Huntsville waren het grotendeels kleine oude dames in de hele wereld die vaders, echtgenoten, broers, zonen en minnaars hadden verloren aan het Oostfront – die begrepen waarom het nodig was de eer van Duitsland te herstellen. Het maakte het doel nog meer heilig voor me.

Ik had mijn levensdoel gevonden. Elke minuut van de dag was ik ermee bezig. Maar nu loop ik op de zaken vooruit. Ik moet de impliciete vragen van Ingrids VT-vriend niet uit het oog verliezen:

• Ten eerste, is het mogelijk dat er een ondergronds supergeheim Duits spionagentschap, vergelijkbaar met de CIA en de NSA, de oorlog heeft overleefd en nu in de hele wereld bezig is ‘nazi’ belangen veilig te stellen?
• Ten tweede, wat belangrijker is: moeten we bang zijn dat een aantal van de nakomelingen van deze ruimtewetenschappers – ervan uitgaande dat zij er nog zijn – nu communiceren met sympathieke aard gebonden entiteiten, elkaar wederzijds helpen, misschien wel door geavanceerde technologie te delen, in ruil voor politieke bescherming?
• En ten derde, laten we het beestje bij de naam noemen – kunnen wij deze demonische nazi’s ooit weer vertrouwen, waarvan door de westerse mainstream media in onze hersenen gebrand is dat ze volslagen reddeloos waren? God verhoede dat zo’n ‘Vierde Rijk’ kracht bestaat – maar als het bestaat, moet de mensheid het als de ultieme bedreiging beschouwen?

Je vroeg om mijn mening en nu krijg je mijn mening. Voor mijn eigen veiligheid moet ik benadrukken dat wat ik zeg alleen maar een gissen is, maar wel een gissen op basis van mijn intieme kennis van de zielenessentie van die wetenschappelijke genieën die ik zo goed kende. Ik wil ook benadrukken dat ik geen bevoorrechte briefings ontvang van Mars of van de donkere kant van de Maan – of elders. Maar nu, na zeven jaar opsluiting op twee continenten, in zes gevangenissen en in drie landen, heb ik een beperkte mate van ‘vrijheid’.  Ik krijg veel bezoek van auteurs, onderzoekers, uitgevers, politici en rechercheurs – noem maar op. Ze vertellen me dingen. Ik luister.

Ik ga ervan uit, dat buiten de Paperclip wetenschappers om die hun werk deden op aarde, er een aanzienlijk aantal wetenschappers op nationaalsocialistische grondslag de oorlog hebben overleefd. Zij verlieten Duitsland en vonden elders een plaats, misschien zelfs ‘off-planet’. Sporen van dergelijke clandestiene naoorlogse ontwikkelingen zijn op het internet te vinden en in documentaires uit Rusland, Polen – maar vooral de Verenigde Staten.

Er was inderdaad een ordelijke en georganiseerde vlucht gaande van Duitse topwetenschappers en politieke leiders van naam, bekend als de Absatzbewegung – wat niets te maken had met de Abwehr! –  die in de laatste jaren van de oorlog en kort na de oorlog – in onderzeeërs naar Latijns-Amerika gingen en vervolgens naar de ijskoude diepten van het onontgonnen Antarctica. Uiteindelijk gingen ook mensen naar plaatsen buiten onze planeet om een aantal vernieuwingen en ontdekkingen uit de spectaculaire vroege dagen van het Derde Rijk te bewaren voor het nageslacht. Op basis van mijn vele contacten in de vroege naoorlogse periode met mensen die ‘op de hoogte’ waren en door mijn eigen zorgvuldige onderzoek, weet ik dat dit feit is.

Bedenk wat er al bereikt was voordat deze begaafde wetenschappers moesten vertrekken! Alle tijd die ze hadden was zes jaar – en kijk naar het resultaat!  Uit talloze documenten, de meesten geheim maar sommigen in het publieke domein, evenals geloofwaardige getuigenissen, laten zien dat ze buitengewone bijdragen hebben geleverd aan onze tijd. Het geeft me troost te denken dat deze planetaire expat-broeders van de Derde Rijk van weleer nu ‘ergens in de ruimte’ zijn.

Willen ze wraak nemen op de aardbewoners, zoals onze naoorlogse marxistische krabbelaars ons willen laten geloven? Ik geloof het niet. In ons politiek correcte tijdperk kan ik alleen maar in algemeenheden spreken. Ik ben nog nooit benaderd door een off-planet-expat met meer kennis en details en ik heb geen idee of er een actieplan bestaat dat aanleiding geeft voor de marxistische machtsstructuur aanleiding om te beven van angst. Ik kan alleen maar vertellen wat ik weet van de door de Geallieerden gevangengenomen wetenschappers – en waar hun professionele prioriteiten lagen.

Ik zal een analogie schetsen. Ik spreek over de feodale tijd – het Europese tijdperk van eeuwen geleden, toen onze voorouders van hun geboortegrond werden verdreven door politieke misstanden, zich gedwongen voelden om zich elders te vestigen. Wat deden ze? Zij verlieten het feodale politieke systeem dat wreed en beledigend was. Ze hadden geen keuze. Ze vonden een andere plek om zich te vestigen. Ze emigreerden.

Zijn de volgende drie generaties bezig geweest met plannen maken over een genadeloze rentree om de Europese Royals, die hen zo veel kwaad hadden aangedaan, terug te pakken? Natuurlijk niet. Waarom zouden ze? Waarom hun eigen kroost verspillen aan wraakoorlogen? Ze deden wat Ariërs deden – vooruitkijken. Ze namen de maat van een heel continent van zee tot zee en keken naar de mogelijkheden.

Ze bedachten vervolgens een geopolitiek systeem dat een noviteit was voor die tijd. Iets ongehoords. Het leek door de voorzienigheid geïnspireerd. Een natie van wetten. Een Grondwet met toezicht en ingebouwde controle. Met amendementen over vrijheid om te spreken en samen te komen. Met het recht om wapens te dragen. Kiesrecht. Het recht om een regering weg te stemmen. Kortom, ze creëerden een prachtig prototype – de Verenigde Staten van Amerika zoals het sindsdien bekend staat. Hun systeem was een wonder in zijn tijd – tot de marxisten het verpestten. Dat is wat we nu ervaren.

De blauwdruk voor die prestatie zat in hun genen. Het is hun Ahnenerbe – de genetische legaat van de lang geleden gestorven voorouders om hun bestemming te bereiken. Niet te stoppen, totdat ze als overwinnaars van de aarde de hemelen bestormen.

_________

Dit is belangrijk om te weten: Onze mythische familieleden in de ruimte, die verdreven werden uit Europa, naar verluidt in de ruimte een nieuw thuis kozen voor zichzelf en hun nakomelingen, hadden een voorsprong op ons – om twee redenen. Ze werden niet lastiggevallen door een schadelijke marxistische ideologie die het beste in de mensheid neerhaalt en het uitschot knuffelt – en, net zo belangrijk, het waren genetisch verwante mensen die op hun lange reis hun kernwaarden meenamen, met vrijwel geen inmenging van derden.

Wat zouden ze hebben gevonden? Een sprankelend nieuwe frontier. Denk aan de kosmos – met haar grenzeloze mogelijkheden. Deze keer niet met schoffels en schoppen en paardenkarren – maar met een blauwdruk van een ontluikend systeem dat zou worden toegepast op de wereld van de toekomst, nauwelijks grijpbaar voor ons en – met nieuwe concepten en een manier van leven zo nieuw en spectaculair dat het ons de adem zou benemen.

_________

Vrije energie. Langdurig leven. Onbeperkte vitaliteit om te improviseren, bedenken, maken, te verbeteren. Waarom zouden ze tijd verspillen aan het plotten en vernietigen? Ze zullen liever bezig zijn met de leefruimte naar hun eigen zin te maken. Ze willen niet bezig zijn met het verleden, met klachtencommissies en dergelijke, of veeleisende restitutiebetalingen eisen voor misdaden die al langgeleden weerlegd zijn!

Hoe zullen ze nu tegen deze planeet aarde aankijken? Ik ben gewoon aan het gissen. Het is ook hun planeet. Het is nog steeds hun Heimatland, waar de botten van hun voorouders rusten. Nu helaas overgenomen door een moordende geest, niet van deze wereld, maar het zal niet voor altijd zo zijn! Geloof me!

Zouden ze deze aarde niet willen bezoeken en doorgeven wat zij weten? Enkele jaren geleden stuurde Gordon aan Ingrid een briefje, We hebben de technische knowhow waarvoor op aarde geen voetafdrukken bestaan. Ik kan denken aan verschillende landen waar de kennisoverdracht zou kunnen hebben plaatsgevonden. China? Rusland? Hoe kan het zo zijn dat voormalige en huidige communistische landen opeens zo ver vooruit zijn – en NASA slechts een schaduw van zijn vroegere zelf?

Ik liet Ingrid schrikken toen ik zei dat China voor alle doeleinden … een nationaalsocialistische staat onder de hamer en sikkel is geworden. Net als het opkomende Rusland onder Poetin, met uitzondering van hun archaïsche “… Hoera!” Heb je ze horen schreeuwen op mei 9 om hun WWII-overwinning te vieren? Waarom zouden ze dat doen? Camouflage? Schande over hun gebrek aan ridderlijkheid!

Wij, Arische aardbewoners, zijn in een geestelijke oorlog verwikkeld met andere wezens die vechten om overleving op een van de kleinste planeten in het universum.

Wat ontbreekt in de discussie over brutale nazi’s die op het punt zouden staan om de wereld over te nemen, is een onbevooroordeeld begrip van de ideologie van het Derde Rijk en waar het in het Derde Rijk allemaal echt om ging. Hoe een geavanceerd sociaal/ politiek systeem, nu verleden tijd, eruit gezien zou kunnen hebben.

Het ging niet over de dodelijke ideologie van krankzinnige ‘racisten’. Het was een sociaal programma op basis van de Natuur dat een gedisciplineerde levensstijl vereiste. De onbetwistbare realiteit van ras was een punt. En een schone leefomgeving. Helder denken. Schadelijke aannames onderzoeken. Ere wie ere toekomt.

Het Derde Rijk had ook te maken met het weghalen van bronnen van eeuwenoude ellende – gesels als woekerrente, slechte gezondheid, benauwde leefomstandigheden, vuil in de kunsten en in de taal, onnodige belemmeringen tegen degenen die produceren ten opzichte van degenen die consumeren en vernietigen. Gemeenschappelijkheid van het volk. Hun Ahnenerbe. Het had niets te maken met heersen over ‘mindere’ mensen, of stelen, of overmoedige dwazen die overal ongevraagd rondliepen met rondzwaaiende hakenkruizen.

En ook: er was geen ruimte voor een marxistische agenda. Er was geen geduld voor het tijd en energieverspillende oeverloze gezwam, geen geduld voor filosoferen over ‘gelijkheid’ op plaatsen zoals Brussel.

De marxistische strijdkreet ‘gelijkheid’ is een politiek ideaal. Het is geen wetenschappelijk feit.

Als er op dit moment nog georganiseerde nazi’s zouden bestaan, kan men er zeker van zijn dat ze geen verachtelijke perverse meesters van de onderwereld zijn, met chaos in hun aderen en woede in hun hart. Dat is een psychologische valse-vlag.

Deze Duitse wetenschappers en Duitse leiders van lang geleden waren nooit grootschalige misdadigers tegen de menselijkheid zoals marxisten ons dat doen geloven. Het was een verdienstelijk systeem met doelen en grenzen voor een broederlijk, gedisciplineerd volk – en geen geduld voor marxistische apostelen die ‘democratie’ preken maar onderwijl hun messen slijpen voor eindeloze klasse oorlogen en bloedige revoluties over de hele wereld.

Wat niet wil zeggen dat als Derde Rijk krachten het zouden hebben overleefd – als ze dat deden! – een confrontatie met marxisten niet zouden aangaan.

Laat ik afsluiten met een analogie die gisteren op het bureau van Ingrid belandde, verwoord door iemand van de National Rifle Association in Amerika:

Amerikaanse conservatieven bezitten meer dan 200 miljoen geweren en 12.000.000.000.000 rondes van munitie. Als we gewelddadig waren, zouden jullie het merken! “

Als onze ‘off-planet neven en nichten’ schade zouden willen berokkenen aan u en mij, dan zouden we het gemerkt hebben!