Advertentie

Het ‘monster’ voor de kust van Tybee Island…


B47-600-1
De B-47-bommenwerper van het type dat de bom bij Tybee Island verloor.

x

x

Het ‘monster’ voor de kust van Tybee Island…

2015 © WantToKnow.nl/.be

x

Een verborgen gevaar gaat schuil in de wateren voor de kust van Savannah, Georgia. Het is een 4 meter lang beest, dat mensenetende haaien en uiterst giftige inktvissen tot Dinky Toys reduceert.. Enkele duizenden vakantiegangers zullen ook deze zomer hun weg vinden naar de strandkust van Tybee Island, waar zij zouden allemaal uit zouden moeten kijken naar een monster dat niet al te moeilijk te vinden zal zijn: een 7.600-ponder van een BOM, verpakt in een niet-bekende hoeveelheid uranium en zo’n 150 kilo aan explosieven. En ja, mocht jij daar toevallig zijn en dit monster in het oog krijgen, waarschuw dan even de lokale autoriteiten..!

Tybee Island Savannah

Deze ‘Mark 15-bom’, een van de honderden verdachte pijlpunten of ‘atoombommen’, werden verloren tijdens zee- en luchtoefeningen, in de winter van 1958, toen tijdens een geheime missie, een simulatie-bombardement werd uitgevoerd met massa-vernietigingswapens op steden in de Sovjet Unie. Maar de B-47 bommenwerper die deze bom vervoerde, kwam in botsing met een F-86 straalgevechtsvliegtuig, waardoor vlak na middernacht, de B-47 een crashlanding moest maken,

Dit gebeurde op een luchtmachtbasis even buiten Savannah. Even daarvoor was piloot Col. Howard Richardson ook nog in staat geweest de bom te droppen, enkele mijlen voor de kust van het eiland.. De bemanning overleefde en Richardson kreeg voor zijn inspanningen het ‘Distinguished Flying Cross’ toegekend.

“Wat volgt is gebaseerd op onder ede afgelegde verklaringen, door twee aparte groepen (burgers en militairen), die direct in het gevang zouden belanden, wanneer zou blijken dat ze ook maar één woord gelogen hadden.” Douglas Keeney, militair geschiedschrijver en bestseller-auteur.

Hoewel de Amerikaanse luchtmacht een intensieve zoektocht ondernam naar de atoombom, de twee maanden na het incident, werd niets gevonden. De zoektocht vond plaats tijdens slecht weer en met een uitermate slecht zicht. Op 16 april 1958, verklaarden de militairen, dat de bom ‘niet te bergen was, doordat hij niet gevonden kon worden’. Op de dag van vandaag is het aan te raden, mocht je in de buurt komen van deze bom, de bom niet aan te raken, ook al is er een erg kleine kans dat hij zal ontploffen.

nuke_load_letter_smHet potentiële gevaar van de bom rust in de validiteit van het handgeschreven bewijs waarop het woord ‘simulatie’ in inkt is geschreven bij de punt. Een woord (simulatie) dat volgens de VS-luchtmacht betekent, dat de bom geen ontstekingsmechanisme had, en dus niet in staat was om “uberhaupt te ontploffen. Maar aan de geldigheid van die woorden wordt door velen getwijfeld. “Het is gewoon belachelijk”, aldus Douglas Keeney, militair geschiedschrijver en bestseller-auteur,“Want dit bewijs blijkt ineens tevoorschijn te komen, meer dan 50 jaar later, één document uit vele duizenden, dat nu ineens blijkt te vertellen dat het ‘wapen’ ongevaarlijk is; het is gewoon té dom.”

Veel documenten die al eerder werden geopenbaard over deze kwestie, blijken volstrekt het tegenovergestelde te beweren, aldus Keeney. Hij wijst erop, dat uit de meer dan 1966 getuigenverklaringen, gedaan voor het congres, zou haarfijn blijken dat deze bom een compleet wapen was, dat niet alleen uranium bevatte, maar ook plutonium, het ingrediënt in atoombommen, dat hen zo dodelijk maakt. De bom waar we over praten heeft ook niet zo’n klein beetje power; wanneer hij tot ontploffing zou komen, spreken we over de kracht van 100x die van de Hiroshima-atoombom, ‘Little Boy’ genaamd. Deze bom zou daarmee in staat zijn een paddestoelwolk te maken, die mijlenver te zien zou zijn, en een 2 kilometer doorsnede vuurbal zou creëren.

An M15 Bomb

Volgens Keeney heeft de overheid natuurlijk ook niets te winnen, met een verklaring die vertelt hoe scherp deze bom nog is, gebaseerd op eerdere verklaringen. En hoewel de overheid officieel gestopt is met het zoeken naar deze atoombom, is de lokale bevolking deze bom niet vergeten. Feitelijk is dit verhaal een onderdeel geworden van de overlevering van het Savannah-gebied.

En natuurlijk weet de plaatselijk commercie dit verhaal uit te buiten, zoals in het plaatselijke ‘Dockside Restaurant’ waar het originele zoekteam, de ‘Tybee Island Bomb Squad’ 2 maanden verbleef,  tijdens het zoeken naar het wapen in 1958. Allerlei memorabilia hangt er aan de muren van dit ‘Bomb Squad’. En nieuwkomers in het plaatsje worden regelmatig verrast met en gechoqueerd door het ‘nieuws’ dat er een atoombom ligt, vlak voor de kust. Waarna het dan ook lachen is, om de spanning te verbreken, en dat het toch maar gaat over een hoop schroot die ongevaarlijk is..!
 x
Maar critici blijven aandringen op een serieuze benadering van deze kwestie en wijzen erop dat er een levensgrote natuurramp dreigt, wanneer het uranium en plutonium vrij zouden komen. Zelfs als de bom niet zou ontploffen. Gepensioneerd US Air force luitenant-kolonel Derek Duke ging zelfs een stap verder, en leidde in 2004, vanuit deze gedachte, een onderzoeksteam, dat de bom probeerde te vinden. En wat bleek? Hij ontdekte een hoge stralingsgraad in het ondiepe, water voor de kust van Savannah.
 x
Maar verder onderzoek toonde aan dat deze uitslagen normaal zouden zijn voor deze omgeving, waar in de natuur voorkomende mineralen verantwoordelijk zouden zijn voor deze straling.. Toch blijft Derek Duke, nu in de 70, het verhaal vertellen, alsof -zoals hij het zegt-  gaat over een gelijk verhaal als Bigfoot, de mensaap, die op het Noord-Amerikaanse continent zou leven. Volgens hem ziet de overheid deze bom als té politiek gevoelig en durft geen politicus zich er opnieuw aan te branden. En, zo zegt Duke, als er daadwerkelijk een bom nog ligt, en als die gevonden wordt door ‘de vijand’, dan is deze in staat, zonder al teveel moeite een catastrofe aan te richten, ‘met één van onze eigen wapens’..
Hiroshima Old_and_New
Deze expositiehal in Hiroshima staat als gedenkteken in verwoeste staat in de stad als herinnering aan de verwoesting van de stad dor de Amerikaanse atoombom. Het totale aantal slachtoffers, waaronder stralingsdoden, is geraamd op 300.000

Deze bom is slechts één van de vele ‘verloren atoombommen’..!
Dodelijk of niet, deze vergeten bom van Tybee Island is maar één van de duizenden incidenten die plaatsvonden, waarbij atoomwapens betrokken waren tussen 1950 en 1968. Historicus en auteur Eric Schlosser heeft naar dit thema veel onderzoek gedaan in Pentagon-documenten en in een netwerk dat zich bezig houdt met het verzamelen van ‘gevonden pijlpunten’.. Hij is auteur van het boek ‘Command and Control’ dat een officiële lijst van het Pentagon betiteld als onjuist, onvolledig en ongeloofwaardig.. x

Howard Richardson atombomb Tybee IslandVolgens deze officiële Pentagon-lijst zouden er slechts 32 ongelukken hebben plaatsgevonden in de VS, terwijl Schlosser beweert met veel onderbouwd materiaal, dat het gaat over veel meer dan 1000 ongelukken…! “In het algemeen is dit hele onderwerp nogal omgeven door enorme geheimhoudingsperikelen”, aldus Schlosser, die verder gaat “Het staat absoluut buiten enige twijfel dat het hier veel meer gevallen betreft dan de 32 die het Pentagon officieel opgeeft. Deze opgave zegt feitelijk totaal niets!”
x
Voor anderen, waaronder bomontwerper Robert Peurifoy, nu in de 80, die naar zeggen slechts als ingenieur ‘in de loopgraven aan het werk’, op het moment dat de bom werd afgeworpen, zijn er echter nog téveel vragen onbeantwoord. “Het is raadselachtig voor me, dat onderdelen van deze bom helemaal niet gevonden zijn”, aldus Peurifoy, die in zijn latere carrière adjunct-directeur werd van Sandia, een door de overheid gefinancierd laboratorium voor atoomwapens. “Ik wil de luchtmacht alleen maar karakteriseren in dit geval, als totaal verbouwereerd, terwijl je zou denken dat ze toch wel in staat zouden zijn om deze zaak op te lossen”.

* * *

7 gedachten over “Het ‘monster’ voor de kust van Tybee Island…

    1. Ik weet het, Guido.
      Ik neem het als informatie tot me, maar voor de rest doet het niets met me.

  1. in hetzelfde rijtje hoort ook die van de kernbom voor de kust van spanje.

    *********************
    In 1966 verongelukte een B-52, met aan boord vier waterstofbommen, bij Spanje tijdens een poging in de lucht bij te tanken. Drie werden op land bij het dorp Palomares gevonden, de vierde verdween in zee. Bijna drie maanden later werd deze bom naar boven gehaald. Twee jaar later verongelukte bij Groenland opnieuw een B-52, na een brand aan boord. De vier kernwapens kwamen in zee terecht, vlakbij de luchtmachtbasis Thule. In 2009 concludeerde een Deense onderzoekscommissie dat geruchten dat een van de vier bommen werd vermist op niets waren gebaseerd.
    http://www.volkskrant.nl/archief/bejaarde-kernbom-verdeelt-navo~a3333387/
    **********************

    en dat is niet erg, want het is altijd voor je eigenbelang en veiligheid , en de overheid / militairen wanneer die zeggen, het kan echt geen kwaad, dan geloven wij hun op hun blauwe ogen, zij liegen toch nooit. Proest, daar ging mijn koffie.

  2. Het is mi goed dit nog eens onder de aandacht te brengen en te beseffen welke monsterlijke massavernietigingswapens de cabal als ze de kans krijgt wil gebruiken om grote delen van de mensheid te vernietigen. Maar ook is het goed te beseffen dat er al veel ergere wapens voorhanden zijn. Ik ben er van overtuigd dat onze buitenaardse vrienden al hebben maar ook zullen voorkomen dat de cabal een kernoorlog kan beginnen.

    Ook wil ik hier aan toevoegen dat de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki net als Pearl Harbor een vals flag operatie was. De Japanse generale staf wist dat de bommenwerpers onderweg waren maar gaven geen bevel om ze te onderscheppen.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.