x
De Geboorte van Venus
2012 © Ton van der Kroon
x
‘Rennen!’ riep ik tegen mijn dochter toen we uit de bus sprongen. We renden langs de kade naar de boot, waar net de laatste passagiers de loopplank opliepen. Hijgend kwamen we aan. Alles had die morgen tegengezeten en we hadden de laatste bus op het nippertje weten te halen. Niet veel later scheerden we over de schuimkoppen van de Golfo dei Poeti, de Baai van de Dichters. Hier waren ooit de Engelse dichters Byron en Shelley neergestreken, betoverd door de schoonheid van de Italiaanse kust.
Ik was samen met Raya een week op vakantie in Ligurië, de palmen-rivieria van Italië. De boot bracht ons naar Porto Venere, een parel van een vissersdorpje, stijl geplakt tegen de rotsen aan het uiteinde van de baai. Ik kon me voorstellen dat dichters uit vroeger tijden hier hun hart ophaalden; de oranje daken van het stadje, het azuurblauw van de lucht, het turkoois van de zee en de witte schuimkoppen die op de grijze rotsen neersloegen vormden een kleurrijk palet dat alle verbeelding te boven ging. Als toefje op de taart lag op de uiterste rotspunt een klein kerkje, hoog boven de rotsen en het gebeuk van de golven.
Niet veel later zaten we in een restaurant ‘Pasta di Mare’ te eten: verse kokkels, mosselen, venusschelpen en andere zeevruchten, met een fles Pellegrino en een glas rode wijn uit de heuvels van Toscane. Opeens ging me een licht op en ik riep de ober. ‘Porto di Venere’, vroeg ik. ‘Kunt u me zeggen wat de naam van dit stadje betekent?’
‘Naturalmente; Venere is Venus, the goddess of beauty,’ zei hij met een sterk italiaans accent. ‘She came out of the sea and brought art, beauty and sensuality to our land. You know the Venus of Botticelli? This is where she came ashore. Porto Venere is the harbor of Venus.’ De man straalde van trots. Ik was verbaasd en geraakt door de woorden van de ober. Sinds de geschiedenis in Jeruzalem met de Zevende Poort was ik me gaan verdiepen in de geschiedenis van de Maya- kalender. Ik was erachter gekomen dat de Maya-indianen een grote betekenis hechtten aan de stand van de planeet Venus. Het begin van hun lange telling kalender noemden ze zelfs ‘De Geboorte van Venus’.
In één van hun manuscripten, later de Dresden Codex genaamd, waren er zes hele pagina’s gewijd aan de baan van Venus en aan de zogenaamde Venus Transits, momenten waarop de planeet voor de zon langs beweegt. Ooit had ik Maya-expert Peter Toonen gebeld en hem gevraagd wat er zo belangrijk was aan het einde van de Mayakalender. ‘Het gaat eigenlijk niet alleen om 21 december,’ antwoordde hij, ‘maar ook om 6 juni 2012. Er vindt dan een Venus Transit plaats: Venus beweegt zich voor de zon langs. Het bijzondere is dat de zon, de maan, Venus en de Pleiaden op dat moment op één rechte lijn staan met Hunab-Ku, het middelpunt van ons melkwegstelsel. Het is het moment waarop de grote transformatie begint.’
Sinds ik dat had gehoord had Venus me niet meer losgelaten. Ik bestudeerde de betekenis van Venus in de astrologie, bekeek oude schilderijen waarop Venus stond en had zelfs samen met Raya een copie gemaakt van de beroemde Venus van Botticelli. En nu kwam de ober ons vertellen dat we in de stad van Venus waren… We bedankten de man, namen nog een overheerlijke cappucino, en rekenden af. Niet veel later zaten we aan de kade van het haventje en rondom ons speelden een groepje kinderen. Raya was een boek aan het lezen en ik stemde me af op mijn gids zoals ik geleerd had te doen.
De Venus van Botticelli verbeeldt een sterrenconstellatie waarop de Godin van de Liefde uit zee herrijst en een nieuwe tijd aankondigt. Het is het signaal dat het tijdperk van de Verlichting zal beginnen. Tijdens de Renaissance was het in esoterische kringen welbekend dat schoonheid, bezieling en liefde zouden terugkeren in de samenleving na een lange periode van onderdrukking, oorlog en duisternis.
Venus is de morgen- en de avond ster. Tweeduizend jaar geleden, in de tijd van Jezus, kondigde ze het Vissentijdperk aan. In deze tijd is ze de aankondiger van het Watermantijdperk, dat oprijst uit de grote oceaan van de tijd. De Venus Transit is het begin van een poort in de tijd. Tussen 6 juni 2012 en 21 december 2012, het einde van de Maya-kalender is er een opening in het raamwerk van de tijd. Het is als een vulva van de tijd die zich opent zodat het nieuwe Christus-kind in de wereld geboren kan worden. Jouw taak is het om alle lichtwerkers samen te brengen en te verbinden om deze heilige ruimte open te houden en om de energie van zwangerschap en geboorte te dragen.
Jullie zijn als het ware de vroedmannen en vroedvrouwen van deze nieuwe tijd. Dit moment geeft de mogelijkheid van een wedergeboorte van leven, een wedergeboorte van de maatschappij en een hernieuwing van de ziel; een ware renaissance. Het zal de ineenstorting betekenen van systemen die niet langer functioneren, in het bijzonder het kapitalistische systeem. Dit financiële systeem domineert de hele wereld en heeft de beschaving in een wurggreep. Het systeem is in handen van een klein groepje individuen, maar zelfs zij hebben geen greep meer op het systeem; het is uit de hand gelopen en een eigen leven gaan leiden, zoals een virus of een kankergezwel in een lichaam.
Het is tijd dat mensen zich opnieuw verbinden met hun ziel, met de ziel van de wereld en met hun eigen harten. Daar ligt de oplossing voor de crisis waarin de mensheid zich momenteel bevindt. De enige keuze die je te maken hebt is om te gaan leven vanuit je hart. Dit is de boodschap van Venus. Open de poort, die op 6 juni 2012 begint, en verzamel zoveel mogelijk mensen over de hele wereld op heilige plaatsen om het ritueel van de wedergeboorte te voltrekken.
Ik keek naar Raya die nog steeds verdiept was in haar boek. Ze was zestien jaar en leek met haar lange roodblonde haren de belichaming te zijn van de moderne Venus. Hoewel ze wel iets wist van mijn werk was er veel wat ik haar nog nooit verteld had. Ze was intelligent en ontwikkelde zich stap voor stap als een jonge leider van de Nieuwe tijd, zoals zoveel jongeren. Waar wij de strijd met het oude systeem waren aangegaan, was voor hun de taak weggelegd om het nieuwe vorm en gestalte te geven.
We genoten van deze dagen samen, waarin het leven ontspannen en simpel was. Eten, slapen, door de stad slenteren en cappucino drinken. Er zou een tijd komen dat dat anders zou worden. Maar op dat moment genoten we van ons samenzijn en de schoonheid van de Italiaanse kust, zoals de dichters en filosofen lang geleden voor ons.
‘s Avonds liepen we onder de prachtige sterrenhemel een rondje door de stad, luisterden naar de Italiaanse gesprekken om ons heen en genoten van de mysterieuze sfeer van de donkere steegjes en binnenplaatsen. ‘La dolce far niente…’ De zoete zachtheid van nietsdoen. Terwijl ik naar boven keek, zag ik Venus dicht bij de horizon staan en feller flonkeren dan alle andere sterren. ‘Voor de Maya’s was Venus de incarnatie van Quetzalcoatl, de Gevederde slang, de godheid die de beschaving aan de Maya-indianen had gebracht. De Indianen wachtten al eeuwen op zijn terugkeer.
In de Westerse geschiedenis was Venus keer op keer afgebeeld als een wulpse vrouw die uit de golven herrees. Ze stond op een grote schelp en had haar handen voor haar borsten en vulva. Ze was het symbool voor vrouwelijkheid, seksualiteit en intimiteit. Het schilderij van Botticelli , La nascita di Venere – de Geboorte van Venus- was het boegbeeld geworden van de renaissance, tezamen met de ‘Mens van Vitruvius’ van Leonardo Da Vinci en de ‘David’ van Michelangelo. Na eeuwen van dogmatische afbeeldingen van heiligen stond de mens in al zijn naaktheid en schoonheid weer centraal. Blijkbaar verkondigde hun werk waarlijk de komst van een nieuwe tijd, een wedergeboorte, waarin kunst, vrijheid, liefde en schoonheid opnieuw centraal stonden. De kerk was er allerminst blij mee en er volgde een lange strijd tussen de conservatieve kerk in Rome en de vrijheidsdenkers en kunstenaars uit Florence. Die strijd is nooit helemaal over gegaan.
Als we de volgende dag na de dagelijkse cappuccino voor Raya en espresso voor mij nog even een bezoek brengen aan het plaatselijke internet-café, doe ik een bijzondere ontdekking. De vrouw die model stond voor Venus op het schilderij van Botticelli was Simonetta Vespucci. Nadat ze op jonge leeftijd in Florence was aangekomen werd ze de lieveling van de hele stad. De twee Medici broers Lorenzo en Guiliano werden verliefd op haar, maar voor Sandro Botticelli werd ze de belangrijkste muze. Hij schilderde haar diverse malen, en ze groeide uit tot een van de bekendste iconen van de renaissance: Fragiel, dromerig, wijs en met een innerlijke schoonheid die de herwaardering van kunst, filosofie en esoterie weerspiegedlde. Ze sterft echter op jonge leeftijd, en als Sandro Botticelli op oudere leeftijd sterft wordt hij aan het voeteneinde van zijn muze begraven. Maar het meest wonderlijke toeval kom ik tegen als ik lees waar ze vandaan komt.
‘Hoe is het mogelijk!’ roep ik uit. Raya kijkt vragend op. ‘Wat is er?’ . “Hier kijk”, zeg ik tegen haar, terwijl ze met haar lange rode haar naar het scherm kijkt. “Je weet wel, die vrouw die op het schilderij van Venus staat dat we een keer samen nageschilderd hebben?”
‘Ja, wat is daar mee?’
‘Haar naam is Simonetta Vespucci; en je gelooft het nooit. Ze is hier geboren: in Porto Venere.’
Ton van der Kroon
(schrijver en initiatiefnemer van ‘worldgathering2012’)
Hij schreef o.a.:
‘De Terugkeer van de Koning’,
‘De Zevende Poort’
en ‘Het Labyrint van de Tijd.’
KADER
Venus Transit, 6 juni 2012
Op 6 juni 2012 schuift de planet Venus voor de zon. Venus is de aankondiger van het nieuwe en spelt een grote rol in de Maya-astrologie, waarin de planet als belichaming wordt gezien van Quetzalcoatl. Het begin van de Maya-kalender die eindigt in 2012, werd ook wel ‘De Geboorte van Venus’ genoemd. Graag willen we je uitnodigen om mee te doen aan een wereldwijde bijeenkomst op 6 juni 2012 op heilige plaatsen. Voor meer informatie kijk op www.worldgathering2012.com
Prachtig als je op een gegeven moment bewust word van de processen waarin je je bevindt.
Maar het mooie is natuurlijk dat je denkt dat je zelf op reis gaat, maar dat je gewoon daar bent waar je hogere zelf wilt dat jij op dat moment bent, en je langzaam gaat herrineren dat je eigenlijk op de terugreis bent, langs dezelfde weg als je bent gekomen.
Dank je wel Ton, voor deze mooie uitleg!
Ton, een betere verhalen verteller als jij bestaat er niet, elke ervaring telt, zeker als je weer iets bevrijdend om te lezen hebt. Sleep je verwoed elke lezer mee in je hele verhaal met heel wat diepgang. Vaak heb ik dan ook de neiging om met je mee te willen reizen naar al deze fijne plekken op deze planeet en betoverd te worden door al die inzichten die er werkelijk zijn als avonturenreis.
Ik heb er weer van genoten… Dank je.
Ton, als ik je goed begrijpt (natuurlijk mijn interpretatie) is Venus het symbool van de oneindige Liefde.(4d of hoger). Mooi verwoord.
Maar in het schilderij is mijn Venus die linker vrouw in armen van die Engel die de schelp met ‘Venus’ aan land blaast. Ja smaken verschillen. Het zijn misschien de details die het doen. De vrouw op die schelp heeft naar mijn gevoel ‘iets’ onnatuurlijks, misschien wilde de schilder door ‘overdrijven’ haar schoonheid nog beter naar voren laten brengen. Haar houding een ‘bekende pose’ uit de klassieke oudheid terug te zien bij vele oud Griekse beeldhouwkunst moet dat ‘ideale’ schoonheid uitdrukken. De stand van haar hoofd via nek op romp kan volgens mij in werkelijkheid niet. Je krijgt denk ik erg veel pijn in je nek of erger nog het lijkt of ze haar nek gebroken heeft.Op mode en celebrity foto’s in (glossy) tijdschriften wordt deze ‘ideale’ hoofdpose nog vaak bij vrouwen toegepast om haar een ‘sexy uitstraling’te geven. Noemt het maar in termen van kunst ‘de dichterlijke vrijheid’ van de kunstenaar. Of zijn die drie vrouwen het symbool van diezelfde Venus? What I see is what I get.
Ook in de tijd van Botticelli leefde mens al in een ‘maakbare’ wereld want het afgebeelde ‘schoonheidsideaal’ uit alle tijden is ‘onnatuurlijk’ dus gemaakt.
Anatomisch is het sowieso een draak, maar daar gaat het geloof ik niet om.
Het op Reis gaan is naar mijn intentie altijd ‘heftiger’dan het te bereiken Doel. De reis is dynamisch en het doel uiteindelijk statisch. Vooral mij niet geloven.
hai Ton,
Misschien is r bij vorige reactie iets fout gegaan. Zie m hier maar niet terug.
Even in mezelf gevoeld wat wil toch nog keer proberen. :)))
Ja, sta op zich heel kritisch tov chanelling wat in deze tijd hoogtij viert in bepaalde kringen. Alsof ineens alles wat schijnbaar uit de hemel komt goed is waarheid is.
Maar heb jouw beleven in inspiratie gevoeld, bekeken, en dat voelt goed wil er echt geen dogma van maken.
Wil hier reageren omdat ik wel frappant vindt het gegeven van venus. Hier vertel je dat niet maar wel op je site dat er in 1987 ook n belangrijke constellatie was en toen begon t eigenlijk voor mij. Toen kwam mijn leven in n stroomversnelling.
Het begon met n soort van geinspireerde tekst. Die wil ik wel graag met je/jullie delen.
Kwam ook nog naar boven hier misschien iets mee te doen. Als nou ieder die dit gegeven her-kent die weg gegaan is dit uitzingt of voordraagt wat n kracht zal dat geven.
Ja, wat mij betreft leven we in heel belangrijke tijd, we gaan naar de finale hoe dan ook.
Hieronder mijn dichterlijke inspiratie ontstaan in maart 1987:
VISIOEN
Lieflijkheid, warmte, weldadigheid.
Innerlijke rust, tederheid,
doorstromen mijn hart.
Geen verlangen.
Geen verwarring.
Een knop in mij is opengesprongen.
Er komt langzaam een Liefdeuitstralende bloem tot bloei.
Het leven is gevuld met innigheid, diepte, wezenlijkheid.
Vertrokken naar de kern,
het Wezen van mijn leven.
Een innige verstrengeling met dierbare lotgenoten.
Elkaar energie gevend zaaien we het Liefdeuitstralende zaad, waaruit eens, wonderschone bloemen zullen ontspringen.
Vol Liefde zullen we elkaar omhelzen.
We zullen dansen,
op de tonen,
die binnenin opwellen.
Onze Liefde zal steeds meer zaden tot ontwikkeling brengen.
Steeds meer harten zullen zich vullen met Liefde.
Ogen zullen zich openen voor het Wezen van het leven.
Uit verwarring en vertwijfeling ontstond Liefde.
Liefde voor de wereld.
Liefde voor de mensen.
Openen van harten.
Planten van zaden.
Licht, warmte, voor het openspringen van zaden.
Doorbreken van verstarring.
Zonnestralen kweken voor de wereld in gloed te zetten.
Verkramptheid, haat, getransformeerd tot openheid en Liefde.
Iedereen danst op de muziek die uit hun eigen hart weerklinkt.
Maar men wordt niet moe.
Hun hart geeft hen Kracht.
Kracht om weer Kind te zijn.
Kracht om weer zichzelf te zijn.
Kracht om weer Vrij te zijn.
Kagib
Een lust om te lezen, bedankt.
Maar wat kunnen we gaan verwachten?
Ik heb me een aantal maanden geleden zo druk gemaakt dat ik er niet meer van kon slapen en maar dacht aan wat ik kon doen… Moest ik spullen/eten verzamelen omdat de wereld vergaat op 21dec?? Moet ik op die dag mijn naasten thuis houden?? Maar nu ik Happinez gelezen heb begrijp ik dat het al op 6jun begint. Hoe merken we dat, gaan er nog meer rampen gebeuren?? Ik probeer me niet ongerust te maken en ben erg spiritueel en denk dan maar weer alles komt wat komt maar toch echt rustig wordt ik er niet van.
Kunt u mij meer vertelen?
mvg
Jacqueline
@Maar wat kunnen we gaan verwachten?
Hallo Jacqueline.
Misschien ken je het woord ‘kanalisatie’? Het refereert aan het naar buiten trekken van iemands energie en aandacht. Dat kan iemand heel bewust willen, andermans energie ergens naar toe kanaliseren. Maar het kan ook in iemand zelf zitten, als je steeds naar buiten kijkt: ‘wat gebeurt er’.
Om antwoord te geven op je vraag: het antwoord is: ‘Precies dat waar de mens voor kiest’.
Dat mensen zich afstemmen op sterren en dergelijke, is een ooit bewust in gang gezette kanalisatie, met toen een goede bedoeling: er was toen nog geen andere manier om iets over te dragen, en zeker niet naar verre volgende generaties, en zeker niet in tijden dat mensen onderdrukt werden in het uiten van wat ze wisten.
Nu is het echter niet meer nodig. We zijn allen zeer bewust van een eigen innerlijke wereld, en de vrije keuzes die we vanuit die innerlijke wereld hebben. We hebben allen een vrije keuze in de manier waarop we willen samen leven op aarde. Het uiteindelijke resultaat, is het totaal aan wat mensen samen kiezen. De vraag daarin is: wat kies jij, hoe leef jij. Dat kan je zelf aanzien.
Extra eten en dergelijke in huis halen, is logisch als je voelt dat je dat moet doen, als je voelt dat de meeste mensen in de wereld binnenkort ineens gek gaan doen. Het maakt niet uit of je daarin wel of niet gelijk hebt, het is gewoon iets wat je voelt dat je moet doen; dat gevoel zit in jezelf, en dat is prima.
Het is allemaal en en: je kunt angst voelen voor wat de wereld gaat doen, en dan bijvoorbeeld extra voedsel inslaan. En tegelijkertijd blijf je in je eigen keuzes staan: hoe wil je zelf samen leven, en dat dan ook doen. Heel veel mensen vinden dit moeilijk, om van binnen uit een keuze te maken hoe je nu eigenlijk wilt samen leven. Dit is dan ook waar ‘2012’ over gaat: werkelijk vanuit je eigen innerlijke wereld leven, werkelijk je eigen keuzes maken. Sterren zijn daarbij dan ook niet meer nodig. Niets buiten jezelf is dan nog nodig. En tegelijkertijd gaat het leven dan gewoon nog haar doodgewone gangetje.
Er is totaal niets aan de hand, wat betreft sterren en 2012 etc., en is dat ook nooit geweest.
Er is natuurlijk wel degelijk iets aan de hand in de wereld: kan jij nog bijhouden hoeveel mensen er inmiddels kapot zijn gemaakt in oorlogen en ander geweld?
In een land als Nederland, heeft iedereen de luxe om zich te verliezen in mysterieuze verhalen. Alsof wij met zijn allen naar 1 of andere ascentie op weg zijn die we hier gaan bereiken, omdat wij, juist wij dat verdienen, en alle mensen die intussen kapot zijn gemaakt over de hele wereld, dat niet verdienden, geofferd zijn aan ons ascentieproces.
Alles wat je op internet of in tijdschriften leest over data, waarop xyz gaat gebeuren, komt allemaal van Nederlandse luxepaardjes die mensen ergens naar toe willen kanaliseren. Alsof wij de grote uitverkorenen zijn die op datum xyz van alles gaan mee maken.
Ik ken mensen, die 50 jaar geleden al uit het systeem zijn gestapt.
Een keuze maken, heeft dus niets met de stand van de sterren te maken.
Keuzes, zitten volledig in jezelf.
Ik hoop dat ik je een beetje op weg heb geholpen.
Fijne groet,
Astrid
Jacqueline.
Ik heb je eigenlijk niets te vertellen. Ik wil mezelf iets vertellen dat anderen misschien allang weten of wisten. Vergeet alles wat ik ooit gelezen heb. Waarheden van vandaag kunnen de volgende dag helemaal anders zijn. Kijk en ervaar de Natuur zij zegt wat ik nodig heb. Zij geeft mij meer oplossingen en mogelijkheden wat ik ooit geleerd of gelezen heb. Zij is volmaakt. Niets kan aan haar tippen geen enkele boek door wie geschreven ooit. Alles weet ik al, maar ik heb de Natuur tot nu toe verloochend, ik denk het beter te weten dan die Natuur. Ik schep mijn eigen ‘kunstmatige’ Wereld. Ik denk dat die ‘maakbare’ Wereld mijn Echte Wereld is. Ik geloof in die ‘illusie’ en wordt ‘gevangene’ van mijn eigen illusie. Ik kom steeds daardoor verder af te staan van die Natuur. Ik raak de Weg kwijt en raakt het Spoor geheel bijster. Alleen deel uitmaken van die Natuur doet mij uiteindelijk beseffen wie ik Echt ben.
Van nature ben ik mens en van nature zal ik mens blijven. Maar gedraag ik mezelf zo? Durf ik alle ‘verworvenheden’ los te laten. Durf ik zonder ’technologie’ te leven of vind ik juist technologie leidend. Technologie die van nature niet bestaat dus door mijzelf verzonnen is om Wereld op een ‘onnatuurlijke’ dus ‘kunstmatige’ manier te ervaren.
Waar kies ik voor? Heb ik technologie echt wel nodig?
Ik weet dat het niet nodig is maar ik denk vanuit de matrix dat ik er niet zonder kan. En zo blijf ik de illusie in stand houden. Want ook afkicken is moeilijk. Succes.