Advertentie

Wie ben ik?


Wie ben ik? Als je denkt dat het leven berust op een soort toeval zonder enige betekenis, is je perceptie van de complexe wereld om je heen slechts gericht op betekenisloosheid en zinloosheid. Als je gelooft in de oorspronkelijke zondeval en de grote moeilijkheden bij het vinden van verlossing, zullen je waarnemingen waarschijnlijk volledig gericht zijn op het zien van je eigen fouten en die van anderen.

Ons geloofssysteem over wie we zijn en hoe onze wereld in elkaar steekt, berust niet alleen op wat wij geloven, het overheerst onze waarnemingen zelfs in hoge mate. We kunnen daarover meer controle verkrijgen door te onderzoeken wat we geloven en op welke wijze die geloofsovertuigingen van invloed op ons zijn.

Prof. Charles Tart in zijn uitdagende essay ‘Wie ben ik?’

Het onderstaande artikel bieden we je graag aan als eerste hoofdartikel in het jaar 2010. Het artikel onderstreept naar onze mening opnieuw, hoe essentieel het is dat JIJ ZELF het roer in handen neemt, je niets laat aanleunen wat anderen ervan vinden. Jouw uniciteit zorgt ervoor dat deze zich alleen zal herkennen in jouw eigen spiegel. Hoe die spiegel eruit ziet, bepaal jij elke dag door dátgene te kiezen waar jij jezelf het meest in herkent. Wat je ook meemaakt, gebruik jezelf als baken, als enige referentiepunt of iets bij je resoneert of dat niet doet!
Fred Burks, van de Amerikaanse website WantToKnow.inf0, schrijft het volgende intro bij het artikel van Charles Tart. Daar sluiten wij ons graag bij aan.

Lieve vrienden,

Charles Tart, professor in de psychologie aan de Universiteit van Californië heeft een indrukwekkend essay geschreven waarin hij ons uitnodigt onze overtuigingen over en onze kijk op de werkelijkheid niet voor zoete koek aan te nemen. Het uitdagende karakter van onderstaand artikel gaat over de diepzinnige vraag ‘Wie ben ik?’

Het onderzoeken van onze geloofsovertuigingen schept ruimte voor persoonlijke groei en dieper begrip. Weet je echt wie je bent? Weet ik werkelijk wie ik ben? In welke mate zijn ons denken hierover en andere dieperliggende vragen gevormd door onze geloofsovertuigingen en onze opvoeding. Lees verder en ontdek de diepte van dit mysterie en stel je open voor een breder bewustzijn over wie we zijn.

Met de beste wensen,
Fred Burks (PEERS en WantToKnow.info)

~~~~~~~~~~~~~~~~

XXXXXXX

WIE BEN IK?

Door Charles Tart

2010 – © Nederlandse vertaling Jan Smith / WantToKnow.nl/.be

Dat is een eeuwige vraag. Als je het antwoord niet weet, zul je waarschijnlijk het onderscheid niet weten te maken tussen datgene wat je hoger zelf wil en wat andere mensen proberen je wijs te maken wat jij wilt. Ieder van ons doet er goed aan dit voor zichzelf te beantwoorden. Toch zijn de antwoorden die door anderen worden gegeven van invloed op de manier waarop we deze vraag tegemoet treden (of juist ontwijken). Verschillende soorten antwoorden van meer algemene aard werden reeds gegeven.

Het meest traditionele antwoord in het Westen is dat je een wezen bent, een schepping van God, een wezen dat op belangrijke punten gevormd werd. Verwekt en geboren met de idee van de oorspronkelijke zondeval, ben je iemand die voortdurend strijd moet leveren te gehoorzamen aan de regels die door God werden opgelegd teneinde niet te worden verdoemd.

Dit antwoord is in zekere mate nogal deprimerend. Aan de ene kant kan dat leiden tot een laag zelfbeeld en een verwachtingspatroon dat gericht is op mislukking. Aan de andere kant echter kan het arrogantie in de hand werken door de gedachte dat iemand is ‘uitverkoren’. Verder kan deze kijk op de dingen ervoor zorgen dat je niet echt wordt aangemoedigd om na te denken over wie je werkelijk bent, omdat het antwoord reeds werd ingegeven  door een ‘hogere’ bron.

Het antwoord op de vraag ‘wie ben ik’, dat meer van deze tijd is, luidt dat je een toevalligheid bent zonder enige betekenis. De beschouwende wetenschap is doordrenkt met deze visie, die erop neerkomt dat het hele universum puur materialistisch is en slechts wordt beheerst door natuurkundige wetmatigheden en blind toeval.

Toevallig kwamen in dat uitgestrekte universum, onder de juiste omstandigheden, de juiste chemische stoffen bij elkaar, waardoor de chemische reactie, die wij aanduiden met ‘het Leven’ zich kon voordoen en die uiteindelijk heeft geleid tot wat jij nu bent.

Maar hierin ontbreekt een samenhangende betekenis en is er geen sprake van een spirituele kant van het bestaan.

Ik geloof dat deze kijk op de dingen niet echt berust op juiste wetenschap, maar eerder te maken heeft met wat we geloven over wetenschap en allerlei feitelijkheden. Nog belangrijker is het gegeven dat het een visie is met behoorlijk stevige psychologische consequenties. Als je alleen maar een mengeling bent van chemische stoffen, staat je uiteindelijke lot al bij voorbaat vast – dood en non-existentie. ‘Maak je niet teveel zorgen om anderen, want zij zijn ook alleen maar chemische mengelmoesjes’. Bij deze visie maakt het helemaal niet uit dat je nadenkt over wie je bent – wat de uitkomst daarvan ook is, berust louter op subjectieve fantasieën die geen enkele betekenis hebben in de fysieke wereld.

Modern onderzoek heeft op uiteenlopende manieren aangetoond dat wat wij geloven in belangrijke mate van invloed is op de wijze waarop onze hersenen de wereld die wij ervaren, construeren.

Psychologisch gezien laat deze kijk op onze uiteindelijke aard ons net zoveel te wensen over als de visie die gebaseerd is op de zondeval. Als psycholoog besteed ik veel aandacht aan deze twee visies op onze uiteindelijke identiteit, omdat je geloofsovertuigingen een heel belangrijke rol spelen in het scheppen van je eigen werkelijkheid. Modern onderzoek heeft op uiteenlopende manieren aangetoond dat wat wij geloven in belangrijke mate van invloed is op de wijze waarop onze hersenen de wereld die wij ervaren, construeren. Sommige van die geloofsovertuigingen zijn heel bewust. Je weet dat je ze erop nahoudt. Toch zijn er ook veel die stilzwijgend zijn – je handelt er wel naar, maar je bent je er niet echt bewust van dat je die overtuigingen huldigt.

Mocht je misschien denken dat het leven over het algemeen een op toeval berust en zonder enige betekenis is, dan zal jouw perceptie van de gecompliceerde wereld om je heen waarschijnlijk toegespitst zijn op het zien van die betekenisloosheid van alle dingen. Als dat je visie is, werkt dat achtereenvolgens weer versterkend op je geloof dat alles inderdaad behoorlijk betekenisloos is.

Als je gelooft in de oorspronkelijke zondeval en de grote moeilijkheden die het vinden van verlossing met zich brengt, zal de focus van je waarnemingen uitsluitend gericht zijn op het zien van de fouten van anderen en die van jezelf. Ook dat werkt versterkend in op je eigen geloof in een zelfvervullende profetie. Ons geloof over wie we zijn en hoe de wereld in elkaar steekt zijn niet alleen maar geloofovertuigingen  –  ze beheersen in grote mate onze waarnemingen. En dus kunnen we meer controle verkrijgen door uit te vinden wat we geloven en hoe die geloofsovertuigingen ons beïnvloeden.

Tussen de traditionele religieuze en materialistische visies op wie we zijn bestaat een grote verscheidenheid aan ideeën die allerlei elementen behelzen die stuk voor stuk een grote rijkdom aan mogelijkheden voor persoonlijke en sociale groei in zich hebben. Het gemeenschappelijke element van die twee visies heeft te maken met het feit dat het leven en het universum in ieder geval iets te betekenen hebben en dat ieder van ons dat op een of andere manier in spirituele zin ook ervaart.

We zijn ‘tijdelijk’ de weg kwijtgeraakt.

Toch is het ook zo, dat die visies erkennen dat er ergens iets fout is gegaan. We zijn ‘tijdelijk’ de weg kwijtgeraakt. We zijn het essentiële goddelijke element in ons innerlijk vergeten en psychologisch opgesloten geraakt in een nauwe, traditionele, religieuze of materialistische kijk op de dingen.

In de moderne psychologie is veel bewijs te vinden dat aantoont hoe weinig wij gebruiken van ons natuurlijke potentieel en hoeveel lijden we eigenlijk zelf creëren en angstvallig koesteren en bewaken

Er is een eeuwenoud Oosters verhaal dat dit mooi illustreert – het verhaal over de Dwaze Koning. Ofschoon hij regeert over uitgestrekte bezittingen, is de Dwaze Koning dat vergeten. Jaren geleden daalde hij af naar de donkerste kelder van zijn grote paleis, waar hij, levend tussen allerlei ongedierte, voortdurend zit te piekeren over alle tegenspoed die hem treft. Al zijn ministers trachten hem op dappere wijze te overtuigen dat hij weer naar boven moet komen, waar het licht is en waar het leven zo mooi is. Maar de Dwaze Koning is ervan overtuigd dat ze allemaal gek zijn en luistert niet. Hij laat zich niet in de luren leggen door sprookjes over nobele koningen en prachtige paleizen!

the road to myself

In de moderne psychologie is veel bewijs te vinden dat aantoont hoe weinig wij gebruiken van ons natuurlijke potentieel en hoeveel lijden we eigenlijk zelf creëren en angstvallig koesteren en bewaken. Maar als de ministers naar beneden komen in de kelder, hebben ze een lamp bij zich en brengen ze de koning eten en drinken om hem in leven te houden. Zelfs in zijn dwaasheid, moet hem dat toch opvallen. In de echte wereld gebeuren allerlei dingen die niet passen in onze vernauwde kijk, hoe sterk we ons er ook aan vastklampen, maar soms trekken die gebeurtenissen toch onze aandacht.

Dat gebeurt bijvoorbeeld bij zogenaamde psychische verschijnselen. Ze passen zeker niet in een materialistische visie, net zo goed als dat ze traditionele kijk van velen uitdagen dat dit soort verschijnselen slechts eens in de duizend jaar optreedt en dus geloofwaardig moet zijn en niet iets is waarover nog moet worden nagedacht.

Psychische verschijnselen verstoren zowel de traditionele als de materialistische kijk op wie we zijn. We kunnen best wel eens een beetje nadenken over het feit dat onze ware identiteit meer is dan we onder woorden kunnen brengen, of dat ons universum misschien bevolkt wordt door niet-materialistische intelligenties, maar het wordt wel even iets anders wanneer bijvoorbeeld bij een channeling de gewoon uitziende persoon tegenover je in slaapt lijkt te sukkelen en plotseling met een heel andere stem begint te spreken en verkondigt dat hij een andere entiteit is die het spreekkanaal van die persoon tijdelijk heeft overgenomen om jou iets te leren!

Dan moet je echt goed kijken wat er aan de hand is. Wie is die zogenaamde ‘andere entiteit’? Wie is die persoon die iets doorgeeft? Als iemand in staat is zijn of haar schijnbare identiteit zo drastisch te wijzigen, weten we dan eigenlijk wel wie hij of zij is? Kan ik er dan wel zeker van zijn wie ik zelf ben? Als je bent geconditioneerd te geloven dat wie je bent geen betekenis heeft, of dat je in en in slecht bent, zou je weleens helemaal niet zo open kunnen staan voor de aanmoediging die het verschijnsel van de channeling geeft aan de vraag ‘wie ben ik’.

We hebben veel psychologische manieren om onszelf te wapenen tegen het omgaan met zaken die niet passen in onze georganiseerde en te verdedigen wereld. Je zou gewoon kunnen zeggen dat die persoon gek is, of misschien wel met opzet de boel in de maling neemt. Dat is een goede verdediging, want er zijn natuurlijk best mensen die bekendstaan als channel die inderdaad gewoon maf zijn of opzettelijk net doen alsof. De beste leugens hebben gewoonlijk een behoorlijk hoog waarheidsgehalte.

Je kunt ook eenvoudig aannemen wat die zogenaamde gechannelde entiteit je vertelt. “Jazeker, U bent Meester ‘Shananangans’ van de zeventiende planeet van het goddelijke melkwegstelsel ‘Ottenwelt’. Leer mij alles, oh meester, ik hoor U aan en gehoorzaam U”.  Deze overenthousiaste aanname kan, net zo goed als een overenthousiaste afwijzing dat kan zijn, een verdedigingsmechanisme zijn tegen het dieper moeten nadenken en het stellen van vragen.

Channeling en andere psychische verschijnselen hebben een grote weerslag op onze hedendaagse cultuur. We kunnen die invloed aanwenden voor onze persoonlijke en sociale groei wanneer we bereid zijn na te denken over de dieperliggende gevolgen en de dingen die we vanzelfsprekend als onze natuurlijke aard betitelen, gaan onderzoeken.

Als we alleen maar blijven vasthouden aan ons geloof, gaat deze kans voorbij. Lees, denk na, onderzoek je geloofsovertuigingen, praat erover en raadpleeg eens een paranormaal begaafd mens of bezoek een channeling. Misschien kom je wel tot de conclusie dat ze niet ‘echt’ zijn in de gewone betekenis van het woord, maar in psychologische of spirituele zin wel echt of belangrijk zijn. Misschien besluit je wel dat een deel (of het meeste of misschien wel alles) werkelijk idioterie is. Maar tijdens het proces leer je heel veel over wie je bent en wie wij zijn.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Opmerking: Bovenstaand essay is een geredigeerde versie van het voorwoord van Charles Tart  in het goedgedocumenteerde en intrigerende boek van Jon Klimo, getiteld ‘Channeling’.

Voor een krachtig essay waarin je wordt uitgenodigd meer open te staan voor plooibare intelligentie en transparantie, HIER
Voor uitstekend bewijs dat er meer te doen is over buitenzintuiglijke waarneming dan het oog waarneemt, HIER

784 gedachten over “Wie ben ik?

  1. @ Martijn

    Je kan nooit in je eigenkracht je iegen chakra’s genezen, grappige is dat het wel zo lijkt maar als je met energie zit die niet goed is voor je en welke je nog niet kan zien/voelen aankomen dan kan je onmogelijk vanuit je iegen perspectief een behandeling doen bij je zelf.
    Chakra’s behandelen haal je niet zomaar even uit een boek, chakra’s kan je voelen, zien en waarnemen enkel bij de ander, je kan ze zelf wel bij je voelen als je bv drank of drugs heb gebruikt, dan voel je ze tollen en welke je dan ook erg ziek maken.
    Elk chakra draait in een bepaalde richting, bij blokkades zijn deze meestal altijd gesloten, of hebben meerdere draairichtingen per chakra, heel kanp als je deze in meditaie kan voelen en waarnemen, is mij nog nooit gelukt.
    Ja iedereen denkt altijd enkel aan het kruin chakra als belangrijkste maar toch is dat niet, dat is gekoppeld aan je persoonlijkheids vorm, dat kan elk chakra zijn, afhankelijk welke belangrijk is voor je karma opdracht.
    De meesten mensen zijn hardop bezig voor het open stellen van hun hart chakra en willen zo graag nara die 5de dimensie toe reizen, wat doe je nou als je nu eenmaal een stukkie hoger zit?

  2. @ Martijn

    Heb me roots opgedaan kleine 25 jaar geleden bij Malva Meditatie, waar toen nog heel weinig bekend was omtrent dit soort zaken, kende uit de muziekwereld van het gooise matras verschillende bekende Nederlandse musici die zich toen al intresserde voor dit soort zaken, ben toen bij een stel mensen terecht gekomen die mij het een en ander konden verklaren waar ik zelf toen tegen aan liep, heb toen wat een bere moelijke klus was om achter heel veel zaken te komen hoe dit alles nou allemaal in elkaar stak, zowel theoretisch als praktijk gericht en daar ook nog een goed erkend diploma ooit voor te hebben gehaald.

  3. @martijn

    geweldig zo´n vader die zo´n leermeester kan zijn voor jou.
    ik denk dat daar jouw uitdaging ligt.
    het je eigen maken van wat hij manifesteerd.
    je hoeft hem niet na te apen,maar je eigen dingen doen en jouw
    leven ontvouwd zich vanzelf.

  4. @paul

    Ik ben misschien een rare jongen. Toen ik 5 jaar oud was zag ik kleuren om mensen. Zogenoemde aura’s. Het probleem was dat ik ook stuipen kreeg die leken op epileptische aanvallen. Gelukkig wist mijn vader hier het een en ander van en heb sindsdien geen problemen meer gehad i.v.m. stuipen. Ik liep dan echt paars aan en hij zette mij onder de douche. Over koeling gesproken.

    Na die tijd heb ik voetbal als uitlaatklep gehad. Ik wilde de beste spits worden en heb hier veel voor getraind.
    Nu voetbal ik niet meer en zie ook geen aura’s meer.
    Wel voel ik vaak wat een ander voelt. Zelfs of nog meer bij dieren.

    Elke chakra heeft zijn eigen energie en gevoel. Eén zijn met jezelf is toch het belangerijkste.

  5. @ Martijn

    Je steelt de woorden uit mijn mond, ja kleuren, ik zag die ook en waar ik ook keek bij mensen zag overal van die gekleurde bolvormen op de plekken waar de chakra’s zaten, heb toen als kind bij heel wat professoren gezeten die dachten dat ik met een opgelopen hersenbeschadig zat.
    Heb het toen weg kunnen laten uit mijn leven tot je weer er mee geconfronteerd wordt en ze weer gaat zien wil je er toch een verklaring voor hebben en weten hoe en wat het is.
    Nog sterker wordt het waneer je anderen tegen komt die het ook bezitten en waar je dan eigenlijk nog meer te weten kan komen tot het moment dat je het weer lostaat en je meer met stoffelijke zaken kan bezich houden, nu zie ik ze niet meer, mis het wel, want het was wel een mooi gezicht, al die wandelende veldboeketten op straat.

    Maar goed ik zit hier niet om jou de les te willen lezen, tis wel leuk dat je een stukje opentrekt bij me dat ik wat verder gegaan ben dan mijn normale rol hier, al lezen anderen er ook over mee.
    Mijn gevoel is gewoon goed, je voelt prettig aan!

  6. @ aram

    Het is altijd fijn als een vader je snapt en begrijpt en je ondersteund naar wie je werkelijk bent, dan je d’r eentje hebt die standvastig bepaald wat je later moet worden naar zijn profiel.

  7. @paul

    Ik had een juffrouw in groep 3 die wist dat ik kleuren om mensen heen zag omdat ik dit waarschijnlijk had verteld.
    Dit vond ze wel boeiend en vroeg mij de kleuren op te noemen van de andere kinderen in de klas. Hier heb ik mijn laatste stuip aan overgehouden.

    De huisarts schreef een zwaar medicijn voor mij toe waar mijn vader een einde aan heeft gemaakt. Dopamine?
    Wanneer je dit als kind veel toegediend krijgt dan heb je een grote kans om naar speciaal onderwijs te moeten gaan.
    Ik heb nu de Havo afgemaakt (10 jaar geleden).
    Ik ben hem hiervoor nog steeds heel dankbaar.

    Die kleuren waren inderdaad mooi. Ik kon alleen ook zelf projecties veroorzaken van dingen die er niet waren.
    In de katholieke kerk met kerst op school (ben niet van christelijke huize maar zat op zo’n school) zag ik Jezus hoog in de kerk met engelen om hem heen. Door mijn vader ben ik bewust gemaakt dat dit mijn eigen projecties waren.

    Paragnost Croiset schreef dat hij alles in een waas voor zich zag maar kwam erachter dat het niet deze waas was wat de werkelijkheid was. Je kunt het ook gewoon voelen.
    Geen projectie voor nodig. Geeft toch ook wel weer rust.

    Als kind voelde ik me soms ziek en dit bleek dan wanneer ik er dieper op inging van een ander kind afwezig te zijn.
    Ik ben erg blij dat ik een vader heb die mij hier op kon wijzen.

  8. eigenlijk hoeft niemand jou iets te vertellen!
    uit al je reacties is het voor mij overduidelijk
    dat je heel wijs bent, dat bedoel ik heel oprecht.
    dingen moeten zich zetten als het ware en ik voel een
    ongelofelijke kracht in jou.
    vertrouwen is het sleutelwoord voor jou.
    ik hou van je.

  9. @aram

    Nog even en we hebben allemaal een vader die er werkelijk en in openheid voor ons is. Ik ben 28 maar heb een dochter van 7 en ben al een kind verloren die na 7 maanden dood geboren werd. Dat ik dit hier allemaal vertel zal wel een reden hebben denk ik.

  10. @martijn

    ik werd toen ik 16 was het huis uit geschopt, ben getrouwd
    toen ik 18 was, mijn kinderen zijn nu 46 en 43. heb geen kontakt
    met ze. wat betreft mijzelf denk ik enigzins te weten waar ik over
    praat zonder arrogantie.

  11. @aram en paul

    Ik ken jullie niet maar weet dat we één zijn.
    Woorden zijn woorden zo ook houden van.

    Laat ik het zo zeggen, ik mag jullie nu al in één avond.
    De meeste vrienden die ik had praten alleen over materie relaties en roddelen graag.
    Dit zijn geen vrienden.

  12. @ Martijn

    Vind het heel fijn om van je te horen dat je zo een vader had, nou ik had namelijk zo’n moeder waar ik het zelfde mee ondervond.
    Wat ik wist of ontdekte kon zijn mij geweldig in ondersteunen, mijn vader kwam voor me op dat toen ik op de lager school kwam en met straf thuis dat ik moest leren schrijven en tekenen met 1 arm om de rug gebonden, mocht het niet met aller 2 tegelijk leren, moest terug naar 1 kant van denken en leren toe, wat creatief was werd hardnekkig de kop ingedrukt, niet alleen door schoolbestuur maar ook door dokters.
    Als kind ga je ervan uti dat zoveel dingen van zelfsprekend zijn, wat realiteit of wat werkelijkheid is, eigenlijk wordt ieder mens op dit soort zaken bestempeld, we zijn inpricipe allemaal als kind ter wereld gekomen met gaves, alleen afgeremd door de ontwetenden.
    Daarom is het ergens wel fijn als je toch nog die herinneringen kan herinneren.

  13. @aram

    Als je kinderen al 46 en 43 zijn dan ben je toch behoorlijk wat jaartjes ouder dan ik. Maar leeftijd maakt geen verschil. Ruimte en tijd bestaan niet, heeft Einstein al uitgevonden. Ik hou ook van jou.

    Mijn opa, de vader van mijn vader ging toen hij 3 was naar Zuid-Afrika en kwam terug toen hij 21 was.

    Mijn vader heeft dit positief opgepakt om te zeggen dat het een mooie klootzak was en daarna hadden ze weer contact.
    Mijn vader zag het postitief en zij dat hij hierdoor de kans had om te zien wat genen van uitwerking hebben.

    Dezelfde trekjes, dezelfde manier van doen en laten.
    Toch wel mooi. Ik ben alleen blij dat hij er voor mij was, altijd en nog altijd is.

  14. @ Aram

    Tis altijd triest als je op een of andere manier geliefden kwijt raakt die nog in je hart vast zitten, ook al zijn het je kinderen.
    Soms krijg je hun ook niet terug zoals je het zelf graag zou willen, dan blijf je alleen achter met tegen zin, wat soms erg moeijlijk kan zijn om het te verwerken, ik kan dat met je delen, mis mijn vader, Moeder, Broer, Oma en aantal vrienden heel erg die ik in de afgelopen 10 jaar verloren ben.

  15. @Paul

    ADHD kinderen zijn volgens mij gewoon geweldige kinderen, nieuwetijdskinderen die niet begrepen worden.
    Zij zijn de volgende stap in de evolutie waar linker en rechter hersenhelft in elkaar overvloeien.

    Zij worden alleen als abnormaal bestempeld omdat zij anders zijn. Krijgen ze Retalin om ze koest te houden. Schandalig toch?

  16. Alle nieuwetijds kinderen zijn geweldige kinderen, ze hebben iets unieks wat ze bij zich dragen, iets waar wij weer heel trots op mogen zijn, ze hebben de drempel overwonnen waar wij achter zijn blijven kleven.

    ADHD ?!?! wel daar heb ik nog steeds last van als ik er zelf zin in heb.

    Mooiste voorbeeld wat ik je hier over wil aanreiken beste vrienden, door eens naar dit filmpje te kijken:

    http://www.youtube.com/watch?v=f6Zqpf0FELM

  17. @Paul

    Het begon met onenigheid en komen er toch samen uit.
    Zo heb ik ook 8 jaar geleden mijn vrouw ontmoet.
    Ben nog steeds gek op haar.

    Soms moet je even botsen om tot elkaar te komen…

  18. Daarom gaf ik je ook het linkje door van het filmpje over ADHD, botst even maar ter perceptie de uitkomst is precies het zelfde, grote grijns en die zelfde glimlach op elkaars toet.

  19. Ja botsen doen de meesten hier met elkaar, ook wel een soort aftasten, alleen niet iedereen wil graag botsen, omdat het waarschijnlijk al te veel gebeurd is, maar sommigen vinden het ook fun om zodanig te botsen dat je zelf al voor je het weet ook niet meer botsbestendig bent.

  20. Als ik zie wat mijn dochter van mogelijkheden heeft en wat ze ermee doet, dan weet ik gewoon dat zij meewerkt aan een volgende stap in de evolutie. Zo vriendelijk en ook zo slim. Ze loopt al een aantal jaar vooruit op mij, terwijl ik nog maar 28 ben.

    Het komt allemaal goed.

  21. Dat is nou ook de hele truuk om elkaar te moeten leren kennen van uit een stukje tekst op een wblog, hoe meer je er mee bezig bent des te beter je wordt in 2D.

  22. @ aram

    Van het zelfde hier, luister naar mijn lijf en die bepaald wanneer hij wakker of niet wakker is, de tijd op de klok heb ik al reeds lang aan de duivel verkocht.

  23. 7 jaar geleden overleedt een vriend van mijn vader op Schiermonnikoog. Hij verzamelde van alles in veelvoud.
    Zijn vrouw zat met haar handen in haar haren omdat ze niet wist hoe hier vanaf te komen. Ze wilde verhuizen naar Almere.

    Daar mijn vader voor zijn werk als alternatief genezer een winkeltje had in 2e hands spullen, belde zij hem om haar te helpen.

    Zo is het idee ontstaan dat meer mensen met dit probleem te kampen hebben.

    Nu lever ik samen met mijn vrouw, zus en zwager woningen leeg op. Hierbij kopen wij de verkoopbare goederen op en worden wij betaald voor de werkzaamheden.

    Dit doe ik al 7 jaar en je komt echt van alles tegen.
    Je gaat echt door een leven van mensen heen wanneer je zo’n woning opleverd. Aan de ene kant heel boeiend, je leert er veel van, aan de andere kant ook vaak deprimerend.

    Vaak zijn de mensen overleden, soms ook gaan ze emigreren of samenwonen en hebben dan veel goederen waar ze vanaf moeten.

    Onze verkoopruimte is 500m3 groot en we verkopen daar alles wat je in een woning kan tegenkomen.

    Ja, dat is toch wat anders dan waar we het hier over hebben.

  24. @ Martijn

    Klinkt geweldig leuk werk om te doen, lekker je eigen baas zijn zonder al die lui die over je schouder mee kijken wat je aan het doen bent, geweldig, houden zo!
    Je bent een soort supersociaalwerker geworden…

  25. @Paul

    Bedankt voor de link. Ik weet hoe het in elkaar steekt.
    Ik doe mijn best om het duiveltje weg te krijgen.

    Laatst nog een boek gelezen over positief denken.
    Het werkt ook nog. Maar zoals ik al zij, de massa is traag.
    Toch gaat het sneller als verwacht.

    Ook jullie zijn mij hier een goede steun in de rug.

    Dank jullie wel.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.