Werkelijk waarden zijn niet te vervreemden van de mens. Hoezeer de ‘krachten-achter-de-scherrmen’ ook hun best doen, om de mensheid in onrust en angst te jagen, de mens blijft in essentie een vredig wezen, wanneer het in rust mag verkeren. En precies die rust dient deze krachten niet. Arend Zeevat staat een moment stil bij het gegeven, dat we ons te vaak onkundig zijn van de essentiële kracht die ons niet kán verlaten. De kracht van compassie, de kracht van schepping en creativiteit. Mens-zijn is vooral een voorrecht, omdat je medemens om je heen zwermt. Niet als vijand, maar als eenzelfde wezen, dat kwetsbaar is en hetzelfde lijden ondergaat, dat jij ook kunt voelen. Mits je jezelf durft te tonen; niet in de laatste plaats aan.. jezelf..! …
